Hebt u, in het journaal van 25 februari, ook de beelden gezien van de opeengedrongen
studenten op het Sint-Pietersplein in Gent? Of in de Leuvense parken? Of, erger
nog, de duizenden die in Amsterdam in het Vondelpark aan het feesten waren? En hebt
u dan ook schande gesproken over het egoïstische en onnadenkende gedrag van die
jongeren? En hen verweten dat zij er de
oorzaak van zijn dat de epidemie blijft aanslepen en dat er nog altijd geen
versoepelingen in het vooruitzicht zijn voor ons, de brave en gehoorzame
burgers?
Dat de VRT in datzelfde journaal een reportage bracht over de "dramatische" situatie in het UZ Gent met
de boodschap van de dienstdoende longarts dat "de derde golf al begonnen is" en dat er bijgevolg "geen sprake kan zijn van versoepelingen",
was een goede zet van de hoofdredacteur om de verontwaardiging omtrent het
onverantwoorde gedrag van de studenten nog een beetje te aan te wakkeren. Het
contrast tussen het "zorgeloze gedrag"
van de studenten en de verontrustende evolutie in de ziekenhuizen kon immers niet
groter zijn.
Ik zal het maar meteen bekennen: ik heb ook "Schande!" geroepen. Maar tegelijk was er toch het gevoel: "Zijn we niet onrechtvaardig hard voor hen?
Verdienen ze toch niet een beetje begrip?" Want geef toe: ze hebben al
zowat een jaar niets gehad wat zelfs maar in de verste verte op een "studentenleven" lijkt.
Al blijft het zo dat zij uiteraard niet de enigen zijn die al een jaar
lang van alles moeten ontberen dat belangrijk, en zelfs nodig, is voor hun
welzijn. Ik vermoed dan ook dat we het allemaal stilaan kotsbeu zijn. We zitten
allemaal "op ons tandvlees".
Zoals één van die studenten het verwoordde: "Als er geen perspectief is, dan kunnen wij ons niet blijvend aan de
regels houden!" En dáár zit volgens mij het grote probleem: wat de politici
ook beweren over "de nakende vrijheid",
er is geen perspectief. Wel integendeel: elke keer als er een beetje hoop aan
de horizon verschijnt, zien we die binnen de kortste keren weer verder weg schuiven.
Al een jaar lang doen we allemaal (of toch de grote meerderheid) ons
uiterste best, en volgen we de richtlijnen nauwgezet... Maar wat heeft het
opgeleverd? Bitter weinig, want we zitten nog altijd midden in de pandemie en
de cijfers blijven op een kritiek en onrustwekkend hoog niveau hangen. En om de
andere dag is er ergens wel een viroloog of een epidemioloog, of een spoedarts, die aan de
alarmbel trekt omdat "de derde golf niet
meer te vermijden is". Kan iemand mij dan zeggen waarom we nog ons best
zouden blijven doen? Waarom zouden we ons aan die strikte en beklemmende regels
blijven houden als het toch niets oplevert? Als we ondanks al onze opofferingen toch met zekerheid die "derde golf" over ons heen krijgen, waarom zouden we die moeite dan blijven doen?
Misschien zouden onze beleidsmakers toch eens een "motivatiepsycholoog" moeten consulteren
om te leren hoe ze beter zouden communiceren als ze de bevolking blijvend in hun
verhaal willen mee krijgen? Want zoals ze het tot nu aangepakt hebben, brengen
ze er niet veel van terecht. In plaats van ons af en toe eens een beetje aan te
moedigen, ons wat verse moed te geven, blijven de experten ons bestoken met
onheilsberichten: "De derde golf is op
komst! De Britse variant zal ons overspoelen!"
Als ik nu een student van zo'n negentien jaar zou zijn, die voor het
eerst van een beetje vrijheid kan genieten, en niet de oude man die ik nu eenmaal ben, dan
zou ik ook zeggen: "Foert! Jullie kunnen
allemaal den boom in! Ik speel niet meer mee!"
En dan is er nog de vaccinatie-sage om alles nóg wat erger te maken...
