Cinefilm wenst iedereen een prettig Kerstfeest en een gelukkig en filmrijk 2011.
Billy Bob Thornton
24-12-2010 om 17:23
geschreven door Patje007
23-12-2010
Britse regisseur Mike Leigh voegt met Another Year nieuwe parel toe aan indrukwekkend CV.
Regisseur Mike Leigh leverde met zijn nieuwe film Another Year een ontroerend, intiem portret af van een jaar uit het leven van een groep gewone Britten.
Another year gaat over Tom, een ingenieur, en zijn vrouw Gerri, een psychologe. Het gelukkige stel heeft een volwassen zoon en is de steun en toeverlaat van mensen als Ken, een vriend van Tom die zich wat laat gaan; Ronnie, Toms broer die verweesd achterblijft na de dood van zijn vrouw; en Gerri's collega Mary. Die hunkert naar een relatie, drinkt te veel en flirt ongegeneerd met Gerri's zoon Joe. Het is een krachttoer van Lesley Manville: na afloop van de film hebben kijkers het alleen over Mary, en over de vraag of Leigh niet te hard is voor haar. Een interview met Mike Leigh:
Verbaast het u dat de respons van de critici zo emotioneel is? Het lijkt wel alsof eenzaamheid een groter taboe is dan, pakweg, armoede. Mike Leigh: 'Nou, ik ben altijd verbaasd als ik een emotionele respons krijg van een filmjournalist. Grapje. (lacht niet)En ik kan toch niet wakker liggen van wat journalisten menen te zien in mijn films?'
Tijdens het Filmfestival van Gent hoorde ik ook veel 'gewone' kijkers zeggen dat u Mary hard aanpakt. Mike Leigh: (even van zijn stuk)'Is het... maar dat is naïviteit, toch? Ik dacht dat het vrij duidelijk is dat mijn film meeleeft met Mary's personage. Tom en Gerri weten iets dat ik niet weet. Hun relatie is geslaagd, ze zijn eerlijk en open. Maar ze hebben ook veel geluk gehad: ze hebben elkaar leren kennen op hun eerste dag aan de universiteit en ze zijn nog steeds samen. Hoeveel mensen zouden niet bij hun eerste partner willen zijn? En dat soort geluk trekt mensen aan die nog hopen op een solide relatie.'
Het lijkt voor uw personages naarmate ze ouder worden moeilijker antwoorden te vinden op de vragen des levens. Geldt dat voor uzelf ook? Mike Leigh: "Dat is een goede vraag. Ik denk dat het leven naarmate je ouder wordt helderder wordt, dat er minder onzekerheden zijn. En juist daardoor zijn er méér onzekerheden en worden relaties gecompliceerder. Ik denk dat mensen naarmate ze ouder worden meer moeite moeten doen om te accepteren dat ze bepaalde zaken in het leven niet meer kunnen veranderen. We moeten vrede met onszelf zien te krijgen, met de mens die we geworden zijn. En dat is misschien nog wel veel moeilijker dan zoeken naar de mens die we zouden willen worden."
Wat is toch uw fascinatie voor gewone mensen? Mike Leigh: "Het antwoord op die vraag is vrij simpel. Ik vind namelijk ieder mens interessant - geen enkel mens is saai. Er is in deze geen verschil tussen bekende mensen of onbekende mensen. Het enige verschil is wellicht dat de levens van onbekende mensen mijns inziens wat onderbelicht zijn in films. Het is ook fijn dat de groep mensen met wie ik al twintig jaar films maak, deze visie ook deelt."
Veel mensen hopen dat Lesley Manville een Oscarnominatie krijgt, vindt u dat belangrijk? Mike Leigh: 'Alle pijn en frustratie terzijde, zit ik toch maar in de entertainment-business: ik ben een oude vaudeville-man, grootgebracht met variétéshows in Manchester. Het gaat wel degelijk om showbizz. Als we onze film naar Hollywood kunnen exporteren zonder onze Britse of Europese visie te verliezen, als een paard van Troje, dan verkneukel ik me. Het zou geweldig zijn om Lesley prijzen in Hollywood te zien winnen: hoeveel acteerprestaties van dit niveau zul je dit jaar zien?'
Hoe belangrijk is het volkstuintje van Tom en Gerri? Mike Leigh: 'Toen we dat decor vonden, was ik bevrijd. Ik wilde Tom en Gerri's voedende, liefdevolle omgeving dramatisch vormgeven. In die tuin zie je de tijd tussen Mary's bezoeken voorbijgaan. Ik kon elk seizoen een andere kleur opleggen; ik stel ook in elk seizoen een nieuw personage voor.'
Behalve die vier hoofdstukken zien we Imelda Staunton in een proloog op consultatie komen bij Gerri. Waarom zo kort? Mike Leigh: 'Die vrouw keert niet terug! Ze moet niets weten van al die nonsens, ze kwam naar de dokter omdat ze eens een nacht goed wil doorslapen! De proloog was nodig als emotionele training voor de kijker. Het warmt je op voor wat er komt, (gniffelt)het koelt je af. Als ik met Tom en Gerri was begonnen, had iedereen gedacht: dit wordt lief en knuffelig. Nu weet je dat er nog meer komt.'
Uw film biedt geen antwoorden... Mike Leigh: "Nee, ik denk ook niet dat dat een taak is voor een filmmaker. Er zijn ook geen antwoorden. Ik kan als filmmaker hooguit hoop bieden. Hoop dat we vrede met onszelf vinden. En ik kan proberen een handreiking te bieden om het leven vooral te vieren, en te blijven vieren. Zeker als we ouder worden en dichter bij de dood komen. Een duidelijker antwoord kan ik niet geven. In deze materie bestaat er geen zwart of wit."
Another Year speelt vanaf 22 december in UGC.
Regie: Mike Leigh Cast: Jim Broadbent, Lesley Manville Genre: Drama Duur: 129 minuten.
23-12-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
22-12-2010
Leonardo DiCaprio bracht meeste geld in het laatje.
Leonardo DiCaprio sluit volgende week een zeer lucratief jaar af. De acteur speelde in Shutter Island en Inception, twee van de succesvolste films van het jaar. Dankzij die hoofdrollen voert DiCaprio de lijst aan van acteurs wier films het meest hebben opgebracht. Het Amerikaanse zakenblad Forbes stelde de lijst samen. DiCaprio leverde de filmstudio's in totaal 1,1 miljard dollar op. Shutter Island bracht wereldwijd 295 miljoen op en is daarmee de hekkensluiter van de vijftien succesvolste films van 2010. Inception was goed voor 825 miljoen dollar en bracht op twee films na het meeste op. Alleen Alice in Wonderland en Toy Story 3 waren succesvoller.
Leonarde DiCaprio
De nummer twee op de lijst van Forbes is verrassend Mia Wasikowska. De 21-jarige Australische actrice brak dit jaar door dankzij een hoofdrol in Tim Burtons Alice in Wonderland. Die film bracht wereldwijd ruim een miljard op en is daarmee de op een na succesvolste rolprent van dit jaar. Wasikowska's tegenspeler Johnny Depp leverde de studio's eveneens 1,03 miljard dollar op en staat daarmee op de derde plek. Depp speelde naast Alice in Wonderland dit jaar ook in The Tourist, die momenteel in de bioscopen draait.
Mia Wasikowska
Robert Downey Jr. en Daniel Radcliffe maken de acteurstop vijf van Forbes compleet. Downey Jr. harkte 808 miljoen dollar bij elkaar dankzij de films Iron Man 2 en Due Date. Radcliffe bezorgde de filmstudio's al 780 miljoen dollar met Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 1, die sinds half november draait. De zevende Potterfilm, nu al de op drie na succesvolste film van het jaar, is wereldwijd nog te zien op het witte doek.
22-12-2010 om 18:40
geschreven door Patje007
21-12-2010
Popster Christina Aguilera over haar acteerdebuut.
In de zinderende musical Burlesque maakt de populaire zangeres Christina Aguilera haar acteerdebuut als een jonge vrouw die ontsnapt aan haar verleden door op te treden in een neo-burlesque club in Los Angeles. Met haar eerste filmrol staat ze direct tegenover de legendarische Cher, als de eigenaresse van de nachtclub. Een gesprek met Christina Aguilera over haar nieuwe ervaringen op acteergebied en de dansstijl die ze zich eigen moest maken voor Burlesque.
Zaterdag 18 december 2010 werd Christina Aguilera 30. 'Een keerpunt, maar ook een nieuwe start in mijn leven', zo vertelt de uitgelaten zangeres tijdens een interview in Londen, waar ze haar filmdebuut voorstelde. Ze is onwaarschijnlijk zwaar opgemaakt: felrood gestifte lippen, en het waait telkens als ze haar eindeloze wimpers beweegt. Haar sexy imago legt Aguilera geen windeieren. Als popster verkocht ze zo'n 40 miljoen platen en nu begint ze aan een tweede carrière als actrice in Burlesque, een film over een cabaret dat vecht om te overleven.
Zie je het zitten: de kaap van de dertig ronden? Christina Aguilera: 'Het zal je vast verbazen maar ik word gráág ouder, omdat je er met elk jaar een beetje wijs- heid bij krijgt. Op mijn twintigste had ik niet het zelfvertrouwen dat ik nu heb.'
Hoe ga je je verjaardag vieren? Christina Aguilera: 'Ik zit dan in Zuid-Frankrijk. Toegegeven, niet de kwaadste plek op aarde, maar ik doe er wel een optreden. Daarna vlieg ik naar Los Angeles en daar geef ik een grote verjaardagsparty op oudejaarsavond.'
Daar zal je zoontje Max natuurlijk bij zijn? Christina Aguilera: 'Uiteraard. Ik kon hem onmogelijk meenemen want we hebben de halve wereld rondgereisd. Dat is te lastig voor een kind van tweeënhalf. Bovendien zat mijn schema bomvol. Maar thuis wordt het genieten. Ik kijk al uit naar zijn reactie als hij ziet wat de Kerstman hem allemaal brengt. Ik heb hem hópen speelgoed gekocht: een brandweerauto, een raceauto, een ruimteschip met houten figuurtjes, een klein skateboard... Mama is stevig aan het shoppen geslagen. Tja, ik mis hem, hé.'
Hoe doe je dat, het moederschap combineren met een leven als popster en actrice? Christina Aguilera: 'Ik wist van tevoren dat ik als artieste altijd nieuwe uitdagingen zou opzoeken. Ik zal dus altijd naar een evenwicht moeten zoeken. Ik heb best wel geleerd wat onvoorwaardelijke liefde voor een kind is, maar mijn passies zal ik altijd volgen.'
'Een van de dingen waarvoor ik me wil blijven inzetten, is vrouwen macht geven. Hen leren zich los te maken van mannen die hen schaamte omtrent hun seksualiteit aanpraten of, erger nog, vrouwen gebruiken als seksobjecten. Ik wil vrouwen tonen dat ze zich niet hoeven te schamen voor hun lichaam. Ze kunnen best sexy zijn én baas over hun lichaam.'
Je zult vast wel eerder gevraagd zijn een film te maken. Waarom is Burlesque je debuut geworden? Christina Aguilera: 'Ik heb in het verleden inderdaad wel eens een aanbod afgeslagen, omdat het niet interessant genoeg was. Ik had mezelf beloofd dat het personage totaal buiten mezelf moest liggen als ik ooit een film zou doen. Ik wilde dus eigenlijk geen zangeres spelen, maar het idee van Burlesque was echt intrigerend omdat het voor mij een geheel nieuwe wereld was. Zoals regisseur Steve Antin zei, ik was als Alice die door het konijnenhol kruipt. Zodra je de trappen afdaalt naar de nachtclub, betreedt je een magisch rijk dat zo enorm uitnodigend is. Zoiets had ik nog nooit gezien. Iemand vroeg me al waar die club ergens is, maar hij bestaat helaas niet. Het is een complete fantasie waarin je terechtkomt, een onderwereld vol passie en sensualiteit.'
