In principe zouden vanaf volgend schooljaar (2021-2022) de nieuwe "eindtermen" in de tweede graad van het
secundair onderwijs van kracht moeten worden (en vanaf het schooljaar 2023-2024
ook in de derde graad). Maar de kans is groot dat de invoering van de nieuwe eindtermen zal moeten uitgesteld worden,
want de koepel van het Katholiek Onderwijs is naar het Grondwettelijk Hof
gestapt om de vernietiging, of in elk geval de opschorting, te vragen van die eindtermen zoals ze onlangs in het
Vlaams Parlement goedgekeurd werden.
Die "eindtermen", dat is
eigenlijk een samenvatting van wat een leerling minimaal zou moeten kennen en weten op het einde van het
schooljaar. De bestaande eindtermen dateren van de jaren 1990, en zijn dus voor
veel lesvakken compleet achterhaald. Ze zijn duidelijk ook niet ambitieus
genoeg, als je bedenkt dat Vlaanderen jaar na jaar achteruit boert in de
internationale ranking van het onderwijsniveau: onze leerlingen raken steeds
meer achterop, zowel in talen als in wetenschappen of wiskunde. Bovendien stelt
men vast dat heel veel leerlingen uit het onderwijs stappen met een groot
tekort aan zelfs maar een basiskennis om in het gewone leven te kunnen
functioneren: ze begrijpen veel financiële termen en instrumenten niet, ze
begrijpen niet hoe politiek werkt, ze weten niet hoe ze met de overheid kunnen
communiceren, ze kunnen soms niet eens hun facturen interpreteren, enzovoort...
De nieuwe eindtermen zijn beter
aangepast aan de moderne maatschappij. En ze zijn ook een stuk ambitieuzer dan
de oude: de lat wordt een heel stuk hoger gelegd.
"Iedereen gelukkig!" zou ik
denken.
Maar niet dus. Volgens het Katholiek Onderwijs zijn ze "te gedetailleerd" en (vooral) "niet haalbaar". Ik weet niet helemaal
zeker wat ze daarmee precies bedoelen. Zijn de eindtermen "niet haalbaar" voor de leraars, in de (korte) tijd die ze hebben om
de leerstof te onderwijzen? Wordt het onderwijs te zwaar voor de leerkrachten?
Het zou kunnen. Misschien vinden de leerkrachten dat hun job nu al te lastig is?
Maar ik neem aan dat de onderwijskoepels vooral het welzijn van de
leerlingen op het oog hebben, en dat ze dus bedoelen dat die nieuwe eindtermen te ambitieus zijn voor de
leerlingen: "te hoog gegrepen"? En
daarmee komen we eigenlijk precies terug waar het begonnen is: het
onderwijsniveau in Vlaanderen ligt bedroevend laag, nét omdat we véél te weinig
van de leerlingen verwachten! De nadruk ligt al héél lang vooral op "het welbevinden". Met als gevolg dat
heel veel leerlingen uit het secundair onderwijs komen zonder de nodige
basiskennis om in het leven te stappen, laat staan om aan het hoger onderwijs
te beginnen. Blijkbaar vindt het Katholiek Onderwijs dat nog altijd geen
probleem? En willen zij de leerlingen in het secundair onderwijs liever "met zachtheid" blijven behandelen en
vooral niet té "veeleisend" zijn.
Een nieuw element in die hele discussie spitst zich nu toe op de
noodzaak van een correcte spelling. Er gaan stemmen op om ook daar niet al te
streng meer in te zijn. Onder andere Kristien Hemmerechts, docent "Creatief Schrijven", vindt het niet zo
belangrijk dat jongeren correct zouden leren schrijven. Want "dat verlamt het creatief denken". Ze
stelt ook vast dat jongeren daar minder aandacht voor hebben, en dus moeten we het, volgens haar, dan
ook maar minder streng gaan beoordelen. Waarmee ze eigenlijk impliceert dat
alles waar de jongeren hun voeten aan vegen, op de schop mag. Jongeren vinden
elementaire beleefdheid niet meer nodig? Dan laten we dat maar vallen. Jongeren
vinden het niet meer nodig om zich aan snelheidsbeperkingen te houden? Dan
laten we die maar vallen.
De noodzaak is er natuurlijk veel minder dan vroeger. Elke
tekstverwerker corrigeert heel veel fouten automatisch. (En de meeste jongeren
schrijven sowieso al in een soort "sms-taaltje"...)
Waarom zou je dan nog correct moeten
leren schrijven? Maar dat is met alles zo. Rekenen hoef je niet meer te leren,
want de computer doet dat wel voor jou. Geschiedenis moet je niet meer leren,
want je vindt alles op het internet. Nadenken hoef je niet meer te leren, want
anderen doen dat wel voor jou en zetten alles op Facebook of Twitter.
Ik geef toe dat ik misschien licht overdreven reageer. Dat ligt aan
mijn aangeboren allergie voor "dt-fouten".
Ik begrijp best dat iedereen wel eens een "dt-fout"
maakt; de regels zijn ook niet bepaald eenvoudig. Het is zeker ook helemaal
niet mijn bedoeling om een "sneer" te
geven naar wie af en toe een dt-fout maakt, want al bij al is het zo goed als
niet te vermijden. Dat zeg ook Dominiek Sandra, professor Taalkunde aan de UA: "Jammer voor ons worden we relatief
weinig met een dt-probleem geconfronteerd. Op de 100 werkwoordvormen die we
schrijven, zijn er maar 8 van het type word/wordt en maar 11 van het type gebeurt/gebeurd. We zijn te weinig
getraind in het spellen van werkwoordvormen en laten ons misleiden door de vorm
die we het meest tegenkomen in teksten."
Maar dat men in het onderwijs dan toch tenminste zou proberen om de
jongeren correct te leren schrijven! Of is dat ook al té veel
gevraagd?
Ik heb er lang genoeg moeten op wachten, maar op 28 april heb ik mijn
eerste corona-spuitje gekregen.
Ik was al behoorlijk ongeduldig geworden, en licht geprikkeld. Omdat
andere, jongere, mensen wél al eerder ingeënt waren. Zoals apotheker Marc
Coucke, bijvoorbeeld, of DJ Pat Krimson. Daar is trouwens een nieuw woord voor
uitgevonden, voor dat wrevelig ongeduld: "vaccinatienijd".
Ik kan nu al voorspellen dat dit volgend
jaar tot "het woord van 2021" zal verkozen
worden. Want ik ben duidelijk niet de enige die er last van had. Meer en meer
mensen blijken te lijden aan "vaccinatienijd".
Onze regering en de experten hebben het er dan ook hard genoeg ingehamerd dat dit de
enige weg naar "de vrijheid" is. En
het steekt meer en meer bij de mensen die bijna wanhopig naar vrijheid snakken
en er nog altijd niet mogen van proeven. Het heeft allicht ook wel te maken met
het tergend trage tempo van het vaccineren in ons land. En met de verwarrende
vaccinatie-strategie.
Eerlijk gezegd mogen wij nochtans niet klagen. Want in heel veel armere
landen is er zelfs nog geen begin gemaakt van een vaccinatiecampagne. Om de eenvoudige
reden dat ze daar nog geen vaccins gekregen hebben. Want de rijke, Westerse,
landen hebben zowat alle geproduceerde of voorziene vaccin-voorraden opgekocht.
Genoeg om hun totale bevolking vier keer, of zelfs meer, in te enten. Als het
op de vaccins aan komt, is iedereen de veelgeroemde "internationalesolidariteit"
vergeten. En de plechtige beloftes dat de beschikbare vaccins eerlijk zouden
verdeeld worden aan alle landen, zijn al lang onder tafel geveegd. (Als de epidemie in die landen nog lang blijft woekeren, en er mutaties ontstaan waartegen onze vaccins niet werken, dan keert dit ooit als een boemerang in ons gezicht terug. Maar dat is een zorg voor later...)
Het
moet wel gezegd: we leveren wél zuurstofflessen aan die landen.
Maar goed: eindelijk was het dus zo ver. Een spuitje Pfizer in mijn rechterarm.
Ik moet toegeven dat het vreemd aanvoelde, zo'n injectie met een
vloeistof op -78 graden Celsius. Mijn arm veranderde onmiddellijk in een ijsklomp, en
het was in het begin vooral kwestie van nergens tegenaan te stoten want anders
zou mijn diepbevroren arm als een fragiele ijssculptuur uiteen kunnen barsten.
Thuisgekomen ben ik meteen naar de badkamer getrokken om me tegen de convector te
gaan installeren terwijl die hete lucht aan het blazen was. Ondertussen begon
mijn hoofd te gloeien, in een ferme griep-opstoot (of iets dat erop leek),
omdat mijn lichaam als een gek antilichamen ging produceren. Gelukkig was mijn
rechterarm nog altijd ijskoud, zodat ik toch wat verkoeling kon krijgen door
mijn hoofd op mijn geprikte arm te leggen.
Maar niet getreurd: ik behoor vanaf nu tot de "onaantastbaren". Binnenkort kan ik wellicht mijn corona-paspoort
verwachten. En dan mag ik naar de cinema. En naar Tomorrowland. En naar het
theater. En naar de voetbal.
Ik ga er uiteraard van profiteren. Mij houden ze nu niet meer in mijn
kot. Ik trek er elke dag op uit. Eindelijk weer bij mijn vrienden op bezoek;
binnenshuis. Een terrasje doen en daar een peperdure pint drinken, of op
restaurant gaan. Of gaan funshoppen en al het geld verteren dat ik door de lockdown
heb moeten oppotten.
Tot spijt van wie het benijdt! Ik heb ook geen neusmondmasker meer
nodig, en ik hoef geen afstand meer te houden. Ik kan toch niet ziek worden.
Niet door corona, en niet door een ander virus want die zijn er niet volgens de
virologen.
Is er dan geen risico dat ik anderen toch nog zal besmetten? En misschien
zelfs ziek zal maken als zij nog niet ingeënt zijn? Natuurlijk! Dat weet ik ook
wel.
Maar dat is mijn zorg niet, hee. Ik ben ingeënt en ik ben safe. "De anderen"... die zullen mij een zorg wezen. "Solidariteit", dat was iets dat nodig was tijdens de crisis. Nu
vergeten we die maar weer: het is opnieuw "elk
voor zich".
De trouwe lezers van mijn blog kennen ondertussen al mijn irritaties
tegenover "politiek correcte"
opiniemakers. Je weet wel: die mannen/vrouwen die vinden dat een grapje over
Chinezen of het vermelden van het woord "neger"
niet kan, die mannen/vrouwen die vinden dat alle speelgoed en kinderkledij "genderneutraal" moet zijn, die
mannen/vrouwen die je met de vinger nawijzen als je het vliegtuig durft te
nemen. De behoeders van het klimaat, van het antiracisme en van de non-binaire
samenleving.
Mijn kritische bedenkingen over dat soort pedante prekers heeft heel
weinig stof doen opwaaien. Om de simpele reden dat heel weinig mensen mijn blog
lezen. Het wordt een heel ander verhaal als een "bekend" iemand publiekelijk gelijkaardige ideeën verspreidt. En dat
is wat onlangs radio-presentatrice Anke Buckinx blijkbaar aangedurfd heeft in
het nieuwe weekend-magazine "Billie".
In een column trekt Anke Buckinx fel van leer tegen de "wokers" die ze vlakaf "zeurpieten" noemt: verzuurde en
fanatieke wereldverbeteraars.
Voor wie, net als ik, de term "woke"
niet kent: "woke" is een Amerikaanse uitdrukking die afgeleid is van het werkwoord "to
awake", of "wakker worden". De
term komt van de zwarte activisten, die ook het grammaticaal compleet foute "black lives matter" gelanceerd hebben. "Woke" is trouwens al even slecht Engels,
eigenlijk. Het zou "awake" moeten
zijn. Blijkbaar hoort "correct
taalgebruik" niet tot de bezorgdheden van een "woker". Maar goed...
