Met 9/11 begon een nieuw tijdperk: terreur in zijn ergste vorm. Veel zachtere terreur is die van de "behangpapier-muziek". De opmars van het geluid is niet meer te stuiten. De geluidsachtergrond is al lang niet meer beperkt tot de fabriekshal en de lopende band. Ga maar eens shoppen rond Kerst. En ook restaurants, warenhuizen, metrostations, vliegtuigen ... zijn niet gespaard gebleven. Het vooraanstaande Duitse weekblad Die Zeit sprak van een 'ware pest' en het deftige dagblad Frankfurter Allgemeine Zeitung heeft het over een milieuprobleem.



Wij weten natuurlijk dat diegenen die dit muzikale behang aanbrengen, het eigenlijk bekijken als een stimulans om te consumeren. Dat is de reden waarom in warenhuizen en supermarkten muziek weerklinkt. De effecten zijn natuurlijk niet allemaal kommer en kwel. Zo denkt men dat muziek in de metro de kans op claustrofobie aanmerkelijk doet afnemen. De directie van de metro in Hamburg heeft met zijn muziek twee doelstellingen: reclame (de muziek wordt onderbroken door reclameboodschappen) en het in toom houden van de skinheads die de stations bevolken.



Een onderzoek van de Technische Hochschule van Berlijn heeft uitgewezen dat 85,7 % van de automobilisten naar muziek luistert. Ook toonde het onderzoek aan dat er een overeenkomst bestaat tussen de keuze van de auto en de voorkeur voor bepaalde muziek. Opelrijders zouden van volksmuziek houden, mensen met een Porsche luisteren het liefst naar de klank van hun eigen motor.