Corona zorgt voor een wrede tijd. Je hoort dat mensen voorgoed weggaan en je kan niet of nauwelijks bij de familie zijn om een knuffel, een kus of een warme handdruk te geven.

Ik zou graag eventjes hulde brengen aan één van de steunpilaren van het Hanswijkkoor die al op 5 april van ons is heen gegaan. Theo was de stille kracht die zorgde voor onze partituren: hij (her)schreef ze, zorgde er voor dat iedereen tijdens de repetitie het nodige materiaal had, bewaarde alles in zijn uitpuilende kasten en was bovendien één van de sterkhouders van de baspartij. Maar bovenal was hij de lieve man die met een milde lach iedereen een fijn gevoel gaf.

Op zijn gedachtenisprentje heeft zijn vrouw Lieve een prachtige tekst laten afdrukken die spreekt van schoonheid en van thuiskomen.

Als je je voet op de andere oever zet

en het blijkt de hemel te zijn …

Als je dan door een hand wordt aangeraakt

en het blijkt Gods hand te zijn …

Als je dan muziek hoort

en het blijken engelen te zijn,

Dan ben je niet heengegaan

maar naar huis gegaan

Voor Theo: “Be still my soul”

https://video.search.yahoo.com/search/video?fr=mcafee_uninternational&p=be+still+my+soul+mormon+tabernacle+youtube#id=15&vid=9bdbc9ff36b2d2625a336b38472a6000&action=view