De Russisch-orthodoxe kerkmuziek kent een zeer rijke geschiedenis. In tegenstelling tot andere orthodoxe landen, waar de kerkmuziek tot voor kort voornamelijk eenstemmig werd uitgevoerd, zien we in de Russisch-orthodoxe kerkmuziek een heel andere ontwikkeling. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Na de kerstening van Rusland in de 10e eeuw en de overname van de kerkstructuur uit Byzantium, krijgt de eenstemmige Byzantijnse zang op Russische bodem al snel een typisch eigen karakter. De dramatische en expressieve Byzantijnse melodieën van de Grieken worden onder invloed van de reeds bestaande rijke zangcultuur en eigen volksaard al gauw bewerkt tot vloeiende, rustige melodieën.In de ikonenschilderkunst is een vergelijkbare ontwikkeling waar te nemen.

In de 14e en 15e eeuw ontstaat de zogenaamde Russische meerstemmigheid, die is gebaseerd op de meerstemmige Russische volksmelodieën.

De tweede helft van de 17e eeuw geldt als breekpunt in de geschiedenis van de Russisch-orthodoxe kerkmuziek. Vanaf dit moment wordt de muziek voortdurend door het westen beïnvloed. Twee tegenover elkaar staande zangtradities, die van het Moskouse Rijk en de meerstemmigheid van westerse oorsprong, botsen nu met elkaar. Dit is het eigenlijke begin van de verwereldlijking van de Russische traditie.
De periode van buitenlandse beïnvloeding valt in een aantal stadia uiteen, te weten de Poolse mode ín de 17e eeuw, de Italiaanse invloed in de 18e eeuw en de Duitse stijl in de 19e eeuw. Parallel hieraan verloopt de technische ontwikkeling van de koormuziek.

Omstreeks 1900 begint de Russisch-orthodoxe kerkzang weer terug te grijpen naar haar eigen wortels. De kerkmuziek maakt zich als het ware los van de afhankelijkheid van de westerse meerstemmigheid. Een steeds groter aantal oude manuscripten wordt ontcijferd en men ontdekt weer de rijkdom van de eigen Russische zangtraditie.
Deze ontwikkeling gaat door tot op de dag van vandaag.