Begin dit jaar, toen de eerste vaccins beschikbaar werden, waren de
berichten en vooruitzichten euforisch: tegen de zomer zou iedereen al minstens
één keer ingeënt zijn. Wij konden allemaal weer dromen. En de jongeren des te
meer: over Rock Werchter en andere festivals, over uitgaan en feesten, over
reizen en vakanties, ... Maar de euforie sloeg al snel om want het vaccinatieplan
sputterde. "De schuld van de
farmabedrijven!" Want die konden of wilden niet tijdig, of niet voldoende,
leveren. Dat is waar. Maar dat is iets waar de regering vooraf rekening had
kunnen mee houden; ze wisten dat het risico erin zat. En dan hadden ze die
euforische boodschappen niet mogen rondstrooien. Elke pedagoog zal je vertellen
dat je de jongeren geen beloftes mag maken die je niet kan houden, want dat keert
als een boemerang in je gezicht terug.
Wat we nu zien, de jongeren die zich niet (meer) aan de regels houden
en die onverantwoord samen troepen, zelfs nu "de derde golf begonnen is", dát is
die boemerang die pijnlijk hard is terug gekeerd.
En dus ja: "Schandalig!"
Maar het is niet zozeer over de jeugd dat we schande moeten spreken,
maar wel over het geklungel van de regering en de aanhoudend ontmoedigende
boodschappen van sommige experten...
Dinsdag 9 februari was "dikke
truiendag". Dat is de dag waarop, in principe, de verwarming een graadje
lager gezet wordt, en iedereen verondersteld wordt een dikke trui te dragen.
Allemaal voor het milieu, veronderstel ik.
Dit jaar was "dikke truiendag" toch nét iets anders.
In elk geval in de scholen, want daar is het eigenlijk al de hele winter "dikke truiendag". Omwille van Corona
moeten in de meeste klaslokalen op tijd en stond de vensters open gezet worden,
of wordt gewoon les gegeven met open ramen. Om te zorgen voor voldoende frisse
en verse lucht in de strijd tegen Corona. Tenzij de lokalen zouden voorzien
zijn van een super-de-luxe ventilatiesysteem, maar gezien het constante
geldgebrek voor ons onderwijs zijn dat de uitzonderingen. De kinderen kunnen
dus tijdens de les volop blijven genieten van de gezonde buitenlucht. Wie zou
daar niet blij om zijn?
Maar "dikke truiendag" was
dit jaar vooral speciaal omdat het begin februari buiten ook overdag bleef
vriezen, tot min 5 graden of erger. Les volgen met open ramen is toch een
aparte ervaring in zo'n omstandigheden. De verwarming nóg een graadje lager
zitten, was bijgevolg niet aan de orde. De binnentemperatuur raakte nauwelijks
aan 14 graden. Mits de verwarming een beetje hoger te zetten in plaats van
lager. Voor het milieu was dat niet zo best, en voor de energiefactuur van de
scholen ook al niet. Maar ja: Corona, hee...
De kinderen zaten dus in de klas te bibberen met drie lagen ondergoed
aan, en een paar T-shirts en nog twee truien er bovenop. En met handschoenen
aan, en een warme muts en sjaal. Lijkt me echt ideaal om geconcentreerd les te
volgen. Lijkt me ook super voor het welbevinden van de kinderen. En van de juf
of de meester. Maar ja: Corona, hee...
Het "grappige" is dat
viroloog Steven Van Gucht diezelfde dinsdag kwam vertellen dat de kans op
besmetting in dat koude, droge weer veel groter is dan bij warm weer. Omdat de fijne
speekseldeeltjes en de aërosolen die we uitademen, en die echte
virus-containers zouden zijn, in koude droge lucht véél verder kunnen zweven. Het
virus blijft ook langer besmettelijk: "Bij
lagere temperaturen verlopen chemische reacties trager, zodat ook de afbraak
van virussen wordt vertraagd. Dat betekent dat het virus langer blijft
rondhangen in druppeltjes die door de luchtwegen worden uitgestoten." Bovendien
is onze weerstand tegen infecties zwakker als we het koud hebben: "Vooral in de winter hebben de droge, koude
lucht en het gebrek aan zonlicht een negatieve uitwerking op het vermogen van
het lichaam om luchtweginfecties als de griep of het coronavirus SARS-CoV-2 af
te weren."
