8 maart … internationale vrouwendag. Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat de cijfers over geweld tegen vrouwen (+ 33 %) zich in mijn omgeving zouden bevestigd zien. En in mijn lange beroepscarrière heb ik nooit meegemaakt dat vrouwen voor één zelfde werk minder betaald werden. Misschien hoor ik bij de gelukkigen die van het genderverschil nooit een punt maakten.

Overigens ben ik van mening dat zo een internationale vrouwendag even goed kan gebruikt worden om de verdiensten van vrouwen in het licht te zetten, eerder dan mee aan de klaagmuur te gaan staan. Ik focus maar even op mijn muzikaal leven. Ik heb er tot nu toe niet bij stil gestaan dat ik in vrijwel alle koren waar ik mee werkte of in contact kwam,  er een vrouwelijke voorzitter was –voorzitters die hun mandaat op een rustige zelfzekere manier invulden en hun koren bij mekaar hielden en naar grotere hoogte stuwden.

En toeval of niet, meer dan de helft van mijn mooie ervaringen in zangweken beleefde ik onder leiding van eminente vrouwelijke dirigenten  (Catherine Simonpietri, Eva Kollar), om nog maar niet te spreken over de vrouwelijke dirigenten van de Oosteuropese koren waar ik mee kennis maakte.

Hulde tenslotte aan al mijn zangers én zangeressen in mijn koren waar in het vierstemmig zingen vrouwen en mannen harmonieus samen gaan en samen schoonheid creëren.