Interview met Ken Loach naar aanleiding van de release van 'Route Irish'.
Geen enkele Britse cineast is meer kritisch voor zijn regering en
leiders dan Ken Loach. Al meer dan 40 jaar levert hij bijtende commentaar op het
sociaal beleid, het kapitalistische systeem en de binnen- en buitenlandse
politiek. In Route Irish neemt Loach de oorlog in Irak op de korrel, en dan
meer bepaald de redenen waarom het Irak-beleid van Tony Blair één grote ramp was
met nog meer desastreuze gevolgen. Wie de regisseur een beetje kent, weet dat
hij geen blad voor de mond neemt.
Ken Loach
Route Irish is de bijnaam voor de transportweg die de luchthaven in Bagdad
verbindt met de Internationale Zone. In de periode voor 2005 was het een weg die
omwille van het belang- rijke militaire transport het mikpunt werd van vele
aanslagen. Maar Loach praat in Route Irish niet zozeer over de oorlog in Irak
zelf, dan wel over de Engelse huurlingen, de door de Britse overheid
getolereerde martelingen en de psychische schade die de soldaten opliepen. De
regisseur bundelt al die themas in een verhaal over de Britse contractor
Fergus, die na de begrafenis van zijn maat Frankie de smeerboel rond de
privatisering van de oorlog bloot begint te leggen.
Waarom die
privatisering van het geweld, zoals u het omschrijft? Ken Loach: Om de
kosten te drukken en het profijt te maximaliseren. Ze hebben alles
geprivatiseerd, industrieën, de spoorwegen, de gezondheidsector en de scholen.
En dus nu ook de oorlog. Want dat kost minder. Je hoeft geen leger meer in te
schakelen. Je hebt een huurling. Hij sterft? Wel, je hebt geen last van enige
verantwoordelijkheid. Wanneer een soldaat sterft, komt daar heel wat bij kijken.
Er zijn verplichtingen tegenover de familie, er moet pensioen betaald worden en
meer van die dingen. Vanuit het standpunt van het kapitalisme is een huurling
ideaal. Want respect voor zijn leven telt niet.
Waarom maakte u nu pas
een film over Irak? Ken Loach: Mijn producer Rebecca OBrien, mijn scenarist Paul
Laverty en ikzelf wilden al langer zon film maken. Alleen wisten we niet juist
hoe. De oorlog in Irak is immers een monsterlijke misdaad tegen de Irakezen. Het
was ten eerste een illegale oorlog, ten tweede hebben we folteringen en massale
corruptie toegestaan en ten slotte werd de oorlog gevoerd uit enorme hebzucht.
Paul heeft dan het personage van Fergus bedacht en dat was de sleutel. Het
onderzoek van Fergus naar de dood van Frankie bracht het verhaal op gang en
leidt uit- eindelijk tot de onthulling van alle verschillende aspecten van die
vreselijke misdaad. En ik neem hier nogmaals het woord misdaad in de mond, want
dat is het ook. Ik hoop alvast dat we door de ervaringen van de personages ook
de gruwel van de oorlog kunnen laten voelen.
Het schokkendst is de
waterboarding-scène. Waarom toont u die marteling? Ken Loach: De
waterboarding-martelingen gebeurden in onze naam. De mensen die deze misdaden
acceptabel hebben gemaakt zijn nog altijd daar. En dan bedoel ik de Blairs, de
Bushes en de rest. Hoe ironisch is het toch dat Blair tot ambassadeur voor de
vrede in het Midden-Oosten werd aangesteld. Dit was een man die ja zei tegen
martelen. Als we mensen zoals Blair niet voor de rechtbank kunnen slepen, dan
moet de publieke opinie haar werk doen. Want die mensen moeten zich
verantwoorden voor wat ze gedaan hebben.
Wie zijn volgens u de grootste
slachtoffers van de oorlog? Ken Loach: Ook onze eigen populatie heeft geleden onder de
oorlog. Maar we mogen vooral niet vergeten dat de belangrijkste slachtoffers de
mensen van Irak zijn. Het stoort me altijd als ik films uit Amerika over Irak
zie waarin de Amerikaanse soldaten afgebeeld worden als de voornaamste
slachtoffers. En het stoort me nog meer wanneer die films worden opgedragen aan
het Amerikaanse leger. De Amerikaanse jongens hebben zeker afgezien, maar denk
aan de miljoenen dode Irakezen, hun vernietigde families, al die verminkte
kinderen, de vernielde huizen en de vier miljoen vluchtelingen.
Denkt u
dat deze film iets kan veranderen? Ken Loach: Een film is slechts een film. Hij kan een
ander standpunt suggereren en je proberen te overtuigen van iets. Maar een film
is geen politieke beweging. Het gaat er gewoon om wat jij met de informatie die
de film bood gaat doen. Onze visie is dat dingen pas veranderen wanneer de
politiek verandert. Wanneer een rechtse partij vervangen wordt door een andere
rechtse partij is dat geen verandering. Wat we wel moeten hebben is, om het op
een ouderwetse manier uit te drukken, een grondig sociale
verschuiving.
Heeft u hoop voor de toekomst? Ken Loach: Hoe de situatie in Irak
zal evolueren, weet ik echt niet. Maar het is zeker angstaan- jagend. Want wat we
nu meemaken, is de manier waarop de regerende klasse in Amerika haar belangen
verdedigt.
Route Irish speelt sinds 20 april 2011 in UGC. Inhoud: Fergus, een veiligheidsondernemer in Irak, wantrouwt de officiële doodsverklaring van zijn vriend Frankie. Hij gaat op onderzoek om achter de waarheid te komen. Kan Fergus erachter komen wat er met Frankie is gebeurd op Route Irish?
Regie: Ken Loach Cast: Mark Womack, John Bishop Genre: Drama Duur: 109 minuten
22-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
Aanrader op TV: Defiance.
23/04/2011-2BE: 21u15
Het waargebeurde Amerikaanse drama 'Defiance', richt het vizier op een weinig belicht stukje oorlogsgeschiedenis uit Oost-Europa. In het begin van de jaren veertig doken de partizanen-broers Bielski samen met een groepje Joodse vluchtelingen onder in de uit- gestrekte winterse bossen van Wit-Rusland. Een gesprek met hoofdrolspeler Daniel Craig:
De broers Bielski hebben honderden mensenlevens gered. Hoe komt het dat we nooit eerder over hen hebben gehoord? Daniel Craig: Als het over de Holocaust gaat, focussen we liever op de miljoenen slacht- offers, en terecht. Maar er waren ook joden die de wapens opnamen en hun vel duur ver- kochten. Alleen waren ze met weinigen, en hun daden zijn in de kieren van de geschiedenis verdwenen. De broers Bielski hebben honderden mensen van een gewisse dood gered, maar daarna is het stil rond hen geworden. In 1946 zijn ze naar Israël getrokken, en daarna naar New York, waar ze met taxi's rondreden. Niemand was op de hoogte van hun verleden; Tuvio heeft er nooit met één woord over willen reppen.
Uit bescheidenheid? Daniel Craig: Volgens mij had hij het erg moeilijk met zijn verleden. Vergeet niet dat hij af- schuwelijke dingen heeft gedaan: hij en zijn broers namen op afschuwelijke wijze wraak op de dorpsbewoners die heulden met de nazi's, en op een bepaald moment werd hij zelfs gedwongen om één van zijn eigen mensen te vermoorden. Bovendien wilde hij helemaal geen leider zijn. In de film zie je hoe een Joodse vluchteling zijn hand probeert te kussen, waarop Tuvio woest reageert. Dat typeert hem ten voeten uit. Hij wilde die mensen helpen, meer niet. En dus zweeg hij er achteraf liever over. Een andere reden voor zijn stilzwijgen is: survival guilt. Tuvio kwam levend uit die bossen, en vernam vervolgens dat zes miljoen Joden waren gestorven: dat moet een verschrikkelijke schok zijn geweest. Waarschijnlijk heeft hij, uit een soort schuldgevoel, zichzelf letterlijk proberen weg te cijferen, onzichtbaar te maken. Alsof hij het niet langer aankon om te bestaan. Pas tientallen jaren later zijn enkele afstammelingen van overlevenden zich vragen beginnen te stellen: 'Hoe hebben onze ouders de oorlog overleefd? Waar bevonden ze zich? Hoe zijn ze aan de nazi's ontsnapt?' En ook Tuvio's eigen kinderen begonnen zich af te vragen wat hun vader tijdens de oorlog precies had gedaan. Zo zijn de heldendaden van de Bielski's stilaan weer aan de oppervlakte gekomen. Tragisch, eigenlijk: Tuvio heeft pas heel laat in zijn leven een beetje erkenning gekregen.
