Vroeger heette het Plechtige Communie, nu is het (terecht) Vormsel. Maar de stap blijft even groot. Bij ons was het een drieluik met het hoofdaccent op de vormselviering van zaterdag, teken van groeiende volwassenheid. De bijbehorende geschenkjes zijn in de loop der tijden ook wat veranderd. Bij mij was het een uurwerk van mijn peter en een heus dik missaal. Nu zag ik een fiets opduiken voor volwassenen (zie maar het derde luikje). Ook het bijbehorende feest was wat veranderd: een rustig familiefeestje waar de kinderen ook echt konden van genieten. De volgende dag de nadruk op de vormeling, die groot is en tegelijk kind blijft: de Efteling is daar helemaal goed voor. En tenslotte vandaag : de schrik van de mama en de trots van onze jonge grote meid: helemaal alleen met de fiets naar school. We worden stilaan ouder, maar het is mooi.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