Vind jij dat Burlesque een open benadering van de vrouwelijke seksualiteit uitdraagt? Christina Aguilera: 'Dat zit er zeker wel in. Kristen Bell had daar wel goede dingen over te zeggen. Er zijn vrouwen die zich niet zo verbonden voelen met hun seksualiteit, die vinden dat het verborgen en behoudend moet blijven. Deze film laat ze zien hoe je kunt genieten van het leven, met zelfverzekerde vrouwen die zich goed voelen in hun eigen lijf en niet het idee hebben dat ze een show opvoeren puur om mannen te plezieren. Voor mij is seksualiteit gewoon een deel van mezelf dat ik altijd zal blijven verdedigen tegenover iedereen die vindt dat je je ervoor zou moeten schamen. Sommige mensen durven niet zo sensueel te zijn als ze zouden willen, maar ik vind dat iedereen uniek is. Je moet je kunnen uitdrukken zoals jij dat wil, zonder daarop beoordeeld te worden.'
Was het moeilijk om de danspassen voor deze film onder de knie te krijgen? Christina Aguilera: 'Van huis uit ben ik zangeres, geen getrainde danseres. Ik voel me op m'n gemak in mijn eigen choreografie en mijn eigen muziek, maar de danspassen in Burlesque waren een uitdaging omdat het om zo'n specifieke stijl gaat. Ik moest leren mijn benen te strekken en mijn voeten in verschillende standen te zetten - dingen waar ik normaal niet bij nadenk. Het was hard werken om me aan te passen, maar het geeft wel voldoening nadat je uit je 'comfort zone' bent gestapt om de uitdaging aan te gaan.'
Had je op de filmset nog iets aan je ervaring met videoclips? Christina Aguilera: 'Nee, het was eigenlijk totaal iets anders. Ik wilde me ook echt overgeven aan deze nieuwe wereld en ging er helemaal blanco in. De ervaring was bijna te overweldigend, want als artiest ben ik een gevoelig persoon. Ik wilde respect tonen voor het filmvak en alle mensen die erin werkzaam zijn. Cam Gigandet vond dat ik wel wat meer voor mezelf mocht opkomen. Maar ik wilde openstaan voor alle adviezen en allerlei dingen uitproberen.'
Je optreden in het Britse 'X-factor' lokte geschokte reacties uit: véél te pikant voor tv. Christina Aguilera: 'Er zijn altijd mensen die zeuren. Die negatieve reacties komen van lieden die in de knoop zitten met hun eigen seksualiteit. Ik voel me kiplekker in mijn vel en na deze film (waarin ze behoorlijk sexy danst) is mijn zelfverzekerdheid omtrent mijn lichaam nog toegenomen. Foert aan al dat negativisme.'
Cher is ook van geen kleintje vervaard. Het klikte allicht tussen jullie twee op de set? Christina Aguilera: 'Ja, maar zij is natuurlijk een héél grote madam en dat is toch even zweten. Cher is geen actrice maar een natuurkracht. Er gaat een enorme energie van haar uit, en tegelijk is ze bijzonder lief. Ik ben tenslotte een nieuwkomer in dit vak en zij heeft me erdoor gesleurd. Zij staat altijd klaar met goede raad of een complimentje. Dat doet deugd.'
Heb je als mens iets geleerd van Cher? Christina Aguilera: 'Gezien mijn situatie hebben we als meisjes ondereen veel over liefde en relaties gepraat. Ik herinner me vooral deze uitspraak: Mannen komen en gaan, maar uiteindelijk blijf ik toch altijd Cher. Fantastisch toch? En ze heeft gelijk. Mannen bepalen niet wie je als vrouw bent.'
Zul je dat op je 60ste ook zeggen, net als Cher? Christina Aguilera: 'Ik zeg dat nu al!' (lacht)
Haal je ook iets positiefs uit wat je privé is overkomen? Christina Aguilera: 'Ik heb vleugels gekregen. Ik ben onafhankelijker geworden, ik heb lessen geleerd. Daar heeft de film ook bij geholpen want het was bikkelhard werken. Ik stond de helft van de tijd vol blutsen en builen van het vallen tijdens de dansnummers. Dat heeft me sterk gemaakt om voort te werken aan een oeuvre waar mijn kinderen trots op zullen zijn.'
Kinderen, meervoud? Christina Aguilera: 'Ja, op termijn wil ik nog meer kinderen.'
Zie je je zoon het liefst ook artiest worden, of ben je net zo gelukkig als hij timmerman wil worden? Christina Aguilera: 'Als kasten timmeren hem gelukkig maakt, waarom niet? Hij krijgt mijn steun als entertainer, maar ook als loodgieter. Dat is mijn geheim: gelukkig zijn met wat je doet. Ik hou ervan artiest te zijn. Laat geld vooral niet je enige drijfveer zijn.'
Wat is je grootste angst in het leven? Christina Aguilera: 'Dat ik plots geen lol meer zou hebben in de dingen. Ik heb constant stimulatie en input nodig van alles en iedereen om me heen. Alles houdt me aan de gang, ook de tegenslagen...(plots droogt de spraakwaterval even op). Daar heb ik misschien nog het meest van geleerd.'
Burlesque speelt vanaf 22 december in de Kinepolis-bioscopen
Regie: Steve Antin Cast: Christina Aguilera, Cher Genre: Drama, muziek Duur: 118 minuten
21-12-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
20-12-2010
Morgen interview met Christina Aguilera n.a.v. de release van Burlesque.
Christina Aguilera
20-12-2010 om 22:34
geschreven door Patje007
Filmaffiche Meet the parents: Little Fockers.
Meet the parents: Little Fockers speelt vanaf 22 december 2010 in de Kinepolis-bioscopen
Plot: Aangezien hij toch nooit goed bij hem kan doen, heeft Greg Focker (Ben Stiller) nog steeds moeite om met zijn schoonvader Jack Byrnes (Robert De Niro) om te gaan. Dit helpt Greg niet echt om groot nieuws over te brengen op de voormalig CIA-agent; Pamela (Teri Polo), de vrouw van Greg is namelijk in verwachting van hun eerste kind. Hoe zullen de opa's en oma's, maar vooral Jack, op dit nieuws reageren?
Regie: Paul Weitz Cast: Ben Stiller, Robert De Niro, Owen Wilson Dustin Hofman Duur: 98 minuten Genre: Komedie
20-12-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
Russell Crowe over The Next Three Days.
In de thriller The Next Three Days speelt Russell Crowe de rol van leraar John Brennan, wiens vrouw Lara als donderslag bij heldere hemel wordt gearresteerd op verdenking van een gruwelijke moord. Lara verdwijnt achter de tralies en als na drie jaar haar onschuld nog steeds niet bewezen is, rest John slechts één uitweg: haar zelf uitbreken. Een gesprek met Russell Crowe over The Next Three Days en over zijn moeizame verhouding met de media.
Hoe speel je een personage dat van een doodnormale huisvader transformeert tot iemand die zijn vrouw uit de gevangenis bevrijdt? Russell Crowe: Het draait simpelweg om geloofwaardigheid. Het publiek moet geloven in wat deze man doet, ook al hoeven ze niet goed te keuren wat hij doet. John heeft een rotsvast vertrouwen in zijn vrouw en dat vertaalt zich in al die voorbereidingen die hij treft. Hij blijft maar doorgaan. Ook wanneer de dingen niet verlopen als gepland en hij obstakels op zijn weg vindt. Ik denk dat zijn transformatie, voor zover je daarvan kan spreken, ligt in zijn doorzettingsvermogen.
Schrijver-regisseur Paul Haggis heeft altijd zeer specifieke ideeën. Hoe heeft jou dat beïnvloed bij deze rol? Russell Crowe: Het is eigenlijk een groot voordeel wanneer de regisseur zelf het script heeft geschreven. Want als je tijdens het draaien tegen dingen aanloopt die niet duidelijk zijn, kun je meteen overleggen met degene die het bedacht heeft. Zulke gesprekken verlopen veel sneller dan normaal en ze zijn ook zeer helder. Ik vond zijn film Crash heel erg goed, dus een van de redenen om ja te zeggen tegen dit script, was mijn respect voor het eerdere werk van Paul. Kort gezegd, we hadden een heel gemakkelijke samenwerking en hopelijk kunnen we vaker wat doen.
The Next Three Daysgaat over een gezin dat bruut uit elkaar wordt getrokken. Hoe is dat voor jou, als je van huis bent om te werken? Russell Crowe: Voor de opnames van deze film was ik 87 dagen van huis. Dat weet ik precies, want ik telde de dagen af. Toen ik weer thuis bij mijn vrouw was zei ik: "Als jij de energie niet hebt om zo lang van elkaar weg te zijn, dan doe ik het niet meer." Dus dat heb ik sindsdien ook niet meer gedaan. We zullen wel zien hoe 't loopt.
Maar is het niet zo dat je weer verlangt naar de filmset, zodra je eenmaal thuis bent? Russell Crowe: Ik hou ervan om op de set te staan, zo simpel is 't. Vaak als ik richting de camera's loop, denk ik: hier hoor ik thuis. Dit is mijn ding.
Voel jij je soms onbegrepen door de media? Russell Crowe: Op een persdag als deze heeft iedereen zijn eigen bedoelingen. Waarom zou je doen alsof daar geen negatieve beweegredenen tussen zitten? Het leven is een balans van goede en kwade energie en the enemy is out there. Zo las ik laatst een zogenaamd positieve recensie van The Next Three Days. Die kerel schreef dat hij enorm had genoten van de film en dat hij het fijn vond om mij voor de verandering eens niet een cliché-rol te zien spelen in een grootschalig epos van Ridley Scott. Toen dacht ik, flikker toch gauw op. Dat is belachelijk! Ik heb meer dan vijfendertig films gemaakt en slechts twee daarvan zijn historische films van Ridley. Waarom zou het dan een cliché zijn dat ik altijd van die grootschalige films maak?
Dus je leest wel recensies, ook al maken ze je kwaad? Russell Crowe: Nou ja, ze komen gewoon langs. Het is niet dat ik ernaar op zoek ga, alsof ik met een schep allemaal troep ga opgraven. Maar het is wel interessant om te zien wat mensen te zeggen hebben, hoe ze tegen dingen aankijken en welke nonsens ze verzinnen.
Zou jij ook alles op het spel zetten om je eigen vrouw uit de gevangenis te halen? Russell Crowe: Man, ik antwoord altijd maar ja op die vraag, maar ik kan me al indenken wat voor stukken er naar aanleiding daarvan geschreven gaan worden! Laatst gaf ik nog antwoord op een eenvoudige vraag of ik wel eens naar The X Factor keek. Ik zei ja, mijn vrouw en ik kijken er graag naar. Dat werd vervolgens vertaald als: "Russell Crowe is dol op reality tv"! Snap je? Maar om het simpel te houden: ik denk best dat ik kan zeggen dat ik alles voor mijn vrouw over heb. Jij niet dan?
20-12-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
19-12-2010
The Next Three Days.
The Next Three Days speelt vanaf 22 december 2010 in de Kinepolis-bioscopen
Regie: Paul Haggis Cast: Russell Crowe, Liam Neeson Olivia Wilde, Elizabeth Banks Genre: Actie, drama Duur: 132 minuten
19-12-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
17-12-2010
Dossier wereldsterren: deel 9: interview met Sandra Bullock, Jeff Bridges, Woody Harrelson, Morgan Freeman en Gabourey Sidibe.
Zes acteurs - drie mannen, drie vrouwen. Een gesprek onder sterren over stress op de set, waarom acteurs zo vaak verliefd op elkaar worden en herkend worden op straat. 'Elvis Presley heeft mij geïnspireerd om te acteren. Meer bepaald zijn dood.'
Aan de ene kant van de tafel zit Morgan Freeman, een van de meest door de wol geverfde acteurs in Hollywood, een man die eind jaren 60 zijn debuut maakte op Broadway en sindsdien in tientallen films en toneelstukken meespeelde. Aan de andere kant zitten Gabourey Sidibe, een 26-jarige New Yorkse die met haar vertolking van een seksueel misbruikte tienermoeder in Precious haar debuut maakte op het bioscoopscherm, en Carey Mulligan, een 24-jarige Britse die voorheen onbekend was, maar dankzij haar hoofdrol in An Education op weg lijkt naar een grote carrière - haar meest recente film was Oliver Stones sequel op Wall Street.
Sandra Bullock, een van de publiekslievelingen in Hollywood én een actrice van wie de films tot nog toe in totaal wereldwijd meer dan drie miljard dollar opbrachten, zit dan weer samen met Jeff Bridges en Woody Harrelson, twee acteurs die altijd veeleer tot de underdogs in de filmindustrie hebben behoord. Ze hebben allemaal de liefde voor het vak gemeen.
