|
Als tiener snoof, dealde en roofde hij. Op zijn 21ste prijkte hij als rapper bovenaan de hitparade en als ondergoedmodel op affiches.
Anno 2007 heeft hij een Oscarnominatie op zak en rijgt hij de filmhits(Shooter, The Departed) aaneen.
De Amerikaanse droom volgens Mark Wahlberg:
Jeugddelinquent, ondergoedmodel, zanger, tv-producer en acteur: Mark Wahlberg is ongelooflijk veelzijdig al heeft het weinig gescheeld of hij was nooit verder dan de Boston State Prison geraakt.
In zijn wonderjaren schuimde the artist formerly known as Marky Mark namelijk al dealend en jattend de mean streets en gevangenissen van Boston af.
Op zijn 39ste woont Wahlberg - al jaren clean, hardwerkend en godvrezend - in een luxevilla in Beverly Hills waar er dan ook geen wanted-posters met zijn jongensachtige kop aan de muur hangen, maar stills uit de beste films van zijn onderhand redelijk imposante acteercarrière.
Hoogtepunten daaruit: P.T. Andersons porno-epos Boogie Nights, David O. Russells Desert Storm-satire Three Kings, de turbulente blockbuster The Perfect Storm en de succesvolle remake van de heistmovie The Italian Job.
Ruim voldoende hits dus om van Wahlberg, ondanks zijn schimmige verleden en zijn weinig verbijsterende looks, een van Tinseltowns meest betrouwbare leading men te maken.
Mark Wahlberg en Joaquin Phoenix in We Own the Night.
Wat zijn status en sérieux betreft, ziet ook de toekomst er voor Wahlberg uitstekend uit. Zijn bijrol van vuilbekkende politie-inspecteur in Martin Scorseses The Departed leverde hem in 2007 zijn eerste Oscarnominatie op en met Shooter - de wraakthriller van Antoine 'Training Day' Fuqua - bewijst hij ook als ouderwetse actieheld zijn mannetje te kunnen staan. Geef toe: geen onaardige prestaties voor een high school drop-out die als 16-jarige bij een roofoverval ooit iemands oog uitstak, en een aanzienlijk strafblad heeft.
In 'Shooter', een actiethriller waarin je achternagezeten wordt door de flikken voor iets wat je niet gedaan hebt, neem je het recht in eigen handen. Herkenbaar?
Mark Wahlberg: Niet meer. Ik beschouw mezelf als een realistische pacifist. Het zou een perfecte wereld zijn mochten we alle wapens kunnen verbieden, maar we weten allemaal dat dat nooit het geval zal zijn. Als we proberen de bestaande wapens in handen te krijgen van mensen die het goed menen en die wapens énkel gebruiken om zichzelf te beschermen, dan zijn we al een flink eind op weg. Zelf heb ik allang geen wapen meer. Het risico dat je kinderen zichzelf wat aandoen als die dingen in huis rondslingeren, is veel te groot. Dat zou ik mezelf nooit vergeven.
Mark Wahlberg in Shooter
Hoe ben je eigenlijk acteur geworden?
Mark Wahlberg: Dankzij Danny de Vito. Oorspronkelijk was ik helemaal niet in acteren geïnteresseerd. Zeker niet toen mijn muziekcarrière vlot liep. Maar Danny de Vito - met wie ik samenspeelde in Renaissance Man - heeft me overtuigd van mijn talent en mijn filmpassie aangewakkerd. Ik ben zielsgelukkig dat ik ondertussen zoveel kansen heb gekregen om mezelf als acteur te bewijzen. Ik heb al doende kunnen leren van de besten, en van elke rol probeer ik zoveel mogelijk op te steken.
Je hebt een indrukwekkend palmares als acteur. En dat voor een ex-bajesklant.
Mark Wahlberg: Ik dank God elke dag voor de kansen die hij me gegeven heeft, en noem hem zonder verpinken mijn redder. Ik geloof in God, en in het feit dat je later beoordeeld zult worden op basis van je daden. Dat brengt me als zondaar zonder weerga natuurlijk in een lastig parket, maar ik kan alleen maar hopen dat God ook een filmliefhebber is.
Hoe gelovig ben je?
Mark Wahlberg: Ik bid elke dag en ga elke zondag naar de mis, zelfs als ik aan het draaien ben.
Is dat inzicht er van de ene dag op de andere gekomen?
Mark Wahlberg: Nee. Ik heb me definitief tot God gewend toen ik vooraan in de twintig was. Nadat ik in de gevangenis had gezeten en mijn broer Donnie (indertijd leadzanger van de populaire boysband New Kids on the Block) mijn zangcarrière had helpen lanceren, begon ik vrij snel succes te hebben met Marky Mark and The Funky Bunch. Maar het zootje begon gewoon opnieuw: liegen, high worden, in het rond neuken... Het is dan pas dat ik God beloofd heb: 'Genoeg gerotzooid. Ik ga een gezond en stabiel leven leiden.' Sindsdien ben ik niet meer hervallen.