Een "woker" is dus iemand
die zich erg bewust is van de grote wereldproblemen, zoals de
klimaatproblematiek, de rassendiscriminatie, de gender-ongelijkheid, en zo
meer. (Nee, sociale ongelijkheid, armoede, hongersnood, zinloze oorlogen en
dergelijke, horen daar niet bij. Een mens moet prioriteiten kennen!) En dus
ijvert een woker voor het schrappen
van "aanstootgevende" afleveringen
van "Fawlty Towers", voor het
censureren van vrouwonvriendelijke grapjes in "Friends", voor het verbieden van een goddeloze film als "Grease", voor het verplicht "kaderen" van oude Disney-films waarin
sommige scènes als seksistisch of racistisch zouden kunnen geïnterpreteerd
worden, voor het verbieden van flauwe grapjes in "Thuis". Maar evengoed voor het verbod op vliegtuigreizen. Of het
gazon maaien. Of het gebruik van kernenergie. En voor een veto tegen het gebruik van woorden als "hij" of "zijn", of tegen de omschrijving "vrouw"
voor "een persoon die menstrueert".
En voor een ban van niet-genderneutraal speelgoed, zoals mannelijke ridders in het
Leo-assortiment. En voor een taboe tegen de vermelding van een "zwarte Piet" rond Sinterklaas. Enzovoort.
Het grote probleem met wokers
is dat ze zichzelf zo vreselijk "au
sérieux" nemen en dat ze hun gevoel voor humor helemaal zijn kwijt geraakt.
Het zijn "verzuurde" mensen, "zeurpieten" dus. Er zou al véél meer naar hen geluisterd worden als ze af en
toe ook eens zouden kunnen lachen met de absurditeiten van deze wereld. Als er
mag gelachen worden met kaalkoppen, of met de Hollanders (of met de Belgen), of
met linkshandigen, of met West-Vlamingen, ... Waarom zou een grapje over een neger
of over een Chinees dan opeens taboe moeten zijn?
Het probleem is ook dat zij al te dikwijls iets "fout" noemen omdat zij er persé iets "fout" in (willen) zien, terwijl dat nooit zo bedoeld geweest was en
de overgrote meerderheid er ook geen "foute"
gedachten bij heeft. Zij creëren juist die negatieve houdingen die ze willen
aanklagen, door alles extra te accentueren en in de schijnwerpers te halen.
Niemand heeft er bedenkingen bij als een treinconducteur de reizigers begroet
met "Dames en Heren", maar een woker valt daar dan wél over. Want die
vindt dat het de non-binaire personen discrimineert. Met een beetje moeite kan
je overal iets achter zoeken als dát je ingesteldheid is.
Heb ik er dan iets op tegen als iemand woke is? Nee, helemaal niet: het is goed om zich bewust te zijn
van alles wat verkeerd loopt, en het is positief om daartegen te ageren en het
aan te klagen. Maar ik krijg de kriebels van die mensen die op pietluttigheden
zitten te kankeren, terwijl ze de échte problemen zouden moeten aanpakken. De
rassendiscriminatie en het geweld tegen zwarten is heus niet het gevolg van de
kleur van de Piet van Sinterklaas, en zal ook niet opgelost worden door zijn
Piet niet meer "zwart" te noemen. En
het geweld tegen of de onderdrukking van de vrouw is écht niet het gevolg van
het geslacht van de ridders in het Lego-assortiment, en zal ook niet verholpen
worden als Lego een aantal vrouwelijke ridders introduceert. De haat tegen de
Aziatische gemeenschap in Amerika is niet gelinkt aan de flauwe grapjes over "flietjes van de chinees", maar heeft wél
alles te maken met de Amerikaanse (gecultiveerde) angst voor het banenverlies en voor de
Covid-epidemie.
Het is goed om woke te
zijn, maar dan moet men zijn/haar/diens (?) energie richten op de échte problemen, en
niet langer zijn/haar/diens (?) energie verspillen aan onnozel gezeur over het gebruik
van persoonlijke voornaamwoorden.
Als we nu eens allemaal zouden proberen om meer verdraagzaam te zijn,
en om onszelf wat meer te relativeren, we zouden al een grote stap in de goede
richting zetten...
Ik geef grif toe dat mijn standpunt erg subjectief en persoonlijk is, en
totaal niet gefundeerd. Maar ik heb het niet voor studentencantussen en nog
minder voor studentendopen. Ik vermoed dat mijn afkeer voor dat soort
bijeenkomsten en activiteiten veel te maken heeft met mijn "sociale fobie", mijn angst voor grote
massa's. Waarbij "massa" in mijn
geval staat voor méér dan 5 personen.
Maar nee dus: ik vind studentencantussen sowieso maar niets. Ik heb
een heel goede vriendin gekend die in haar studententijd dol was geweest op
cantussen. Ze kon daar heel lyrisch over vertellen, en ze keek er met weemoed
op terug. Ze had haar "codex" nog
altijd, en die stond vol met lieve boodschapjes aan haar adres; het deed mij
een beetje denken aan het "poëziealbum"
van toen we nog klein waren. Maar ze heeft haar enthousiasme niet op mij kunnen
over dragen.
Ik blijf een cantus nog altijd in de eerste plaats als een
zuip-festijn beschouwen. Bij een cantus heb ik een beeld van lallende en
brullende studenten die grote pinten bier naar binnen kappen en tussendoor één
of ander onnozel lied "zingen". Een
cantus wordt verondersteld een feest van samenhorigheid te zijn, een
gelegenheid om je medestudenten (beter) te leren kennen. Maar in mijn
subjectieve gedachtewereld is het vooral een gelegenheid waarbij de jongeren
helemaal los gaan en het laatste laagje vernis van beschaving verliezen.
Als ik cantussen al niet kan appreciëren, dan is mijn aversie voor
studentendopen nog véél sterker. Ik gruwel van het concept van zo'n doop. Die
oude vriendin had zich als eerstejaarsstudente ook laten dopen, en ze had dat
een leuke ervaring gevonden. Zij het dat ze zich niet zomaar alles had laten
welgevallen. Maar mijn beeld van studentendopen is uiterst negatief. En de
beelden en berichten die ik ervan gezien heb, hebben dat negatief beeld alléén
maar versterkt. Het verhaal van de faliekant afgelopen dooprituelen van
studentenclub "Reuzegom" hebben mij bevestigd in de overtuiging dat studentendopen best zo vlug mogelijk uit de
wereld gebannen worden. Een "doop" is
in mijn ogen niets meer dan een ritueel waarbij mensen beledigd en gepest en
vernederd en "ontmenselijkt" worden.
Het is in de eerste plaats een excuus voor sadisten en machtswellustelingen om
hun duistere wensen te realiseren en hun vuige lusten te kunnen botvieren.
Maar ik moet bekennen dat ik niet uit ervaring spreek, en misschien
een volkomen foutieve voorstelling heb van "het
echte studentenleven".
Hoe het ook zij... Bij het bericht dat de "codices" zullen aangepast worden om er de "foute" passages uit te halen, heb ik toch even de wenkbrauwen
gefronst. Want wat maakt het nu uit wat er precies in die studentenliederen "gezongen" wordt? Is er één student die,
tussen twee ad-fundums door, nadenkt over die teksten en beseft wat hij/zij aan
het zingen is? Het gaat toch gewoon om het mee brullen met de groep? De tekst
heeft geen enkel belang. En de meeste teksten zijn trouwens te onnozel om
langer bij stil te staan. Of wat denkt u hiervan?
"Hier zijn wij
te zamen om leutig te doen Sa broederkens 'Ergo Bibamus' De glazekens lachen, toe geeft ze 'nen zoen En hertlijker 'Ergo Bibamus' Dat is nu het eerste en het enige woord, Dat past in 't begin en het past immer voort De lustige echo van 't feestelijk oord."
Ik vermoed dat de studenten nood hebben aan het oppoetsen van hun
imago. Of ze willen bij een aantal proffen op een goed blaadje komen.
En dus
wordt het "n-woord" uit de codex
geweerd, waarbij het "n-woord" staat
voor "nigger": "And I jumped upon a nigger for I thought he was a hoss". Ook alle
referenties naar het Naziregime worden geschrapt. Waarbij ik onwillekeurig
bedenk dat het sowieso al erg vreemd is dat een hedendaagse codex liederen
bevat die uit het Naziregime stammen. Zoals dit, wat erg populair was bij de
SS, naar het schijnt:
"Ta-ra-la-la,
ta-ra-la-la, des Försters Töchterlein ganz frisch heraus, ta-ra-la-la,
ta-ra-la-la, des Försters Töchterlein heraus. Lore, Lore, Lore, Lore, schön sind die Mädchen von siebzehn, achtzehn Jahr."
Als een studenten-codex SS-liederen bevat, zou dat dan betekenen dat de
gemiddelde Vlaamse student uiterst rechts van signatuur is?
Ook alle teksten die geweld tegen, of gebrek aan respect voor, de vrouw
insinueren, moeten eruit. Onder andere dit moet dus ook gecensureerd worden:
"Wel
Annemarieken, waar ga je naar toe? 'k Gane naar buiten al bij de studenten. Hopsasa, falala, Annemarie. Wel Annemarieken, wat ga je daar doen? Haspen en spinnen, studentjes beminnen. Wel Annemarieken, heb jij er geen man? Heb ik geen man, ik krijge geen slagen. Wel Annemarieken, heb jij er geen kind? Heb ik geen kind, ik moete niet zorgen. Wel Annemarieken, heb jij er geen lief? 'k Heb er niet één, maar 'k heb er wel duizend."
(Terloops:
Dat Annemarieken met wel duizend mannen naar bed gaat, is voor de politiek correcte studenten géén probleem.)
De codex wordt dus "politiek
correct". Goed zo.
En nu ook die vernederende en/of sadistische, mensonterende en/of
vrouwonvriendelijke dooprituelen in de vergeetput kieperen, en we komen er nog.
Ik herinner me nog ons eerste jaar als student in Gent. Wij trokken de
zondagavond al naar Gent, en het gebeurde regelmatig dat de vader van mijn
vriend Paul als chauffeur wilde fungeren. Wat voor ons een stuk gemakkelijker
was dan met de trein te moeten sukkelen.
We spreken over 1972, en toen was de E17 er nog niet, of de E3 zoals
die in het begin genoemd werd. De rit van Kortrijk naar Gent moest dus langs "de oude baan", de N43. Omdat ook de
vrachtwagens toen nog langs die gewone weg reden, waren er onderweg nogal wat "caberdouchekes", hoerenkoten dus, waar de eenzame trucker even halt kon houden als
de nood hoog was. De dames van plezier zaten aan het raam, om hun "koopwaar" te showen. Voor ons was dat
een ongezien schouwspel waar wij met open mond in het voorbij rijden naar zaten
te kijken.
(Bedenk dat wij nog tieners waren, en bedenk ook dat er toen nog
geen internet was waar, zoals nu, dat alles open en bloot te zien is.)
Blijkbaar
hoorde het bij de functieomschrijving van de hoertjes, dat zij in hun vrije
tijd in lingerie aan het raam gingen zitten om de klanten te lokken.
Tegenwoordig is er langs "de
oude baan" tussen Kortrijk en Gent veel minder te zien. Dat was al heel fel
verminderd toen de "E3" open gesteld
werd en zowat alle vrachtverkeer de snelheid van de autostrade verkoos boven
het mooie uitzicht langs de vroegere weg. Met de opkomst van het internet is de
populariteit van de "huizen van plezier"
nog verder weggezakt. En nu in deze donkere corona-periode is het helemaal "game over": de resterende "chalets" waar er extra verwenning
geleverd werd, zijn nu allemaal dicht en dikwijls tot ruïnes vervallen. Nee, er
zitten geen verleidelijke halfnaakte dames meer aan het raam langs de oude baan
tussen Gent en Kortrijk.
In Gent zélf zijn ze er misschien wel nog? Het "Glazen Straatje" had alvast de reputatie dat er daar veel te zien was
in de vitrines: schaars geklede jongedames die de voorbij slenterende toeristen
met een verlokkelijke blik aankeken. Ik weet niet of dat nog zo is; ik heb
eerlijk gezegd nog nooit de moeite genomen om in het Glazen Straatje voorbij te
komen. Ik vermoed dat ze ook daar niet ontsnapt zijn aan de corona-ellende, en
dat er ook daar niet erg veel dames meer aan het raam zitten.
En hoe zou het zijn op de beroemde Amsterdamse Walletjes? Elke
zichzelf respecterende toerist moest daar toch minstens één keer voorbij
wandelen om het fenomeen te kunnen bewonderen. Een hele straat lang, huis na
huis: dat gelijkaardig schouwspel van jonge (?) dames aan het raam. Wij zijn
ooit één keer naar Amsterdam geweest, en ik moet bekennen dat ook wij niet aan
de nieuwsgierigheid hebben kunnen weerstaan. Al stelt het, al bij al, eigenlijk
niet erg veel voor. Na een paar ramen heb je het wel gezien, toch? En de meeste
van die dames zaten er duidelijk verveeld bij.