Morgen Freeman in The Bucket List
Morgan, jij bent er drieënzeventig. Word je nog nerveus?
Morgan Freeman: Neen.
Jeff Bridges: Nooit?
Morgan Freeman: Alleen als ik toneel doe: dan krijg ik altijd een energieboost vlak voor ik het podium op ga.
Jeff Bridges: Jij bent begonnen als danser, niet?
Jeff Bridges
Morgan Freeman: Neen, ik ben begonnen als acteur, maar iemand zei me dat ik er zo goed uitzag als ik bewoog dat ik danser moest worden. Carey, jij bent met je vijfentwintig jaar de jongste in het gezelschap. Hoe ben jij in het vak gerold? Carey Mulligan: Mijn vader was een hotelmanager en we verhuisden vaak. Ik zat als klein meisje op een gigantische internationale school in Duitsland, waar er een grote musical- en theater- afdeling was. Van toen ik zes was, wilde ik niets anders meer doen.
Carey Mulligan
Gabourey Sidibe: Ik wilde helemaal geen actrice worden. Ik ben erg lui en het leek me heel veel werk. Bovendien houd ik er niet van afgewezen te worden. Maar op de een of andere manier heb ik bij iedere auditie waaraan ik meedeed ook de rol gekregen. Bij mijn eerste dag op de set van Precious was ik doodsbang voor al die mensen en vroeg ik me af of ik wel echt kon acteren. Toen ik voor de camera stond, was die angst echter volledig weg.
Woody Harrelson: Maar je moet toch opgefokt zijn voor een scène?
Gabourey Sidibe: Ik weet het niet. Ik luister veel naar opzwepende muziek voor ik opmoet, maar die leg ik ook op als ik de was doe.
Gabourey Sidibe
Sandra Bullock: Het thema van Rocky?
Gabourey Sidibe: Yeah, er waren dagen op de set dat ik me zo ziek voelde dat ze eerst het Rocky- thema voor me moesten neuriën. Voor de camera staan is voor mij een gevecht, maar wel een gevecht dat ik wil winnen.
Sandra, jouw moeder was een operazangeres niet?
Sandra Bullock: En mijn vader was een zangleraar, ja. We reisden heen en weer tussen de VS en Europa, omdat mijn moeder meedeed in opera's. Geconfronteerd worden met dat soort toewijding is beangstigend, omdat de lat voor jezelf dan zo hoog ligt. Maar het gaf me de drang om altijd beter te willen worden, om die angst te gebruiken om er alles voor te doen.
Sandra Bullock
Hoe ben jij in het vak gerold, Woody?
Woody Harrelson: Eigenlijk komt dat door Elvis Presley, en meer bepaald door zijn dood. Toen hij gestorven was, kon je via TV Guide voor een kleine som vijf platen van hem kopen, en zo ben ik hem beginnen te imiteren. Op een dag stond ik in de bibliotheek van mijn school en zeiden enkele vrienden uit het footballteam: 'Vooruit Woody, doe je Elvis nog een keer.' Dus begon ik te zingen: 'Well, I bless my soul/What's wrong with me.' Al snel stond de hele bibliotheek vol met mensen en op het einde van mijn optreden, kwam er een knap meisje op me af dat zei: 'Woody, je zou eens toneel moeten proberen.' En dat heb ik dan gedaan. (Lacht)
Sandra, zat jij in een van je eerste films, 'The Vanishing', niet op schoot bij Jeff Bridges?
Sandra Bullock: Ja, hij heeft me verdoofd en daarna levend begraven. Dat was heel leuk omdat ik voor het grootste deel van de scène op zijn schoot moest liggen. Een hele dag lang op de schoot van Jeff Bridges liggen, het is geen slechte manier om te beginnen.
Woody Harrelson: Hoe was het voor jou, Jeff?
Woody Harrelson
Jeff Bridges: Ik vond het ook wel leuk. (Lacht)
Sandra Bullock: Hij was geen lieve man in die film. Hij zat dan ook in zijn personage.
Woody Harrelson: Het is echt interessant om te zien hoe in bijna elke film de relaties tussen de personages en de relaties tussen de acteurs beginnen te overlappen.
Jeff Bridges: Hoe bedoel je?
Woody Harrelson: Als de personages niet overeenkomen, zullen de twee acteurs ook niet door één deur kunnen. En als ze een getrouwd koppel spelen, gedragen ze zich ook zo.
Jeff Bridges: Ik merk wel dat je gemakkelijker je ziel opent tegenover een acteur die in de film dicht bij je staat. Dat is gevaarlijk omdat je snel een grens kunt oversteken.
Jeff Bridges in Crazy Heart
Is dat de reden waarom acteurs vaak verliefd worden op hun medespelers?
Jeff Bridges: Natuurlijk. Ik ben drieëndertig jaar getrouwd, en de steun van mijn vrouw om mijn ding te doen, is heel waardevol.
Woody Harrelson: Ze geeft je toestemming om een scheve schaats te rijden? (Lacht)
Jeff Bridges: Zij is de belangrijkste vrouw in mijn leven. Ze begrijpt alle intieme zaken, de dingen die echt belangrijk zijn. Je wordt het soms beu om te doen alsof - ik ben het moe om me anders voor te doen dan ik ben.
Woody, je eerste grote rol was die van barman Woody in 'Cheers'. Was het frustrerend dat mensen jou en je personage niet uit elkaar konden houden?
Morgan Freeman: Televisie is daarvoor berucht.
Woody Harrelson: Ik heb zes jaar lang geen andere rol kunnen krijgen. Een deel van mij vroeg zich af of ik ooit nog iets anders zou doen.
Woody Harrelson in Zombieland
Jeff Bridges: Ten tijde van Sea Hunt was mijn vader (Beau Bridges) zo goed dat mensen dachten dat hij écht een duiker was. Dat is een mooi compliment, maar daarna kreeg hij alleen nog dat soort rollen aangeboden. En dat voor iemand die zoveel Shakespeare heeft gespeeld.
Morgan Freeman: Ik heb nog vaak samen met je vader in New York op de metro gezeten, ergens in 1968.
Had je geen auto dat je iedere dag de metro moest nemen?
Morgan Freeman: Als je van de Upper West Side naar de theaterbuurt wil, moet je wel de metro nemen. Anders raak je er gewoon niet. Een van de ergste gevolgen van mijn bekendheid is dat ik de metro niet meer kan nemen.
Morgan Freeman in Invictus
Gabourey Sidibe: Ik probeer alles met de metro te doen, omdat het de beste manier is om ergens te komen. Maar het is al een paar keer gebeurd dat ik instapte en er precies een fotosessie begon.
Woody Harrelson: Ik zat een paar dagen geleden nog op de metro. Niets gemerkt.
Jeff Bridges: Er zou een manier moeten zijn om als acteur even je gezicht te veranderen als je naar buiten gaat.
Woody Harrelson: Ik stond ooit in de lift met Bill Murray, en die haalde vlak voor de deuren opengingen een masker van Richard Nixon boven. Toen realiseerde ik het me: die man heeft een gezicht uit de duizend, maar toch wordt hij nooit herkend.
Overkomt jou dat ook al, Carey?
Carey Mulligan: Neen, ik ben al welgeteld twee keer herkend en dat was nadat ik meegespeeld had in Doctor Who, wat in Groot-Brittannië een gigantische serie is. Ik ben een soort kneedbaar persoon, die er van de ene dag op de andere helemaal anders kan uitzien. Ik verander mijn haar ook vijf keer per jaar.
Carey Mulligan
Morgan Freeman: Ik heb twee mooie verhalen daaromtrent. Ik zat ooit op het vliegtuig met een petje over mijn ogen getrokken en een man leunde naar me toe en zei: 'Ik weet dat je incognito probeert te blijven, maar ik heb je herkend, meneer Samuel L. Jackson.' Ik zei dat hij zich vergiste en hij antwoordde: 'Ik weet dat je liegt, maar het is oké, ik vertel het niet verder.' (Lacht) En een andere keer kwam een man in een bar van een hotel op me af en hij zei: 'Drie weken geleden zat ik samen met een vriendin van jou, Alfre Woodard, en ik vroeg haar wie volgens haar de beste acteur was met wie ze nog had samengewerkt. En ze noemde jou, meneer Louis Gossett Jr.' Ik heb mijn gezicht in de plooi gehouden en hem beleefd bedankt.
Wat vinden jullie als acteurs van de motioncapturetechniek? Jeff, jij hebt er ervaring mee voor je rol in de 'Tron'-sequel.
Jeff Bridges: Het is iets anders. Je moet nieuwe technieken ontwikkelen, andere dingen doen met je geest. Je zit in een pakje met honderden stippen op je gezicht en honderden sensoren op je lichaam, en alles - de sets, de make-up - gebeurt in postproductie.
Morgan Freeman: Probleem is dat je als acteur van je kostuum en je make-up afhangt.
Jeff Bridges: Het was wat oncomfortabel, maar tegelijk ook erg opwindend. Het is de toekomst.
Woody Harrelson: Een erg diplomatisch antwoord.
Jeff Bridges: Wie heeft Avatar gezien?
Sandra Bullock: Ik nog niet.
Sandra Bullock
Moeten we gaan kijken? Morgan Freeman: Ik denk dat die 'motion capturing' een beetje een rage is, iets wat zal voorbijgaan. Eigenlijk zit je naar een tekenfilm te kijken. Wat ik echt wil, is in de ogen van een acteur kijken en een heel andere persoon zien.
Morgan, herinner je je nog hoe je je voelde toen je op je 50e die eerste zin las van de bespreking van Pauline Kael van 'Street Smart': 'Is Morgan Freeman the greatest American actor?'
Morgan Freeman: Natuurlijk. Dat plaatst je in een soort pantheon van acteurs. Tegen dan was ik wel al tot de conclusie gekomen dat 'de beste' in deze industrie niet bestaat. Ik geef Philip Seymour Hoffman gelijk op dat vlak: we zijn niet beter dan elkaar, we nemen het voor elkaar op.
Wat zouden jullie ervan vinden als er op de Ocars tien nominaties voor 'Beste Acteur' zouden zijn, zoals nu in de categorie 'Beste Film'?
Jeff Bridges: Dat zou ik prima vinden. Het leukste aan alle prijsuitreikingen, het belangrijkste eigenlijk, is dat ze je de kans geven om te zeggen: 'Hé, mensen, kom naar onze film kijken, hij is echt goed!'
Woody Harrelson: Morgan, hoe was het om Nelson Mandela te ontmoeten?
Morgan Freeman: Erg cool. Je voelt jezelf erg belangrijk in zijn bijzijn. Zeker omdat er mannen bij staan in maatpak en met Uzi's in hun handen.
Morgan Freeman
Heeft hij je laten weten wat hij van de film vindt? Morgan Freeman: Neen, nog niet.
Woody Harrelson: Heeft hij hem gezien?
Morgan Freeman: Ja, we hebben hem zelfs samen bekeken: ik zat ongeveer waar jij nu zit. Het was bij de Nelson Mandela Foundation in Johannesburg. Toen ik voor het eerst op het scherm kwam, zei hij: 'Ik ken die kerel.' Hij glimlachte ook veel. Zijn geest doet rare dingen met hem. Hij lacht er soms zelf om, maar hij vraagt zich af of en hoe hij herinnerd zal worden.
Jeff Bridges: Hoe heeft hij dat gezegd tegen jou?
Jeff Bridges in Iron Man
Morgan Freeman: (In Mandela's stem): 'Maybe they will remember the old man.' Ik ben een tijdje bij hem geweest, en het gaat op en neer. Hij wordt erg snel moe.
Wisten jullie dat met 'The Blind Side', Sandra de eerste vrouw is die een film draagt die meer dan tweehonderd miljoen dollar heeft opgebracht?
Sandra Bullock: First chick, ja. (Lacht) Het is leuk, maar ook vreemd. Iedereen doet nu: 'Je bent een vrouw en je hebt dit bereikt!' Stel je voor! Ik weet heus wel dat ik een tweederangsburger ben, daar ben ik me al sinds mijn puberteit van bewust.
Denk je dat de studiobonzen zich eindelijk realiseren dat vrouwen een film evengoed kunnen dragen?
