We hebben gisterenavond een succesvolle reeks van koorcoaching afgerond met KORILE, reeks die boeiend geleid werd door Ines Carsauw. Voor mij een bevestiging van zo veel kleine dingen die we tijdens gewone repetities soms maar terloops aanraken, maar die onze koorleden ongetwijfeld herkennen als er de vinger op gelegd wordt.

Als ik er één ding mag uitpikken, dan wel het belang van een doorgedreven opwarming voor we aan het echte zingen beginnen. Zangers zijn de enige musici die hun eigen instrument overal mee naar toe nemen. Een slechte lichamelijke conditie betekent meteen een minder mooi gestemd instrument. Wie fysiek zwak is, kan onmogelijk alles uit zijn instrument halen. Blijft voor mij het bijna onmogelijk dilemma om tijd genoeg te hebben op een gewone repetitie voor én een juiste opwarming én het moeizaam aanleren van de muziek (die vaak op het gehoor moet verworven worden) én het finaal afwerken van een stuk.

Geen wonder dat bvb. de Engelse topkoren, die we vaak vinden in scholen verbonden aan een kathedraal, twee uur of meer per dag nodig hebben om hun niveau te bereiken. Anderhalf uur per week blijkt dan wel een heel schamele tijd te zijn om iets te bereiken. Dat houdt ons niet tegen om op de ingeslagen weg voort te gaan. Want deze coaching heeft bewezen dat we de spreuk indachtig moeten blijven: “Plus est en vous”.