In de krant vandaag een verslag over O de Gand, de opening van het Festival van Vlaanderen-Gent. En daarin enkele regels over King's College Choit uit Cambridge. Enkele regels ... ik hoorde ze vorige vrijdag in De Doelen in Rotterdam en kan er alleen maar lyrisch over worden. Dirigent Cleobury doet geen toegift aan een publiek dat het zich gemakkelijk wil maken. Tijdens zijn tour op het Europese vasteland, laat hij zijn koor zien zoals het hoort te zijn: zingend voor de diensten in de kapel van het College. Met alles er op en eraan inclusief het orgel.
Dit koor is wereldtop, of het nu Palestrina zingt of Howells, Tallis of Wesley. De zin voor frasering, het heldere geluid van knapenstemmen, de ongelooflijke precisie ... het brengt je in vervoering. En ongelooflijk hoe Cleobury er telkens weer opnieuw in slaagt om knapen te recruteren, hen te laten musiceren met zoveel professionaliteiot, om hen na een paar jaar te moeten vervangen. Hij bereikt dit via een loodzwaar schoolprogramma voor deze jongetjes, met een ongeëvenaarde liefde voor de muziek, en met groot respect voor de Engelse koortraditie.
Dit was voor mij dé belevenis van 2012.