Het lijkt me dus een bijzonder goed idee om in die bijtende koude de
ramen wijd open te zetten en de kou binnen te laten. Dat zal uitstekend geholpen
hebben bij de verspreiding van eventuele virussen in de gehele klas en het
oplopen van infecties.
Terloops: de minimale binnentemperatuur in een werkplaats is in België
wettelijk vastgelegd. Voor "zeer licht
werk", zoals bijvoorbeeld secretariaatswerk, bedraagt die 18 graden; voor "licht werk", zoals handenarbeid aan een
tafel, is dat 16 graden. In de klaslokalen met die geopende vensters raken ze
nauwelijks aan 14 graden, wat impliceert dat er in die klaslokalen eigenlijk
niet zou mogen gewerkt worden.
Normaal gezien komt het Comité
voor preventie en bescherming op het werk in zo'n geval tussen. Maar
blijkbaar zijn de bestaande wetten en regels en afspraken nu niet meer van tel. Corona, hee...
Het "nieuwe normaal", dat
wordt een samenleving waarbij alle wetten en voorschriften helemaal anders
worden, en nog uitsluitend door de corona-experts worden bepaald. Het "nieuwe normaal", dat is een samenleving
zoals die ons door de virologen opgedrongen wordt. En het enige wat daarin nog
een rol zal spelen, is de gecultiveerde angst voor Covid-19. Ons "welzijn" en ons "geluk"
zal van geen belang meer zijn.
Voor de meeste mensen is de impact van deze "corona-crisis" op ons leven beperkt gebleven tot de sociale
ontberingen (zoals het gemis aan "echt"
contact, de fysieke afwezigheid van vrienden en familie, de beperkingen in
ontspanningsmogelijkheden, het gevoel "opgesloten"
te zijn). Maar materiële ontberingen hebben we er niet door gekend.
Althans niet diegenen onder ons die gewoon aan het werk konden blijven
en bij wie de inkomsten zijn blijven binnen vloeien als voorheen. Als er aan
onze "materiële situatie" al iets
veranderd is, dan is het vermoedelijk eerder dat we méér gespaard hebben. Omdat
we tóch de hele tijd in ons kot gebleven zijn.
Dat geldt jammer genoeg niet
voor diegenen die door de corona-crisis (al dan niet tijdelijk) zonder werk
zijn gevallen.
De corona-maatregelen hebben er in elk geval voor gezorgd dat mensen
die vroeger in tijdelijke jobs werkten (in de horeca, of als poetshulp, of als
klusjesman), dat nu niet meer kunnen, en uiteindelijk op straat geraakt zijn.
Zo is er bijvoorbeeld het verhaal van Alexei,
een Poolse alleenstaande man. Alexei is al jarenlang in België. Hij verdient
geld met klusjes in de bouw. "U moet niet
denken dat wij allemaal bedelen", zegt hij, "ik heb vaak een inkomen." Maar het is geen vast inkomen, en niet
genoeg om een huur van te betalen. Nu zijn er geen klussen. En dus geen
inkomen. "Wegens het virus." En dus
moest hij de voorbije barre windermaanden op straat overnachten.
Dat is trouwens een wereldwijd fenomeen: over de hele wereld ziet men
dat de kansarmen, die met klusjes de kost probeerden te verdienen, nu in die
ellende en uitzichtloze armoede getuimeld zijn.
De "gelukkigen" onder hen
die zonder werk gevallen zijn, zijn zij die dan toch nog kunnen rekenen op hun
werkloosheidsuitkering.
Of dat is althans de theorie. Want de realiteit blijkt in veel
gevallen toch nét iets minder rooskleurig. Zéker voor die werklozen die moeten
betaald worden door de Hulpkas: "Sinds de
start van de coronacrisis worden de vakbonden en de Hulpkas voor Werkloosheidsuitkeringen
(kortweg HVW, de overheidsinstelling die hetzelfde doet als de vakbonden voor
mensen die geen lid zijn van een vakbond) bedolven onder de aanvragen voor werkloosheidsuitkeringen. Vooral
bij die Hulpkas zijn de vertragingen bij de uitbetaling schrijnend. Volgens
federaal minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) gaat het om duizenden nog
te behandelen dossiers voor november en december."
