|
Het zal nu ongeveer veertig jaar geleden zijn, dat
ik op een voorbereidende vergadering voor de programmatie van het Festival van
Vlaanderen voor het eerst shame on me kennis maakte met de muziek van Erik
Satie, wiens overlijden op 1 juli 1925 wij herdenken.
Erik Satie, extravagant musicus uit het begin van
de twintigste eeuw, moest het vooral hebben van toneelmuziek. Als mislukkeling
in de klassieke piano-opleidingen hield hij zich staande door het piano spelen
op Montmartre in diverse bars. Had hij niet het geluk gehad om door Jan Cocteau
gepromoot te worden en door Cage herontdekt te worden, misschien was hij dan de
nobele onbekende gebleven. Even onbekend als de eigen kerk die hij stichtte: de
Eglise métropolitaine de de
Jésus-Conducteur.
En nochtans kan zijn invloed op de Franse muziek
niet ontkend worden: Debussy hoorde bij zijn vrienden en durfde gerust stukjes
Satie overnemen. Darius Millaud, Francis Poulenc en Arthur Honegger behoorden
tot zijn leerlingen. Edgar Varese heeft over Saties muziek ooit gezegd dat die
hem herinnerde aan Dantes Inferno, en dat hij pre-elektronische muziek schreef.
http://www.youtube.com/watch?v=YclppeD82lo
|