Hoe dan ook: bij de meest recente maatregelen, waarbij de
niet-medische contactberoepen weer de deur moesten sluiten, zijn ook de
raamprostituees getroffen. Ze hebben geen werk meer, en dus had het voor hen
ook geen zin meer om aan het raam te gaan zitten. Ik vrees dat het fenomeen
misschien wel voorgoed verleden tijd is.
En wellicht daarom heeft onze regering, vermoedelijk in een
nostalgische bui, een nieuwe raam-regel uitgevaardigd: voortaan moesten de
treinreizigers allemaal aan het raam zitten. Zo hadden onze politici, die
waarschijnlijk heimwee hebben naar de goede oude tijd, toch nog een beetje het
gevoel dat het raam-zitten niet
helemaal verdwenen was.
We konden ons daarmee vergapen aan wie er in de
voorbijrijdende trein aan het raam te zien was. Zij het dan alléén in de
treinen die náár de kust reden.
Maar ondertussen zijn onze leiders ook daar al weer op terug gekomen.
Ik vermoed dat het effect een beetje tegengevallen is, en niet écht kon tippen
aan het "raam-kijken" van de goeie
ouwe tijd...
Belangrijk nieuws: "Justitieminister
Van Quickenborne wil sekswerk uit het strafwetboek."
Ik vraag me dan onwillekeurig af: "Zou
de minister daar misschien een persoonlijk belang bij hebben?"
Maar goed:
blijkbaar vertoeft het "sekswerk" nu
in een wazige sfeer van eerder hypocriete dubbelzinnigheid, en dat is nooit
goed. Als ik het goed begrepen heb, is "vrijwillige
prostitutie" in België wettelijk toegelaten, maar "het organiseren of faciliteren ervan" is verboden en dus strafbaar.
Wat er in de praktijk op neer komt dat alle "reguliere georganiseerde vormen" van sekswerk eigenlijk onmogelijk
zijn.(Maar wel gedoogd worden.)
Eén van de consequenties van die halfslachtige situatie was dat
sekswerkers géén recht hadden op één of andere vorm van vergoeding in de periode
dat ze door corona op non-actief gezet werden. Ze zijn geen werknemers en
konden dus niet genieten van een soort werkloosheidsvergoeding, en ze zijn geen
zelfstandigen en kregen dus geen compensatie voor gederfde inkomsten. Ik
vermoed trouwens dat ze sowieso heel weinig "officiële" inkomsten hebben. Ik weet eigenlijk niet hoe dat gaat?
Moet een prostituee ook een belastingaangifte invullen? En op basis waarvan
moet die dan haar/zijn inkomsten staven? Wordt er trouwens btw betaald op de
prestaties van een prostituee? En krijgt de klant dan desgewenst een "btw-attest"? Geen idee. Ik heb geen ervaring terzake.
Hoe dan ook: de sekswerkers zijn héél blij met het voorstel om hun "beroep" uit de criminele sfeer te halen.
Dat zou veel misbruiken uit de wereld moeten helpen. (Terwijl het verbod op het
organiseren van prostitutie net bedoeld was als wapen tégen vrouwenhandel...) En
het zou de sekswerkers ook een sociaal statuut geven, en hen financieel beter
beschermen tijdens een nieuwe lockdown bijvoorbeeld. De sekswerkers waren naar
het schijnt "tot tranen toe ontroerd"
en ze zijn de minister "héél erg dankbaar".
Wat mijn vermoeden versterkt dat minister Q misschien wel een wederdienst mag
verwachten.
Maar ik heb toch mijn bedenkingen...
Om te beginnen begrijp ik het concept van prostitutie al niet. Maar ik
geef toe dat ik ouderwets ben, en misschien ook erg naïef. Het principe van "seks tegen betaling" is iets wat ik
gewoon niet kan bevatten. Voor mij is seks, of "de liefde bedrijven" zoals het vroeger in meer poëtische
bewoordingen klonk, niet mogelijk zonder liefde, of in elk geval genegenheid,
warme gevoelens. Seks zonder diepere gevoelens, of op z'n minst een sterke
wederzijdse aantrekking, kan in mijn gedachtewereld niet. Seks met een vreemde,
tegen betaling, dat is in mijn optiek even absurd of onrealistisch als... omhoog
vallen, om maar iets te noemen. Ik kan nu wel aannemen dat het mogelijk is om
fysieke bevrediging te zoeken bij een prostituee. Maar tegenwoordig bestaan er
genoeg gesofisticeerde speeltjes, voor mannen én voor vrouwen, waarmee je exact
hetzelfde kan bereiken, zou ik denken. Een man, of een vrouw, kan met een ding evengoed die fysieke bevrediging
bekomen als bij een prostituee.
En daarmee kom ik eigenlijk aan mijn fundamentele bedenking: een
prostituee laat haar (of zijn) lichaam tegen betaling gebruiken door iemand die daar genot in vindt. Waardoor een
prostituee haar (of zijn) lichaam, en zichzelf, eigenlijk degradeert tot een
gebruiksvoorwerp. Zoiets heet "objectificatie": "Bij seksuele objectificatie wordt iemand
als lustobject beschouwd. Alleen het seksuele voorkomen en de fysieke
aantrekkelijkheid van iemand tellen dan. De persoon dient uitsluitend het
seksueel genot van iemand anders."
Ik begrijp het gejubel en hoerageroep van de diverse belangengroepen
dus niet. Was heel de strijd van de feministen en de voorvechters voor
vrouwenrechten niet nét bedoeld om te vechten tégen de "objectificatie" van de vrouw? De aanklachten tegen reclamefilmpjes
of -affiches waarop de vrouw "sensueel"
wordt afgebeeld hebben precies dit als basis: dat die reclameboodschappen zich
bezondigen aan "objectificatie" van
de vrouw, en dus vrouwonvriendelijk zijn omdat ze de vrouw verlagen tot een
(lust-)object.
Dát is nu exact ook wat prostitutie inhoudt. Per definitie zelfs. En
tóch wordt het voorstel om prostitutie uit de criminele sfeer te halen en een
wettelijk kader te geven, toegejuicht.
Ja, ik heb toch enkele bedenkingen. Maar ik ben dan ook maar een
ouderwetse naïeve romanticus...
Steden en gemeenten mogen niet met de lotto spelen, en lopen zo de
kans op fabuleuze inkomsten mis. Geef toe, dat is toch niet eerlijk! Of wel?
Gelukkig hebben ze er iets op gevonden dat nog beter is dan de lotto:
de GAS-boete. Een hoge jackpot verzekerd, winstkans 100%. Wie zou daar niet
voor tekenen? En het mooiste is: de mogelijkheden om een GAS-boete uit te
schrijven, zijn eindeloos. Als de opbrengsten een beetje zouden tegenvallen,
dan verzin je gewoon een nieuwe "overtreding"
waarvoor je een GAS-boete kan uitschrijven. De gemeentekas kan er maar wel bij
varen. Zéker als de andere inkomsten onder de verwachtingen zouden blijven: de
belastingen, de dividenden van de intercommunales, de parkeerboetes.
In 2018 hebben de Belgische steden en gemeenten samen zowat 42,5
miljoen euro geïnd, dat was 10 keer zo veel als in 2014. Vanaf 2014 mochten de
gemeenten immers ook een GAS-boete uitschrijven voor foutparkeerders, en die
hebben veel geld in het laatje gebracht. En de invoering van de LEZ was voor de
grote steden een ware goudmijn. De stad Antwerpen werd zo 15,5 miljoen rijker
in 2018, en Gent incasseerde 10 miljoen euro.
En dan zijn er nog de balorige hangjongeren en amokmakers. Die waren
er al vóór corona, en leken er een sport van te maken om gevechten uit te
lokken of weerloze slachtoffers te terroriseren. Of om dingen kapot te maken. Om
de ene of andere reden begrijpen die niet dat niet alles kan, en dat er
sancties volgen. Zoals die bendes in Londerzeel, die vonden dat ze het
samenscholingsverbod dat uitgevaardigd was omdat ze het elke keer opnieuw té
bont maakten, fijntjes aan hun laars konden lappen. Maar al bij al: waarom zouden
ze zich zorgen maken om een GAS-boete van 150 euro? Het gaat over
minderjarigen, en mama en papa betalen die wel, dus waarom zouden die jonge
gasten zich daar iets van aantrekken?
Zoals ik in het begin al heb opgemerkt: de creativiteit en
inventiviteit van de gemeentes om centjes binnen te halen, kent geen grenzen.
De kampioen van vindingrijkheid was heel zeker wijlen Leopold graaf Lippens,
burgemeester van het mondaine en chique Knokke: die wilde een GAS-boete van 350
euro opleggen aan de zedelozen die in zijn kustgemeente op de dijk in ontbloot bovenlijf
of bikini-topje rondliepen. Wie dus van het strand weg ging, en er in de
zomerse zon niet aan dacht om een T-shirt of een bloes aan te trekken, die
maakte de gemeente Knokke-Heist meteen 350 euro rijker. Als dát niet goed
gevonden is, dan weet ik het ook niet meer.
Maar het moet natuurlijk nóg beter kunnen, en daar was corona de
gedroomde aanzet voor: GAS-boetes wegens het niet respecteren van de
corona-richtlijnen zijn een onuitputtelijke bron van nieuwe inkomsten. Vooral
in het begin van de lockdown was het geld gemakkelijk verdiend, want de verwarring
omtrent wat nu wel of niet mocht, was zó groot dat heel wat mensen ongewild en
onbewust tegen een boete van 250 euro aangelopen zijn. De laatste maanden
krijgen we eerder meer gevallen van mensen, jongeren vooral, die het allemaal
spuugzat zijn en niet langer in het eeuwigdurende gareel willen blijven lopen.
Wat maakt dat er opnieuw veel geld te verdienen valt aan onverantwoorde types die denken dat zij zich alles mogen permitteren. (En van wie jammer
genoeg de hersencapaciteit omgekeerd evenredig slinkt met de hoeveelheid
alcohol die ze binnen slokken.) Voor mijn part mogen ze die hardleerse
feestvierders een tienvoudige GAS-boete aansmeren. Ware het niet dat die in
veel gevallen toch door de ouders moeten betaald worden.
En ware het niet dat het al bij al de overheid zélf is die er met haar
geklungel en verwarrende communicatie verantwoordelijk voor is dat veel mensen
het niet meer trekken...
Het heeft lang genoeg geduurd, maar de internationale sportbonden zijn
uiteindelijk toch geplooid voor het argument dat zij niet blijvend aan de
impact van de corona-crisis kunnen ontsnappen. Ze hebben al te lang gedaan
alsof zij op een andere planeet wonen, waar men nog nooit over corona gehoord
heeft. Daar is breed-gedragen maatschappelijke kritiek op gekomen, en ze zijn
dan toch gezwicht. Zij het met tegenzin, want die internationale sportbonden
zijn bijzonder machtig, en de sportbonzen zijn het niet gewend om tegengesproken te
worden. Ze hebben de arrogante gewoonte om zich alléén aan hun eigen bekrompen
regels gelegen te laten, en zich niets aan te trekken van maatschappelijke
problemen of politieke standpunten. Waardoor bijvoorbeeld het
wereldkampioenschap voetbal in 2022 in Qatar zal mogen plaatsvinden. Omdat de
FIFA zéér gul betaald werd door de Qatarese regering om even te vergeten dat
het klimaat ginder helemaal geen langdurige voetbalcompetitie toelaat, en
(vooral) dat de stadions die nodig waren, enkel konden opgetrokken worden door het
inzetten van buitenlandse slaven (en dat mag u letterlijk nemen).
Maar goed: de meeste sportbonden zijn uiteindelijk overstag gegaan. En
het resultaat is dat veel reglementen voor professionele sportcompetities
drastisch aangepast zullen worden om helemaal in lijn te zijn met de aanpak van de
corona-pandemie.