Het is mij niet helemaal duidelijk hoe het komt dat de vakbonden er
wél vrij goed in slagen om de werkloosheidsvergoedingen tijdig uit te betalen, terwijl de
Hulpkas dat niet kan. Het zou misschien een beetje kort door de bocht zijn om
het personeel van de Hulpkas van onwil of luiheid te beschuldigen. Laat ons het
er bij houden dat ze schandelijk onderbemand zijn. Ik vermoed dat de overheid
andere prioriteiten heeft dan te zorgen voor een redelijke uitbetalingstermijn
van werkloosheidsvergoedingen?
Terwijl de werkloosheidsvergoedingen daardoor soms maandenlang op zich
laten wachten, blijven de maandelijkse kosten wél consequent doorlopen: huur,
elektriciteit, bijdragen voor de zorgverzekering, enzovoort. En als die kosten
niet betaald (kunnen) worden, wegens geen inkomsten, dan komen daar al gauw
nalatigheidsintresten bovenop, boetes, administratieve kosten. En uiteindelijk
verschijnt er zelfs een deurwaarder. Voor ze het weten, zitten die mensen in
een neerwaartse spiraal waar ze zonder hulp niet meer uit geraken. Terwijl ze
daar zélf geen enkele schuld aan hebben.
Voor wie dat allemaal nog altijd een beetje te "abstract" vindt, heb ik nog een greepje uit de realiteit. Wat
volgt, is een pijnlijke getuigenis vanuit de hulporganisatie "Mondiale Werken", die zich onder andere
ontfermt over mensen die asiel gekregen hebben en nu hun moeizame weg zoeken in
het doolhof van al onze voorschriften en regels en mogelijkheden, en daarbij dikwijls op een gesloten deur botsen. Maar in deze
coronatijden blijven de deuren dikwijls zelfs ook gesloten voor wie wél de weg
kent. En waar de deur toch nog open staat, is men aan het verdrinken. Het zijn
jammer genoeg "kleinigheden", "akkefietjes" die niet aan bod komen in
de journaals en reportages. Vermoedelijk omdat dit allemaal niet past in het
globale plaatje dat de overheid, met de hulp van de media, ons wil laten zien.
Maar de gevolgen zijn wél dat meer en meer mensen letterlijk en figuurlijk in
de kou blijven staan, en beetje bij beetje wegzinken in het drijfzand van
kansarmoede.
"De Sociale Verhuurkantoren zijn
overrompeld en kunnen de toevloed niet meer bolwerken. Ze hebben maanden
achterstand.
Huisvestingsmaatschappijen worden
overspoeld door kandidaten maar het aantal zoekenden is omgekeerd evenredig met
het aantal beschikbare woningen. Waardoor de prijzen van huurwoningen
exploderen. Het principe dat je niet méér dan een derde van je inkomen mag
besteden aan de huur, maakt het voor vele ook onmogelijk om te huren. Want wie
heeft dan zo een hoog loon? Een nettoloon van méér dan 2000 euro is al lang niet
meer mogelijk voor heel veel mensen. Dat is géén minderheid, het is een grote
meerderheid aan het worden. En niet alleen bij 'kansarme' mensen.
Ook de mutualiteiten hebben een
grote achterstand en weten niet meer wanneer het ophoudt. Al doen ze wel
serieus hun best om alles zo goed mogelijk op te lossen.
Bij de vakbonden is geen
telefonisch contact meer mogelijk. Mails worden wel ooit eens gelezen maar of
dit dan opgelost wordt, is een andere vraag. Ze hebben een hele grote
achterstand en geen tijd om te antwoorden.
Bij de RVA is het nog erger: heb
je een probleem, dan zullen ze dat wel bekijken binnen zes maanden ofzo.
Hulpkassen kunnen de toevloed
ook niet meer aan. En dus: helaas geen uitkering mogelijk voorlopig. (Met alle
gevolgen van dien door de onbetaalde rekeningen...)