Jamie Bell en Daniel Craig
Wat was er zo zwaar aan de opnames van Defiance? Daniel Craig: De film is opgenomen in de bossen bij de Litouwse hoofdstad Vilnius. Tijdens de opnames was de temperatuur daar ver onder nul. Drie maanden lang droegen we thermisch ondergoed en skikleding, maar dan nog stonden we te stampvoeten van de kou. En wodka drinken hielp ook niet, daar werden we alleen maar dronken van.
Defiance was ook een emotioneel project... Daniel Craig: Zeker. Regisseur Edward Zwick is joods en de broer van één van zijn opas heeft met de partizanen van de Bielski-broers meegevochten. Het was voor Ed dan ook een heel persoonlijk project om te maken. Daarbij schoten we de film op 75 kilometer afstand van de bossen in Wit-Rusland waar de Bielskis echt verstopt hebben gezeten. Dan komt zon verhaal opeens heel dichtbij.
Hoe heb je je op de rol van Tuvia Bielski voorbereid? Daniel Craig: Ik heb veel documentaires gezien en boeken gelezen over Tuvia, Zus, Asael en Aron Bielski. Omdat ze Wit-Russen waren, moest ik ook Russisch leren. Nou ja, Russisch leren... Ik ben altijd een slechte leerling geweest, op school ook al. Daarom heeft een dialect- coach me voorgedaan hoe ik mijn tekst in fonetisch Russisch moest uitspreken.
De Bielskis waren echt ruige vechtjassen. Daniel Craig: Nou en of. Legendarisch is de Bielski-klysma. Dan staken ze zon Duitse stok- granaat in de kont van een Duitser en lieten hem exploderen. Ook onthoofdden ze collaborateurs en staken de hoofden op spiezen rond het dorpsplein. Vervolgens hingen ze er een bordje bij: Dit gebeurt er met collaborateurs. Nee, het waren geen lekkere jongens.
Zelf leven ze niet meer, maar heb je familie van de Bielskis ontmoet? Daniel Craig: Op de set zijn veel zoons en neven van de broers langs geweest. De nazaten van de Bielskis vormen een echte New Yorkse, liefhebbende familie. Ontzettend hecht ook. We hebben wodka met ze gedronken en gepraat. Ze vertelden me dat de daden van de broers jarenlang een soort familiegeheim zijn geweest.
Waarom? Daniel Craig: Tuvia, Zus, Asael en Aron hebben de gruwelijkste dingen gedaan om uiteinde- lijk de 1200 joden te redden die zij in de bossen verborgen hielden. Daar wilden en kónden ze niet over praten. De strijd die zij hebben gestreden, heeft een enorme impact op hen gehad. Psychisch hebben zij waarschijnlijk de rest van hun leven nog met demonen in hun hoofd moeten vechten. Dat herken ik maar al te goed. Mijn opas hebben allebei in de oorlog ge- vochten en wilden daar ook nooit over praten.
Vind je Tuvia een held? Daniel Craig: Ik heb altijd een beetje moeite met het woord held. Wat is nou een held? Sommige mensen moeten op een moment in hun leven door uitzonderlijke omstandigheden bepaalde beslissingen nemen. Vaak wordt dat handelen pas veel later door anderen als held- haftig bestempeld. Tuvia wilde de wereld niet redden. Hij wilde alleen met zijn familie over- leven. Dat willen we toch allemaal, in welke omstandigheid dan ook?
Maar toch: hij heeft de levens van 1200 joden gered. Een joodse wijsheid zegt: Als je één leven redt, red je de hele wereld. Daniel Craig: Klopt helemaal! Toch heeft Tuvia nooit gedacht: Zo, nu ga ik even de held uit- hangen. Natuurlijk, er woedde een oorlog. Maar hij wilde ook gewoon leven! En om in die periode te kunnen leven, hopen, lachen, drinken en vrijen, moest hij moorden, stelen, liegen en bedriegen. Dat is het gecompliceerde en tegelijkertijd fascinerende en interessante aan deze man. Daarom wilde ik deze rol ook zo graag spelen.
Heb jij zelf helden? Daniel Craig: Voetballers van mijn favoriete club Liverpool zijn altijd een beetje mijn helden geweest. Nog steeds trouwens. Als ik ooit in dezelfde ruimte zou belanden met een grootheid als Steven Gerrard (de aanvoerder van Liverpool), dan word zelfs ik week in de benen, haha!
22-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
21-04-2011
Acteur Aaron Eckhart over World Invasion: Battle Los Angeles.
Aaron Eckhart bouwt gestaag aan een cv vol kwaliteitsfilms, maar het laatste wat je van pakweg Erin Brockovich, Thank you for smoking,The black dahlia en recent nog het Nicole Kidman-drama The rabbit hole kunt zeggen, is dat het actieprenten zijn.
Aaron Eckhart: Als je volwassen wilt worden als acteur, hoort dit er ook bij. Ik heb de jongste jaren net iets te vaak pakken dialoog uit het hoofd moeten leren. Ik had zin in een verhaal waarin ik alleen al grommend hoefde rond te rennen. Pas op, laat me niet gezegd hebben dat ik World invasion een domme film vindt. Jonathan (Liebesman, de regisseur) heeft ervoor gekozen de actie te tonen in plaats van ze te vertellen.
Actie, zeg dat wel. Hoe overlééf je zo'n oorlogspandemonium als acteur? Aaron Eckhart: Dat is nou precies wat ik elke ochtend zei tegen de chauffeur die ons naar de set reed: hoe moet ik deze dag weer overleven? En elke avond zuchtte ik: ik zou niet weten hoe ik door deze dag ben geraakt. Bent u ooit in de zomer in Louisiana geweest? Het is er zeer heet en zeer vochtig. Dáár hebben wij World invasion gedraaid. Voeg alle fysieke actie en het voortdurende wapengekletter toe en je begrijpt dat het de hel was. Weet je dat we er op sommige dagen zo'n 10.000 patronen doorjoegen?
Waren jullie pakken even zwaar als ze er uitzien? Aaron Eckhart: Ze zijn iets lichter dan wat de mariniers dragen. Ik was in Afghanistan om er onze jongens een hart onder de riem te steken en daar moest ik de echte uitrusting aan. In elk pak zitten kogelwerende kevlarplaten die samen tien kilo wegen. Op de set heb je die niet nodig en geen acteur houdt het vier maanden, twaalf uur per dag, uit met zo'n loodzware uitrusting.
Hoezo? Jullie hebben toch een speciale training gekregen? Aaron Eckhart: Drie weken lang stopten ze de hele acteursploeg in een bootcamp dat werd geleid door militaire instructeurs. Die kerels legden er de zweep op, net alsof we echte rekruten waren. Elke ochtend push-ups, urenlang hardlopen, hindernissenparcours bij nacht en ontij... ik kan je verzekeren: er zijn tranen gevloeid. Want net zoals bij het leger werd de hele groep gestraft als er eentje niet kon volgen.
Waarom is dat allemaal nodig? Kunnen jullie dan niet gewoon soldaatje spélen? Aaron Eckhart: Ja, dat is nodig omdat acteren zwaar wordt overschat. Als het ook maar enigszins mogelijk is, moet je vermijden te acteren. Er gaat niets boven echt. Echt pijn hebben, echt zweten, echt bang zijn. Bovendien zullen ook soldaten naar deze film kijken. Ik wil niet dat zij ons op stommiteiten kunnen betrappen.
