Vakantietijd; dan zit ik weer volop in de begrafenissfeer. Reguliere organisten schijnen ook op verlof te gaan. Dat is dan anders dan in vorige eeuw. Ik herinner mij niet dat de koster van de kerk van mijn jeugd ooit afwezig was. Hij mocht dan al snipverkouden zijn, hij was er. Het verschil kon je overigens niet horen, zijn gezang klonk altijd even nasaal, een regelrechte aanval op je trommelvliezen. En ook zijn orgelspel was niet veel soeps. Ik herinner mij geen Bach, geen Händel, geen Widor. Hooguit komt mij zijn rode neus voor ogen: hij en zijn 2 ongetrouwde zusters hielden een drankwinkel annex rookwaren open, waar ik voor 6 frank om sigaretten ging voor mijn vader (Groene Michel zonder filter).

Maar als het waar is dat je slechts sterft als iedereen je vergeten is, dan is de brave borst nog altijd levend.