Legendarische figuren in het Waasland waren deken Geilheit, die in zijn jonge jaren als onderpastoor in Sint Gillis op zijn fiets rondkoerste en met een bel de jonge boeren en boerinnen opriep om in een of andere stal de kerkgezangen te komen oefenen. Of er was pastoor Oelbrandt die met zijn Vespa de wegen afdweilde. Zingen moest die al lang niet meer met zijn verlamde stemband. Hij had daarentegen de reputatie dat hij zijn huishoudster wel eens hardhandig tot de orde kon roepen.
En dan was er Marcel Van Daele, jarenlang leraar aan het Sint-Jozef Klein Seminarie in Sint-Niklaas, maar met een passie voor de koormuziek. Onder zijn leiding - in opvolging van priester Van Durme - bereikte het koor In Dulci Jubilo ongekende hoogten met grote optredens in binnen- en buitenland. Het kerstconcert op het Koninklijk Paleis was er naar eentje van. Of hij gelukkig geworden is als pastoor, weet ik niet, maar tot op hoge leeftijd trof je hem aan op koorconcerten. Zijn herdenkingsdienst in zijn oude parochie werd gevierd met een uitvoering van het Deutsches Requiem.
Anderen waren meer onbetekenend, ze kwamen en gingen voorbij als scheepjes in de mist.
Reacties op bericht (1)
31-10-2010
Van Durme
Dag Carlo!
Pastoor Van Durme: is dat Oscar Van Durme? Jaren geleden hebben wij eens een stukje gezongen van een Oscar Van Durme. Zit dus in onze kast...
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
