Gisterenavond tijdens de bestuursvergadering van Musica ad Nives hebben we ons voor een groot stuk bezig gehouden met de rol van zang in de liturgie en de plaats daarbinnen van een koor. Het bestuur was het er over eens dat de teksten die door het ICLZ en de Belgische bisschoppen uitgegeven werden/worden perfect in overeenstemming zijn met wat wij denken. Die teksten werden geschreven voor de belangwekkende toespraak van paus Franciscus over muziek in de Kerk.

Wat opvalt is dat enerzijds overal gepleit wordt voor een goedwerkende liturgische werkgroep en dat de gezangen een belangrijke plaats in nemen in de liturgie. Het volstaat niet om te proberen het jaar rond te komen met een twintigtal liederen, omdat dat zogezegd het maximum zou zijn dat de gemeenschap aankan. De enige goede bron is de volledige Zingt Jubilate (twee uitgaven: één met de teksten, één met de muziek). Die moet dan gekoppeld worden aan de liturgische suggesties die van het ICLZ uitgaan.

De bisschoppen wijzen ook op de waarde van het aanleren van liederen als vorm van homilie. De besprekingen die Luc Van Meerssche (priester bisdom Gent) zijn een fantastische handreiking. Een goed gemiddelde om de kerk aan het zingen te krijgen is één keer per maand de traditionele preek te vervangen door een “liedmoment”.

De paus en de bisschoppen benadrukken ook dat er voor, tijdens en na de viering ruimte moet zijn voor de grote schatten van de religieuze muziek uit vroeger eeuwen: zij zijn een wezenlijke bijdrage tot geloofsbeleving en gebed.

I have a dream … Of die gerealiseerd kan worden hangt voornamelijk af van een goede samenwerking op basis van gelijkwaardigheid tussen voorganger, cantor, werkgroep. Wie de muziek veronachtzaamd is goed fout bezig en mist een grote kans op (her)evangelisatie.