Hoe ben je eigenlijk in de gevangenis beland?
Mark Wahlberg: Tussen mijn dertiende en mijn vijftiende had ik een serieuze cocaïneverslaving. En als 16-jarige heb ik 45 dagen van mijn twee jaar celstraf uitgezeten in een gevangenis voor volwassenen. Dat was het keerpunt in mijn leven. Op mijn 11ste heb ik de school ingeruild voor de straat. Ik stond op, ritselde, dealde drugs en overviel mensen. Ik was gewoon tuig. Ik had opgesloten moeten worden en ze hadden de sleutel moeten weggooien. Als ik terugblik, moet ik dan ook heel hard lachen om mijn ouwe ik. Ik was zo arrogant om te denken dat ik the toughest kid in town was. Nu weet ik dat zoiets totaal geen belang heeft.
Als 16-jarige beland je niet zomaar in een gevangenis voor volwassenen. Mag ik vragen wat je uitgevreten had?
Mark Wahlberg: In 1988 heb ik in Boston een Vietnamese vluchteling overvallen die uit een drogisterij kwam. Er ontstond een vechtpartij en daarbij heb ik met een mes zijn oog geraakt. Ik ben daar niet trots op. Veel van mijn oude vrienden zitten trouwens nog altijd in de gevangenis. Een aantal anderen zijn dood.
Hoe is het zover kunnen komen?
Mark Wahlberg: We waren arm, woonden in een ruige buurt en mijn moeder stond er alleen voor om negen kinderen op te voeden, wat simpelweg onmogelijk was. Nochtans is ze altijd bezorgd en streng voor me geweest. Nog steeds trouwens. Toen ik vorig jaar een acteerprijs kreeg, liet ik haar per limousine ophalen, maar doordat ik de chauffeur het verkeerde adres had gegeven, miste ze de ceremonie.
Razend was ze. 'Wie denk je wel dat je bent?', schreeuwde ze. 'Een filmster of zo? Je bent niéts.' Als mijn moeder boos is en die Ierse-katholieke furie komt boven, lijkt ze sprekend op James Cagney. (lacht)
De meesten onder ons blikken met nostalgie terug op hun jeugd. Jij dus helemaal niet?
Mark Wahlberg: Natuurlijk heb ik aan dat zondige leven ook lol beleefd. In het begin - ik was toen 12 - gingen we bijvoorbeeld vaak met vrienden naar de betere buurten van de stad. We namen eerst de bus en keerden daarna met de fietsen terug die we ginds gestolen hadden. En verder heb ik ook tientallen keren dezelfde auto van mijn buurman gejat zonder dat hij ooit in de gaten kreeg dat ik het was. Ik jatte hem 's morgens en parkeerde hem 's avonds terug voor zijn stoep zodat hij hem zeker terugvond en ik hem de dag erop gewoon opnieuw kon pikken. Op de duur beschouwde ik die auto zelfs als mijn persoonlijk vervoersmiddel. (gniffelt) Maar wees gerust: dat ligt allemaal achter me. Vandaag probeer ik iets terug te doen met de Mark Wahlberg Foundation die sociale projecten ondersteunt, buurtfeestjes oganiseert en jeugddelinquenten op het rechte pad helpt.
Dat 'Entourage' - de populaire tv-serie die je produceert en die op jouw eigen leven en entourage is gebaseerd - zo kleurrijk en saillant is, is duidelijk geen toeval.
Mark Wahlberg: Nee. Vince de acteur ben ik zelf. Ari, zijn manager, is mijn agent. Johnny Drama is mijn neef die ooit mijn Marky Mark-workoutvideo choreografeerde. En E is mijn rechterhand en vertrouwensman Eric. Bepaalde personen wachten nog om door de reeks onsterfelijk te worden gemaakt, maar ik spaar hen bewust op aangezien mijn leven ondertussen lang niet meer zo kleurrijk en chaotisch is als toen. Ik ben zelfs zo saai geworden dat de schrijvers van de reeks hun inspiratie ondertussen elders moeten halen, wat ik eigenlijk wel een geruststellende gedachte vind. Ik ben zo gelukkig dat ik tegenwoordig opsta op het uur waarop ik vroeger ging slapen. Vroeger deed ik alles 's nachts; nu overdag. Ik sta op om halfzeven, speel wat golf, ga naar de fitness, breng de kinderen naar school. En om halfnegen sta ik in de keuken.
Scène uit Four Brothers
28-10-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
|