Zo heeft de Internationale Wielerunie (UCI) beslist om de "vod van de laatste kilometer" bij elke
wielerwedstrijd niet meer op 1 kilometer van de eindstreep te hangen, maar
wél al op 10 kilometer van de aankomst. En om die daarna elke kilometer te
herhalen. Dat moet de wielrenners die na een lange koers zowat aan het eind van
hun krachten zijn, meer moed geven om nog even door te zetten: ze hoeven niet
tot de laatste kilometer op dat hoopgevend signaal te wachten. Goed idee!
Ook in de atletiek passen ze zich aan de corona-realiteit aan. De
Internationale Atletiek Federatie (IAAF) heeft beslist om bij de lange
afstandsnummers op de piste (5 en 10 kilometer) de "bel van de laatste ronde" al te laten luiden op 5 ronden van het
einde, en daarna elke ronde opnieuw. Dat moet de stervende atleten nieuwe hoop
geven om nog even vol te houden: ze hoeven niet tot die allerlaatste ronde te
wachten om de verlossende bel te horen.
In de bokssport hebben ze de boodschap van deze corona-tijden eveneens goed
begrepen. Wie nu 10 seconden uitgeteld op de grond ligt na een uppercut, wordt
nog niet direct "KO" verklaard: er
worden daarna nog eens 10 seconden afgeteld, en daarna nog eens. De "10 seconden regel" wordt ook hier een
aantal keer herhaald, omdat zoiets beter aansluit bij de globale aanpak van
corona.
In het voetbal lachen ze in hun vuistje, want daar bestond die
werkwijze al langer. In de voetbalwereld is een wedstrijd bijlange na nog niet afgelopen
na de reglementaire 90 minuten. Daar spelen ze gewoon nog enkele minuten
verder, en als het moet daarna nog enkele extra minuten. De voetbalbonzen van
de FIFA werden daar altijd op aangekeken door hun collega's van andere sporten,
maar zie: "Wie laatst lacht, best lacht!"
Zo zie je maar: zélfs de machtige sportbonden ontsnappen niet aan de
ijzersterke logica van onze regering in de strijd tegen corona. En vooral dan
als het erom gaat de motivatie van de mensen hoog te houden en ervoor te zorgen
dat iedereen de inspanningen blijft volhouden. Het principe van onze leiders is
simpel: kondig om de zoveel maanden of weken aan dat we "in de laatste rechte lijn" zitten, en iedereen zal verse moed
putten.
Ik begrijp niet waarom de sportbonden zó lang dwars zijn blijven
liggen, terwijl het ook voor hen zonneklaar moest zijn dat dit de enige gezonde
aanpak is. We gaan nog veel spannende sportwedstrijden mogen beleven!
1 april 2021... Een anarchistisch kunstenaarscollectief had een
schitterend idee voor een aprilvis. Er is al zo weinig reden tot vrolijkheid
dezer dagen, een grapje leek wel gepast om een beetje humor te brengen in deze
sombere en grimmige wereld. En dus kondigden de anarchisten een "festival" aan, op 1 april, in het Ter
Kamerenbos nabij Brussel. Een klein kind kon zien en weten dat het nep was,
maar in elk geval zouden veel mensen daar eens hard om kunnen lachen.
Het is jammer genoeg anders gelopen, en op het einde van die bewuste 1
april was er niemand die het hele gebeuren ook maar een piepklein beetje
grappig vond. Wel integendeel. Want de jongeren waren massaal op de
aankondiging van het BOUM-festival
ingegaan, en het Ter Kamerenbos werd bezet door enkele duizenden "onverantwoordelijke" jonge mensen. Waren
die te stom geweest om te beseffen dat dit een 1-aprilgrap was? Voor een deel
wel, vermoedelijk. (Wat nog maar eens te denken geeft over het
intelligentiepeil van de hedendaagse jeugd...) Maar heel veel van de opgedaagde
jongeren wisten natuurlijk heel goed dat dit allemaal "fake" was, en ze zijn tóch afgekomen. Waarom? Ik weet het niet
goed. Uit balorigheid, vermoedelijk: omdat ze het allemaal spuugzat zijn. Uit
verveling misschien. Om een "statement"
te maken, wellicht. Of gewoon om die unieke kans niet te missen om met z'n
allen te kunnen "feesten".
Er is heel wat commotie ontstaan rond deze "schandalige" actie van onze jeugd. Niet in het minst ook omdat het,
nog maar eens, ontaard is in een regelrechte oorlog met de politie. Want de
rebelse jongeren wilden niet vertrekken toen hen dat "vriendelijk maar dringend" gevraagd werd. En uiteraard was er weer
een bende hooligans opgedaagd die van de gelegenheid hebben geprofiteerd om
amok te maken en de confrontatie met de politie te doen escaleren. Met als
resultaat méér dan 30 gewonden, ook (en vooral) bij de politie.
Dit hele gebeuren is door iedereen zwaar veroordeeld: door de
politiek, door de media, door de zorgverleners, door de virologen, door de
ouderen, door alle verantwoordelijke mensen. Onze eerste minister zei: "Wat in het Ter Kamerenbos gebeurd is, is
totaal onaanvaardbaar. Ik begrijp dat iedereen corona beu is. Maar de regels
zijn er met reden, en voor iedereen. Ziekenhuizen lopen vol. Solidariteit nu is
de sleutel voor vrijheid morgen." Ook ik voelde verontwaardiging, trouwens.
Toen ik de beelden zag, in het journaal, van die losbandige jongeren, dicht
opeen gepakt, roepend en zingend en (vooral) drinkend, zonder mondmasker, toen
dacht ik ook: "Moest jij mijn
zoon/dochter geweest zijn, het zou niet je beste avond/week/maand worden!"
De jongeren kwamen vooral met het "excuus"
dat ze nood hadden aan "vrijheid". Mijn
eerste reactie was: "Ook wij hebben nood
aan vrijheid. Ook wij hebben er nood aan om weer buiten te komen, en elkaar te
ontmoeten." En het zielige geklaag dat hun jeugd aan hen aan het voorbij
vliegen is zonder dat ze "echt jong"
kunnen zijn, en dat zij hun kostbare jeugdjaren door die corona-maatregelen
helemaal dreigen te verliezen, maakt ook niet veel indruk op de oudere mensen
die bijvoorbeeld in méér dan een jaar hun (klein)kinderen niet meer hebben
kunnen vastpakken. Er zijn zelfs grootouders die door de corona-beperkingen hun
jongste kleinkinderen nog niet eens in het echt gezien hebben. Ook voor de oudjes geldt dat
ze deze (misschien hun laatste) levensjaren graag nog voluit hadden willen koesteren, en dat
wordt hen afgenomen. Maar ik zie de ouderen nog niet direct met duizenden in
protest samen troepen en de ordediensten met geweld trotseren.
En toch... En toch is het al té gemakkelijk om met een boze vinger naar
die onverantwoorde jongeren te wijzen. Want hun frustraties zijn te begrijpen,
hun onvrede is terecht, hun boosheid is gerechtvaardigd. De échte schuldige van
wat op die pijnlijke 1 april is fout gelopen, dat is onze regering en dat zijn
onze experten. Zij houden ons al maandenlang aan het lijntje met loze beloftes,
afgewisseld met paniekerige en alarmerende doemboodschappen.
Ik ben trouwens de tel kwijt hoe dikwijls ze ons al hebben wijsgemaakt
dat we "nog heel even" moeten
volhouden, en dat we "in de laatste
rechte lijn" zitten. Voor zover ik weet, is er maar één "laatste rechte lijn". Toch? Eens je in
die "laatste rechte lijn" bent, ben
je zo goed als aan de finish. In dit geval niet, dus. Integendeel. Of misschien
zitten we wél in die "laatste rechte lijn",
maar gaan we gewoon de verkeerde richting uit: wég van de finish?
Nee, het was niet fraai wat onze jongeren op 1 april hebben laten
zien. Maar ik kan nu al voorspellen dat dit niet de laatste keer zal geweest
zijn. En misschien is de tol van deze pandemie alles samen genomen véél erger
dan de (zware) tol aan zieken en doden, maar betekent dit ook wel het einde van
de harmonie tussen de verschillende generaties. De jongeren en de "volwassenen"... het komt misschien wel
nooit meer goed. En al zeker niet als er alléén maar met de vinger gewezen
wordt in plaats van naar elkaar te luisteren.
Deze pandemie heeft véél meer kapot gemaakt dan mensenlevens, veel
meer ook dan de economie. Deze pandemie heeft onze hele samenleving ontwricht.
En daar bestaat geen enkel geneesmiddel voor.
De grote idolen van de hedendaagse kinderen en jongeren, zijn niet
meer de popsterren of filmacteurs, maar wel de "influencers". Dat zijn (meestal jonge) mannen of vrouwen die elke
dag een filmpje of iets dergelijks posten op TikTok of op YouTube of op
Instagram, en die om één of andere reden heel veel "volgers" hebben. Omdat ze zo veel "volgers" hebben, hebben ze ook veel invloed: als zij een product of
een trend aanprijzen, of afkraken, dan is de kans groot dat dat product heel
sterk zal aanslaan, of juist niet, bij de jeugd. Vandaar "influencers": omdat zij een enorme impact hebben op de hedendaagse
jongeren. Slimme marketingspecialisten hebben dat natuurlijk ook in de gaten,
en dus worden die influencers
betaald om (al dan niet terloops) voor één of ander product een beetje reclame
te maken.
Bij Studio 100 hebben ze ook
slimme marketingspecialisten, en die zijn met het briljante idee gekomen om één
van de attracties in Plopsaland, de "Rox
Flyer" om te dopen tot "CEMI",
naar Céline & Michiel, het meest
populaire TikTok-duo in Vlaanderen. Wat ze daarmee precies hoopten te bereiken,
is mij niet helemaal duidelijk. Vermoedelijk was het idee erachter dat dan
misschien ook kinderen (en hun ouders) die anders niet in een bezoekje aan
Plopsa geïnteresseerd waren, nu wél zouden komen. Enkel en alléén omdat er een
attractie staat die (tijdelijk) vernoemd is naar hun favoriete TikTokker?
Volgens de CEO van Plopsa: "Influencers
zijn ontzettend populair bij kinderen. Daarom wilden we hen ook graag betrekken
in ons pretpark."
Het moge duidelijk zijn: influencers
hebben een gigantisch "gezag" bij
kinderen. Niet alléén als het gaat over smaak of voorkeuren, maar ook in hun
gedachtengoed. De influencers zijn de hedendaagse rolmodellen voor onze jeugd.
Als een influencer morgen zou zeggen
dat we allemaal links moeten gaan rijden op de weg in plaats van rechts, dan
gaan héél veel kinderen dat dan ook doen. Dat zou positief kunnen zijn, als de influencers hun invloed zouden gebruiken
om positieve signalen te verspreiden. Zoiets hebben ze in Gent en bijvoorbeeld
ook in Hoogstraten gedacht toen ze influencers
wilden inzetten om de jongeren te motiveren om de corona-regels beter na te
volgen. Dat bleek niet echt een groot succes te zijn. Het probleem is namelijk
dat die TikTok- en andere filmpjes vooral uitblinken in oppervlakkigheid. Als
er iets is wat vooral niet aan de
orde is bij het bekijken van zo'n filmpje, dan is het "nadenken". De kans dat je de jongeren aan het denken zet door een
filmpje van een influencer, is quasi nihil. Veel van die influencers wilden de
boodschap over corona trouwens alléén in hun filmpje(s) verwerken tegen
betaling. Van "idealisme" zal je hen
niet vlug kunnen beschuldigen.
Acht op de tien Vlaamse jongeren volgen één of andere influencer. En
heel veel van hen zijn daarin bijzonder fanatiek. Erger nog dan voetbalsupporters. Als
de influencers dan onder elkaar gaan ruziën, en dat niet in stilte doen maar
open en bloot via hun filmpjes en boodschappen, ook op Twitter, dan betrekken
zij daar ook hun fanatieke supporters bij. Het gevolg is dat zo'n ruzie
ontaardt in een regelrechte haatcampagne en in een robbertje cyberpesten.
Waarbij vooral het bedenkelijk taalgebruik opvalt. Terwijl het kennisniveau van
het Nederlands in ons onderwijs alsmaar dieper zakt, lijkt de woordenschat aan
beledigingen en verwijten en bedreigingen bij de jeugd te floreren als nooit te
voren.
