Stalking (in het Nederlands ‘belaging’ genoemd) is een misdrijf. Vaak gaat het om de ex-partner die moeite heeft met het beëindigen van de relatie. Stalkers reageren hierop met bitterheid, woede en haat. Vaak is er tijdens de relatie al sprake geweest van geweld of opvallende jaloezie. Nieuwe relaties van het slachtoffer kunnen leiden tot nog meer jaloezie en agressie bij de ex-partner. Stalkers kunnen zowel mannen als vrouwen zijn, echter in de meeste gevallen is de pleger man en het slachtoffer vrouw.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Stalkers vertellen hun ex-partner dat zij hem nooit meer met rust zullen laten, dat zij alles en iedereen rondom hem in de gaten houden en bestoken hem met dreigementen. Het doel van de stalker is in eerste instantie vaak nog een extreme poging om de relatie te redden; daarna wordt het stalken vaak een missie op zich. Soms heeft de stalker zich volledig vastgebeten in het idee dat als zijn ex-partner niet met haar verder wil, dat zij hem dan zeker geen nieuw leven zonder hem gunt.

Het structurele karakter van stalking uit zich onder andere in veelvuldig ongevraagd bellen (telefoonterreur), post versturen sms-berichten en e-mails versturen, achtervolgen op straat, ongevraagd op bezoek komen, dreigen met geweld, via allerlei kanalen informatie over de ex-partner verschaffen

De stalker kenmerkt zich vaak door extreem controlerend en dwingend gedrag, dat zij vaak ook al tijdens de relatie heeft laten zien.

Het Belgische Strafwetboek noemt in art. 442bis onder de titel belaging, hij die een persoon heeft belaagd terwijl hij wist of had moeten weten dat hij door zijn gedrag de rust van die bewuste persoon ernstig zou verstoren. Belaging is een zogenaamd klachtmisdrijf: het wordt alleen vervolgd na een klacht van degene die beweert te worden belaagd. De maximumstraf is twee jaar gevangenis.