Gisterenavond was op BBC een schitterende uitvoering te horen van Richard Strauss' "Vier Letzte Lieder", geschreven in 1948, toen hij 84 was. De liederen gaan over de dood en de composities werden geschreven kort voor Strauss zelf stierf. In plaats van de typische opstandigheid van de romantiek tegenover de dood, stralen deze liederen een gevoel van kalmte en acceptatie uit. De stem van de sopraan wordt op serene wijze begeleid door een groot orkest waarin hoorns een belangrijke rol vervullen.
Ik geef één van de vier teksten hieronder: een gedicht van Joseph von Eichendorff "Abendrot".
Het concert van gisterenavond was één van die magische hoogtepunten van de jaarlijkse Proms van de BBC: Sir Simon Rattle dirigeerde de Berliner Philharmoniker en de andere ster van de avond, de Finse sopraan Karita Matilla in het grootse decor van de Royal Albert Hall in Londen.
http://www.youtube.com/watch?v=-v1zlfWZXDw&feature=related
Im Abendrot
(Joseph von Eichendorff)
Wir sind durch Not und Freude
Gegangen Hand in Hand,
Vom Wandern ruhen wir
Nun überm stillen Land.
Rings sich die Täler neigen,
Es dunkelt schon die Luft,
Zwei Lerchen nur noch steigen
Nachträumend in den Duft.
Tritt her, und laß sie schwirren,
Bald ist es Schlafenszeit,
Daß wir uns nicht verirren
In dieser Einsamkeit.
O weiter, stiller Friede!
So tief im Abendrot.
Wie sind wir wandermüde
Ist dies etwa der Tod?
|
