Eén zekerheid was er alvast voor het feest van de tenoren: we parkeerden naast het frietkot. Ook over da alcoholische mogelijkheden van de avond kon er maar weinig twijfel bestaan: het was verzamelen geblazen in de brasserie van Brouwerij Den Anker, waar niet alleen Lucifer en Gouden Carolus op het menu stonden. De klim naar de 2e verdieping werd door 39 ingeschrevenen aangevat (later op de avond nog meermaals herhaald) en leidde naar een gaandeweg sterker geluid. Het was duidelijk dat hier zich een vrolijke bende verzamelde. Laat mij niet langer stilstaan bij Mechelse koekoeken en botervissen. Wij weten al langer dat muziekverenigingen ook een traditie hebben van eten en drinken. Wel het vermelden waard is de geboorte van een ensemble "I quattro tenori", dat zijn publiek in de ban houdt met een wervelend totaalspektakel. Ettelijke Carolussen later zullen zij bovendien de aanwezigen dwingen tot een gesmaakte uitvoering van het muzikale meesterwerk "Vogeltje gij zijt gevangen", waarin een zekere Marina uitblonk door haar solistische gaven. Ik weet niet hoe het geëindigd is; zeker is dat sommigen voorzagen dat zij een taxi zouden moeten nemen. Of ... wat een koor allemaal niet kan.