Klassieke muziek wordt dikwijls in hokjes gestopt, apart genomen of op een CD gezet die dan de titel krijgt van een of andere emotie, of voor een of ander moment van de dag. Mozart voor middernacht, Ontbijt met Beethoven, Luitmuziek voor kampeerders, Nachtstemming, Brunch met Bach, Tafelmuziek …xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik veronderstel dat je ook wel van die compilaties gezien hebt als je in de platenwinkel aan het rondneuzen was. Ik kan me inbeelden dat het een goede manier is om je klassieke waar aan de man (vrouw) te brengen. Vorig weekend hoorde ik Ravel’s “Pavane voor een dode prinses” op de radio en vermits ik het nog eens terug wilde horen snelde ik naar de discotheek. De enige versie die zij daar hadden stond op een CD met de suggestieve titel: Slaapkamer-adagio’s, 2 ½ uur sensuele muziek. Ik voelde me ineens een stuk jonger en heb maar niet in de ogen gekeken van het meisjes achter de desk.