Kort nadat hij is benoemd tot Dictator perpetuus, dictator voor het leven, wordt Julius Caesar op 15 maart 44 v. Chr. vermoord in Rome. Het autoritaire gedrag van de heerser werd niet gewaardeerd door de leden van de Senaat. Een complot leidde tot de dood van wellicht de beroemdste Romein uit de geschiedenis.

Gaius Cassius Longinus stond aan de basis van het complot tegen Caesar. Tijdens de burgeroorlog had hij als admiraal onder Pompeius gediend. Ook Brutus, de zwager van Cassius, werd bij de samenzwering betrokken. De vader van Brutus was getrouwd met Servilia, de geliefde van Caesar. Hoewel Caesar hem beschouwde als een zoon, besloot Brutus aan het complot mee te werken vanwege de affaire. Uiteindelijk waren ongeveer zestig mensen onderdeel van het complot, dat als doel had terug te keren naar de Republiek.

Volgens de verhalen is Caesar vlak voor zijn dood gewaarschuwd voor de ‘Idus’ van maart. In de Romeinse tijd was de Idus de 13e of 15e dag van de maand. Caesar had echter geen boodschap aan de voorspelling en wandelde op 15 maart gewoon naar de bijeenkomst van de Senaat. De vergadering vond plaats in het theater van Pompeius, de Curia Pompei, omdat de andere gebouwen van de Senaat door brand waren verwoest. Onderweg ontvangt hij een briefje van een oude leraar Grieks, Artemidorus, waarin het complot werd verraden. Caesar had echter geen tijd om het bericht te lezen.

Bij binnenkomst gingen de senatoren om Caesar heen staan, dit was normaal gesproken een teken van respect. Senator Casca trok vervolgens als eerste zijn dolk en raakte de heerser in zijn rug. Daarna trokken alle samenzweerders de wapens. Caesar werd 23 keer gestoken en overleed ter plekke. Volgens de legende riep Caesar vlak voor zijn dood “Et tu Brute?” (“Ook gij, Brutus?”) toen hij zag dat zijn ‘zoon’ ook tot het complot behoorde. Er zijn historici die deze lezing van het verhaal naar het rijk der fabelen verwijzen.