Dat hebben ze dus bij Plopsa ook mogen merken: tegenstanders, of "concurrenten" van het duo CEMI hebben een regelrechte haatcampagne
opgestart, en bij Plopsa zijn ze een beetje wit weggetrokken. Ze hebben hun
boude plannen bijgevolg onmiddellijk weer ingetrokken.
Het was trouwens niet voor het eerst dat het immens populaire TikTok-duo
in een cyber-oorlog betrokken geraakt is, en ook toen zijn de sociale media
verzopen onder een tsunami van vuiligheid en ranzige boodschappen. Wat mij het
gevoel geeft dat de invloed van die influencers op onze jeugd niet bepaald
positief is, of bevorderlijk voor hun moreel bewustzijn. Als dát de volgende
generatie wordt, dan ziet het er voor de mensheid écht niet goed uit...
Waarmee ik nog maar eens op diezelfde nagel wil kloppen: de sociale
media, dat is werkelijk het allergrootste gif dat ooit op de mens is losgelaten.
En het haat-virus dat op die sociale media vrijelijk en ongecontroleerd
circuleert, is véél gevaarlijker dan het corona-virus. Wanneer zal daar eens
een remedie tegen gezocht worden?
Herinnert u zich nog de heisa rond de feestende studenten op de Leuvense
en Gentse pleinen? Weliswaar in open lucht, maar toch met véél te veel bij
elkaar. De boetes werden gretig uitgedeeld, en in de media werd luidruchtig
schande gesproken. Die verdomde studenten altijd! "Het is hun schuld dat deze corona-pandemie blijft aanslepen en dat de
cijfers niet willen zakken!"
En herinnert u zich nog de heisa rond die verboden Joodse bijeenkomsten
in een synagoge, ergens rond de jaarwisseling? De richtlijnen waren nochtans
duidelijk: maximaal met 15 samen in een religieus gebouw. Ze kwamen nog
aandraven met het foefje dat ze er "niet
samen" waren, maar elk apart. Maar dat excuus pakte niet. Elk apart of
samen, dat maakt niet uit. Maximaal 15 personen in een religieus gebouw! Punt.
Die verdomde Joden ook! "Het is hun
schuld dat deze corona-pandemie blijft aanslepen!" In de media werd daar
dan ook uitgebreid en kritisch verslag over gedaan.
Het is toch waar, zeker? We moeten ons allemaal aan de regels houden. Anders raken we er niet uit. Vraag
het maar aan de virologen en de andere experten. Als we ons deze keer niet heel
strikt aan de regels houden, dan loopt het weer mis. Dan raken de afdelingen
Intensieve Zorgen weer overvol, en dan zullen de dokters zelfs keuzes moeten
maken wie een bed krijgt en wie niet. Dat heeft onze premier zélf gezegd! Ook
de statistische modellen bewijzen het: als we ons niet met z'n allen héél
nauwgezet aan de nieuwe strengere richtlijnen houden, dan zitten we binnen de
kortste keren met méér dan 1000 patiënten op Intensieve, en dat kunnen onze
zorgverleners écht niet meer aan.
Nee, er kunnen géén uitzonderingen toegestaan worden. Iedereen moet
zich nauwgezet aan de beperkingen houden. Iedereen!
Hoewel...
Voor professionele sporters gelden de beperkingen niet. Toch niet in
hun hoedanigheid van sporter. In privékring moeten ze zich aan dezelfde regels
houden als u en ik, en als ze het wagen om met vijf een feestje te organiseren,
dan hebben ze een boete aan hun been, en misschien zelfs een gevangenisstraf.
Maar eens ze "sporter" geworden zijn,
vallen alle beperkingen weg. Met 15 of 20 man in een afgesloten bus? Moet
kunnen. Met 20 of meer samen zweten in een kleedkamer? Geen probleem. Mekaar
knuffelen en vastpakken op het veld? Waarom niet. Idem dito voor de
profwielrenners, trouwens. Met honderd of meer dicht opeen gepakt in een
peloton? Waarom niet? En naar het buitenland reizen en weer terugkeren zonder
in quarantaine te gaan? Uiteraard.
Maar de allerbeste sportgrap was wel voorzien voor vorige zondag, 28
maart. Dan moest Gent-Wevelgem gereden worden. En uiteraard moest de pers
daarover kunnen rapporteren, hee. Er moest dus in Wevelgem een perscentrum
voorzien worden. Maar helaas: de gebruikelijke grote zaal was dit jaar niet
vrij, want ingericht als vaccinatiecentrum. Het is wat met die corona! Niet
getreurd: in het centrum van Wevelgem staat een mooie grote kerk, en daar is
ruimte zat. Waarom dat dan niet als perscentrum ingericht? God zou daar wel
niets op tegen hebben, zeker? En het was maar voor die ene keer. Zo gezegd, zo
gedaan: de journalisten hebben allemaal een plaatsje gekregen in de mooie
Wevelgemse Sint-Hilariuskerk. (What's
in a name!) Zo'n 80 à 100 man.
Oei... 100 man in een kerk? Dat mag toch niet? De regel was toch
duidelijk en onverbiddelijk: maximum 15 personen tegelijk in een kerk. Anders
volgen corona-boetes, en voor de recidivisten misschien zelfs een tijdelijke
sluiting van het gebouw. Geen excuses, géén uitzonderingen!
Behalve deze ene, dus. Mét toestemming van de burgemeester én van de
gouverneur van West-Vlaanderen én van de minister van Binnenlandse Zaken. Corona-proof een eredienst bijwonen met
méér dan 15 mensen, dat is uitgesloten; maar corona-proof met 80 journalisten een wielerwedstrijd verslaan, dat
is wél okee. Tja... "Iedereen gelijk voor
de wet", weet u wel. "Maar sommigen
iets gelijker dan anderen?"
En dan is het wel erg cynisch dat een paar wielerteams niet zijn mogen
starten in Gent-Wevelgem omdat er binnen het team iemand positief getest had op
Covid-19. Onze minister van Sport was erg streng: als er ook maar één iemand
Covid heeft, dan wordt de hele ploeg geweerd. Géén uitzonderingen! De regels
gelden voor iedereen, en zijn onwrikbaar. Daar wordt in ons land niet mee
gelachen.
Het vreemdste aan deze hilarische
(...) klucht is nog niet eens dát dit gebeurd is, maar wél de reactie van de
media. Of liever: de stilte van de media. Het is één keer aan bod gekomen in
het journaal. Als een "fait-divers",
als een curiositeit: een perscentrum in een kerk, nooit eerder gezien. Maar
daarna: volkomen stilte. Terwijl men soms dagen lang een "sappig" onderwerp blijft uitmelken in de media, is het hier bij die
ene vermelding gebleven. En dan nog zonder daar ook maar één kritische vraag
bij te stellen, of er een bedenking bij te maken. Alsof dit helemaal normaal
was, en er geen vuiltje aan de lucht zou zijn.
In datzelfde journaal werd wél nog maar eens benadrukt hoe belangrijk
het wel is dat we ons allemaal héél
strikt aan de richtlijnen houden. Als slag in ons gezicht kan dat wel tellen,
vind ik...
Enkele jaren geleden zijn we eens met een Mercedes Vito naar Spanje op vakantie getrokken. Een Mercedes Vito is eigenlijk een bedrijfsvoertuig,
maar het exemplaar dat wij hadden gehuurd, was omgebouwd voor personenvervoer.
En bovendien had de auto een verlengd chassis, zodat het in de praktijk een
klein busje was. Uitstekend geschikt voor onze doeleinden, want we waren met zeven
in ons gezelschap, en we hadden behoorlijk veel bagage mee voor die twee weken
vakantie.
Maar die verlengde auto was wel een beetje te groot voor onze
stuurmanskunst. En ook voor de plannen die we er mee hadden. Dat bleek onder
andere toen we een ondergrondse parkeergarage wilden inrijden: we zijn met
doodsangsten de wentelende helling naar verdieping "min 2" afgedaald, biddend en hopend dat we niet ergens klem zouden
blijven hangen. En het bleek nog een andere keer toen we per ongeluk in een
klein dorpje waren binnen gereden en terecht kwamen in smalle steegjes met loodrechte
bochten; we hebben toen écht gedacht dat we op één of ander kwalijk moment
volledig vast zouden komen te zitten en noch vooruit noch achteruit zouden
raken. Ik lig tot vandaag soms nog wakker van de vraag wat we dan zouden gedaan
hebben?
Ik vermoed dat het reusachtige containerschip "Ever Given" ook te groot was voor de stuurmanskunsten van de
kapitein. Hem is overkomen waar ik in mijn ergste nachtmerries van droom: hij
is compleet vast komen te zitten met zijn schip. Al begrijp ik niet goed hoe de
man er in geslaagd is dat schip dwars over het Suezkanaal te maneuvreren, want
er zijn daar geen bochten te bekennen: het is de hele tijd gewoon rechtdoor.
Naar het schijnt zou het schip uit koers geraakt zijn door de harde wind en een
stofstorm die de bemanning alle zicht ontnam. We zullen die uitleg dan maar
geloven, zeker? Al vermoed ik toch dat die kapitein de eerstvolgende jaren zo'n
oceaanreus niet meer onder zijn hoede zal krijgen...
Resultaat van het "ongeluk":
het Suezkanaal was volledig geblokkeerd, en er is een file ontstaan van minstens
250 schepen die geen kant uit konden. En de file zou weleens nog enkele dagen kunnen
aanslepen. Het gaat dan vooral over containerschepen, maar ook over
olietankers, autoschepen, enzovoort. Allemaal met goederen en grondstoffen voor
Europa: vermoedelijk minstens 30 miljoen ton aan geblokkeerde lading. Zodat mag
verwacht worden dat de Europese industrie binnen de kortste keren volledig zal
stilvallen bij gebrek aan grondstoffen, en dat veel winkels zonder stock zullen
komen te zitten.
Dit incident toont volgens mij vooral hoe kwetsbaar Europa wel is. Er
is maar één schip voor nodig om hier bij ons alles te laten stroppen en onze
industrie lam te leggen. Ik kan er niet goed bij dat onze vooruitziende leiders
daar niet aan gedacht hebben. Hebben ze de mogelijkheid zelfs niet eens
overwogen dat zoiets ooit wel een keer zou kunnen gebeuren? Blijkbaar niet,
want niemand heeft een antwoord klaar, of een alternatief. Behalve dan de lange
omweg maken rond de zuidpunt van Afrika, maar dan ben je vermoedelijk nog
onderweg als de file al opgelost is.
De totale waarde van wat de geblokkeerde schepen vervoeren, bedraagt
om en bij 8 miljard euro. Méér dan een tiende van de wereldhandel moet via het
Suezkanaal passeren. Je zou dus gaan denken dat men alle mogelijke voorzorgen
zou nemen om ervoor te zorgen dat daar niets kán mis lopen. Niet dus,
blijkbaar... Men kan onze wereldleiders veel eigenschappen toe dichten, maar "vooruitziendheid" is daar in elk geval
niet bij.
De kostprijs van het hele grapje wordt geraamd op vele honderden
miljoenen. Het laat zich al raden wie de rekening uiteindelijk zal betalen,
zeker?
Sommigen onder ons gaan het in elk geval voelen: wie een nieuwe fiets
besteld heeft, zal enkele weken extra geduld moeten hebben; of wie meubelen
besteld had die uit Azië komen, of een Chinese smartphone.
Misschien komen we binnenkort zelfs weer zonder toiletpapier te
zitten...
Er zijn zó veel dingen die totaal fout lopen in de wereld, vandaag.
Regeringen die hun politieagenten de opdracht geven op hun eigen landgenoten te
schieten, laffe "strijders" die
schoolmeisjes ontvoeren om ze te verkopen of te misbruiken, leiders die hun
bevolking aanzetten tot haat en verdeeldheid, militairen die zich schuldig
maken aan massa-executies in een vluchtelingenkamp, presidenten die steden laten bombarderen in hun eigen land, ... De lijst is deprimerend
eindeloos.
En tóch zijn er opiniemakers die al hun energie en tijd besteden aan
het "belangrijke" debat omtrent het
gebruik van de persoonlijke voornaamwoorden "hij/zij".