Het FONS (de nieuwe Vlaamse
overheidsdienst voor de uitbetaling van de 'groeipakketten', de vroegere 'kinderbijslag')
laat weten dat ze enkel communiceren via brief of mail of de eBox. Alleen: 'Sorry,
we zitten vandaag met 1700 mails achter hier in Antwerpen...'
Vlaams Woningfonds: 'Sorry... Om
een lening aan te gaan om een woning te kopen worden er geen fysieke afspraken
gemaakt. Je mag ons steeds bellen in de voormiddag. Zie wel dat je de loonfiches
bij de hand hebt van de voorbije zes maanden.'
VDAB geeft zélf geen informatie.
Er is geen mogelijkheid om een opleiding aan te vragen, of meer uitleg, want
enkel de VDAB zélf mag mensen bellen om een afspraak te regelen in hoogste
nood."
Het wordt, mede door die achterstand bij allerhande officiële
instanties en de quasi-onmogelijkheid om hen te bereiken, financieel voor velen
steeds zwaarder. En zelfs al komt er een afbetalingsplan, bij sommigen
verdubbelen de rekeningen dan nóg: de gerechtsdeurwaarder, herinneringskosten, eerder
gemaakte afbetalingsplanningen die niet haalbaar waren, enzovoort.
Dit alles zou (tijdig) kunnen geregeld worden door de officiële instanties
maar blijkbaar lukt dat in deze coronaperiode niet meer.
Nee, niet
iedereen is zonder kleerscheuren deze lockdown door gekomen...
Het grote optimisme omtrent de nakende "vrijheid", zoals Minister Frank Vandenbroucke ons begin dit jaar
heeft voorgehouden, weliswaar "met twee
woorden", is ondertussen al lang verzwonden.
En van de uitgekiende vaccinatiestrategie blijft ook niet veel
overeind.
Herinnert u zich nog het basisprincipe? Ze zouden eerst "de meest kwetsbaren" vaccineren, want
die hebben de grootste kans om in het ziekenhuis en op de Intensieve Zorgen
terecht te komen bij een besmetting. Als die eerst aan de beurt kwamen, zou dat
heel zeker de druk op de ziekenhuizen en op de Intensive Care afdelingen
verlichten. En het aantal sterfgevallen zou drastisch dalen ook, want de meeste
dodelijke slachtoffers waren en zijn de oudjes.
Héél knap bedacht allemaal. Maar we zijn nu bijna twee maanden ver in "het jaar van de verlossing". En wat zien
we? Het aantal sterfgevallen daalt niet of nauwelijks. Het aantal patiënten op
intensieve zorgen vermindert ook niet, en het aantal ziekenhuisopnames al
evenmin. De positiviteitsratio wil ook al niet zakken: die blijft op, en nu zelfs
boven, 5% hangen. De 75-plussers vertegenwoordigen nog altijd méér dan drie
kwart van alle overlijdens, en het aantal besmettingen ligt nog altijd veruit
het hoogst bij de tachtig-plussers volgens de gegevens van Sciensano.
Wat is er dan fout gelopen, waardoor de rooskleurige vooruitzichten
helemaal in het water gevallen zijn?
Ligt het aan die "Britse variant"
misschien? Ja, dat moet het zijn! Want niet alléén is die veel besmettelijker
dan de "Wuhan-variant", bovendien zou
nu uit recent onderzoek blijken dat de "Britse"
zieken ook veel langer besmettelijk blijven. (Het is echt wel bijzonder handig,
en frappant, dat er altijd net op tijd een studie verschijnt waarvan het
resultaat prima in het verhaaltje past...)
Of ligt het toch aan onze trage vaccinatievooruitgang? We zijn
ondertussen "al" aan ongeveer 3,5%
van de bevolking geraakt. Aan het huidige tempo hebben we maar 1260 dagen meer
nodig eer iedere Belg gevaccineerd is. In Israël zitten ze ondertussen al aan
zowat 40% (van de Joden, welteverstaan), en daar zien ze wél een gunstig
effect. In zoverre zelfs dat ze daar al naar échte versoepelingen mogen
uitkijken.