De film heeft u alvast pijn gedaan. U heeft toch uw arm gebroken, niet? Aaron Eckhart: Ik zag een mooie vuurbal en zei tegen de cameraman: als ik daar doorheen spring, krijgen we een heel cool shot! Jammer genoeg gleed ik uit en knalde ik op mijn arm. Ik hoorde het kraken en wist hoe laat het was.
Zo cool was het dus ook weer niet. Aaron Eckhart: Hoho, die scène zit wel in de film! En reken maar dat het er cooluitziet. Toen ik op de grond smakte, wist ik dat mijn arm gebroken was, maar ik siste: blijf filmen! En gelukkig heeft de cameraman dat gedaan. Dat ik voor de rest van de film mijn arm niet meer kon gebruiken was op dat moment de laatste van mijn zorgen.
Stoort het u niet dat deze film op een promotiefilmpje voor het leger lijkt? Aaron Eckhart: Helemaal niet. We hebben met de marinessamengewerkt en zij vormen een perfect geoliede machinerie. Ik waardeer wat de marines voor mijn land en de wereld hebben gedaan. Dat ze wel eens fouten maken of over de schreef gaan, is bekend. Precies daarom denk ik niet dat iederéén hen door deze film plots op handen gaat dragen. Boven- dien moet je de heroïek in World invasion los zien van het leger. Dit gaat over gewone mensen die zichzelf overstijgen en helden worden. Dat gebeurt in een oorlog, maar net zozeer in crisissituaties zoals bij de aardbeving in Japan.
Bent u een patriot? Aaron Eckhart: Beslist. Ik heb in Engeland, Australië en op verschillende plekken in Europa gewoond. Ik kan de vaderlandsliefde in elk land naar waarde schatten. Ik ben al- vast trots op waar ik vandaan kom.
World Invasion: Battle Los Angeles speelt sinds 20 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Inhoud: Al jaren worden er over de hele wereld ufo's waargenomen en gedocumenteerd: Buenos Aires, Seoul, Frankrijk, Duitsland, China. Maar in 2011 worden die vage waar- nemingen keiharde werkelijkheid wanneer de aarde wordt aangevallen door onbekende krachten. Terwijl overal ter wereld grote steden worden verwoest, houdt alleen Los Angeles nog stand in een strijd die nooit voor mogelijk werd gehouden. Een sergeant van de Marine (rol van Aaron Eckhart) en zijn nieuwe peloton moeten een halt zien toe te roepen aan een vijand die alles overtreft waar ze ooit tegen hebben gestreden.
21-04-2011 om 12:19
geschreven door Patje007
20-04-2011
Robert De Niro, Uma Thurman en Jude Law in jury Filmfestival van Cannes.
Acteurs Uma Thurman(Kill Bill) en Jude Law(Sherlock Holmes) zitten dit jaar in de jury van het Filmfestival van Cannes. De jury wordt voorgezeten door acteer- legende Robert De Niro. Dit maakte de organisatie van het Festival vandaag bekend.
Robert De Niro in 'Limitless'
Behalve De Niro, Thurman en Law nemen ook de Franse regisseur Olivier Assayas, de Chinese filmmaker Johnnie To, regisseur Mahamet Saleh Haroun uit Tsjaad, de Argentijnse actrice Martina Gusman, de Chinese producente Nansun Shi en de Noorse filmcriticus Linn Ullman plaats in de jury van het 64ste Filmfestival van Cannes. Laatstgenoemde Ullman is de dochter van de befaamde overleden Zweedse regisseur Ingmar Bergman en de Noorse actrice Liv Ullman.
Uma Thurman
Het 64ste Filmfestival van Cannes duur van 11 tot 22 mei. Er gaat tijdens het Festival een aantal belangwekkende films in première, zoals The Tree of life van regisseur Terrence Malick, Melancholia van Lars von Trier en La piel que habito van Pedro Almodóvar.
Jude Law
De nieuwe film van Woody Allen, Midnight in Paris, opent het Festival.
20-04-2011 om 23:25
geschreven door Patje007
Jake Gyllenhaal over 'Source Code'.
Wegens zijn verschijning in culthits als bijvoorbeeld 'Donnie Darko' en blockbusters als 'The day after tomorrow' en 'Prince of Persia' mag Californiër Jake Gyllenhaal(30) zich een heuse ster noemen, en dat krediet probeert hij te verzilveren door eigen producties op te starten.
'Source code' is daarvan het meest recente voorbeeld. Gyllenhaal kreeg het intrigerende scenario van Ben Ripley een paar jaar geleden in handen en zocht lang naar een regisseur met de juiste gevoeligheid om dit bijzondere verhaal tot leven te wekken.
'Source code' is namelijk in grote lijnen een thriller over een bom op een trein maar met een sciencefictionkantje. De aanslag heeft namelijk al plaats gevonden. De bom is ont- ploft en het hoofdpersonage (gespeeld door Jake Gyllenhaal) wordt via een baanbrekende nieuwe technologie in de geest van een van de slachtoffers geflitst om de laatste 8 minuten van diens leven nog eens mee te maken. Op die manier moet hij de nodige informatie verzamelen om de terrorist in te rekenen en een tweede, nog grotere aanslag te vermijden.
Toen Gyllenhaal 'Moon' zag, het fantastische debuut van de Britse cineast Duncan Jones, wist hij dat hij zijn man gevonden had. Hier was iemand die zowel de intelligentie, het talent en de humor als de affiniteit met het sciencefictiongenre had om de film in de hand te houden. Want hoe je het ook draait of keert, 'Source code' is in wezen geen eenvoudig verhaal.
Jake Gyllenhaal: De plot is opgebouwd uit allerlei aanwijzingen. Duncan en ik moesten er dus vooral voor zorgen dat alles simpel en helder bleef. Anders zou het heel snel ver- warrend worden. Maar ook als acteur kon ik mijn tanden in de film zetten. De situatie van mijn personage is op zich interessant. Waar bevindt hij zich? Waar komt hij vandaan? Waarom is hij daar? Maar uiteindelijk ging het voor mij in de eerste plaats om hergeboorte. Hoe zou het voelen om telkens opnieuw geboren te worden? Ik zag hem als iemand die keer op keer wakker schiet en zich moet oriënteren. Dat opende allerlei filosofische vraagstukken.
Geef eens een voorbeeld. Jake Gyllenhaal: Elke dag is gevuld met kleine geboortes en overlijdens. Pas als we daar oog voor hebben, kunnen we groeien. Anders blijven we ter plaatse trappelen.
Michelle Monaghan en Jake Gyllenhaal
Als je het zo stelt, is het niet vreemd dat 'Source code' al meteen vergeleken werd met 'Donnie Darko'. Jake Gyllenhaal: Beide films komen uit een gelijkaardige filosofische reflex, denk ik. Ik vind het interessant dat ze net op sleutelmomenten in mijn leven komen. Toen we 'Donnie Darko' draaiden, was ik pas 18 en zat ik nog in volle adolescentie. Nu ben ik er 30 en word ik geacht volwassen te zijn. De vraag of je ingaat op de kansen die je elke dag krijgt, wordt op elke leeftijd anders ingevuld. Belangrijk is dat je dingen kunt achterlaten en compromissen sluiten. Hoeveel compromissen kan je sluiten voor je jezelf verliest en hoeveel heb je nodig om een leven te leiden waarmee je tevreden bent? Daarover gaat volwassenheid. Ik hou van films die dat soort vragen stellen.
Wat ging er door je heen toen je het script van 'Source code' voor het eerst las? Jake Gyllenhaal: Wat mij fascineerde, was welke scenarios je allemaal zou kunnen uit- proberen als je inderdaad in iemands lichaam zou kunnen glippen tijdens de laatste 8 minuten. Wiens lichaam zou je kiezen? En wat zou je kunnen veranderen? Ik dacht aan JFK in Dallas, aan Martin Luther King op zijn balkon in Memphis, aan Abraham Lincoln in het theater. Dan zou ik een hapje gaan eten in plaats van naar het toneelstuk te kijken. (lachje) Die keuzes zouden alles kunnen beïnvloeden, met compleet voorspelbare gevolgen. Ik vind het geweldig om daar- over na te denken.
