Tijdens de Middeleeuwen won de indeling van het kerkgebouw aan de hand van graden van sacraliteit aan belang. In de architectuur en de liturgie uitte zich dit in de materiële scheiding tussen het koor en het kerkschip. Er ontstonden twee aparte ruimten binnen hetzelfde gebouw. in tegenstelling van wat we intuïtief zouden denken, steeg het aantal niet-liturgische activiteiten in aantal en diversiteit. Tenminste dit was zo wat betreft het kerkschip. Het koor werd meer en meer een heilige plaats die gereserveerd moest worden voor God en de heilige liturgie.

We vinden verschillende sporen terug die erop wijzen dat de agapè-maaltijden uitlopers hadden in de Middeleeuwen. Zo gebeurde het dat er brood en bier werd verdeeld onder de armen bij begrafenissen of jaargetijden. Een gebruik van in wijn gedrenkte stukjes cake die na de huwelijksinzegening aan het koppel en soms aan de aanwezigen werden gegeven, wordt in verband gebracht met de vroegchristelijke bruilofts-agapè; en ook de agapè bij het doopsel lijkt uitlopers te hebben. De bedeling van brood onder de armen kan ook uit de agapè-maaltijden zijn voortgevloeid. Voorts bestonden er tijdens de Middeleeuwen tal van parochiefeesten. Waarschijnlijk door gebrek aan een andere ruimte die voldoende groot was, vonden deze feesten, die meestal een goed doel dienden, plaats in het schip van de kerk. Deze gang van zaken kreeg niet de steun van de bisschoppen. Immers, zoals aartsbisschop Reynolds meende,

“bepaalde zonen van gulzigheid en dronkenschap, wiens god hun buik is, verorberen met Pasen haastig het Lichaam van de Heer, en zetten zich dan neer in de kerk zelf om te eten en te drinken alsof ze in een herberg zijn.”

Bisschoppen en synodes hebben ook gereageerd tegen het dansen in kerken. Toch bleef het gebruik bestaan, niet enkel tijdens volksfeesten, maar ook binnen de liturgie. Een dans die waarschijnlijk in de 8ste eeuw ontstond en vandaag nog steeds jaarlijks door achtduizend mensen wordt gedanst, is de processie van Echternach.  Een nieuw fenomeen in de Middeleeuwen is het spelen van ‘spelletjes’ binnen de kerk en zelfs binnen de liturgie. Dit kon gaan van het maken van grapjes, iets wat overigens tot nog vrij recent gebruikelijk was tijdens de vieringen op Laetare-zondag, tot heuse balspelen. Ook het luiden van klokken kon deel uitmaken van deze, voor ons misschien wel bevreemdende gebruiken. Eveneens waarschijnlijk nieuw in de Middeleeuwen was het spelen van theaterstukjes binnen het kerkgebouw en soms ook tijdens de liturgie. Dit gebruik kende een lange traditie en was wijdverspreid. Theater is net als dans ook een vorm van expressie en heeft bovendien de kracht toeschouwers op te nemen in de belangrijke en vaak mysterieuze gebeurtenissen uit het leven van Jezus en van de Kerk. Het gebeurde dat voorstellingen werden opgevoerd ten voordele van projecten. Ook tegen theater in de kerken hebben verschillende personen en synodes gereageerd. De godvruchtige bedoeling van de spelen kwam immers meer en meer in de schaduw van het vermakend karakter te staan.

In de Middeleeuwen gebeurde het ook dat allerlei goederen in de kerk werden verkocht. Belangrijke feesten van onder andere heiligen trokken immers massa’s volk naar de centra. Kooplieden lieten zo een kans natuurlijk niet aan zich voorbijgaan. Maar niet enkel zij werden er beter van, ook de parochies waren blij met de extra inkomsten uit standgeld. Vele veroordelingen volgden, maar zij waren niet allemaal even restrictief. 

Kerken bleven ook gebruikt worden als vergaderplaats en discussieruimte, dit zowel voor de Kerk als voor het lokaal burgerlijk bestuur. Ook het Engelse parlement kwam geruime tijd samen in een kerk. De middeleeuwse gilden gebruikten de kerk, waar zij vaak ook een eigen kapel of altaar hadden, eveneens voor vergaderingen en verkiezingen. Het gebeurde zelfs dat vergaderingen doorgingen tijdens de uren van de diensten. De kerk bleef ook aantrekkelijk voor hen die een juridische handeling stelden. Rechtspraak gebeurde vaak nog in een kerk. Als belangrijk centrum van een gemeenschap bleef de kerk ook de ideale plaats om belangrijke aankondigingen te doen.