Het gregoriaanse handschrift van bijvoorbeeld Hildegard von Bingen is van onschatbare waarde. In de abdij van Dendermonde wordt één van de drie kopijen bewaard. Met engelengeduld werd boek per boek overgeschreven. Een paar eeuwen later wist men hoe te drukken en nog veel later veroorzaakte de computer met de tekstwerking en haar eindeloze mogelijkheden een revolutie zonder voorgaande. In de wereld van de musici bleef het vooral bij gedrukte kopijen en veel gekribbel met potlood of pen op partituren. Nergens waren kopiisten zo lang ijverig aan de slag met originele handschriften over te schrijven dan in de muziek. Partituur na partituur werd grondig overgeschreven al slopen er onderhand fouten in die op den duur deel van de compositie gingen uitmaken.  Vandaag wordt een bladzijde niet omgeslagen maar wordt het papier van de pupiter geweerd. Het digitale scherm (Samsung Galaxy Note 10.1)neemt de taak van het papier over en siert nu de pupiter. In shock dit te vernemen? Geen vrees, integendeel want er verandert op zich immers totaal niet aan de muzikale inhoud. Het is alleen ‘maar’ de wijze waarop de partituur voor je neus verschijnt die anders is. Ze is vooral eenvoudiger, ecologischer en, eens de kleine kinderziekten weggewerkt, o zo veel praktischer.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wie vreest dat de compositie aan waarde zal inboeten omdat de noten niet meer van een blad papier worden gelezen maar wel van een elektronisch scherm, heeft het mis.

Gezien het mogelijk is dat zowel de dirigent als andere musici aantekeningen kunnen maken in de digitale partituur ofwel voor zichzelf ofwel voor alle collega’s van het orkest of het koor, maakt het werken efficiënter. Je moet immers niet meer over en weer telefoneren, e-mailen of wachten tot een repetitie om je collega’s je nota’s mee te delen of vragen over hun nota’s te stellen. Het zou dus kunnen dat door de vrijgekomen tijd, er meer gestudeerd kan worden en de kwaliteit van een opvoering nog opgedreven kan worden omdat er geen geprul meer mogelijk is met vergeten partituren, foute partituren of wat maar denkbaar is. Er zijn geen toegevingen in verband met eender welke compositie. De originele zetting van de componist behoudt voor de volle 100% haar ziel.

Deze digitale werkwijze is eigenlijk niet meer of niet minder dan een logische stap in de evolutie van muzieknotering. 1.000 jaar geleden kopieerde men blad per blad. Muziekboeken en –partituren waren toen goud waard en dat zijn ze nog steeds niet alleen omdat ze meestal erg fraai verlucht zijn maar omwille van de enorme arbeid er aan te pas kwam. Nu gaat men digitaal voor x-aantal jaren. Wat zal de verdere toekomst bieden?...