Overeenkomstig zijn motto "Ante et nunc" ('Vroeger en nu') bracht het Ensemble Polyfoon gisteren in de Sint-Norbertuskerk op de Dageraadsplaats in Antwerpen een merkwaardige confrontatie tussen twee Eengelse componisten die bijna naamgenoot zijn Tavener en Taverner beiden Engelsen, beiden hoofdzakelijk componisten van religieuze muziek, beiden bekeerlingen naar een nieuw geloof, maar met bijna 500 jaar verschil. Dirigent Lieven Deroo probeerde - zoals de titel van het concert zegt - de "Ultimate Mass" te brengen. Het minste wat je kan zeggen is dat het een spectaculair programma was : met zijn 30 leden zong Polyfoon vooral dan in de hedendaagse Tavener muziek die vaak dubbelkorig was en zo tot 12-stemmige muziek kon oplopen. Het was dus alleszins de moeite waard om deze aartsmoeilijke muziek life uitgevoerd te horen. Het werd een avond die de moeite van de verplaatsing waard was. En hoe is nu eigenlijk mijn hoogst persoonlijke beoordeling? Positief was de uitdagende programmakeuze, verdienstelijk de beheersing van de partituur. Kippenvelmomenten en religieuze ontroering waren er nauwelijks, misschien omdat er teveel acrobatie gevergd werd van het ensemble. Negatief waren de talrijke ongelijke en vage inzetten en kleine momenten van detoneren. Het geheel bleef echter zeer de moeite waard. Een bijzondere pluim verdient de sopraan Jolien De Gendt, die dan ook terecht de ruiker van de dirigent doorgespeeld kreeg.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
