Gisteren een optreden gehad in een rusthuis in het Waasland. Ik heb daar gezegd dat in de Kersttijd eigenlijk niemand alleen zou mogen zijn. Ik denk dat we met overgave gezongen hebben. Maar echt blij word ik er toch niet van: zingen voor mensen die al in het eindstation aangekomen zijn. Sommigen ken ik nog van vroeger: stervende bomen zijn het die wachten tot de wind hen definitief knakt. Je ziet aan hun blik dat er niets meer overblijft tenzij de stap naar het eindpunt. Ik ben blij dat we er mochten zingen en... ik ben er bang voor.
Reacties op bericht (1)
19-12-2008
Hallo, niet naar mijn poepje kijken, want al wat ik wil is jullie een fijne dag toe wensen en ook...
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