Voor wie niet helemaal mee is: het gaat over "genderneutraliteit". Volgens de dame die op VRT NWS haar opinie
mocht openbaren, gebruiken we veel te dikwijls "hij" om een persoon aan te duiden als niet expliciet duidelijk is
of het om een man dan wel om een vrouw gaat. Zoals in: "De mens is zeer inventief. Hij
vindt voor alles een oplossing." En we gebruiken veel te dikwijls "zijn" als bezittelijk voornaamwoord,
wanneer we niet weten of het om een man dan wel om een vrouw gaat. Zoals in: "De mens is zeer inventief. Zijn denkvermogen blijft verbazen."
Dat is seksistisch en discriminerend tegenover de vrouw, vindt de
opiniemaakster in kwestie: "Het gebruik
van mannelijke persoonsvormen in teksten waarin het geslacht eigenlijk onbekend
is, is niet genderinclusief en bovenal seksistisch."
Ook, en vooral,
juridische en religieuze teksten bezondigen zich héél sterk aan dit foutief
taalgebruik.
Maar pas op: "zij" en "haar" is ook niet goed, want dan
discrimineren we diegenen die niet "binair"
zijn. Het gaat dus niet zozeer over de discriminatie van de vrouw, maar wél
over de discriminatie van zij die zélf niet goed weten wat ze (willen) zijn. En
blijkbaar spreken we dan over ongeveer 30% van alle transgender personen. Mensen die we dus, volgens de opiniemaakster,
discrimineren door naar hen te verwijzen als "hij" of "zij". (Waarbij
ik me dan onwillekeurig afvraag: "Als je
het toch niet weet of je een vrouw of een man bent, of geen van beide, waarom
zou je dan persé van geslacht willen veranderen?")
Deze discriminatie zou moeten opgelost worden door "genderinclusief taalgebruik". In plaats
van "zij" of "hij" moeten we voortaan namelijk "die" gebruiken. Het zou bijgevolg moeten worden (vermoed ik): "De mens is zeer inventief. Die vindt voor alles een oplossing.
Diens denkvermogen blijft verbazen." Door een
onpersoonlijk voornaamwoord te gebruiken, is alles dus weer okee.
Ik heb het hier eerder al een paar keer over gehad, en eerlijk gezegd:
ik vind het een hoop nonsens, ik vind het een non-issue.
Vind ik vrouwendiscriminatie en geweld op vrouwen dan geen belangrijk
probleem? Toch wel. Maar ik zou die opiniemakers en voorvechters van
vrouwenrechten toch willen aanraden om hun energie te sparen voor échte
problemen waar al te veel vrouwen nog altijd mee te maken hebben. Vrouwen die
er heus niet wakker van liggen dat we het over "hij" hebben als we "de mens"
in het algemeen bedoelen. Vrouwen ook die niet de luxe hebben om erover te
piekeren tot welke sekse ze nu eigenlijk (willen) behoren.
En dan heb ik het over vrouwen die gekocht worden om deel uit te maken
van de harem van één of andere sjeik. Of over jonge meisjes die als kind al
seksueel verminkt worden omwille van één of andere voorhistorische traditie. Of
kindvrouwtjes die uitgehuwelijkt worden door hun vader omwille van de
bruidsschat, omdat hij (bijvoorbeeld door de corona-maatregelen) geen andere
inkomsten heeft. Of jonge vrouwen die het slachtoffer zijn van een, dikwijls
straffeloze, groepsverkrachting. Of meisjes die zodanig online gepest worden
door exposing of andere vormen van
cyberpesten, dat ze het leven niet meer zien zitten. Of de vele slachtoffers
van familiaal seksueel geweld. Of vrouwen die constant met de angst leven dat
hun man hen op een kwade dag zal vermoorden.
Zijn dat geen thema's die véél meer aandacht verdienen dan het "onrecht" tegenover wie "niet binair" is, omdat we over "hij" spreken terwijl we "de mens" bedoelen? Zouden die
voorvechters voor vrouwenrechten niet beter hun energie steken in het gevecht
tegen dát soort mistoestanden? Eerder dan in het geklaag van transgenders die
niet kunnen besluiten of ze zich man dan wel vrouw voelen?
Zou ik de enige zijn die trauma's heeft overgehouden aan de ritjes op
de draaimolen op de kermis in zijn kindertijd? Ik vermoed van niet...
Zo'n ritje op de kindermolen, dat was toch voor een peuter van vier
of vijf jaar, of daaromtrent, het mooiste en leukste wat je kon beleven. Toch?
Die schier eindeloze rondjes te mogen draaien, gezeten in een helikopter of een
vliegtuig of op een fietsje... Heerlijk! Of niet?
Een vreselijke beproeving was het! Als kind, al. En ook later als ouder
van een vijfjarige koter.
Het begon al met de strijd om het favoriete "voertuig". Iedereen wou in dat vliegtuigje of in die helikopter,
want dat was "stoer", en bovendien
gingen die ook nog eens op en neer tijdens het draaien. Niemand wou op dat stomme
fietsje gaan zitten, of in dat onnozele autootje. Zodra de draaimolen tot
stilstand kwam, stormden bijgevolg alle gegadigden, de kinderen dus, naar voor,
om zich een weg te banen naar het favoriete voertuigje. Er werd geduwd en
getrokken. En niet zelden stormden de ouders mee naar voren om voor hun baby
een mooi plaatsje te veroveren. De ongelukkigen die het moesten stellen met de
ongewenste plaatsjes, konden ofwel hun frustraties wegslikken, of de hele rit
wenend en snikkend op dat idiote fietsje doorstaan. Wie mij kent, weet dat ik
zelden een vliegtuigje veroverd heb.
Een vreselijke ervaring!
Maar goed: eens je een mooi plaatsje veroverd had, of eens je je had
verzoend met wat er over bleef, kon je toch enkele minuten genieten van die
heerlijke carrousel-ervaring. Althans... dat had je gehoopt. Maar het allerergste
moest nog komen! Het allerergste, dat was die verdomde "floche". Als het de bedoeling was geweest om die enkele minuten
verzaligd en ongestoord weg te dromen op die ronddraaiende kindermolen, alsof
je op een écht paard zat of in een échte brandweerauto, dan was er binnen de
kortste keren die duivelse floche
die je rust kwam verstoren. Vanaf dan was er alléén maar stress! De stress om
die floche te pakken te krijgen. Want
blijkbaar was dát toch vooral de bedoeling, afgaande op de roepende en tierende
ouders die stonden toe te kijken. Iets anders was er binnen je leefwereld op
dat moment niet meer aanwezig. De paardenmolen was verengd tot alléén die
vermaledijde floche. Die
overduidelijk ontzettend belangrijk was, te oordelen naar het gejoel van de
ouders. Uiteraard lukte dat nooit.
Vreemd genoeg was er altijd wel iemand die de pluizige kwast te pakken
kreeg, maar ik in elk geval nooit. Ik neem aan dat dit bedoeld was als een
vroege levensles. Het besef dat je er meestal toch naast grijpt als zich een
buitenkansje voor doet. Het besef dat je in je leven nog heel dikwijls zal
mogen grabbelen naar iets wat je ontzettend graag wil, om dan te moeten
accepteren dat een ander ermee aan de haal gaat. Niet alléén was dat een vroege
levensles, het was ook de eerste kennismaking met het begrip "stress". Wat een moment van ontspanning
had moeten voorstellen, was een flits van immense stress. Maar goed: een mens
kan niet vroeg genoeg leren omgaan met stress, zeker?
Het is pas later, als ouder, dat ik het principe van de "floche" helemaal begrepen heb. Dat was
toen onze beide kinderen op een zeldzame keer ook op de kindermolen mochten, op
de plaatselijke kermis. Toen viel het mij op dat één van beiden af en toe wél
die floche te pakken kreeg. Die
mocht dan nog een ritje maken, gratis. En uiteraard kon de ander dan niet aan
de kant blijven staan. Dus waren we wel verplicht om nóg een ticketje te kopen,
wat we eigenlijk helemaal niet van plan waren geweest. Zodat ze allebei nog een paar
rondjes konden draaien... Slimme commerçanten, die foorkramers!
Nee dus: ik ben geen fan van kindermolens of draaimolens of paardenmolens,
of hoe die dingen ook heten. Ik heb er zware trauma's aan over gehouden, en een
héél zwartgallige kijk op de wereld...
De virologen hebben mijn recente schokkende onthulling (op 16 maart),
dat "het virus" een buitenaards wezen
is, vlakaf genegeerd.
Ook al hebben ze zelf geen enkele andere steekhoudende verklaring voor
de pijnlijke vaststelling dat de ziekenhuizen en intensive care afdelingen
blijven vol lopen, en zelfs nog erger dan voorheen. Hoewel de "meest kwetsbaren" allemaal ingeënt zijn
en de vaccinologen verwacht hadden dat de druk op de ziekenhuizen dan vanzelf
zou afnemen. Dat "het virus" zijn tactiek
aangepast heeft, en zich nu richt op de mensen die nog niet gevaccineerd zijn,
én dat het de mensen nu bovendien véél zieker maakt en véél sneller in kritieke
toestand brengt, lijkt bij onze virologen geen belletje te doen rinkelen.
Terwijl er maar één uitleg mogelijk is: dit virus is een intelligent
wezen, dat heel efficiënt reageert op onze vaccinatiecampagne. En aangezien
onze Aardse virussen over geen enkele vorm van intelligentie beschikken, moet dit een buitenaards wezen zijn. Er
is geen andere conclusie mogelijk. Een klein kind kan dat inzien. Maar onze
virologen blijkbaar niet. Zij blijven met de ogen dichtgeknepen in het duister
rond tasten, en komen niet verder dan: "Contacten
beperken!"
Ja, hallo! Dat zeggen ze nu al een jaar lang, en het haalt overduidelijk
niets uit. Ze zeggen ook al maandenlang dat we "licht zien aan het einde van de tunnel", en dat we "nog heel even" moeten volhouden, en dat
dit "de laatste loodjes" zijn... Daar
is helaas niets van aan. We zijn niet "dicht
bij het einde van de pandemie", we zijn dicht bij het einde van de
mensheid. Want we zijn manifest niet opgewassen tegen de intelligente
tegenzetten van het virus.
Maar dat willen de virologen dus niet toegeven, koppig en blind als ze
zijn.
En misschien zal u ook wel vragen: "Als dit buitenaardse wezens zijn, hoe zijn die hier dan geraakt?"
Wel: met een reusachtig ruimteschip.
Het is al in 2017 voor het eerst waargenomen door een aantal
astronomen, en het kreeg de toepasselijke naam "'Oumuamua" mee, wat "(Eerste)Verkenner" of "Boodschapper" betekent in het Hawaïaans. 'Oumuamua heeft de astronomen van bij het begin voor grote raadsels
gesteld. Want het object beweegt zich totaal anders dan de asteroïden die af en
toe in onze buurt voorbij komen, en het heeft ook totaal niets weg van een
komeet: het bestaat uit een chemisch inerte materie. 'Oumuamua was trouwens het allereerste object uit een ander
sterrenstelsel dat ooit is waargenomen.
"Wat is het dan wel?" was de
vraag die iedereen zich stelde.
Er zijn ruimte-onderzoekers die nu opperen dat dit "object" een restant zou zijn van een
dwergplaneet, te vergelijken met Pluto, van buiten ons zonnestelsel. Die
dwergplaneet zou op één of andere manier, door een botsing met een ander
object, in stukken gebroken zijn. Door de kracht van die collisie zou een stuk
van die dwergplaneet uit zijn eigen sterrenstelsel weg geslingerd zijn, en is
het in ons zonnestelsel terecht gekomen.
Andere astronomen twijfelen heel sterk aan die hypothese. Al was het
maar omdat het object consequent aan de zwaartekracht lijkt te ontsnappen van
de planeten waar hij langs heeft gescheerd. En omdat het een traject aflegt dat
totaal niet klopt met de gekende wetten die de bewegingen van alle
hemellichamen beschrijven. Dat stimuleert het vermoeden dat het object niet
zomaar willekeurig rond dwaalt, maar dat het "gestuurd" wordt. En dus zou het misschien toch geen brokstuk van
een planeet zijn, maar een ruimtetuig. Een ruimteschip van bezoekers uit een
ander sterrenstelsel. De naam was dus heel goed gekozen...
Voor wie twijfels zou hebben... Klik maar eens op de foto bovenaan.
Niemand wist wat dit ruimteschip hier eigenlijk kwam doen. Alléén maar "verkennen", zoals de eerste
ontdekkers dachten? Of was het op zoek naar een planeet met levende wezens om
die te overmeesteren?
