Op de weg van ons (mijn) koorleven is er vorige week een klein onenigheidje opgedoken. Een man die geïntereseerd is in vele dingen van het leven stuurt af en toe aan zijn kennissen, waaronder uiteraard ook nogal wat koorleden, iets door wat hem getroffen heeft of speciaal aangesproken. Dat daar nu ook iets tussen zat van de vereniging Pro Vita heeft bij een koorlid een oprisping meegebracht, waar - behalve over de grond van de zaak - terecht de opmerking kon gemaakt worden dat we al genoeg ongewenste mail in onze brievenbus krijgen, en dat koorleden eigenlijk alleen geïnteresseerd zijn in de gang van zaken van het koor (tenminste in hun mailbox, als het van andere koorleden komt).

Ik deel - overeigens met de voorzitster - die mening. Eén van de redenen waarom ik het internet "bevuil" met mijn blog is juist omdat ik daar mijn mening kwijt kan, zonder dat iemand bijna gedwongen wordt om ze te lezen. Ik ben natuurlijk ook geen kwal, en kan niet wegstoppen dat ook ik soms uitgesproken ideeën heb over sommige dingen. Ik zal het dan ook wel geweten hebben als ik weer eens op zere tenen getrapt heb. Maar hoe dan ook blijft het ieders vrijheid om mij niet aan te klikken en om het met mij oneens te zijn. Ik zou dus zeggen: blog er maar op los en wees selectief in de berichten die je per mail doorstuurt.

Op mijn brievenbus (die vandaag lekker ondergesneeuwd is) plakt toch ook de sticker "geen reclame a.u.b.". En op mijn pc doe ik driftig mee aan het programma "voorkom junkmail". Wat niet wegneemt dat ik iedere dag toch flink moet kuisen in mijn mail. Maar dat ... zijn de ongemakken van de internetmaatschappij.