Sandra Bullock: Dat vrouwen iets waard zijn, bedoel je? Ik denk niet dat ze dat al echt helemaal geleerd hebben. Dit is een industrie, en de baan van de bazen bestaat erin om de studio geld te laten verdienen. Kunst komt soms echt op de tweede plaats. Al wat ik kan hopen is dat mijn films hun geld terugverdienen, zodat ik daarna weer kan kiezen wat ik wil doen.
Sandra Bullock in The Blind Side
Maak je je daar na al die jaren nog steeds zorgen over?
Sandra Bullock: Ja. Ik wil niet dat mensen denken dat ik mijn geld niet waard ben. Ik heb jaren geleden al geleerd dat als ik meer kansen wilde krijgen - want in deze wereld draait het vaak om de kansen die je aangeboden krijgt - ik een andere richting moest inslaan. Ik heb het geld niet nodig, maar ik moet het gevoel hebben dat ik mezelf moet bewijzen en een rol echt moet verdienen. Je moet jezelf nederig houden.
17-12-2010 om 15:02
geschreven door Patje007
Regisseur van 'Breakfast at Tiffany's' overleden.
De Amerikaanse regisseur en scenarist Blake Edwards is eergisterenavond in een ziekenhuis in het Californische Santa Monica overleden. Dat heeft het entertainmenttijdschrift Variety bericht. Edwards werd 88 jaar oud. Hij schreef filmgeschiedenis met "Breakfast at Tiffany's" en de "Pink Panther"-reeks.
Na een eerste huwelijk trouwde Edwards in 1969 met de Britse actrice Julie Andrews, bekend van "Mary Poppins". Zeven jaar geleden kreeg hij een Oscar voor zijn volledige carrière.
Blake Edwards en Julie Andrews
Variety noemde Edwards de "meester van de moderne komedie". In de "Pink Panther"-films verbond hij de beste elementen uit verschillende soorten humor. Maar ook met zijn ernstige kant gooide Edwards hoge ogen: de klassieker "Breakfast at Tiffany's" (1961) bijvoorbeeld, met Audrey Hepburn en George Peppard in de hoofd- rollen, en het drama "Days of Wine and Roses" (1962), met Jack Lemmon in de hoofdrol als alcoholist.
17-12-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
16-12-2010
Erika Van Tielen debuteert als actrice in komedie 'Frits & Freddy'.
'Met mannen als Tom van Dyck en Peter Van Den Begin je allereerste film mogen maken, dat kan tellen. 'Erika Van Tielen geniet nog na van haar debuut in 'Frits & Freddy', de film die vanaf vandaag in de bioscopen komt.
Het maakte geen deel uit van haar carrièreplan, maar vanaf vandaag is Erika Van Tielen, vooral bekend van Vlaanderen Vakantieland en enkele gesmaakte passages in De slimste mens ter wereld, officieel ook actrice. Wanneer haar wordt gevraagd hoe ze aan de rol van toeriste Kim in de komedie van Guy Goossens en Marc Punt is geraakt, dan antwoordt ze laconiek: 'Dat vraag ik me ook af. Guy en Marc nodigden me uit voor een auditie, maar ik wimpelde hen eerst af omdat ik met Vlaanderen Vakantieland te druk bezig was. Bel maar als je niemand anders vindt, zei ik, in de overtuiging dat ze beslist een échte actrice voor de rol zouden kiezen. Toch namen ze opnieuw contact met me op. Ik heb toen een kleine scène gespeeld en al snel werd duidelijk dat ze mij wilden hebben.'
En toen sprong je een gat in de lucht? Erika Van Tielen: 'Ik was blij en heb meteen mijn ma, zus en enkele vriendinnen gebeld. Wil je nu wat weten, ik ga in een fílm spelen! Toen ik enkele weken later richting Ardennen reed voor de eerste opnamen, begonnen de zenuwen te knagen. Zal ik het kunnen? Zullen die grote acteurs niet op mij neerkijken? En zullen ze niet te hoge verwachtingen koesteren? Zo ben ik nu eenmaal: geen panikeurmaar ik ga wel een beetje stressen wanneer puntje bij paaltje komt.'
Heb je iets gestudeerd in de richting van film of theater? Erika Van Tielen: 'Helemaal niet. Ik deed Communicatiewetenschappen en op de muziekacademie heb ik even dictie en voordracht gevolgd. In het zesde leerjaar heb ik één keertje een rol gespeeld in het schooltoneel, verder reikt mijn ervaring niet.''Tegelijk ben ik altijd dol geweest op improvisatie en was mijn werk bij Ketnet natuurlijk ook een stukje acteren. Trouwens, als je een fotoshoot doet ben je ook een beetje actrice, zelfs als reporter van Vlaanderen Vakantieland speel je voor een stuk een rol.'
Had het pijn gedaan als je na je auditie wandelen was gestuurd? Erika Van Tielen: 'Ik wil van alles proeven en daarom was het fijn me door professionals te laten beoordelen. Maar ik had er niet wakker van gelegen als ze me hadden gezegd dat mijn talenten elders lagen.'
Vind je jezelf talent hebben als actrice? Erika Van Tielen: 'Dat zal ik nooit van mezelf zeggen! Ik ben niet de beste, maar zeker ook niet de slechtste. Ik denk toch niet dat mensen zullen zeggen: wat jammer dat die Van Tielen meespeelt.'
Hoe voelt het: voor het eerst naar jezelf kijken terwijl je doet alsof je iemand anders bent? Erika Van Tielen: 'Raar. Ik zie eigenlijk niet mezelf en dat heeft vooral te maken met dat zwarte haar.'
Was dat een pruik? Erika Van Tielen: 'Nee, mijn eigen haar. Ik moést het niet laten verven, maar Guy vroeg zich af of het geen goed idee zou zijn op die manier wat afstand te scheppen tussen mijn personage en Erika-met-het-typische- rode-haar. Ik ben toen op de suggestie ingegaan, al was ik wel een beetje slecht gezind. Ik had me net laten kleuren en het meteen overdoen is niet echt goed voor je haar. Zeker niet in het zwart, want dan moet je het eerst laten ontkleuren.'
Hoe lang heb je nog met je zwarte haar rondgelopen? Erika Van Tielen: 'Vrij snel na de opnamen heb ik het opnieuw laten kleuren. Wat een heisa was me dat zeg! Er werden zelfs Facebookgroepen opgestart die vonden dat ik mijn haar opnieuw rood moest verven. Tjonge, 't is maar háár hé. Ik ben geen 30 kilo aangekomen of zo.'
Zou je dat doen voor een rol? Erika Van Tielen: 'Mm. Als het een schitterende rol is waar ik in geloof, misschien wel. Maar het moet natuurlijk wél gezond blijven.'
En erotische scènes? Erika Van Tielen: 'Onlangs ben ik gaan praten over een fictiereeks voor Eén met een behoorlijk sexy personage dat enkele vrijscènes heeft waarin mogelijk iets te zien zou zijn. Dat zag ik niet zitten omdat ik niet wil inspelen op het bestaande clichébeeld van het poppemieke en de babe die ik absoluut niet ben. Het is leuk als mensen je mooi vinden, maar ik ben niet zo'n kieken dat te allen tijde haar decolleté wil laten zien. Daar win je niets mee.'
Erika Van Tielen in de slimste mens
Maar je hebt toch genoten van deze film? Erika Van Tielen: 'Onder elkaar zeiden we wel eens dat we op filmkamp waren en zo voelde het ook. In de Ardennen logeren in chalets, dat schept een kampgevoel. Bovendien is de sfeer super als Tom Van Dyck in de buurt is. Tom is de grappigste mens die ik ken. Zelfs tussen de opnamen door is hij niet te houden. Met hem is het entertainment van 's morgens tot 's avonds.'
Wat neem je mee als memorabel moment? Erika Van Tielen: 'De scène in het bos met de nu al klassieke oneliner: Dat is geen tak, dat is een wortel! Peter en Tom moeten daar met elkaar vechten, maar ook toen de camera op mij gericht stond, bleven ze maar rollebollen. Probeer je gezicht dan maar eens in de plooi te houden. Zeker toen ze elkaar ook nog eens begonnen af te likken en halve vrijscènes speelden.'
Dat smaakt dus naar meer? Erika Van Tielen: 'Filmen? Ik zie er geen fulltime bezigheid in, maar als het nog eens uitkomt en het hele plaatje klopt... waarom niet?'
16-12-2010 om 15:05
geschreven door Patje007
14-12-2010
'The Social Network beste film 2010'.
De Facebook-film The Social Network is door de Los Angeles Film Critics Association uitgeroepen tot beste film van het jaar. De Lafca-Awards worden beschouwd als een indicator voor de Oscars.
The Social Network kreeg ook de awards voor beste script en beste regisseur. Regisseur David Fincher moet die award wel delen met Olivier Assayas, de regisseur van de film Carlos.
De prijs voor de beste acteur ging naar Colin Firth (The King's Speech), terwijl de Zuid-Koreaanse Kim Hye-Ja (Mother) de prijs voor de beste actrice kreeg.
Toy Story 3 werd door de filmcritici uitgeroepen tot beste animatiefilm.
14-12-2010 om 18:24
geschreven door Patje007
13-12-2010
Interview met Angelina Jolie n.a.v. de release van The tourist.
Op datum van 15 december 2010 komt 'The tourist' in de bioscoop, met Angelina Jolie (35) en Johnny Depp voor het eerst samen in een film. 'De roddelbladen hadden wellicht op een sappig verhaal gehoopt, maar als Johnny en ik samen waren, zaten we gewoon te kletsen over de kinderen', zegt Jolie.
'Sorry, we lopen een beetje achter op het schema', verontschuldigt Angelina Jolie (35) zich met haar beroemde brede glimlach als ze bijna drie kwartier te laat de suite in het vijfsterrenhotel Meurice binnenstapt. Ze heeft gekozen voor de elegante look van haar personage in The tourist, een mysterieuze vrouw die opzettelijk het pad kruist van een Amerikaanse wiskundeleraar die zijn liefdesverdriet tracht te vergeten in Venetië. Ze ziet er een beetje onwerelds uit met haar bleke volmaakt gladde gelaat met die kenmerkende volle lippen, haar ogen zwaar geaccentueerd met ellenlange valse wimpers.
U heeft voor 'The tourist' in Parijs en Venetië gefilmd, twee van de meest romantische steden in de wereld. Hoe romantisch bent u zelf eigenlijk? Angelina Jolie: 'Ik geef het niet graag toe, maar in het geniep ben ik heel romantisch, denk ik. Eigenlijk zou je die vraag aan Brad moeten stellen.'
Is Brad romantisch? Angelina Jolie: 'O ja, hij zéker!' (lacht)
Brangelina is al enkele jaren het meest besproken koppel ter wereld. Hoeveel druk legt dat op jullie relatie? Angelina Jolie: 'We proberen er zo goed en zo kwaad als het kan mee te leven, maar de druk is soms groot. Er worden veel verzinsels over ons de wereld ingestuurd. Of we zijn zwanger, of we gaan scheiden, of wat weet ik nog allemaal. Het houdt nooit op. Ik probeer er niet te zwaar aan te tillen. Zolang ze mijn kinderen maar met rust laten.'
Uw tegenspeler in 'The tourist' is Johnny Depp. Hoe was jullie eerste ontmoeting? Angelina Jolie: 'Iedereen schijnt te denken dat dat een bijzonder opwindende gebeurtenis moet geweest zijn, maar dat was het helemaal niet. Johnny en ik hebben gewoon een uurtje over de kinderen zitten te kletsen.'