En die aliens hebben zowaar
een planeet met levende wezens in ons zonnestelsel gevonden: de Aarde. Hun
missie was geslaagd, en ze konden hun veroveringscampagne gaan voorbereiden.
Eind 2019 zijn ze ermee gestart, ergens in China. En de operatie verloopt
bijzonder succesvol. Vooral omdat de "tegenstander",
wij dus, niet eens beseft dat wij aangevallen worden en dat wij het onderspit
aan het delven zijn.
De rest van het verhaal is bekend: we zijn aan het bezwijken onder de
kracht van het virus, en we hebben er geen enkel verweer tegen...
De technologische vooruitgang in onze auto's is werkelijk spectaculair
te noemen in de voorbije tien à vijftien jaar. De snufjes die je nu allemaal in
een personenwagen meekrijgt, zijn niet meer te vergelijken met wat in mijn oude "luxueus uitgeruste" Volvo voorzien
was.
Het zijn niet alléén de vele veiligheidsvoorzieningen die zich
vermenigvuldigd hebben, er zijn ook talloze gadgets
bijgekomen. Vooral om het comfort van de chauffeur te verhogen. En ook wel,
dacht ik toch, om ervoor te zorgen dat de bestuurder zijn/haar aandacht niet te
veel laat afleiden door één of ander toestel te willen of moeten gebruiken. Veel
van die gadgets kunnen nu zelfs
bediend worden door knoppen op het stuur, andere zitten in de boordcomputer en
worden via een simpel "aanraakscherm"
bediend.
Onder andere het onuitroeibare gebruik van een gsm tijdens het rijden,
zou hierdoor misschien kunnen verholpen worden. Zo hoopt men toch. Als een
telefoon in het dashboard ingebouwd is en met een simpel touchscreen kan bediend
worden, moet de bestuurder niet meer op zijn smartphone zitten kijken om een
oproep te beantwoorden of om iemand te bellen of een berichtje te sturen.
Maar wat blijkt nu? Het gebruik van die ultramoderne en
gebruiksvriendelijke aanraakschermen is gevaarlijker
dan rijden onder invloed van alcohol of drugs, en nóg gevaarlijker dan telefoneren
of berichtjes sturen met je gsm. Althans, dat is wat een Amerikaans/Britse
studie ons zou willen wijs maken. Men had ons eerder altijd voorgehouden dat
telefoneren of berichtjes lezen/sturen met een gsm zowat het gevaarlijkste is
wat je als bestuurder kan doen. Daarom schrijft men er dan ook heel zware
boetes voor uit. Nu zou dat opeens niet meer kloppen?
Ik zal er maar meteen aan toevoegen dat ik daar geen jota van geloof. Al
was het maar omdat de onderzoekers in die studie beweren dat de impact van
alcohol of drugs op ons reactievermogen wel vier tot vijf keer minder erg is
dan het gebruik van zo'n aanraakscherm: iemand die onder invloed is van alcohol
of cannabis zou 12 à 20% trager reageren op een onverwachte hindernis, en
iemand die een aanraakscherm gebruikt tot 55% trager. Daar durf ik toch aan te twijfelen. En wat men bovendien gemakshalve in
deze "studie" vergeet, is dat een
chauffeur maar sporadisch op zijn touchscreen bezig is, terwijl iemand die te
veel gedronken heeft, de hele rit lang onder invloed blijft. De conclusies zijn dus
compleet uit de context getrokken, en bewijzen nog maar eens alléén dátgene wat de
onderzoekers zich voorgenomen hadden te bewijzen...
Maar weet je wat? Als de auto in mijn plaats op de weg let, en
eventuele onverwachte hindernissen zélf detecteert, dan stelt het probleem zich
niet.
Ik zal dus in mijn volgende Volvo een aantal handige opties laten
voorzien. Zoals "adaptive cruise control":
dan past mijn auto zijn snelheid automatisch aan naargelang de snelheid van
mijn voorliggers, en dan maakt het niet uit als ik even niet oplet. Of het "city safety system" met "voetgangersdetectie", waardoor de wagen
automatisch remt als een voetganger vlak voor mijn neus de weg oversteekt; ook
als ik het zélf niet tijdig gezien heb omdat ik met mijn boordcomputer aan het
spelen was. Of de "lane assist"
voorziening, waardoor de auto vanzelf corrigeert als ik van mijn rijbaan dreig
af te wijken; wat wel zou kunnen gebeuren als ik een andere zender aan het
zoeken ben op de radio. Of het "collision
warning" systeem dat automatisch een noodremming uitvoert als je bij het
achteruitrijden opeens op een onverwachte hindernis zou botsen. Of de "dodehoekwaarschuwing", mét stuurhulp.
Kortom: mijn volgende Volvo zal grotendeels helemaal zelf moeten rijden.
Ik hoef hem alleen nog te starten en ervoor te zorgen dat hij op tijd en stond
afslaat bij een kruispunt. Maar voor de rest van de rit kan ik ongestoord met
het aanraakscherm spelen om een betere muziekzender te zoeken, of om iemand te
bellen, of om de files te checken... Dat ik dan niet voldoende op de weg let, kan
helemaal geen kwaad meer.
Ik vraag me nu wel af: als we binnenkort écht zelfrijdende auto's
zullen hebben, krijg je dan toch nog een boete als je "onder invloed" in de auto zit? Je bent dan tenslotte maar een
passagier, niet?
De "vooruitgang", die is
niet te stoppen, en we moeten allemaal mee. Ook al is het lang niet zeker dat "vooruitgang" altijd "verbetering" betekent...
Ik wil nog eens terugkeren naar eind vorig jaar: de hoerastemming bij
de aankondiging van de beschikbare vaccins die ons onze vrijheid zouden terug
geven, en de uitleg omtrent de te volgen vaccinatie-strategie. Weet u nog?
Men zou beginnen met de bewoners van de woonzorgcentra, want dat waren
en zijn bij dit virus de meest kwetsbare personen: de overgrote meerderheid van
de zwaar zieken die in de ziekenhuizen en op de intensieve zorgafdelingen
terecht kwamen, waren de oudjes uit de woonzorgcentra. Door die prioritair te
vaccineren, zouden de ziekenhuizen, en in het bijzonder de intensive care
afdelingen, ontlast kunnen worden. Dan zouden "de helden van de zorg" eindelijk weer wat ademruimte krijgen. En er
zou eindelijk ook weer gelegenheid komen om andere, niet-Covid, patiënten de nodige
zorg te geven.
De andere, jongere en minder kwetsbare, mensen zouden nog even op hun
vaccin moeten wachten. Tot na de zomer, of misschien nog iets langer. Die
zouden dus wél nog een lange periode veelvuldig besmet kunnen raken, want die
hebben sowieso méér sociale contacten. Maar dat is niet zo erg aangezien zij zelden
ernstige ziektesymptomen ontwikkelen.
We zijn nu ongeveer zes weken bezig met die vaccinatiecampagne, en "Hoera!": er zijn zo goed als geen
(zwaar) zieke Covid-patiënten meer in de woonzorgcentra. De strategie heeft
perfect gewerkt zoals verhoopt. Alléén... het aantal ziekenhuisopnames daalt niet
en het aantal patiënten op intensieve zorgen ligt nu zelfs hoger dan bij het begin van de vaccinatiecampagne. Hoe komt het dat
dit aantal niet daalt, terwijl de meest kwetsbaren niet meer ziek worden?
Blijkbaar gaat het vooral om mensen tussen veertig en zeventig jaar. Zouden die
dan nu opeens wél ook "kwetsbaar"
geworden zijn?
Het verhaal dat ons voorgehouden werd, klopt dus blijkbaar niet
helemaal...
Ofwel hebben de experten ons dus gewoon voorgelogen. En was het onwaar
dat alléén de oudjes heel kwetsbaar zijn en dat jongere mensen (meestal) niet
erg ziek worden en alleen lichte symptomen vertonen, en dus maar zelden in het
ziekenhuis, laat staat op intensieve zorgen, terecht komen. Ofwel wisten ze het
eigenlijk gewoon zelf niet, en hebben ze zomaar iets verkondigd. In de hoop dat
ze het (toevallig) bij het rechte eind zouden hebben. (In feite hebben de zogenaamde
experts dat van bij het begin al gedaan: ze vertellen zomaar iets, om achteraf
dikwijls te moetenerkennen dat het eigenlijk
anders was...)
In elk geval: de gekozen vaccinatiestrategie werkt niet. De bedoeling
was immers vooral om de ziekenhuizen en IC-afdelingen te ontlasten, en dat is
duidelijk niet gebeurd. Wel integendeel !
Tenzij...
Misschien hadden de experten wél gelijk? Misschien was het virus tot
voor kort inderdaad alléén écht gevaarlijk voor de kwetsbare oudjes, maar is
dat nu veranderd? Misschien is het virus "gemuteerd"
om nu vooral de minder ouderen zwaar ziek te maken? Misschien valt het virus nu
vooral diegenen aan die nog niet gevaccineerd zijn?
Dat zou betekenen dat dit virus "intelligent"
is, en zich elke keer aanpast om onze verdedigingslinies te ontwijken en de
efficiëntie van onze tegenmaatregelen te ondermijnen. We hebben immers al
gezien dat het kan muteren naar andere "varianten"
waartegen onze vaccins minder goed werken.
Maar dat kan niet! Want een virus is géén intelligent wezen: het is
gewoon een klonter eiwitten. Tenminste toch... de virussen die wij kennen, de Aardse
virussen. Als dit virus intelligentie bezit (wat eigenlijk al met zoveel
woorden door onze beleidsmakers is toegegeven door uitspraken in de zin van "Dit virus houdt van contacten!"), dan is
dit géén Aards virus, maar komt het van elders. Het is een buitenaards wezen,
een "Alien"! In tegenstelling tot wat
ons in de Science Fiction films getoond wordt, zijn de aliens géén groene
mannetjes, of lieve kleine ventjes met een te groot hoofd, maar wél
levensgevaarlijke virussen. En dat is niet onlogisch, al bij al, want een virus
heeft geen zuurstof of water nodig, en een virus overleeft in de meest extreme
omstandigheden; ze zijn dus uitermate goed geschikt om een lange ruimtereis te
maken vanuit hun thuisplaneet naar de Aarde.
Hiermee is meteen ook het raadsel opgelost omtrent de herkomst van dit
virus. Het komt niet uit een Chinees laboratorium, het komt niet van
vleermuizen, maar het komt uit de ruimte! De langverwachte en gevreesde
buitenaardse invasie is begonnen. En wij staan er volkomen machteloos
tegenover: wat de mens ook verzint, het virus heeft er duidelijk onmiddellijk
een antwoord op. Het is een hopeloze strijd, en we zijn die aan het verliezen.
Omtrent de bedoelingen van dit buitenaards wezen is het nog een beetje
gissen. Ik vermoed dat dit virus enkel de "voorhoede"
is, de "stoottroepen". Zij moeten
ervoor zorgen dat ons sociaal en economisch stelsel helemaal ineen stort (en
dat is aardig aan het lukken), om de komst voor te bereiden van de leiders van
hun planeet. Die dan onze Aarde zonder slag of stoot zullen overnemen.
"The chances of anything coming
from Mars are a million to one, he said... but still, they come!" Alléén
komen ze vermoedelijk niet van Mars, maar van veel verder.
Het gaat niet goed met de vlinderpopulatie in Europa, schijnt het. In
de voorbije tien jaar is het vlinderbestand dramatisch afgenomen, en sommige
soorten zijn zelfs zo goed als helemaal verdwenen. Dat wordt beschouwd als een soort
alarmsignaal voor de gezondheid van de natuur in het algemeen. En in het
bijzonder voor de afnemende biodiversiteit, onder andere van de insecten, in
onze streken en in de wereld. De oorzaak zou vooral liggen bij de intensieve
landbouw en het gebruik van pesticides. Een probleem is ook, volgens
Natuurpunt, dat onze tuinen niet "vlindervriendelijk"
zijn: we zouden een grotere variatie aan "nectarplanten"
in onze tuinen moeten voorzien.