In de film zien we je op een gegeven moment met een opengereten hersenpan. Ik kan me voorstellen dat dit beeld jou een weerzinwekkend gevoel bezorgt... Jake Gyllenhaal: Zo'n scène spelen is vreemd, en wanneer je het resultaat onder ogen krijgt is het nog vreemder. Ik zag mezelf nooit op een manier die daar ook maar van ver op leek. Ik heb er zelfs een foto van gemaakt. Het is erg beangstigend om jezelf zo te zien, maar ik wéét dat het niet echt is. Artistiek gezien zit dat natuurlijk briljant in elkaar. Duncan had het ook met de computer kunnen genereren, maar deed dat niet omdat hij kunst hoog in het vaandel draagt. Ik houd mijn 'halve lichaam' en gebruik het nu als hoofdkussen (lacht).
Kijkers blijven na de film ongetwijfeld met een reeks vragen achter... Jake Gyllenhaal: Ik hou van films die de kijker achterlaat met filosofische en psycho- logische vragen. Er moet een zekere vorm van mysterie zijn, dat geeft het verhaal een ziel. Vragen zoals "Wat als?" komen ongetwijfeld in je op na het zien van 'Source Code'. Wanneer de kijker zich na de film vragen begint te stellen over bijvoorbeeld de liefde of het einde van de film, dan is de regisseur in zijn opzet geslaagd.
Jouw personage krijgt telkens 8 minuten om te ontrafelen wie de bommenwerper is voordat de trein ontploft. Wat zou jij willen doen als je wist dat je nog maar 8 minuten te leven had? Jake Gyllenhaal: Ik heb me al meermaals afgevraagd hoe het zou zijn om in het lichaam van iemand anders te zitten. Dat zou ontzettend veel mogelijkheden met zich meebrengen: wat zou je doen om een catastrofe te vermijden? Zou je dergelijke rampen zoals in Japan kunnen voorkomen? Wat als je jezelf in het lichaam van JFK kon verplaatsen, tijdens de laatste 8 minuten van zijn leven? Wat zouden we allemaal te weten komen als een computerprogramma ons vlak voor de dood naar dat lichaam kon sturen? Wat zouden we doen en waar zouden we nu zijn? Zouden we de geschiedenis kunnen veranderen? Zouden we op deze manier mensenlevens kunnen redden? Kunnen we mensen hierdoor bij elkaar brengen? Het zijn vooral die laatste twee vragen die me voortdurend bezighouden. Erg fascinerend is dat.
Jij bent er om 'de wereld te redden', zoals jouw personage al lachend verkondigt in de film. Ondanks alles heb je ook nog de tijd om verliefd te worden. Een held heeft dus altijd tijd voor de liefde? Jake Gyllenhaal: Vraag maar eens aan een president of hij tijd heeft om verliefd te worden (lacht). Dat kan je namelijk op elk moment in je leven overkomen. Hoewel mijn personage erachter komt dat het er niet altijd even netjes en eerlijk aan toe gaat in de wereld, is hij er rotsvast van overtuigd dat hij het meisje waar hij gevoelens voor krijgt wél kan vertrouwen. Liefde is een kwestie van je geliefde te zien zoals hij of zij werkelijk is, of dat nu om een familielid, een vriend, of een partner gaat. Op een gegeven moment keert mijn personage terug naar de trein en ziet het meisje waar hij verliefd op is geworden. Hij beseft opeens dat zij de enige persoon in zijn leven is die hij blindelings kan vertrouwen. En dat maakt iets los in hem.
'Source Code' speelt vanaf vandaag in de Kinepolis-bioscopen.
Regie: Duncan Jones Cast: Jake Gyllenhaal, Michelle Monaghan... Genre: Science-fiction, drama Duur: 93 minuten
20-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
19-04-2011
Nick Cassavetes stapt uit Gotti-film.
Nick Cassavetes heeft zich teruggetrokken als regisseur van Gotti: Three Generations. In deze verfilming van het leven van maffiabaas John Gotti speelt John Travolta de hoofdrol. Cassavetes stapte op vanwege verplichtingen bij een andere filmproductie, schrijft de Amerikaanse filmsite Deadline.
Nick Cassavetes
Naast Travolta is ook Joe Pesci in de film te zien. Lindsay Lohan was in onderhandeling voor een rol. De opnames starten in oktober, zodat de film volgend jaar in première kan gaan.
Cassavetes legt momenteel de laatste hand aan het drama Yellow, met Sienna Miller in de hoofdrol van een drugsverslaafde vrouw.
Sienna Miller
De regisseur, zoon van het acteurskoppel John Cassavetes en Gena Rowlands, is vanaf 25 mei te zien in het bijrolletje van Tattoo Man in de komedie The Hangover part II. Hierin ontwaakt bruidegom Stu (rol van Ed Helms) met een heuse 'tribal' tatoeage op zijn gezicht. Die cameo zou eerder gespeeld worden door Liam Neeson, maar hij had geen tijd voor de opnames.
19-04-2011 om 18:21
geschreven door Patje007
George Clooney legt Nespresso geen windeieren.
Iedereen kent de Amerikaanse filmster George Clooney. Dat heeft het koffiemerk Nespresso goed gezien. Anno 2006 bombardeerden zij Clooney tot het exclusieve gezicht van hun campagnes. Met succes!
In 2005 kwam de omzet van Nespresso nog op 640 miljoen euro, vorig jaar bedroeg die ruim 2,3 miljard. En ja, dat is grotendeels aan de Amerikaanse acteur te danken, want in de 40 landen waar Clooney de campagne aanvoert, is de omzet jaarlijks met minstens 20% toegenomen.
Dankzij Nespresso is het Zwitserse moederbedrijf Nestlé het derde bedrijf in Europa met een totale beurswaarde van meer dan 140 miljard euro. En de groei is nog niet ten einde.
De Nespresso-cupjes zijn niet verkrijgbaar in de supermarkten, omdat die eind jaren tachtig niet geïnteresseerd waren in de dure koffie. Nestlé richtte dus de Nespresso Club op, waarvan ieder die een koffieapparaat kocht, automatisch lid is. De Club bevestigt de exclusiviteit van de koffie en laat het Nestlé toe een uitgebreide data- base op te bouwen. Zij weten perfect wie, wanneer, welke koffie drinkt, kennis van onschatbare waarde.
Vooralsnog lukt het Nestlé de ruim 1.700 patenten te beschermen, ook al werd re- centelijk in thuisland Zwitserland een rechtszaak verloren. Maar Nestlé staat niet stil, naar verluidt werken zij aan chips in de machines die ervoor zorgen dat de illegale kopieën van de cupjes worden geweigerd. De groei van de koffie is dus nog niet afgelopen!
19-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
18-04-2011
World Invasion: Battle Los Angeles: algemene informatie + preview.
World Invasion: Battle Los Angeles speelt vanaf 20 april 2011 in de Kinepolis- bioscopen.
Inhoud: Al jaren worden er over de hele wereld ufo's waargenomen en gedocumenteerd: Buenos Aires, Seoul, Frankrijk, Duitsland, China. Maar in 2011 worden die vage waarnemingen keiharde werkelijkheid wanneer de aarde wordt aangevallen door onbekende krachten. Terwijl overal ter wereld grote steden worden verwoest, houdt alleen Los- Angeles nog stand in een strijd die nooit voor mogelijk werd gehouden. Een sergeant van de Marine (rol van Aaron Eckhart) en zijn nieuwe peloton moeten een halt zien toe te roepen aan een vijand die alles overtreft waar ze ooit tegen hebben gestreden.
'In a better world', een film over vergelding en vergiffenis.
Met films als "Brodre/Brothers" en "Efter brylluppet/After the wedding" is Susanne Bier (°1960) zonder twijfel de meest bekende vrouwelijke filmmaker van Denemarken. En dat is nog meer het geval sinds haar nieuwe film "In a better world/Haevnen", behalve een bioscoophit in eigen land, ook bekroond werd met de Golden Globe én de Oscar voor beste buitenlandse film.