Dat kan ook boeiend zijn. Angelina Jolie: 'Ja, voor mij was het dat ook. Maar er hing verder niets in de lucht, het was heel erg ouders onder elkaar. Natuurlijk zaten de roddelbladen al te hopen op iets meer, maar ik kan alleen maar zeggen dat het een hele aangename samenwerking was. '
Uw personage Elise is helemaal anders dan bijvoorbeeld de CIA-agente Evelyne Salt in uw vorige film. Angelina Jolie: 'Ja, dat was een echte stoere actiemeid, Elise is het tegenovergestelde, heel vrouwelijk en elegant. Ik houd van afwisseling, zoals de meeste vrouwen. Als ik één keer iets gedaan heb, wil ik iets anders proberen. Elise deed me denken aan mijn jongste dochtertje Vivienne die extreem meisjesachtig is. Ze houdt van tutu's en alles wat roze is. Die gaat later nog veel mannen rond haar vinger draaien, zij hééft het!' (lacht)
Klopt het dat u last had om uw draai te vinden in deze rol? Angelina Jolie: 'Ja, ik was te actief, ik moest alles wat Amerikaans aan mij was, proberen kwijt te geraken. De moderne Amerikaanse vrouw is nogal agressief, ze neemt de leiding en beweegt heel snel en nerveus. Dat moest ik allemaal afleren. Voor mijn eerste scène moest ik op straat lopen in Parijs. Doe het nog eens, maar trager, zei Florian. Ik heb die scène zeven keer opnieuw moeten doen, tot ik er eindelijk van genóót om over de straat te slenteren in plaats van mij van de ene kant naar de andere te haasten. Dat heb ik echt moeten leren. Traagheid ligt niet zo in mijn aard. Ik besef nu dat het ook aangenaam kan zijn het eens wat rustiger aan te doen, en er gewoon van te genieten vrouw te zijn. Dat heb ik in mijn opvoeding niet meegekregen.'
Uw collega Eva Mendes zei me onlangs dat u een standbeeld verdient omdat het dankzij u een trend is bij Hollywoodberoemdheden om zich in te zetten voor het goede doel. Angelina Jolie: 'Dat is lief van haar, maar het gaat niet om mij. Het klinkt misschien melig, maar het grootste geschenk dat ik in mijn leven ooit gekregen heb, is te mogen werken met mensen in nood. Het is een eer en een privilege. Ik heb de voorbije jaren veel met mensen in vluchtelingenkampen gesproken, en dat zijn bijzonder sterke mensen van wie ik ontzettend waardevolle levenslessen gekregen heb. Ik hoop dat ik zo veel mogelijk kan terug- geven. Voor mij is dat geen opoffering, integendeel. Het is een heel vanzelfsprekende keuze.'
U bent al bijna tien jaar ambassadrice van de Verenigde Naties. Frustreert het u niet dat de ellende in de wereld blijft? Angelina Jolie: 'Soms. Maar ik heb al heel snel geleerd dat je je niet door die frustratie mag laten overrompelen. Dingen veranderen heeft tijd nodig, het is een traag proces. Ik klamp me vast aan elke kleine stap voorwaarts die we zetten. Ik leen mijn naam niet aan andere goede doelen, omdat ik gefocust wil blijven op de dingen waar ik me nu voor inzet.'
U gaat dikwijls ook ter plekke kijken, vaak in gevaarlijke gebieden. Wat drijft u eigenlijk? Angelina Jolie: 'Ik voel me een wereldburger. Ik ben nieuwsgierig naar wat er gebeurt in de wereld, en ik ben bezorgd. Als ik de aandacht kan vestigen op gebieden die aandacht nodig hebben, dan beschouw ik dat als mijn plicht. Ik ga graag ter plekke een kijkje nemen, want het is niet altijd eenvoudig om alle nieuwsberichten te filteren. Ik wil spreken met de mensen zelf, want alleen zo kan ik de waarheid kennen.'
13-12-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
12-12-2010
Filmaffiche The Tourist.
The Tourist speelt vanaf 15 december 2010 in de Kinepolis-bioscopen
Plot: Johnny Depp speelt in The Tourist een Amerikaanse toerist wiens onschuldige flirt met een onbekende leidt tot een web van intriges, romantiek en gevaar. Tijdens een ongeplande trip naar Europa om zijn gebroken hart te helen, heeft Frank een onverwachte en kortstondige flirt met Elise (Angelina Jolie), een bijzondere vrouw die niet bij toeval zijn pad kruist. Tegen de adembenemende achtergrond van Parijs en Venetië ontwikkelt zich een stormachtige romance en raken de hoofdpersonen ongewild verwikkeld in een dodelijk kat-en-muisspel.
Regie: Florian Henckel von Donnersmarck Cast: Johnny Depp, Angelina Jolie Genre: Thriller, drama Duur: 100 minuten
12-12-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
10-12-2010
Dossier wereldsterren: deel 8: interview met Sharon Stone.
In 2006 kwam de toen 48-jarige Sharon Stone terug in de spotlights als de mysterieuze Catherine Tramell in het vervolg op de killer thriller Basic Instinct. Een interview met de actrice uit films als Basic Instinct, Casino en Total Recall:
Zo, na veertien jaar pakte je de ijsprikker weer op... Sharon Stone: Sorry hoor, maar zo lang was het nou ook weer niet geleden, dat ik de eerste film maakte, toch? Wat, is-ie al in 1992 uitgekomen?! Oh my God, ik ben 103 jaar oud. In echte jaren!
Hoe kijkt u terug op alle herrie die 'Basic Instinct' destijds heeft veroorzaakt?
Sharon Stone: Weet u, de reactie van mijn moeder vond ik nog de beste. Toen de film net uit was, woonde ze in een klein stadje, en ze werd voortdurend gebeld door mensen die haar dingen vroegen als: 'Wat vind je ervan dat je dochter een lesbienne speelt? Wat vind je ervan dat ze naaktscènes doet?' Dan antwoordde ze ijzig kalm: 'Het baart me veel meer zorgen dat mijn dochter een psychopathische moordenares speelt. Maar toch bedankt voor uw telefoontje.'
In hoeverre is je personage veranderd in die jaren? Sharon Stone: Aan het einde van de eerste film bleek Catherine toch een seriemoordenaar te zijn. In deel 2 borduurden we daarop voort en vragen we ons af wat er met haar zou gebeuren als ze verhuist naar een andere stad in een ander land. Catherine is een zeer intrigerend personage, waarvoor ik de eerste keer ook al veel research heb moeten doen. Voor de tweede keer ben ik mezelf als actrice tegengekomen in deze rol, vanwege het vele geweld en de bloot- scènes. En dat zijn zeker niet de makkelijkste scènes om te spelen. Mensen vermoorden lijkt makkelijk, maar psychologisch gezien vergt dit heel veel van mij als acteur. Het spelen van haar blijft voor mij een grote uit- daging.
En ben jijzelf sinds de eerste film veel veranderd?
Sharon Stone: Basic Instinct was de film die van mij een superster heeft gemaakt. En dat is niet altijd even gemakkelijk geweest. Maar ik heb ermee leren omgaan. Nu was precies het juiste moment in mijn carrière om het leven van Catherine Tramell weer op te pakken, om te zien hoe het nu met haar gaat.
De film begint meteen al goed: je rijdt in een Spyker met een noodgang door Londen en eindigt op de bodem van de Theems. Heb je die stunt helemaal zelf gedaan?
Sharon Stone: Het was de moeilijkste en meest confronterende stunt die ik ooit voor een film heb moeten doen. Ik weet niet of je wel eens bang bent geweest om te verdrinken of slecht tegen kleine ruimtes kunt? De regisseur dacht: Waarom doen we het niet allebei? We hebben dagenlang in een watertank in die krappe sportauto moeten doorbrengen. En dat was geen pretje. Op het laatst kwam die scène dat de auto zich helemaal met water had gevuld, terwijl wij er ook inzaten. Ik bleef toen achter één van de deuren haken en raakte een beetje in paniek. Dat zou ik niet graag nog eens overdoen.
Hoe anders was het om deze keer niet met Paul Verhoeven te werken?
Sharon Stone: Ik vond het erg jammer dat hij het vervolg niet wilde maken. Maar ik respecteerde zijn besluit wel. Met Paul aan de eerste werken, was zeer intens. Hij was overal nauw bij betrokken, vooral bij de seks- scènes. Een andere Nederlander, Jan de Bont, is gevraagd de regie van dit vervolg op zich te nemen, maar dat ging ook niet door. Michael (Caton-Jones) is een goede opvolger van Paul gebleken. Hij werkt weer op een totaal andere manier, maar dat houdt het voor iedereen vers. Ik hoop wel ooit nog een film met Paul te mogen doen. Wie weet.
Werkt het spelen van zon zware psychologische rol therapeutisch in je eigen leven? Sharon Stone: Nee. Therapie en acteren zijn twee totaal verschillende dingen. Acteur is een beroep dat je serieus moet nemen. Ik zou ook niet naar iemand toegaan die zegt dat hij tandarts is, omdat hij vindt dat die witte jas hem zo leuk staat. Kijk maar wat er gebeurt wanneer popsterren en modellen zeggen dat ze ook graag willen acteren. Ze nemen het acteervak dus licht op. Daarom vind ik het beter als men alleen geschoolde acteurs inhuurt voor een film. Zij nemen het vak wel serieus.
Tijdens het schieten van deze film heb je je tweede kind geadopteerd. Zijn die twee dingen goed te combineren?
Sharon Stone: Tja, er is natuurlijk wat meer stress. Maar die valt in het niet bij de voordelen van een lieve baby erbij. Op de dag van de aanslagen in Londen was ik net buiten de stad met deze film bezig, terwijl mijn twee kinderen in hartje Londen zaten. Op zo'n moment weet je even niet meer hoe je het hebt en denk je alleen maar aan hun gezondheid en veiligheid en niet aan het maken van een film. Maar ik ben blij dat ik mijn twee zoontjes een warme en veilige omgeving kan bieden.
Eén van de bekendste scènes uit Basic Instinct is natuurlijk die waarin je in de ondervragingsruimte je benen uit elkaar doet.
Sharon Stone: Ja, die scène is bijna een eigen leven gaan leiden, hè? In Basic Instinct 2 zit weer zo'n gedenk- waardige scène, die misschien nog een stukje verder gaat dan de eerdere.
Als film moet 'Basic Instinct 2' het origineel laten voorgaan, maar van de présence van hoofdrolspeelster Sharon Stone is de zwoele prent natuurlijk wél doordrongen. Dat Stone er op haar 51ste nog sexy uitziet, toonde ze pas nog aan 'Paris Match' in een weinig verhullend interview.
Voor u dingen zegt waar u later spijt van krijgt, eerst even dit: noem Sharon Stone nooit 'dom blondje'. Ze heeft een IQ van 154 en studeerde letteren, kunst en rechten. Daar word je natuurlijk niet wereldberoemd mee, wel met een film van Paul Verhoeven waarin je even in je kruis laat kijken. Mocht u tijdens het zien van Basic Instinct 2 opvallen dat de toen 48-jarige Stone er nog bijzonder goed uitziet, dan heeft u het Franse glamourblad Paris Match nog niet gezien.
De actrice die ooit als klein meisje zei 'ik zal op een dag Marilyn Monroe zijn', maar uiteindelijk nog beter deed door zichzelf te worden, heeft zich voor het openhartige interview ook laten fotograferen. Bijna naakt dus.
'Aan de helft van je leven zitten, is niet het einde', zegt Stone die vindt dat er geen leeftijd staat op het moment dat je niet meer naakt voor de lens mag gaan staan. Makkelijk praten heeft ze natuurlijk wel. Met dank aan de wonderen die de schoonheidsindustrie tegenwoordig verricht, pronkt ze met een behoorlijk perfect lijf. 'Mét rimpeltjes', preciseert ze evenwel.
'Ik begrijp al die vrouwen niet die allemaal op elkaar willen lijken en daarvoor hun huid laten liften zodat ze elke uitdrukking verliezen. Weet je wat het mooiste is wat een man ooit tegen me zei? De plooitjes om je mond zijn de haakjes waartussen alle mooie dingen staan die je ooit hebt gezegd . Ik had die kerel wel kunnen zoenen!'
Stone zegt in de tweede helft van haar leven zichzelf te willen zijn, wat betekent dat ze zich nog meer voor anderen wil inzetten. 'De dag dat ik 50 werd, heb ik de helft van alles wat ik had weggeven. Kleren, juwelen, meubelen, kunstwerken. Maar dat bleek nog niet voldoende. Toen heb ik gekeken naar de massa's mensen met wie ik regelmatig omging. De helft daarvan bleken verwaande en oninteressante lieden te zijn en dus heb ik een streep gezet onder de helft van mijn relaties.
Tenslotte heb ik naar mezelf gekeken en ook daar heb ik al het futiele overboord gegooid. Ik heb bijvoorbeeld alle foto's van mezelf van de muur gehaald. Ouder worden is je ontdoen van al het overbodige.'