Vreemd genoeg heb ik helemaal niet die indruk. Integendeel zelfs: als
ik in de voorbije lente of zomer ging wandelen, dan zag ik véél meer (verschillende) vlinders rondfladderen dan
pakweg vijf jaar geleden. Wie mijn mening zou vragen, die zou mij eerder horen
verkondigen dat het bijzonder goed gaat met de vlinders. Al moet ik direct
toegeven dat ik géén kenner ben, en maar enkele soorten kan onderscheiden. Ik
loop ook niet de hele tijd naar vlinders rond te speuren. En dus is mijn beeld
misschien toch wat vertekend?
Hoe dan ook: bij Natuurpunt trekken ze al heel lang aan de alarmbel,
en daarom zijn ze daar sinds enkele jaren bezig met een jaarlijkse
vlindertelling in de zomer. Om objectieve en meetbare criteria te hebben om de
evolutie van het vlinderbestand in Vlaanderen op te volgen. (Ze doen dat op
andere momenten trouwens ook voor andere diersoorten: er is jaarlijks ook een
vogeltelling, en er is onlangs zelfs een verzoek geweest om molshopen te tellen...)
Een lovenswaardig initiatief, vind ik, want iedereen kan mee doen: je
hoeft geen vlinderkenner of wetenschapper te zijn. Gewoon vijf minuten "vlinderspotten" in je tuin.
Al heb ik er geen idee van hoe zoiets in z'n werk zou moeten gaan.
Alle insecten, en dus ook de vlinders, hebben bij uitstek een grillig en
onvoorspelbaar bewegingspatroon. Je kan ze nauwelijks volgen, en je verliest ze
sowieso binnen de kortste keren uit het oog. Als je een vlinder gezien hebt, en
die ontsnapt even uit je blikveld, hoe weet je dan of het al dan niet diezelfde
vlinder is die kort daarna weer voor je gezicht komt vliegen? Als je een
vlinder op een struik ziet zitten, en opeens is die weg, en kort daarna zit er
weer een vlinder op diezelfde struik, hoe kan je dan weten of het een andere
vlinder zou zijn? Hoe begin je eraan om vlinders te tellen? Hoe houd je een
correcte score bij? Ik zou het echt niet weten.
Natuurpunt legt er alvast de nadruk op dat je er moet op letten geen
vlinders "dubbel" te tellen. Ze beseffen
dus ook wel het probleem, lijkt mij. Maar ik heb op hun website geen
suggesties gevonden om dat met zekerheid te vermijden...
Ik heb er al aan gedacht om elke vlinder die ik zie te vangen en te
ringen. Zoals ze bij de vogels doen in het Zwin of in Planckendael. Maar die
vlinders hebben zó'n dunne en kleine pootjes. Vind maar eens een ring die klein
en licht genoeg is!
Of misschien zou ik de vlinders kunnen "chippen"? Zoals ze bij een wolf doen. Maar die vlinders hebben van
die flinterdunne vleugels. Vind maar eens een chip die klein en licht genoeg
is!
Misschien zou ik met een spuitbus gereed kunnen zitten, en elke
vlinder binnen mijn gezichtsveld groen of blauw spuiten? Maar probeer maar eens
te mikken op zo'n fladderaar? De kans dat ik raak spuit, is nihil. En
bovendien: als ik in zijn/haar ogen zou spuiten, maak ik het beestje misschien
wel blind. Dus ook dat idee moet ik laten varen.
Ik zou natuurlijk kunnen proberen om elke vlinder die ik zie te vangen
met mijn vlindernet, maar als ik daar als een wildeman sta te zwaaien met mijn
net, dan zoeken alle vlinders al direct een minder geagiteerde tuin uit, en zal
ik bijzonder weinig vlinders op mijn telraam staan hebben. Dat is dus wellicht
ook al geen goed idee.
Ik zal het voorlopig maar aan de specialisten over laten, en de resultaten van
de voorbije vlindertelling gewoon accepteren. Daaruit zou blijken dat er meer bosvlinders zijn dan de vorige jaren,
maar minder graslandvlinders. En dat
de soorten die houden van de warmte ook bij ons in opmars zijn. Al bij al niet
zó negatief als ons soms voorgehouden wordt.
Maar misschien moet ik volgende zomer toch eens zélf tellen. Als iemand mij
een bruikbare suggestie aan de hand kan doen om dubbeltellingen te vermijden?
Op die zonovergoten 2 maart heb ik mijn stappenteller eindelijk nog
eens aan het werk gezet. Het was al geleden van 15 januari, en eigenlijk
schaamde ik me diep. Ik had me verwacht aan bijtende kritiek, maar mijn
stappenteller is duidelijk van het positieve soort: op het einde van mijn
wandeling heeft hij me zelfs op gejuich getrakteerd. Hoewel ik amper 6.600
stappen achter de rug had. Veel meer kon ik niet aan met mijn stramme benen na
die lange winterslaap. Het is duidelijk dat ik oud aan het worden ben: niet
meer zo snel, en veel rapper moe. Mijn zonen laten niet na mij dat op tijd en
stond onder de neus te wrijven:
Je wordt ouder
papa, geef 't maar toe Je wilt er alles aan doen, maar je weet niet hoe Je wordt ouder papa, je wordt ouder pappa Je wordt ouder papa, geef 't maar toe Je bent nog snel maar ook eerder moe
Ik ben deze keer eens in de "Pastorietuin"
in het centrum van Merelbeke binnen gestapt. Bij al mijn voorbije wandeltochten
was ik daar vreemd genoeg eerder nog nooit binnen geweest. Ik moet eerlijk
toegeven dat ik nogal teleurgesteld was over de aanblik van de "tuin", maar ik vermoed dat dit alles met
de tijd van het jaar te maken had. De tuin was duidelijk nog in "wintermodus". Zo goed als zonder kleur. Behalve
bruin dan, in vijftig tinten. Ik zal eens terug moeten gaan in de lente of in
de zomer, als de tuin zal openbloeien en de struiken er weer fris groen bij
zullen staan. Ik zal dan sowieso ook méér van de tuin kunnen zien, hoop ik,
want door dat corona-kapsel hangt mijn weelderige haardos voor mijn ogen en
zie ik maar de helft van wat er rondom mij te zien is...
Wat er wél héél welig tierde, in de Pastorietuin, dat waren lege
blikjes van frisdrank, plastieken flesjes van water, wikkels van snoeprepen, verfrommelde
sigarettenpakjes en peuken. Ik denk dat die soorten minder seizoensgebonden
zijn, en dat die in alle seizoenen even weelderig op de bodem te vinden zijn.
Binnen in de Pastorietuin wel méér dan erbuiten. Wat mij doet vermoeden dat die
gewassen beter floreren in afgesloten tuinen dan langs de openbare weg.
Er was ook een geheel nieuwe soort te vinden tussen de struiken. Een
soort die een jaar geleden nog helemaal niet in onze contreien voor kwam: het papieren mondmasker. Volgens mij is
dat een exoot die, min of meer per ongeluk, uit Azië is geïmporteerd. Misschien
wel samen met de verfoeide Aziatische
Hoornaar? Ik heb wel de indruk dat de soort hier héél goed gedijt, en zéér
snel vermenigvuldigt. Ik hoop maar dat dit niet wéér zo'n woekerende
onuitroeibare soort is als de Japanse Duizendknoop,
want dan raken we er wellicht nooit meer vanaf !
Uiteraard ben ik ook weer voorbij het foeilelijke Merelbeekse Cultuurhuis gestapt. Als er een prijs
zou uitgereikt worden voor het allerlelijkste gebouw ter wereld, dan komt ons Cultuurhuis zéker in aanmerking. Heb ik
al verteld dat het een roestbruine blokkendoos is? En als ik "roestbruin" schrijf, dan bedoel ik dat
letterlijk. Het is niet roodbruin geverfd, het is gewoon roest: de buitenkant
is bedekt met stalen platen die vrolijk aan het oxideren zijn. Ik vraag me af
wat dit met ons grondwater doet als het ijzeroxide met de regen in de bodem
sijpelt?
Maar ik moet wel toegeven: het is zó lelijk dat het op een bepaalde
aparte manier toch "mooi" is, of toch
in elk geval bezienswaardig.
(En het is al bij al minder lelijk dan wat er in
de Pastorietuin allemaal tussen het gebladerte op de bodem te vinden was...)
Misschien had ik ons tuinhuis in plaats van in duurzaam hardhout
eerder in staal moeten laten optrekken. Dan was het ondertussen ook al een roestbruine
blokkendoos geweest. En ik had er heel zeker cultuur-subsidies voor gekregen...
Wat doe je als je werkelijk een massa geld te veel hebt? Of zoals ze
dat bij de EuroMillions verwoorden: als je "schandalig
rijk" bent...
Je richt een ruimtevaartbedrijfje op, genaamd SpaceX of Virgin Galactic.
En je bouwt raketten die satellietjes de ruimte in kunnen schieten. Ik vermoed dat
dit voor die rijke mannen een kinderdroom geweest is die nu eindelijk kan
uitkomen. Richard Branson en Elon Musk zijn voorbeelden van
superrijken die er als kind ongetwijfeld altijd van moeten gedroomd hebben ooit
eens een échte raket te lanceren.
Maar als je écht ambitieus bent, en écht bulkt van het geld, dan stopt
het daar niet. Dan bouw je ook raketten en ruimtecapsules die mensen naar de
ruimte kunnen brengen. Bij Richard
Branson is het succes nog wat wisselvallig, en gaat het allemaal niet zo
vlot als hij wel zou willen. Maar Elon
Musk, die gaat als een speer! Onlangs heeft zelfs één van zijn raketten een
aantal nieuwe bewoners naar het ISS
gebracht. En zijn "herbruikbare"
raket is veilig en wel weer op aarde geland. Klaar om gerecycleerd te worden.
Wat Elon Musk heeft doen besluiten dat het tijd is voor een volgend
projectje. Alweer een ideetje dat hij deelt met Richard Branson, en alweer
hinkt Branson hopeloos achterop. SpaceX
zal in de loop van 2021 een allereerste "toeristische"
ruimtevlucht organiseren. Het reisprogramma is wel relatief beperkt, moet ik
toegeven: met een raket de lucht in, een drietal dagen rondjes draaien rond de
Aarde, en weer terug. Nee, er zijn geen alternatieve uitstapjes voorzien, en
ook geen bijkomende attracties. Alléén enkele rondjes draaien rond Moeder
Aarde. Wat op zich natuurlijk al spectaculair genoeg is, vermoed ik. Maar
vermits je in anderhalf uur rond bent, zal je wel zowat 50 keer ongeveer
hetzelfde schouwspel mogen aanschouwen.
De attractie is helaas niet voor iedereen weg gelegd. Ook hier kijken
we vooral naar mensen die hopen geld te veel hebben en geen idee kunnen
verzinnen om daar iets nuttigs mee te doen. Eén passagier heeft ondertussen al
een ticketje verworven: de heer Jared
Isaacman, multimiljardair. Maar er zijn dus nog een paar zitjes vrij, voor
wie er (minstens) 100 miljoen voor over heeft. Voorwaarde is wel dat je niet al
té groot mag zijn (minder dan 2 meter) en niet al té zwaar (minder dan 113 kg).
Wat precies de redenen zijn voor die beperkingen, is een raadsel voor mij. Ik
vermoed dat de heer Isaacman zelf
daar nét aan voldoet?
Elon Musk heeft daarmee alvast wel zijn grote concurrent verslagen.
Want hoewel die ook al een ticketje heeft kunnen verkopen voor een vlucht met
zijn ruimtetuig, is dat voorlopig nog niet van de grond geraakt...
De ambities van Elon Musk reiken trouwens nog veel verder dan een
toeristisch uitstapje naar het ISS of enkele toertjes rond de aarde. Nee, hij
wil naar Mars. En daarvoor heeft hij een nieuwe raket laten ontwerpen. Eén die
véél krachtiger is dan de raket die nu gebruikt wordt. Ook die zou
recycleerbaar (moeten) zijn, en daardoor op termijn véél goedkoper dan de
wegwerpraketten die nu door de NASA of de ESA of de Russen gebruikt worden.
De eerste testen zijn in elk geval, althans volgens de commentaar van
de heer Musk, "heel positief". Ook al
is de raket bij de drie voorbije pogingen ontploft bij (of, recent, kort na)
het landen... Aan dat "herbruikbaar"
karakter van de Falcon Heavy is
precies toch nog een beetje werk.
Gelukkig heeft Elon Musk een winstgevend bedrijfje dat voor de nodige
fondsen kan zorgen...
