De oude Grieken voelden aan dat het bezig zijn met kunst een als het ware “goddelijke” aangelegenheid was. Van zo gauw er iets bijkomt dat het louter technische overschrijdt is er een vonk van het goddelijke in ons aanwezig. Schrijven, wetenschap bedrijven maar vooral poëzie en muziek staan onder de bescherming van de MUZEN. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Reeds de blinde bard Homeros begint zijn epos over Achilles en de Trojaanse oorlog met de woorden μήνίν άέιδε θεα “bezing, o Muze …”.

Muzen waren de dochters van de oppergod Zeus en de beschermsters van een bepaald gebied van de kunst of de wetenschap. Onder leiding van Apollo, de god van de zang en het snarenspel,  zijn zij de personificatie van de muziek (Muziek = muzenkunst).

Later hebben wij ontdekt dat we misschien elk een persoonlijke muze hebben, die er ons toe inspireert om het mooiste in ons naar boven te brengen. Zoals Dante zijn Beatrice had, zo hebben wij allemaal iemand of iets dat ons doet uitstijgen boven het alledaagse en ons oneindig gelukkig kan maken.

Zo een muze wens ik jullie toe, als je zingt.