Inhoud: Een kustplaatsje in Denemarken. De tienjarige Elias wordt gepest op school, maar daar komt verandering in als Christian, een nieuwe klasgenoot, het voor hem op- neemt. Die doet dat op een even agressieve als blijkbaar efficiënte manier, want de Zelf heeft de jonge Christian, hoewel hij dat zo veel mogelijk probeert te verbergen, het moeilijk om het verlies van zijn moeder, gestorven aan kanker, te verwerken. De twee jongens worden goede vrienden, maar dan beslist Christian om de dankbare Elias te betrekken bij een gevaarlijke wraakactie.
Scène uit 'In a better world'
Zo samengevat lijkt "In a better world/Haevnen" een soort coming-of-age verhaal, maar Susanne Bier, die hier voor het scenario opnieuw samengewerkt heeft met Anders Thomas Jensen, heeft de perikelen van de twee jongens gekaderd in een groter geheel. Letterlijk, want Anton, de vader van Elias, werkt als dokter in een vluchtelingenkamp in Afrika, waar hij behalve met de "normale medische miserie" ook nog eens geconfronteerd wordt met de gruwelijkheden van een stammenoorlog. Anton is een uitgesproken pacifist, maar hoe zal hij reageren als een van de krijgsheren, bijgenaamd Big Man, waarvan hij weet dat die de compleet amorele aanstichter is van de meest afschuwelijke gruweldaden, op een bepaald moment zelf medische verzorging nodig heeft?
Op die manier wordt de thematiek van "In a better world/Haevnen" - de Deense titel betekent wraak - namelijk vergelding, vergiffenis en de noodlottige, want vicieuze cirkel van geweld dat geweld oproept, zowel op een micro- als macroscopisch niveau uitgewerkt.
Susanne Bier
Die combinatie van binnenlandse en buitenlandse verhalen had Susanne Bier reeds eerder toegepast in "Brodre/Brothers", over de relatie tussen twee broers, waarvan de oudste als militair naar Afghanistan vertrekt voor een VN-missie. Maar daarom maakt ze nog geen politieke films, benadrukt de cineaste.
Susanne Bier: Mijn films gaan over moraliteit. Ze behandelen ethische problemen. Natuurlijk kan er daarbij soms sprake zijn van politieke implicaties, maar persoonlijk vind ik het makkelijker om mijn ethische standpunten uit te drukken dan mijn politieke overtuiging. Natuurlijk ben ik een tegenstander van moorddadige regimes, maar zoiets vind ik eerder een fundamentele, menselijke stellingname dan een politieke.
Scène uit 'In a better world'.
Hoewel emoties in haar werk een belangrijke rol spelen, heeft Bier ook niet graag dat haar films als melodrama's zouden omschreven worden.
Susanne Bier: Ook in een "gewoon drama" kan sprake zijn van grote emoties. Misschien ben ik ouderwets, maar ik associeer de term melodrama toch vooral met fake. En zelf vind ik natuurlijk dat mijn eigen films eerlijk en oprecht zijn.
Scène uit 'In a better world'
In dat verband vindt de cineaste haar samenwerking met coscenarist Anders Thomas Jensen (die zelf ook o.m. "Adams æbler/Adams apples" regisseerde) erg belangrijk. Ze beschouwt hem als haar creatieve sparringpartner.
Susanne Bier: Hij heeft niet alleen een natuurlijk gevoel voor dialoog, maar hij weet ook altijd een soort humoristische energie in de scenarios binnen te sluizen, zelfs in het meest ernstige materiaal. Hij kan wel een beetje terughoudend zijn wat de meer emotionele ele- menten betreft. Ik kan soms iets suggereren en het idee alleen al doet hem bijna braken.
Susanne Bier is hoe dan ook niet van plan om zich te specialiseren in films over morele dilemma's en maatschappelijke pijnpunten. Eerder in haar carrière had ze reeds de psycho- logische thriller "Sekten/Credo" (1997) gedraaid en ook de romantische komedie "Den eneste ene/The one and only" (1999). En dat wil ze in de toekomst ook blijven doen.
Susanne Bier: Mensen zijn hetgeen mij het meest interesseert. Het is eigenlijk het enige dat mij bezig houdt. En die interesse wil ik graag in verschillende filmgenres aan bod laten komen. Ik heb het gevoel dat ik nog veel andere films zal maken.
'In a better world' speelt vanaf 13 april 2011 in UGC.
Regie: Susanne Bier Cast: Mikael Persbrandt Wil Johnson Genre: Drama Duur: 100 minuten
18-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
17-04-2011
Nu al sequel voor Hugh Jackmans 'Real Steel'.
De film 'Real Steel' moet nog in de bioscopen komen, maar er wordt al gewerkt aan een sequel.
DreamWorks heeft scenarist Josh Gatins gevraagd om ook de sequel van de film te schrijven. 'Real Steel' zou een groot succes zijn bij de screenings en dat zou DreamWorks gemotiveerd hebben om alvast aan een sequel te beginnen.
Hugh Jackman
'Real Steel gaat over Charlie Kenton (rol van Hugh Jackman), een boxer die zijn glorie verloren heeft en daarmee ook zijn kans op een titel, nu stalen robots van bijna 1.000 kg en 2,5 meter lang de boksring overgenomen hebben. Als promotor verdient Charlie net genoeg geld om simpele robots in elkaar te zetten om zo van de ene ondergrondse bokswedstrijd naar de andere te kunnen gaan. Wanneer Charlie aan lager wal raakt, is hij genoodzaakt samen te werken met zijn zoon Max (rol van Dakota Goyo) die hij nooit echt heeft leren kennen. Samen gaan ze aan de slag om een tegenstander te bouwen en te trainen die kampioenswaardig is. Ook Evangeline Lilly, Kevin Durand, Hope Davis en Anthony Mackie hebben een rol in de film.
'Real Steel' draait december 2011 in de bioscopen.
17-04-2011 om 22:01
geschreven door Patje007
Source Code: algemene informatie + trailer.
Source Code speelt vanaf 20 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Inhoud: Soldaat Colter Stevens (rol van Jake Gyllenhaal) ontwaakt in het lichaam van een onbekende man op een pendeltrein naar Chicago die binnen enkele minuten zal ontploffen. Hij maakt deel uit van een overheidsexperiment, genaamd 'Source Code', een programma dat toelaat in de huid te kruipen van een andere persoon tijdens de laatste acht minuten van diens leven. Colters missie: ontdekken wie de bom geplaatst heeft. Hij beleeft de aanslag opnieuw en opnieuw, wanhopig op zoek naar aanwijzingen. De tijd dringt, een nieuwe aanslag dreigt. Bovendien begint Colter zich af te vragen of er een manier is om de passagiers van de trein alsnog te redden...
Regie: Duncan Jones Cast: Jake Gyllenhaal, Michelle Monaghan... Genre: Science-fiction, drama Duur: 93 minuten
17-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
16-04-2011
Gesprek met de cast van 'Scream 4'.
Neve Campbell, Courteney Cox, David Arquette en Wes Craven kennen elkaar al zowat vijftien jaar. Ze zagen elkaar terug op de set van 'Scream 4' en dat was een beetje als thuiskomen. Tekst en uitleg werden door de cast gegeven tijdens een pers- conferentie in Los Angeles:
David Arquette en Courteney Cox
David Arquette: Het is meer dan een verbond tussen collega's en regisseur. De hele ploeg heeft de voorbije vijftien jaar samen doorgebracht. Je krijgt echt het gevoel dat je tot een familie behoort(draait zich om en glimlacht naar Courteney Cox, die ondanks hun feitelijke scheiding nog altijd zijn vrouw is). Zeker omdat ik getrouwd ben met Courteney en we samen een kind hebben. Dat brengt eerlijkheid met zich mee, en daar hou ik van.
Courtney Cox: Het was heel spontaan. En met Wes hebben we een soort relatie die geëvolueerd is. Hij is onze mentor. Terugkomen en iets samen herbeginnen, dat is zeer prettig. Bovendien ben ik nu veel closer met Neve dan bij de eerste drie films.