Of ze dan spijt heeft van sensationele films als Basic instinct ? 'Geenszins', vertelt Stone toen nummer 2 in 2006 uitkwam. 'Basicinstinct is een film waarover nog altijd wordt gepraat en weet je waarom? Omdat ik het mannelijke brein een behoorlijke oplawaai verkocht. Plots realiseerden al die heren zich dat ik niet alleen onder mijn jurk liet gluren, maar dat ik ook nog kon acteren én verstand had. Dat geeft je als vrouw macht.'
Voor wie nog eens naar Basic instinct 2 kijkt: Stone doet haar benenscène nog heel even over. 'Een knipoog die de regisseur er graag in wilde hebben, maar mij best: ik heb met bloot helemaal geen probleem, zolang het maar naturel is. En artistiek verantwoord blijft, zoals met de foto's van Alix Malka.'
Wat mogen we in de toekomst op filmgebied nog verwachten van Sharon Stone: momenteel heeft ze een rol in de serie Law & Order: Special Victims Unit en op datum van 16 februari 2011 komt de film Largo Winch(tome 2) in de zalen, de film waarvoor er recent nog opnamen plaatsvonden in Merksem, en waarin ook Koen de Bouw te zien zal zijn. Op dit moment zijn de opnames bezig van Satisfaction, een drama met oa. ook nog Carice Van Houten, de actrice uit Zwartboek, en zijn de voorbereidingen gaande voor de film Waco, een project waarover nog niet veel geweten is, maar waarin naast Sharon Stone ook Adrien Brody en Kurt Russell te zien zullen zijn.
Volgende week, filmfreaks, krijgen jullie in het kader van de reeks interviews met wereldsterren een interview met Sandra Bullock, Jeff Bridges, Woody Harrelson, Morgan Freeman en Gabourey Sidibe.
10-12-2010 om 16:34
geschreven door Patje007
09-12-2010
Acteur Danny Trejo en regisseur Robert Rodriguez over Machete.
Na 180 bijrollen als bad guy kreeg de zestiger Danny Trejo eindelijk een hoofdrol als held. De acteur en zijn regisseur Robert Rodriguez over de exploitatiefilm Machete:
Wie het vraagt, toont hij met alle plezier even zijn borsttatoeage. En wie het niet vraagt ook. Acteur Danny Trejo (1944, Los Angeles) draagt zijn oversized ruitenhemd gettostijl: slechts de middelste twee knoopjes zitten dicht, zodat zijn imposante borstkas zichtbaar is, evenals zijn navel. En die Mexicaanse dame van inkt natuurlijk, lonkend onder haar sombrero op Trejos borstkas. Begin jaren zestig gezet door ene Harry, bijnaam super Jew, in de beruchte San Quentin gevangenis, met een gewone naald. De bekendste tatoeage ter wereld, zegt de bezitter trots tegen het handje- vol journalisten om hem heen, in een strandtent op het Lido in Venetië. En dat is officieel.
Het International Tattoo Magazine plaatste zijn borstversiering onder die noemer op de cover van het novembernummer, in 2008. Maar wie Trejo ontmoet, valt toch vooral zijn markante gezicht op: huid van leer, pokdalig en gegroefd, ver- vaarlijke blik en druipsnor. Bekend van ongeveer 180 filmrolletjes, waarvan het gros in B-films als gedetineerde, bendelid of non-descripte boef zon personage dat het einde van de scène niet haalt. De acteur: Soms moest ik nog iets grommen, soms niet.
Maar nu is alles anders. Vanwege zijn allereerste hoofdrol, als de extreem gewelddadige ex-agent, vrouwenmagneet én dood- goeie held Machete, in de gelijknamige actiefilm. die in de Verenigde Staten net onder Anton Corbijns The American prijkt, bovenaan de box office. Het maakt Danny Trejo een bonafide actieheld. De éérste Mexicaanse actieheld, benadrukt regisseur Robert Rodriguez(Desperado, From Dusk Till Dawn, Sin City), die als rechtgeaarde Texaan zijn cowboyhoed ophoudt tijdens interviews.
Robert Rodriguez
Wij zaten in Hollywood altijd op de muilezels, weet je? zegt zijn acteur. Als Pedro Gonzalez-Gonzalez de lollige Mexicaan in John Wayne zn films. De journalist die Zorro als eerdere gunstige uitzondering in de filmgeschiedenis opvoert, wordt met een gespeeld norse blik terecht gewezen. Zorro kwam uit Spanje, homes, corrigeert Trejo op zn straat-Mexicaans.
Machete staat op tegen de Mexicaanse kartels, zegt Rodriguez, die zelf het script schreef. Als die vervolgens zijn familie vermoorden vlucht hij naar Amerika, waar hij werk vindt als dagwerker. Tot wat bad guys hem inhuren en mis- bruiken voor een vuil klusje, en hij zich tegen hen keert.
De speelfilm Machete groeide uit de neptrailer die Rodriguez in 2006 opnam voor zijn Grindhouse-project met Quentin Tarantino, waarin de twee bevriende filmmakers hun liefde voor de goedkoop gemaakte en met veel geweld gevulde cinema van weleer wilden vieren. Het soort vermaak dat de Amerikanen in de jaren zeventig graag tot zich namen in een goedkope dubbele voorstelling, vanuit hun geparkeerde autos. Om het idee over te brengen, werd het nieuwe filmmateriaal zo bewerkt dat het gemangeld en versleten oogde, en op- getuigd met aankondigingen van niet-bestaande films. De doublebill-hommage Planet Terror (Rodriguez) en Death Proof (Tarantino) viel goed bij de fans maar werd door bioscopen nauwelijks aaneen vertoond, zoals oorspronkelijk de bedoeling was.
Het weerhield de neptrailer met Danny Trejo als Machete (de introductiestem: they just fucked with the wrong Mexican!) er niet van een eigen leven te gaan leiden. Trejo en Rodriguez werd voortdurend gevraagd of, en wanneer, de hele film zou worden gemaakt. Ze voelden dat het er in zat, zegt de regisseur. Dat is ook een compliment aan Danny. Veel acteurs spelen harde personages, hij is het. Het publiek gelooft hem.
Danny Trejo en Michelle Rodriguez
Rodriguez huurde de acteur voor het eerst in met Desperado, als de messenwerper Navajas die de door Antonio Banderas gespeelde held mocht belagen. Toen zag ik meteen al hoeveel effect hij heeft. Omstanders dachten tijdens de opnames steeds dat de film over hém ging, spraken hem aan. Hij hoeft er ook niet zoveel voor te doen. Hij kan staan en niks doen, dan kijken ze ook. Trejo, die zich als twintiger in Los Angeles bezig hield met overvallen, geweldsdelicten en zijn drugsverslaving, zat al met al een jaar of tien vast, verdeeld over de zwaarste gevangenissen van Californië. Ik zeg altijd: de eerste helft van mijn leven was een karakterstudie. Bokskampioen licht- en middengewicht was hij, in de competitie binnen de muren. Toen ik vrijkwam kreeg ik geen licentie om prof te worden, vanwege mijn verleden. Dus toen werd ik drugshulpverlener.
Eén van de jonge ex-verslaafden waarmee hij werkte, had een bijbaantje op de set van de film Runaway Train (1985). Een bezoekje van Trejo liep uit op diens eerste klus als figurant. Sindsdien had ik altijd werk. Mensen zeiden wel: ben je niet bang dat je getypecast wordt? Dan dacht ik: kom op, kijk naar me. Denk je dat ze mij ooit de held laten spelen?
Zijn cv staat vol obscure filmtitels als Death Wish 4: The Crackdown (1987) of Maniac Cop 2 (1990), maar ook met bekende als Heat (1995), Con Air (1997) en From Dusk Till Dawn (1996), Robert Rodriguez misdaadhorror-genremix waarin Trejo als barman/vampier George Clooney een drankje weigert. Hij is tevens te zien in de twee vervolgdelen. Robert traint me in feite al jarenlang voor deze rol. Hij weet altijd precies wat hij van me wil. Stop met acteren, adviseert hij wel eens op de set. Ik moet in mijn spel niet té veel acteren.
Acteurs als Robert de Niro, Steven Seagal en Don Johnson strikken voor de bijrollen kostte weinig moeite, zegt Rodriguez. Ik kon ze de trailer al laten zien. De Niro wilde wel iets leuks, iets satirisch. Ik had wat nepposters gemaakt, met hem erop met twee pistolen in zijn handen, en daaronder stond: Robert de Niro als de senator. Hij zei meteen: oké, doe ik. Buiten dat: ze deden het ook voor Danny. De Niro had hem al eens vermoord in een film, Seagal al twee keer.
Steven Seagal
Flarden uit de vijf jaar eerder opgenomen Machete-trailer plakte hij gewoon in de film, ook als dat niet helemaal correspondeerde met het nieuwe materiaal. Zo doe je dat in een exploitatiefilm. Vroeger werden dit soort films gemaakt door kleine bedrijfjes die met weinig budget probeerden te concurreren met de grote filmmaatschappijen. Om die competitie aan te kunnen, stopten ze er zoveel mogelijk idiote ideeën in. En niemand maakte zich druk om kleine continuïteitsfouten. Ik werk zelf ook graag snel en goedkoop. Als ik eens voor 200 miljoen een film zou mogen maken, zou ik de helft ongebruikt in mijn zak steken. Ik geloof niet eens dat ze in Hollywood het verschil kunnen zien.
Robert De Niro(midden)
Rodriguez schreef met zijn filmdagboek Rebel Without a Crew uit 1995 een bestseller waarin te lezen valt hoe hij het budget (7.000 dollar) voor zijn debuut El mariachi bijeen schraapte door zich op te geven als proefpersoon voor medische tests. Destijds kon hij geen bekende acteurs betalen, dat is nu wel anders. Als grap doen we in Machete wel alsof we nog altijd geen sterren hebben. Dan staat er introducing Don Johnson, alsof niemand hem kent. Dat zijn nieuwe film tevens een tamelijk grove, satirische blik werpt op alle grensperikelen tussen Mexico en de Verenigde Staten, past ook bij het genre. Wat op straat leefde, stopte je zo snel mogelijk in een exploitatiefilm. Maar dat het migratiedebat onlangs weer zo hevig zou opspelen, konden we niet voorzien. De staat Arizona nam in april 2010 een wet aan die het mogelijk maakt illegalen en de mensen die hen helpen of werk aanbieden strenger te vervolgen, wat tot nationale en internationale controverse leidde. Arizona verzorgt de pr voor onze film, mompelt Trejo.
Rodriguez, die net als zijn hoofdrolspeler Amerikaan van Mexicaanse origine is, noemt zich tegelijk nadrukkelijk geen Mexicaanse filmer. Guillermo del Toro (regisseur van Pans Labyrinth) zei eens tegen me: ik houd van je films, maar ze zijn heel raar, want je schept een Mexico dat niet bestaat. Dat klopt: het is fantasie, niet echt. Al zullen er best wat Amerikanen zijn die vanwege mijn films denken dat iedereen in Mexico echt met gitaarkoffers vol geweren rondloopt, zoals in El mariachi. Hij hoopt dat het Amerikaanse publiek zich door Machete, bewust of onbewust, wel voor het eerst vereenzelvigt met een Latijns-Amerikaanse actieheld. Ongeveer zoals ik dat zelf als kind ervoer toen ik John Woos films met Chow Yun-fat zag. Dan wilde ik ineens Chinees zijn.
De vervolgdelen op Machete, Machete Kills, en Machete Kills Again, laat hij aan het einde van de film al aankondigen. Dat bedacht ik pas op het laatste moment, omdat het einde niet helemaal liep. En als het publiek het wil, dan maken we ze gewoon, belooft Rodriguez.
Tot die tijd voelt Trejo zich in elk geval niet te groot voor de hem vertrouwde bijrollen. Ik kluste lange tijd wat bij als schilder. Als ik eens een groot huis schilderde, zei ik daarna ook niet: o, vanaf nu schilder ik alleen nog grote huizen. Ik schilderde élk huis. Acteren is net zoiets.
09-12-2010 om 15:50
geschreven door Patje007
08-12-2010
Michelle Rodriguez over Machete.
In de actiefilm Machete speelt Michelle Rodriguez(Avatar, Lost) de rol van tacoverkoopster Luz die de Mexicaanse titelheld bijstaat in zijn strijd tegen een leger aan racistische, moordlustige blanke mannen. Een gesprek met Rodriguez over haar rol van deze sterke vrouw.
