Hoe een mens tot zijn beroepskeuze komt als hij 17-18 jaar is, wordt toch wel bepaald door een hele reeks toevalligheden. Ik herinner mij zo nog dat ik echt niet wist wat kiezen, maar dat een pater Jezuiet, die nog verre familie was (Pater Van brabant) mij een zetje gaf in de richting van de logopedie. Dat was toen een nog vrijwel onbestaande discipline (mijn erkenningsnummer bij het ministerie van volksgezondheid is nr. 64). Maar ook toen al - en dat is alleen maar verstevigd in de loop van de jaren - was ik gefascineerd door alles wat met geschiedenis te maken had. Ik merk dat ik met de jaren hoe langer hoe gretiger probeer de wereldgeschiedenis te bevatten, gaande van de oude Europese beschavingen tot de inrtrigerende gebeurtenissen in het leven van Jozef Stalin.
 Als ik ooit eens 5 minuten tijd heb ... ik zit serieus te dubben over de vraag of ik via de Open Universiteit bijvoorbeeld niet zou beginnen aan een Masteropleiding Cultuurgeschiedenis. Het enige wat mij afschrikt is de informatie van Open Universiteit die aangeef dat je er toch een jaar of 7 moet voor uittrekken en dat dan nog tegen een stevig studietempo. Misschien moet ik iemand zoeken die meedoet, zodat we mekaar kunnen steunen.