Neve Campbell
Wat maakt 'Scream' zo uniek? Wes Craven: Uiteraard zijn de personages, net als de acteurs, ouder geworden. De personages zijn allemaal veranderd. Neve was in het begin een puber(lacht). Alle personages waren jonger. Ze hebben allemaal belangrijke veranderingen in hun leven doorgemaakt. Dat maakt 'Scream' zo uniek. Uniek of niet, dat moet de kijker maar beslissen. De personages hebben beslissingen genomen, hebben dingen meegemaakt die hen hebben veranderd. Gale en Dewey zijn getrouwd. Gale kan niet aarden in dit kleine stadje, ze is ongelukkig en is wanhopig op zoek naar een nieuw idee voor een roman. Dat is fascinerend. Het is formidabel een drama over vijftien, zestien jaar uit te spinnen. Ik ken geen andere films waarin dat gebeurt.
De nieuwkomers Emma Roberts, Hayden Panettiere, Anthony Anderson en Rory Culkin hebben zich met plezier bij de 'anciens' gevoegd.
Emma Roberts(speelt Jill, nichtje van Sidney): Ik was te jong om de eerste film in de cinema te zien. Maar ik heb hem gezien toen ik tiener was. Ik vond het de meest waarheidsgetrouwe en meest aanvaardbare horrorfilm van mijn generatie. Het feit dat het verhaal mogelijk is, maakt het net zo angstaanjagend. Het grootste deel van de film heb ik met mijn ogen dicht gezeten, hoewel ik er zelf in meespeel(schaterlach).
Emma Roberts
Hayden Panettiere(speelt Kirby, vriendinnetje van Jill): Ik hou van het masker en de realistische kant van de film: iemand die je huis binnendringt, dat is een schrik- wekkend gegeven. Het was ook heel bijzonder om in deze familie terecht te komen, in een vaststaand gegeven. Dat moet je respecteren, je moet je plek zien te vinden in die familie.
Anthony Anderson(speelt agent in de ploeg van Dewey die het huis van Sidney moet bewaken: Ik ben zeer blij deel te mogen uitmaken van de filmreeks waarmee ik ben op- gegroeid en die ik heb geparodieerd in 'Scary Movie 3 en 4'(lachend).En ik preciseer dat ik niet de eerste ben die sterft. Nieuw decennium, nieuwe regels: de zwarte is niet meer de eerste die de pijp uitgaat".
Scream 4 speelt sinds 13 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Dossier wereldsterren: deel 25: interview met Zac Efron.
Zac Efron, 23 jaar, werd wereldberoemd met zijn rollen in de High School Musical- films en Hairspray. Hordes puberfans dromen sindsdien nog steeds van hun idool. En hij kon nog aardig zingen ook!
Regisseur Craig Brewer was ook gecharmeerd van Zacs fysieke en vocale kwaliteiten en bood hem de hoofdrol aan in de nieuwe Footloose, een remake van de dansklassieker uit 1984 die van Kevin Bacon een wereldster maakte,en die in de Amerikaanse bioscopen te zien zal zijn vanaf 14 oktober 2011. Zac Efron bedankte vriendelijk. Met tranen in de ogen en een brok in de keel had hij zojuist het script dichtgeslagen van Charlie St. Cloud(2010), een drama over broederliefde, dood en rouwverwerking. In de carrière van Zac Efron hadden vrolijke feelgoodfilms op dat moment plaatsgemaakt voor serieus drama. In de film Charlie St. Cloud kon het puberidool zelfs met de doden praten.
Een gesprek met Zac Efron vanuit het zonovergoten Marina del Rey:
Zac Efron: Ik werd gegrepen door de innige band en vriendschap die mijn perso- nage Charlie heeft met zijn kleine broertje Sam. Ik heb zelf een jonger broertje, dus het verhaal was heel herkenbaar en emotioneel. Daarom wilde ik Charlie St. Cloud zo graag maken.
Hebben jij en je broertje net zon innige band als Charlie en Sam in de film? Zac Efron: Absoluut. Ik zou ontroostbaar zijn als er iets met Dylan zou gebeuren. Daarom proberen we zoveel mogelijk tijd samen door te brengen. Deze zomer heeft Dylan zijn schooldiploma behaald. Om dat te vieren, zijn we op vakantie naar Maui gegaan. Zonder onze ouders! Elke dag om zeven uur op om te surfen, te hiken en te cliffjumpen. We hebben een toptijd gehad!
Zac Efron en Charlie Tahan in Charlie St. Cloud
In Charlie St. Cloud kun je met je verongelukte broertje praten. Geloof jij zelf in bovennatuurlijke zaken als leven na de dood en communiceren met overleden mensen? Zac Efron: Ik zweef een beetje in het midden. Ik ben meer het type: eerst zien, dan geloven. Maar soms hoor ik zulke bijzondere verhalen dat ik stiekem toch wel eens denk dat er meer is tussen hemel en aarde. Neem nou mijzelf. Ik heb de mazzel dat mijn films redelijk succesvol zijn. Dan denk ik: Zou er daarboven dan echt iemand zitten die het goed met me voor heeft?
Wel eens een bovennatuurlijke ervaring gehad? Zac Efron: Niet echt. Ik ken wel een spookverhaal uit mijn jeugd. Vroeger moest ik op weg naar school altijd langs een groot, roze huis. Omdat we op de bovenste etage nooit iemand zagen, ging al gauw het gerucht dat daar op zolder een geest huisde. Onzin, natuurlijk. Toch?
Amanda Crew en Zac Efron in Charlie St. Cloud
Het gaat op je 23ste al razendsnel met je carrière. Kun je je nog herinneren wat je als klein jochie later wilde worden? Zac Efron: Professioneel gametester! Geld verdienen met computerspelletjes uitproberen, dat wil elke jongen wel. Ik houd ook van tekenen, dus misschien was ik wel striptekenaar geworden. En er is een tijd geweest dat ik arts wilde worden. Mensen helpen is het mooiste wat er is.
En dat doe je. Jij helpt mensen in de zin dat ze vrolijk worden van jouw films. Zac Efron: Dat is ook zo. Op straat ben ik ooit aangeklampt door een huilende fan. Het was een dik meisje dat zei dat ze het dankzij Hairspray niet meer erg vond om te zwaar te zijn. Ze was trots op wie ze was en ze bepaalde nu zélf wel wat cool, hip en trendy was en wat niet. Dat vond ik ontzettend stoer van haar, ik werd er zelf helemaal blij van. Een van mijn films had iemand dus echt geholpen.
Zac Efron en Nikki Blonsky in Hairspray
Is het leuk om beroemd te zijn? Zac Efron: Het heeft zn voor- en nadelen. Ik heb natuurlijk het mooiste werk van de wereld. Ik kom in veel landen, ontmoet leuke mensen...
We voelen een 'maar' aankomen... Zac Efron: Roem benauwt me ook vaak. Ik heb altijd mensen om me heen. Paparazzi, security, managers... Als ik een flesje cola wil, rent er al iemand naar de koelkast. Dat vind ik soms vervelend, omdat ik altijd gewend ben geweest voor mezelf te zorgen. Maar ook omdat ik graag alleen ben.
Zac Efron en Vanessa Hudgens in High School Musical 3: Senior Year
Hollywoodwatchers vergelijken je met Leonardo DiCaprio: van tienerster naar serieus acteur. Geeft dat druk? Zac Efron: De vergelijking streelt me. Leonardo heeft door Titanic natuurlijk nog steviger met dat stempel van tieneridool moeten worstelen. Maar hij heeft volgehouden, is boven gekomen en is nu op een punt in zijn loopbaan beland waarin hij zijn beste films maakt. Als voor mij net zon carrière als die van Leo is weggelegd, dan ben ik een gelukkig mens.
Wat is er waar van het gerucht dat Jerry Bruckheimer in jou de opvolger van Johnny Depp in de Pirates of the Caribbean-saga ziet? Zac Efron: Dat is inderdaad een gerucht. Maar als hij me vraagt, teken ik blind. In deze film is mijn personage een zeilkampioen, dus ervaring met schepen en woeste zeeën heb ik al, haha!