Waarom denk je dat Luz zich aangetrokken voelt tot Machete? Michelle Rodriguez: Omdat Machete eigenlijk een soort Mexicaanse James Bond is. Ieder meisje dat hij tegenkomt, werpt zichzelf aan zijn voeten, met hun onderbroek in de hand. Zo werkt dat nou eenmaal.
Jij staat bekend om je vertolkingen van sterke vrouwen. Is het moeilijk om sexy en sterk tegelijk over te komen? Michelle Rodriguez: De meeste personages die ik in het verleden heb gespeeld, waren super macho. Net als Linda Hamilton in Terminator 2 of Sigourney Weaver in Aliens. Het waren eigenlijk net mannen. Tegenwoordig zie je bij sterke vrouwenpersonages een andere balans tussen een mannelijke en een vrouwelijke kant, zoals bij actiefilms met Angelina Jolie. Robert Rodriguez weet die balans precies te vinden. Luz is een sterke vrouw die geleerd heeft om zich aan te passen aan de ruige mannenwereld en tegelijkertijd snapt hoe ze in bepaalde situaties haar seksualiteit kan gebruiken.
Hoe heb je je fysiek voorbereid op deze rol? Michelle Rodriguez: Gelukkig werkte ik ook aan opnames van de actiefilm Battle: Los Angeles, waarvoor ik een zwaar trainingskamp had ondergaan. Buikspieroefeningen, hardlopen, schieten. Dat kwam goed uit voor de fysieke scènes in Machete, want ik hou helemaal niet van de sportschool. Dat vind ik alleen maar saai. Ik hou van meer activiteit. Daarom vind ik actiefilms ook zo leuk om te doen.
Danny Trejo en Michelle Rodriguez
08-12-2010 om 15:55
geschreven door Patje007
Filmaffiche Machete.
Robert De Niro
08-12-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
07-12-2010
Filmaffiche Machete.
Machete speelt vanaf 8 december 2010 in de Kinepolis-bioscopen.
Plot: Machete (Danny Trejo) is een losgeslagen voormalige "Mexican Federale" die zijn naam te danken heeft aan het handig gebruik maken van kapmessen. Nu zoekt hij werk in Amerika nadat hij gebruikt is door de Mexicaanse drugslord Torrez (Steven Seagal). Machete twijfelt dan ook niet lang over een klus om de corrupte senator McLaughlin (Robert De Niro) om te leggen. Maar als blijkt dat hij weer in een val is getrapt moet hij opnieuw op de vlucht. Tot hij bedenkt dat het genoeg geweest is en hulp inroept om een genadeloze wraakactie op te zetten. Die krijgt hij van een stel outlaws, waaronder de bikkelharde Luz (Michelle Rodriguez), de anders zo brave douanebeambte Sartana (Jessica Alba), de gewapende priester Benito del Toro (Cheech Marin) en zelfs April (Lindsey Lohan), de dochter van zijn grote vijand. Om hen heen groeit een klein leger aan illegalen totdat de jacht geopend kan worden op iedereen die hem ooit dwarszat.
Regie: Robert Rodriguez Cast: Danny Trejo, Robert De Niro, Jessica Alba Duur: 107 minuten Genre: Actie
07-12-2010 om 16:37
geschreven door Patje007
05-12-2010
Denzel Washington over Unstoppable: 'Tony Scott luist me er altijd weer in.'
De actiefilm Unstoppable markeert de vijfde samenwerking tussen acteur Denzel Washington en regisseur Tony Scott. Dit nieuwe spektakelstuk draait om een op hol geslagen onbemande trein, die volgeladen met chemicaliën over het spoor van Pennsylvania raast. Washington speelt een spoorveteraan die zijn onenigheid met nieuweling Chris Pine opzij moet zetten om samen het vernietigende gevaarte tot stilstand te brengen. Een gesprek met Denzel Washington en regisseur Tony Scott vanuit Los Angeles:
Denzel Washington en Tony Scott
Je hebt nu al vijf films met Tony Scott gemaakt. Hoe is die samenwerking begonnen? Denzel Washington: Ik kende hem nog niet voordat we Crimson Tide maakten. Die rol kreeg ik via producenten Jerry Bruckheimer en Don Simpson. Voor mij betekende het een kans om tegenover Gene Hackman te spelen. Daarna zou het nog negen jaar duren voordat ik opnieuw met Tony Scott zou werken en in de laatste jaren hebben we vier films samen gemaakt. Ik vind het prettig om met hem te werken, want ik weet dat hij altijd een goede film wil afleveren. Dat gold vooral voor Man on Fire, die hij eigenlijk al na zijn debuut The Hunger had willen maken. Destijds wist hij de studio's niet te overtuigen en besloot hij maar te werken aan een ander filmpje, getiteld Top Gun. Omdat hij Man on Fire zo graag wilde doen, wist ik dat het een film zou worden waar ik ook trots op zou zijn. Sinds- dien is hij me blijven vragen.
Tony, waarom werk jij zo graag samen met Denzel? Tony Scott: Omdat ik in iedere film een andere kant van zijn persoonlijkheid kan gebruiken. Als referentie voor mijn acteurs, probeer ik altijd een echt persoon voor ze te vinden, omdat het anders zo abstract blijft. Je kunt een personage wel op tien verschillende manieren neerzetten. Voor The Taking of Pelham 123 bracht ik Denzel bijvoorbeeld samen met een gepensioneerde 65-jarige Albanese arbeider. Binnen vijf minuten begreep hij hoe ik wilde dat het personage gespeeld moest worden. Denzel bereidt zich altijd enorm goed voor, hij doet zijn huiswerk en verwerkt de rol helemaal. Zelfs zonder iets te zeggen, kan hij daardoor van alles overbrengen.
Chris Pine en Denzel Washington
Hoe krijgt Tony je zover dat je al dat stuntwerk doet voor zijn films? Denzel Washington: Hij laat me altijd in de val lopen, en ik trap er telkens weer in. Ook toen ik op die voortdenderende trein stond, dacht ik: hij heeft me er weer ingeluisd. Ik voel me bedrogen!
Was het niet enorm moeilijk om op een echte trein te draaien? Tony Scott: Onvoorstelbaar moeilijk. We hadden meer dan vijftien kilometer aan vrije rails nodig om de scènes te kunnen draaien. En hoewel alle opnames op een rijdende trein plaatsvonden, wilde ik filmen alsof ik in de studio stond, met de ronddraaiende camera's die kenmerkend voor mijn werk zijn. Dus we bouwden een hele stellage rondom het treinstel, zodat ik al rijdend met vier ronddraaiende camera's tegelijk kon opnemen. Zo kon ik de focus op de personages blijven houden. Want Unstoppable draait niet alleen om actie, maar ook om karakters. En hierin heb ik een goede balans gevonden. De studio verklaarde me wel voor gek dat ik halsbrekende toeren uithaalde met twee supersterren als Denzel Washington en Chris Pine. Maar zelf stonden zij er helemaal achter.
Unstoppable ziet eruit als een echte klassieke actiefilm, zonder effecten uit de computer. Tony Scott: Dat klopt, ik heb geen CGI gebruikt. Niet omdat ik een oude zak ben, maar omdat het creatief gezien beter aanvoelt. Mijn kracht als regisseur ligt bij de mensen. Ik zet echte mensen in een sneltrein, in een raceauto of in een vliegtuig- daar kan CGI weinig aan bijdragen. Ik had er best gebruik van kunnen maken, maar in de postproduktie krijg je nooit hetzelfde gevoel van kwaliteit als je op de set kunt bereiken. Er hingen helikopters in de lucht, treinen die 140 per uur reden. Er gebeuren altijd onverwachte dingen als alles echt is. Zelfs mijn oude moeder kon op 95-jarige leeftijd altijd zien of iets uit de computer kwam of dat het echt was. "Die scène ziet er raar uit," zei ze dan, "die voelt niet normaal aan."
Denzel, wanneer besloot jij eigenlijk om acteur te worden? Denzel Washington: Ik begon pas met acteren toen ik twintig was. Op de universiteit speelde ik mee in The Emperor Jones van Eugene O'Neill. Ik kreeg goede recensies, maar dat zei me niet veel want ik had nog nooit een recensie gehad. Maar men begon er toch over te praten op school. Ik weet nog dat ik ooit de zaal inkeek en dacht: "Wow, al die mensen komen speciaal naar dit toneelstuk kijken, misschien doe ik wel iets goed." En zo vind je je roeping. Ik begon acteerlessen te nemen en had succes zonder ervoor betaald te krijgen. Als ik had geweten dat ik geen geld zou verdienen, had ik het misschien niet gedaan. Maar dat is uiteindelijk wel goed gekomen.
05-12-2010 om 14:55
geschreven door Patje007
04-12-2010
Filmaffiche Unstoppable.
Unstoppable speelt sinds 10 november 2010 in de Kinepolis-bioscopen.
Plot: Door het lakse gedrag van een spoorwegmedewerker begint een trein - gevuld met gevaarlijke chemicaliën - aan een razende rit. Een ervaren treiningenieur (Denzel Washington) en een jonge conducteur (Chris Pine) proberen met alle mogelijke middelen de losgeslagen en onbemande trein - die steeds aan snelheid wint - te stoppen. Als ze falen, dreigt een dicht bevolkt gebied het slachtoffer te worden van een enorme ramp...
Regie: Tony Scott Cast: Denzel Washington, Chris Pine Genre: Actie, thriller Duur: 95 minuten
04-12-2010 om 15:39
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 7: interview met Christian Bale.
In 'Public enemies', een thriller van Michael Mann(2007) zit Christian Bale geen seconde op een paard. Maar Bale leerde wel paardrijden in Engelse stijl voor de rol van de agent die de gangster John Dillinger vatte. 'Misschien beïnvloedde dat paardrijden zijn houding wel', zo verdedigt Bale zich. Een gesprek met een perfectionist. Zijn bekendste rollen: de kleine jongen uit Spielbergs Empire of the sun, de psycho uit American psycho, de griezelige magere uit The machinst, de getergde Batman.
Had u niet liever John Dillinger gespeeld? Christian Bale: 'Natuurlijk had ik Dillinger willen spelen. Voor zo'n fascinerend personage staat iedere acteur te springen. Maar Johnny Depp heeft fantastisch goed werk geleverd.'
De tweestrijd tussen uw Purvis en Depps Dillinger roept herinneringen op aan 'Heat', de moderne klassieker waarin Michael Mann Al Pacino op Robert De Niro laat jagen. Christian Bale: 'Ik hou niet van die vergelijking. Ten eerste is het buitensporig om me te vergelijken met acteerlegendes als Pacino en De Niro. Bovendien was Heat een double header, de film werkte toe naar de onvermijdelijke botsing tussen én de personages én de acteurs Pacino en De Niro. Public enemies is het verhaal van Dillinger. Ik speel maar een bijrol. Over Purvis verneem je alleen maar dingen in verband met zijn jacht op Dillinger.'
'Een film over Purvis had ook gekund. Op een bepaald moment werd hij tot de tien invloedrijkste mensen ter wereld gerekend. Franklin D. Roosevelt was de enige andere Amerikaan in het lijstje. Hij was geen gewoon man en viel op. Hij had een prachtige wagen met chauffeur. Tot op vandaag heeft niemand meer publieke vijanden onschadelijk gemaakt. Dat de pers hem graag opvoerde, zal zeker meegespeeld hebben in de escalerende ruzie met Edgar J. Hoover. Hoover heeft zijn best gedaan om Purvis' bijdrage tot de oprichting van de FBI te minimaliseren, maar de feiten spreken voor zich.'
Pleegde Purvis uiteindelijk geen zelfmoord in 1960? Christian Bale: 'Dat is nooit opgehelderd. Ik ben bevriend geraakt met zijn zoon. Hij weet niet hoe zijn vader precies aan zijn einde gekomen is en zal het nooit weten. Hij vindt ook dat het al lang geen belang meer heeft, wat ik wijs vind. Een jaar na de dood van Dillinger verliet Purvis ontmoedigd en gedemoraliseerd de FBI. Hij vond dat hij een te hoge prijs moest betalen voor zijn successen. Op aansturen van Hoover, zijn mentor en baas, had hij methodes moeten toepassen die niet strookten met wat hij persoonlijk aanvaardbaar vond.'