En tóch klopt er iets niet, want al méér dan 87% van de bewoners van
onze woonzorgcentra zou al minstens één keer ingeënt zijn, en al bijna 78%
heeft de twee prikjes gekregen. Die zouden dan toch allemaal safe moeten zijn?
Wie zijn dan die mensen die toch nog ernstig ziek worden en overlijden? Misschien
zijn het dan wel al die oudjes die niet in een woonzorgcentrum verblijven en
aan hun lot overgelaten werden? Want blijkbaar is al bij al nog altijd maar 25%
van alle 85 plussers ingeënt...
Hoe het ook zit: de epidemie blijft hangen. En wat uiteindelijk wel
moest gebeuren als die corona niet wil wijken, is tenslotte gebeurd: ik heb ook
prijs. Ik ben ook besmet geraakt. Vermoed ik toch.
Ik zou wel niet weten hoe ze mij dat geflikt hebben, want ik kom
alléén mijn huis uit om mijn boodschappen op te halen bij Collect & Go, of om een klein broodje te halen bij de bakker.
Ik geef toe: ik ben op 15 en 16 februari wél, héél even, bij Volvo langs geweest omdat mijn
auto binnen moest voor onderhoud, maar de man tegenover mij stond achter plexiglas
en we hadden allebei een mondmasker op.
Geen idee dus waar ik die Covid zou opgeraapt hebben! Maar ik heb het
wel. Denk ik. Althans volgens de affiche van "Zorg en Gezondheid". Want die meldt de volgende symptomen van
Covid-19: hoesten, koorts, geur- en smaakverlies,
ademhalingsmoeilijkheden, waterige diarree, spierpijn of keelpijn of hoofdpijn,
verkoudheid, vermoeidheid. En ja: ik héb waterige diarree gehad, en een
beetje last van de keel. Ik héb 37,2° koorts gehad, en ik loop de hele tijd te
niezen en te snotteren. En ik bén constant vermoeid. Nee, ik kan niet alle symptomen afchecken, dat is waar.
Maar moet je ze persé allemaal hebben? En trouwens: de virologen hebben ons bij
herhaling verzekerd dat er géén andere virussen in de lucht zijn. Het kán dus
alléén maar Covid-19 zijn. Of niet?
De
affiche bevat ook de waarschuwing: "BEL
BIJ DEZE SYMPTOMEN ZO SNEL MOGELIJK NAAR JE (HUIS)ARTS EN BLIJF METEEN THUIS"
Thuis
blijven doe ik sowieso. Maar ik ben toch nog niet direct van plan een arts te
bellen...
Morgen,
of overmorgen, of toch binnenkort, krijg ik mijn vaccin en dan word ik nooit
meer ziek!
We beleven woelige en harde, zelfs sombere tijden. En dan zou je
denken dat iedereen (leiders en volgers, producenten en consumenten, ...) aan hetzelfde
zeel zou trekken, dat we allemaal samen schouder aan schouder tegen de "onzichtbare vijand" zouden strijden.
"Solidariteit", weet je nog?
Hét kenmerk van het "nieuwe normaal".
Maar daar blijkt niets van te kloppen. Wel integendeel: nooit eerder was er zó
veel onderlinge tegenspraak, nooit eerder was er zó veel onenigheid.
Ligt het aan het virus, waardoor mensen niet meer in staat zijn om
simpelweg de waarheid te spreken? Het zou kunnen, hee, dat het virus onze "waarheidsreflex" aantast. Of is het de
erfenis van Donald Trump, waardoor het onderscheid tussen vals en "echt" nieuws helemaal verloren is
gegaan? Hoe dan ook, we worden overstelpt met leugens of halve waarheden. Wat
vandaag waar is, is het morgen al niet meer. De ene houdt vol dat iets zwart is
en de ander beweert pertinent dat het wit is.
En dan is men verwonderd dat heel veel mensen het wel gehad hebben, en
helemaal niets meer geloven van wat wie dan ook vertelt. En zich dan maar laten
overtuigen door een "simpele uitleg":
dat het allemaal één groot complot is. Wie zou hen dat nog kwalijk kunnen
nemen?