16-04-2011 om 16:41
geschreven door Patje007
15-04-2011
Andy Serkis trekt apenpak weer aan.
Andy Serkis, vooral bekend als Gollum in The Lord of the Rings, trekt voor zijn nieuwste film Rise of the Planet of the Apes een apenpak aan. Dat deed hij eerder voor zijn hoofdrol in King Kong (2005), maar volgens de acteur zijn die rollen onvergelijkbaar.
Andy Serkis
In de trailer van de nieuwste Planet of the Apes-film, die vanaf 5 augustus 2011 te zien is in de Amerikaanse bioscopen, is te zien hoe wetenschapper Will Rodman, gespeeld door James Franco, een medicijn uitvindt om hersenen te herstellen. Dat medicijn test Franco op apen. De enige bijwerking is dat de intelligentie van de apen significant verhoogd wordt.
In een interview legt Serkis, een Engelse film- en theateracteur van Armeense af- komst, uit wat de verschillen zijn met zijn vertolking van Kong en de rol van Caesar.
Andy Serkis: Om te beginnen was ik in King Kong een tien meter hoge gorilla. In Rise of the Planet ben ik een normale chimpansee, die is opgevoed door mensen en een zekere mate van genetische intelligentie heeft. De rollen zijn eigenlijk onvergelijkbaar. Mensen denken dat het voor mij een makkelijke rol moet zijn, omdat ik eerder de rol van King Kong op me heb genomen. Maar het karakter van een gorilla is compleet anders dan dat van een chimpansee. Je kunt de stukken King Lear en Hamletvan Shakespeare ook niet met elkaar vergelijken.
Scène uit King Kong
Ter voorbereiding op de film bestudeerde Andy Serkis, samen met zijn collegas, urenlang beelden van gorilla's, chimpansees en orang-oetans.
Andy Serkis: Maar toch is dat niet het belangrijkste onderdeel van de film. Je wilt ze wel goed na kunnen doen, maar deze film gaat veel meer over het karakter van de apen. Voor mij draait het om de ontwikkeling van mijn karakter, Caesar. Ik begin de film als driejarige chimpansee maar maak een ontwikkeling tot een soort revolutionaire leider van de groep. De Che Guevara van het apenvolk.
Planet of the Apes komt oorspronkelijk voort uit het boek De Apenplaneet (1963) van schrijver Pierre Boulle. Het verhaal ging over een planeet, waarin mensen vanaf de Aarde op een planeet terechtkomen waar mensen als dieren behandeld worden en de mensapen het intelligente ras zijn.
Dat boek werd vijf jaar later verfilmd door Franklin Schaffner in opdracht van 20th Century Fox. Planet of the Apes kreeg vier vervolgen en een remake in 2001, ge- regisseerd door Tim Burton.
In de nieuwste film, geregiseerd door Rupert Wyatt, wordt het verhaal verteld van de oorsprong van de planeet.
15-04-2011 om 23:53
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 25: interview met Zac Efron.
Morgen, filmfreaks, kunnen jullie op Cinefilm terecht voor het 25ste deel van de reeks interviews met wereldsterren. Deze keer is het Zac Efron, bekend van de High School Musical-films en Hairspray, die jullie zal vertellen over zijn carrière en hoe het is om een superster te zijn.
15-04-2011 om 16:36
geschreven door Patje007
Interview met regisseur Wes Craven naar aanleiding van de release van 'Scream 4'.
Na het ongeziene succes van de eerste drie Scream-films meer dan tien jaar geleden, is de legendarische slasher movie terug van weggeweest. En net als bij de eerste drie films worden in Scream 4 de regels van het genre op hun kop gezet. Acteurs Neve Campbell, David Arquette en Courteney Cox tekenen weer present, net als regisseur Wes Craven, die misschien wel zijn grootste hit ooit beet heeft.
Kon evenmin ontbreken in Scream 4: de moordenaar Ghostface. De man in het zwart met het iconische masker duikt opnieuw slachtend op wanneer Neve Campbell, alias Sidney Prescott, terugkeert naar haar weinig geliefde Woodsboro.
Wes Craven
Waarom heeft het 10 jaar geduurd om een vervolg op Scream 3 te bedenken? Wes Craven: Het heeft te maken met de DNA van de reeks. Scream is een commentaar op de cultuur en dan vooral op de filmcultuur. En ik denk dat initiatiefnemer producer Bob Weinstein (de baas van het voormalige Miramax), ook wel wist dat we 10 jaar nodig zouden hebben voor we konden terugblikken op het voorbije tijdperk van genrefilms. Maar er waren ook de Scary Movie-films, eveneens geproduceerd door Weinstein, die in de geest van het publiek wat moesten vervagen. Zodanig dat een nieuwe Scream-film zich zou kunnen onderscheiden in iets dat toch wat ernstiger is dan die Scary Movie-films. Maar voor ons allemaal was het handig om 10 jaar te wachten, want dat gaf ons de gelegen- heid om getuige te zijn van een zeer significante evolutie in het horrorgenre.
De serie lacht met de regels van het genre. Welke waren voor u de horrorfilms die de nieuwe regels in Scream 4 bepalen? Wes Craven: Wij hebben in feite onze eigen regels bedacht. Die regels zijn dus nooit toege- past geweest door de horrorfilms van de laatste 10 jaar. We dringen ze in feite een beetje op. Om een voorbeeld te geven: een van de personages zegt dat het onverwachte het nieuwe cliché is. Het is vooral dat soort van observaties die we gemaakt hebben. We praten boven- dien ook veel over de remakes, nieuwe starten en sequels die de laatste 10 jaar schering en inslag waren. En we hebben ons goed geamuseerd met gaten prikken in die films (lacht).
Scène uit 'Scream 4'
Scream 4 kost zon 40 miljoen dollar, evenveel als Scream 3. Is dat mogelijk, na 10 jaar inflatie en een economische crisis? Wes Craven: Ik zou niet weten wat het budget van de film is, maar het is vermoedelijk in de buurt van wat je zegt. En ja, het is mogelijk om het budget te beperken. Onder meer omdat we een fantastische deal hadden met de plaats in de staat Michigan waar we draaiden. Want we kregen een mooie taksreductie van zon 40%. Uiteindelijk hebben ze die deal snel na onze doortocht afgeschaft omdat het hen veel te duur uitkwam (lacht). Maar toen we daar draaiden, was Michigan the place to be voor filmmakers. Ik denk dat op het moment van onze shoot nog 8 of 10 andere cameraploegen aan het werk waren.
De jongeren die Scream 4 zullen zien, hebben waarschijnlijk de eerste drie films niet gezien. Ziet u nummer 4 als een introductie van de serie aan een nieuwe generatie van toe- schouwers? Wes Craven: Absoluut. Allison Brie is de actrice die de assistente van Neve speelt. Ze is 27 jaar oud en ze heeft me verteld dat ze als 12-jarige de Scream-films op video ontdekte. Dat was dus de vorige generatie. Je hebt dus via de nieuwe film niet alleen een nieuwe generatie van kijkers, maar ook een nieuwe generatie van fans die ook nog in de film acteren.
In de cast heb je de veteranen met Neve Campbell, Courteney Cox en David Arquette en je hebt de nieuwkomers. Tekenden die groepen zich ook af op de set? Wes Craven: Neen, we leefden allemaal samen. We hadden ongeveer 21 acteurs van wie zeven heel jonge acteurs. Die hadden hun eigen idee van pret en ze gingen samen uit. Maar David Arquette, die tot de veteranen hoort, werd goede vrienden met al die jongeren. We vormden echt een heel flexibele geheel. Er waren heel weinig spanningen op de set en dat leidt ook tot betere vertolkingen.
Scream 4 speelt vanaf 13 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Fans van James Bond noteren het best alvast in hun agenda: in november 2012 wordt de nieuwe Bondfilm in de filmzaal verwacht.
Het zag er even slecht uit voor 007. Filmmaatschappij MGM, die eigenaar is van de rechten, kampt al een tijdje met financiële problemen. Sony Pictures bood zich aan als partner en helpt de prent te financieren. Sony stelde zich ook garant om ook de volgende Bondfilm uit te brengen. Daniel Craig zou ook dan weer in de huid van de Britse spion kruipen.