Christian Bale in Public enemies
Hoe heeft u zich op de rol voorbereid? Christian Bale: 'Het is bizar in hoeveel films ik wapens in mijn handen krijg. Purvis was een behendige schutter. Je vond me dus vaak in de schietstand met machinegeweer of revolver. Tijdens de drie dagen dat we de beruchte FBI-raid op de Little Bohemia Lodge in Wisconsin opnamen, moet ik wel duizenden kogels afgevuurd hebben. Een week later had ik nog steeds een metaalsmaak in mijn mond.'
'Ik ben met vrienden en familie van Purvis gaan praten en er bestaan heel veel krantenstukken en newsreels over hem. Met Michael Mann bezocht ik het hoofdkwartier van de FBI in Quantico. Dat ik lessen paardrijden Engelse stijl heb genomen, zal je wellicht verbazen. In geen enkele scène zie je me op een paard. Maar misschien beïnvloedde dat paardrijden wel Purvis' houding. (kamerbrede grijns)Purvis hield van paardrijden en verkoos de Engelse stijl boven de westernstijl.'
Voor de film 'The machinist' hongerde u zich bijna dood. Vanwaar die hang naar extreme voorbereidingen? Bent u een perfectionist? Christian Bale: 'Ik vind mezelf geen perfectionist. Ik geloof dat toevalligheden de film verrijken. Als je perfectie nastreeft, raak je erg gefrustreerd wanneer de dingen niet volgens plan verlopen. Ik volg geen plan, ik leg vooraf niet vast hoe de scène moet gespeeld worden. Ik ontdek het wel terwijl ik spéél en probeer het moment goed aan te voelen. Wel wil ik de dingen zo goed mogelijk doen. Ik begrijp heel goed dat niet elke acteur dat nodig heeft, maar ik voel me beter als ik research doe. Meer nog, ik vind het geweldig om me ergens obsessioneel in te verdiepen - dat is misschien ongewoon, behalve voor iemand die meewerkt aan een film of een andere creatieve vorm van expressie.'
Christian Bale in The Machinist
Maar wat u buiten uw voorbereidingen doet in uw vrije tijd, vindt u privé? Christian Bale: 'Ik heb liever dat de mensen niet weten wat voor iemand ik ben, anders kijken ze misschien bevooroordeeld naar mijn personage. Ik maak me geen zorgen om mijn positie of reputatie. Die dingen kunnen van de ene op de andere dag radicaal veranderen en je hebt er toch geen controle over.'
'Maar het publiek zou wel moeten weten hoe vaak acteurs verkeerd geciteerd worden. Als het niet extreem verkeerd is, lig ik daar niet van wakker. Maar ik heb ooit wel het bedrijf achter de populaire internetdatabase imdb opgebeld om hen te wijzen op enkele quotes die me verkeerdelijk in de mond gelegd werden. Weet je wat ze antwoordden? U bent niet bevoegd om ons te vertellen wat u al dan niet gezegd hebt,.'
Christian Bale in The Dark Knight
Tot slot: Wat mogen we in de toekomst nog verwachten van Christian Bale: The Fighter, een drama met naast Christian Bale oa. Mark Wahlberg, een film die omstreeks 9 maart 2011 bij ons in de zalen komt. Verder kruipt Christian Bale naar eigen zeggen nog een laatste maal in de rol van Bruce Wayne/Batman in The Dark Knight Rises. Deze laatste film komt in de loop van 2012 in de cinemazalen.
Volgende week kan u op deze blog in het kader van de reeks interviews met wereldsterren een interview lezen met Sharon Stone.
04-12-2010 om 15:39
geschreven door Patje007
03-12-2010
Sam Mendes regisseert nieuwe Bondfilm.
De Britse regisseur Sam Mendes zal de nieuwe James Bondfilm op het witte doek brengen. Dat heeft zijn ex-vrouw, actrice Kate Winslet, gezegd in een interview met de Britse tabloid Daily Mail. Het was lange tijd onzeker of de regisseur van veel bekroonde films als "American Beauty" en "Revolutionary Road" het nieuwe Bondavontuur voor zijn rekening zou nemen.
Winslet vertelt dat zij eind 2011 naar Londen verhuist zodat hun twee kinderen in de draaiperiode dicht bij hun vader kunnen zijn. Mendes en de actrice gingen eerder dit jaar uit elkaar, maar zien elkaar nog wel geregeld. Winslet ontkent bovendien met klem dat zij de Bondgirl speelt in de nieuwe productie.
De 23e Bondfilm wordt eind 2012 in de bioscopen verwacht. Naar verwachting speelt acteur Daniel Craig weer de hoofdrol van geheim agent 007.
03-12-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
Morgen deel 7 in de reeks interviews met wereldsterren: Christian Bale.
Christian Bale
03-12-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
02-12-2010
Reese Witherspoon heeft ster op Walk of Fame.
Oscarwinnares Reese Witherspoon is woensdag vereeuwigd met een eigen ster op de Hollywood Walk of Fame. De ster van de 34-jarige actrice is de 2.425ste ster op de beroemde Hollywoodboulevard.
Witherspoon, die een Oscar kreeg voor haar rol in 'Walk the line', de film over het leven van de Amerikaanse zanger Johnny Cash, bracht onder meer chihuahua 'Bruiser' mee naar de ceremonie. Het hondje had een rol in 'Legally Blonde'. Ook dochter Ava en zoon Deacon, en huidige vriend Jim Toth vergezelden de blonde actrice bij de inhuldiging van de ster.
Reese Witherspoon en haar kinderen
Midden december is Witherspoon in de Amerikaanse bioscopen te zien in de romantische komedie 'How Do You Know', aan de zijde van Paul Rudd, Owen Wilson en Jack Nicholson
02-12-2010 om 13:42
geschreven door Patje007
Matt Dillon jaagt op bankrovers in Takers.
Matt Dillon werd in zijn tijd als tienerster de nieuwe Marlon Brando genoemd. Toch koos de eigenzinnige Dillon nooit de makkelijke weg van de blockbusters: films als Crash en Drugstore Cowboy vonden nauwelijks hun weg naar het grote, popcornverslindende publiek. Toch is ook de nieuwste Dillon een aanrader: in Takers speelt hij een snoeiharde agent die een bende overvallers op de hielen zit. «Personages die een beetje geobsedeerd of beschadigd zijn: dat speel ik graag.»
In Takers vertolkt Dillon de harde cop die een bende bankrovers (Paul Walker, Hayden Christensen, Michael Ealy, Chris Brown en Idris Elba) achtervolgt. Voor hem wordt de zaak steeds meer persoonlijk waardoor hij ze niet meer wil loslaten en de boeven beseffen dat ze geen kant meer op kunnen.
Net voor Takers deed u Armored, nog een film over een overval. U houdt van het genre? Matt Dillon: «Zo lijkt het inderdaad. Ja, ik hou wel van heist movies, maar het is eerder toevallig dat ik die films na mekaar maakte. Ze gaan in feite alle twee over een bende die een gepantserde wagen overvallen. Maar in het geval van Armored handelt de film uitsluitend over de gepantserde wagen. Takers gaat meer over een ongrijpbare bende. Ik hou er eigenlijk vooral van om veel verschillende dingen te doen. Voor Armored en Takers heb ik bijvoorbeeld Old Dogs gedaan, een komedie met John Travolta en Robin Williams. In die prent speel ik een overijverige scoutsleider. Het was gewoon leuk om iets met kerels zoals Travolta en Williams te doen. Ik hou er van om alle mogelijke richtingen uit te gaan. Armored deed ik omwille van de regisseur, Nimrod Antal. Ik was enorm onder de indruk van deze Hongaar. Een echte cinematografische kracht. Heel getalenteerd. Ik hield veel van zijn Control die hij in Boedapest had opgenomen. Takers heb ik gedaan omdat het me aan een heist movie uit de jaren 70 deed denken. En zon specifieke genre- film had ik nog nooit gemaakt. Ik heb al wel actiefilms gedaan, maar nog nooit zon cops-and-robbers-actieprent.»
Maar wat zag u in de rol van politieman Jack Welles? Matt Dillon: «Hij is een man met fouten. Persoonlijk vind ik boeven interessanter dan politiemannen, maar dan alleen in films. In het echte leven vind ik cops boeiender. Wat Jack Welles interessant maakt, is dat hij een adrenalinejunkie is. Hij kan niet wegblijven van de actie. Zijn persoonlijk leven is bijna onbestaand. Er is een sequens in de film waarin hij met zijn dochter naar het museum gaat en zelfs dat kan hij niet naar behoren doen. Hij merkt enkele van de boeven op en begint hen, met zijn dochter in de auto, te volgen. Er zit duidelijk vlees aan zon personage. En dat moet ik hebben. Ik ben niet zo gek op integere personages zonder fouten. Mensen die geobsedeerd of beschadigd zijn, zijn doorgaans boeiender.»
Wat vond u interessant aan het verhaal? Matt Dillon: «Dat het eigenlijk twee verhalen zijn. Je hebt het verhaal van mijn personage en zijn partner, en dat van de boeven. Mijn verhaal is een beetje dat van een vriendschap tussen twee mensen die een totaal andere filosofische kijk op het leven hebben. Het verhaal van de boeven is helemaal anders. En die twee plotlijnen kruisen mekaar op het einde. Maar dat vond ik nu net zo origineel. Het personage van Paul Walker en ik komen elkaar pas tegen in de laatste scène. Het enige personage dat ik gedurende de film wel ontmoet, is Chris Brown, die ik lange tijd achtervolg in L.A. Ik moet nog altijd ijs leggen op mijn knie. Ik ben een beetje atletisch, maar Chris, die is pas echt atletisch. En een hele fijne kerel.»
Paul Walker
Houdt u van fysieke actie en stunts? Matt Dillon: «Ja, heel erg. En dat merken de stuntmannen ook. Op een dag zei één van die kerels: Jij kan wel een beetje vuur verdragen. Ik: Wat bedoel je met een beetje vuur verdragen? Die stuntman: We gaan je been een beetje in brand steken. Een klein beetje maar. Ik had zoiets nog nooit meegemaakt en dus probeerde ik het maar. Men smeerde brandgel over mijn been en stak mijn been in de fik. Na een paar seconden voelde ik dat het warmer werd aan mijn been. Ik dacht dat dat erbij hoorde. Na de scène zei ik: Het voelde wat warm aan. Die stuntman werd bleek: Wanneer dat gebeurt, moet je ons dat onmiddellijk zeggen. Want dat mag eigenlijk niet. Het zou leuk geweest zijn als ik dat op voorhand geweten had (lacht). Maar ik hou wel van zon stunts.»
Heeft u een favoriete heist movie? Matt Dillon: «Ja, en de beste komen uit de jaren 50. Mijn favoriet is House of Bamboo van Samuel Fuller. Grootse film met Robert Ryan en Robert Stack. Ik geloof dat ik die film zes of zeven keer gezien heb. Maar ik hou ook van The Asphalt Jungle van John Huston met Sterling Hayden. En de films van Jean-Pierre Melville.»
Wat is uw favoriete film? Matt Dillon: «Le Salaire de la Peur van Clouzot. Geen heist movie, maar wel een geweldige actieprent. Over een paar kerels die met vrachtwagens vol nitroglycerine door de jungle rijden. Die film was mijn voorbeeld toen ik mijn eerste film City of Ghosts regisseerde. Wat die prent, Le Salaire de la Peur en heist movies zoals Takers en Armored gemeen hebben, is het verhaal van mannen aan het eind van hun Latijn. Wanneer ze s morgens wakker worden, beseffen ze dat ze nergens meer heen kunnen.»
Heeft u nog zin om zelf iets te regisseren? Matt Dillon: «Ja, ik heb nu een script waarvan ik samen met getalenteerde scenaristen al verschillende versies heb geschreven. Maar ik voel dat het nog niet klaar is. Dus wacht ik en hoop ik dat ik net dat vind om het scenario filmklaar te maken. Ik denk wel dat het commercieel genoeg is om geld te vinden en hem als een independent te maken. We zullen wel zien.»
Takers speelt vanaf 1 december 2010 in de Kinepolis-bioscopen.
Regie: John Luessenhop Cast: Matt Dillon, Paul Walker Genre: Actie Duur: 107 minuten
