Het hart is door zijn functie als pomp van het lichaam symbool van het gevoelsleven geworden. Als het hart stopt, houdt ook het leven op. Daar valt nu eenmaal weinig aan te doen. Vele culturen beschouwen het hart als de zetel van het gevoel, en de hersenen als de zetel van het verstand.

Het hart speelt al sinds de oude Egyptenaren een speciale rol. Bij het balsemen lieten ze het hart als enige orgaan zitten. Het werd in het Dodenrijk gewogen tegen een veer om na te gaan of de dode in kwestie doodzonden of goede daden had begaan. Met de komst van het christendom werd het hart het symbool van Gods liefde, en de oorsprong van alle goede en ook slechte daden.

In de middeleeuwen werden de eerste universiteiten in Europa opgericht; daar werd de tegenstelling tussen het verstand dat in het hoofd zat en het gevoel dat in het hart zat, bevestigd. In grote delen van de wereld heerst die opvatting nu nog. Maar er zijn uitzonderingen: in Japan zat de ziel in de buik, en nu denken veel Japanners dat die in de keel zit.

Waarom dit verhaal?

Op 3 december 1967 werd voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid een harttransplantatie uitgevoerd door dokter Christiaan Barnard. Mijlpaal in de geschiedenis van de geneeskunde.

http://www.youtube.com/watch?v=GZ7cGnucGNU