Neem nu de klucht rond de levering van de Pfizer-vaccins. Op een bepaald
moment zouden er 86.000 moeten geleverd worden aan ons land. Maar Pfizer had
problemen met een onderaannemer, en de verontwaardigde boodschap van onze
politieke leiders was dat er maar 60.000 zouden komen, waardoor heel onze
vaccinatie-strategie in het water viel. Grote ongerustheid en ontgoocheling bij
de zorgverleners die een spoedige vaccinatie in rook zagen vervliegen.
"Niets van aan", zei Pfizer, "We leveren er ongeveer 80.000."
Nauwelijks minder dan eerst beloofd dus. Alle tamtam was voor niets
geweest. Of toch niet? Niemand die het nog met zekerheid weet, want er is
ondertussen al zó veel mist gespuid dat men het aantal dosissen al niet meer
kan tellen.
Het grapje over hoeveel dosissen we nu in ons land eigenlijk (al dan
niet hebben), leverde trouwens ook een mooi staaltje "parlementair debat" op. De oppositie verweet de regering te traag
te vaccineren, en veel te veel ongebruikte dosissen in de diepvries te laten
liggen. Waarop superman Frank Vandenbroucke een staaltje moderne wiskunde ten
beste gaf om te bewijzen dat elke dosis gebruikt wordt. Ondertussen hebben we
al bijna elke mogelijke variant gehoord: "Dosissen
te veel, dosissen te weinig, net genoeg"... Geen mens die nog kan volgen. Geen
mens ook die nog gelooft wat men ons vertelt.
En als de heisa rond Pfizer een "klucht"
was, dan is de trammelant met AstraZeneca een "zwarte komedie". Daar spreken ze elkaar flagrant tegen, en
beschuldigen ze elkaar van leugens en valse berichten. Is AstraZeneca
contractueel verplicht om in de komende maanden 400 miljoen dosissen aan Europa
te leveren en is er dus sprake van "contractbreuk"
als ze maar aan 100 miljoen raken?
"Uiteraard", zegt Europa,
want "een contract is een contract."
"Uiteraard niet", zegt
AstraZeneca, want "we hebben enkel
beloofd dat we ons best zouden doen, en we kunnen het ook niet helpen dat
jullie later getekend hebben dan de Britten..."
Een zielig en kleingeestig schouwspel dat het vertrouwen van de
twijfelaars niet zal herstellen.
En wat dan te denken van de wederzijdse verhalen over de Chinese en
Westerse vaccins?
Volgens de Chinese media zijn de Westerse vaccins "gevaarlijk", want zie: kort na de
toediening van het vaccin van Pfizer zijn onder andere in Noorwegen 10 mensen
gestorven. Dat het ging om stokoude patiënten die wellicht sowieso op het
randje van het graf stonden, wordt fijntjes verzwegen. En al was de boodschap dan
wel vooral voor "de interne markt"
bestemd, het verhaal is wél ook tot bij ons doorgedrongen (met dank, alweer,
aan de sociale media). En dat was vers koren op de molen van de "anti-vaxxers".
Maar als de Chinezen vuile spelletjes kunnen spelen, dan kunnen wij
dat ook. En dus laten de Westerse experten héél graag héél expliciet hun
twijfels horen over de vijf verschillende Chinese vaccins (die, in
tegenstelling tot die van ons, op de "traditionele
manier" gemaakt worden: op basis van levende maar afgezwakte virussen).
Westerse wetenschappers verklaren met grote stelligheid dat die Chinese vaccins "maar" 50 % effectiviteit hebben,
terwijl dat voor "de onze" wel 90 of
95 % is. Minderwaardige producten dus. Waarbij fijntjes verzwegen wordt dat ons
griepvaccin amper 40 % effectief is, en dat ook de vaccins van AstraZeneca en
van Johnson & Johnson "maar" aan
60 % geraken...
Kortom: iedereen doet keihard zijn best om het vaccin van "de ander" af te breken of in een slecht
daglicht te stellen. En, opnieuw: dan is men verwonderd als blijkt dat meer en
meer mensen het zaakje niet vertrouwen.
