Het heeft lang genoeg geduurd, maar de internationale sportbonden zijn uiteindelijk toch geplooid voor het argument dat zij niet blijvend aan de impact van de corona-crisis kunnen ontsnappen. Ze hebben al te lang gedaan alsof zij op een andere planeet wonen, waar men nog nooit over corona gehoord heeft. Daar is breed-gedragen maatschappelijke kritiek op gekomen, en ze zijn dan toch gezwicht. Zij het met tegenzin, want die internationale sportbonden zijn bijzonder machtig, en de sportbonzen zijn het niet gewend om tegengesproken te worden. Ze hebben de arrogante gewoonte om zich alléén aan hun eigen bekrompen regels gelegen te laten, en zich niets aan te trekken van maatschappelijke problemen of politieke standpunten. Waardoor bijvoorbeeld het wereldkampioenschap voetbal in 2022 in Qatar zal mogen plaatsvinden. Omdat de FIFA zéér gul betaald werd door de Qatarese regering om even te vergeten dat het klimaat ginder helemaal geen langdurige voetbalcompetitie toelaat, en (vooral) dat de stadions die nodig waren, enkel konden opgetrokken worden door het inzetten van buitenlandse slaven (en dat mag u letterlijk nemen).

Zo heeft de Internationale Wielerunie (UCI) beslist om de "vod van de laatste kilometer" bij elke wielerwedstrijd niet meer op 1 kilometer van de eindstreep te hangen, maar wél al op 10 kilometer van de aankomst. En om die daarna elke kilometer te herhalen. Dat moet de wielrenners die na een lange koers zowat aan het eind van hun krachten zijn, meer moed geven om nog even door te zetten: ze hoeven niet tot de laatste kilometer op dat hoopgevend signaal te wachten. Goed idee!

Zo zie je maar: zélfs de machtige sportbonden ontsnappen niet aan de ijzersterke logica van onze regering in de strijd tegen corona. En vooral dan als het erom gaat de motivatie van de mensen hoog te houden en ervoor te zorgen dat iedereen de inspanningen blijft volhouden. Het principe van onze leiders is simpel: kondig om de zoveel maanden of weken aan dat we "in de laatste rechte lijn" zitten, en iedereen zal verse moed putten.