'Quantum of Solace', de laatste Bondprent, dateert van 2008. Samen met 'Casino Royale' (2006) bracht de film 820 miljoen euro op.
14-04-2011 om 18:41
geschreven door Patje007
Special n.a.v. de release van 'Morning Glory': deel 3: interview met Harrison Ford, Rachel McAdams en Diane Keaton.
In de komedie Morning Glory speelt Rachel McAdams een jonge tv-producente die de taak krijgt om een slecht bekeken ochtendshow van de ondergang te redden. En dat valt niet mee als de twee presentatoren - Harrison Ford en Diane Keaton - elkaars bloed wel kunnen drinken. Een gesprek met de drie hoofdrolspelers vanuit Los Angeles.
Hebben jullie je rollen gemodelleerd naar echte presentators? Diane Keaton: Jazeker, ik heb echt geprobeerd om op Diane Sawyer te lijken. Want het ging mij er alleen maar om hoe ik eruit zag, hahaha. Ik werd ooit door haar geïnterviewd in Good Morning America voor een andere film en ik herinner me dat ik helemaal gefascineerd raakte door haar mooie gezicht. Dus zonder te weten waar we het precies over hadden, zei ik: "Als ik zulke mooie lippen had als jij, hoefde ik niet zo hard te werken aan mijn 'f***ing' persoonlijkheid." Sindsdien mag ik niet meer terugkomen. Maar goed, dat was dan mijn verhaal.
Rachel McAdams: Ik heb wel een paar tv-producenten gevolgd. Gelukkig mocht ik een kijkje nemen in de regiekamer van Good Morning America en The Today Show. Er zijn weinig vrouwelijke producenten, je hebt er maar een paar bij die grote shows. Dat werk vraagt ook zo ontzettend veel tijd. Ik besef dat het echt wel gemakkelijker is om actrice te zijn dan producent van een ochtendshow. Ik heb net iets meer tijd voor mezelf.
Harrison Ford: Ik heb niemand willen imiteren. Ik wilde alleen uitzoeken wie mijn personage Mike Pomeroy was en probeerde vervolgens Mike Pomeroy te spelen als nieuwslezer. Dus ik heb me niet gespiegeld aan een bepaald iemand.
Het is gemakkelijk om dit soort tv-shows op de hak te nemen, maar hebben jullie door deze rol ook meer waardering gekregen voor de mensen voor en achter de schermen? Harrison Ford: We maken de goede shows niet belachelijk, alleen de slechte. De mensen die goede televisie maken worden zeer gewaardeerd en zijn prettig om mee samen te werken. Zij laten het lijken alsof het allemaal heel gemakkelijk is. Ik denk niet dat we het beroep in z'n algemeen in de maling nemen. Het gaat gewoon specifiek over de slechtst bekeken ochtendshow uit de tv-geschiedenis.
Kijken jullie zelf ook naar deze ochtendprogramma's of lees je liever een krant? Diane Keaton: Zodra ik opsta zet ik CNN aan. Dat is nou eenmaal een gewoonte van me. Dat gaat automatisch, waar ik ook ben. Ik ben een groot voorstander van CNN en vooral een fan van Anderson Cooper. Ze zijn allemaal geweldig.
Diane Keaton in 'Morning Glory'
Rachel McAdams: Ik luister vooral naar de radio. Het eerste wat ik 's ochtends doe is de radio aanzetten op CBC. En de laatste tijd ben ik echt podcasts gaan volgen, zoals Radiolab en This American Life.
Harrison Ford: Ook ik zet 's ochtends meteen het nieuws aan, omdat ik altijd als eerste opsta. Dat is gewoon om snel even te kijken of er wat gebeurd is. Maar ik kan niet tegen al dat vrolijke gedoe in de ochtend. Het achtergrondnieuws haal ik uit kranten en van de radio. Ik luister graag naar BBC News en CBC News. Die hebben vaak interessante dingen te vertellen.
Jouw personage probeert te voorkomen dat nieuws infotainment wordt. Hoe denk jij over dat fenomeen? Harrison Ford: Het is in de realiteit nog erger. Ik heb het natuurlijk niet over echte journalisten die op een verantwoorde manier hun nieuws vergaren. Maar ik maak me wel zorgen over de manier waarop tegenwoordig politieke opinies als nieuws worden verpakt, waarmee alleen maar vooroordelen bevestigd worden. Er is een heel scala aan tv-shows die voor 'nieuws' doorgaan. Wat je politieke overtuigingen of vooroordelen ook mogen zijn, er is ergens wel een programma dat precies vertelt wat jij horen wil. En dat de rest het allemaal verkeerd heeft. Dat is geen nieuws. Dat is religie. En persoonlijk maak ik me daar erg kwaad over.
Hoe kunnen we voorkomen dat nieuws straks alleen nog maar van dat soort Rush Limbaugh-achtig entertainment geworden is? Harrison Ford: Gewoon door niet klakkeloos aan te nemen wat ze jou proberen te verkopen. Als iets je niet bevalt, ga dan ergens anders heen. En het ligt volgens mij niet eens zozeer aan Rush Limbaugh of andere bekende mensen. Het komt door het publiek. Wij zijn minder geïnteresseerd geraakt in de diepere oorzaken van de problemen die er spelen. We proberen nauwelijks een nationaal bewustzijn te creëren en zijn te veel bezig met het uitbuiten van de onderlinge verschillen. De saamhorigheid is niet zo groot meer, terwijl dat de kracht van een land moet zijn. Ik zeg dit niet uit vaderslandsliefde of nationalisme, ik wil gewoon dat de maatschappelijke problemen aan de orde worden gesteld. En dat hangt af van goede informatie, geplaatst binnen het juiste kader.
14-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
13-04-2011
Robert Redford vond droomcast voor nieuwe prent.
De Amerikaanse regisseur Robert Redford heeft de ideale acteurs gevonden voor zijn nieuwste film 'The Conspirator'. De hoofdrollen zijn weggelegd voor James McAvoy en Robin Wright.
Robin Wright en James McAvoy in 'The Conspiritor
De nieuwe prent van Redford gaat over een vrouw die beschuldigd wordt van samen- zwering in de nasleep van de moord op president Abraham Lincoln. De hoofdrollen zijn voor Robin Wright, de ex-vrouw van acteur Sean Penn, en de Schot James McAvoy.
Robert Redford en James McAvoy op de set van 'The Conspirator'.
De regisseur vertelde aan talkshowpresentator Piers Morgan dat hij zijn droomcast heeft gevonden.
Robert Redford: Ik wilde James al van het prille begin. Hij is een fantastische acteur en het verbaasde me dat hij het script zo goed begreep. Ik wilde James en Robin. Voor mij was er geen andere optie, ik hoopte alleen maar dat ze de rol zouden aanvaarden.
De film speelt vanaf 15 april in de Amerikaanse filmzalen. Ook Alexis Bledel, Evan Rachel Wood en Tom Wilkinson zijn te zien in 'The Conspirator'.
13-04-2011 om 15:03
geschreven door Patje007
Joe Pesci naast Travolta in Gotti: Three Generations.
Goodfellas-acteur Joe Pesci heeft getekend voor een rol in de film Gotti: Three Generations, die (nu ook officieel) geregisseerd gaat worden door Nick Cassavetes (The Notebook, 2004). Ook Lindsay Lohan gaat haar opwachting maken in de misdaadfilm over de legendarische maffiabaas John Gotti (1940-2002).
Joe Pesci
Pesci zal de rol gaan spelen van Angelo Ruggiero, een voormalige capo van de beruchte Gambino familie en een goede vriend van Gotti. Lohan speelt de rol van Victoria Gotti, de dochter van Gotti. Ze sluiten aan bij John Travolta die eerder werd gecast voor de hoofdrol.
Gotti: Three Generations wordt gebaseerd op de visie van John Gotti's zoon John Gotti jr. De maffiabaas Gotti was jarenlang hoofd van de beruchte Gambino familie, één van de vijf New Yorkse misdaadfamilies.