Nee, het is geen hoogstaand schouwspel wat zich in deze corona-wereld
afspeelt! Mijn vermoeden dat Covid-19 de verstandelijke vermogens aantast,
wordt met de dag sterker...
"Boontje komt om zijn loontje"...
Het is een oeroud spreekwoord, maar het blijft wél waar!
Dat blijkt dezer dagen nog maar eens: we hebben, vooral van de kant
van Europa, zó hartstochtelijk gevochten om een "harde Brexit" te vermijden, en zie: nu zitten we met de gebakken
peren. De "Britse corona-variant",
dus. Hadden we die "harde Brexit"
laten komen, dan waren de grenzen met Groot-Brittannië nu hermetisch gesloten
geweest, en was die "Britse variant"
nooit tot bij ons geraakt. Maar nee, we wilden absoluut een "zachte Brexit", en het is een
halfslachtige versie geworden. Waardoor alles wat ongewenst van de overkant van
het kanaal tot bij ons komt, tóch vrij en ongehinderd binnen raakt. Dus ook die Britse corona-variant.
Men spreekt over een "Britse"
variant, maar eigenlijk is het een "Engelse"
variant. De Schotten en de Ieren hebben die evengoed, ongewenst, cadeau gekregen.
Net zoals ze ook die Brexit zélf vanuit London opgedrongen gekregen hebben terwijl ze
er eigenlijk niets van wilden weten.
Om één of andere reden zou die variant
véél besmettelijker zijn dan de variant die bij ons woont. Al is er, zoals
meestal, nogal wat onenigheid onder de experten over de graad van
besmettelijkheid. Eerst was er sprake van misschien wel 70% "méér besmettelijk", volgens meer
recente gegevens van onderzoekers in Oxford zou het "slechts" 30 % zijn, en onze eigen experten beweren nu dat het
eerder 65 % is.
Ik heb er geen idee van hoe dat zou te verklaren zijn. Het is een
mutatie naar het schijnt. Bij "mutaties"
denk ik dan aan "The X-Men" of aan de "Teenage Mutant Ninja Turtles", maar
ik vermoed dat we hier over iets anders spreken. Volgens de virologen is daar
niks bijzonders aan, dat een virus "muteert".
Blijkbaar muteren virussen de hele tijd, en meestal blijft dat zonder gevolgen. Maar
dit zou dan eerder een mutatie zijn zoals Peter Parker er eentje heeft
doorgemaakt, waarna hij de superheld Spiderman
geworden is. Een "super"-virus, dus.
Vermoedelijk heeft dit virus meer "spikes"
om met onze eiwitten te koppelen? Of misschien is het gewoon vriendelijker en
daarom méér welkom in ons lichaam?
Aangezien deze variant
veel succesvoller is dan de bestaande "Europese
variant", verwachten de virologen dat deze Britse versie op (relatief
korte) termijn de andere zal verdringen. Typisch voor die Britten, natuurlijk:
die willen overal de baas gaan spelen, in plaats van braaf op hun eiland te
blijven. Dat was vroeger al zo: "Rule,
Britannia! Britannia, rule the waves." Ze denken nog altijd dat ze een "wereldmacht" zijn, die Engelsen, en dat
ze overal hun wil kunnen opdringen. Dat is trouwens ook de reden waarom ze uit
de Europese Unie gestapt zijn: ze moesten zich plooien naar de regels van
anderen, en dat konden ze niet verkroppen. Vanaf nu gaan ze het zélf weer
beredderen. Het zal mij benieuwen. Ik hoop alleen maar dat ze niet al té veel
van hun misbaksels, zoals die corona-variant, over het kanaal zullen sturen!
Hoe dan ook: deze variant
zou ons niet zieker maken, integendeel zelfs. Al zijn de experten het, uiteraard, ook daar
alweer niet over eens. Maar het is wel véél besmettelijker, ook voor kinderen. Wat dus het risico op die gevreesde "derde golf" weer wat groter maakt. Als het van de meest
luidruchtige van onze virologen zou afhangen, dan komt een nieuwe sluiting van
de scholen dan ook weer dichterbij...
Bijgevolg kan er in geen enkel geval sprake zijn van versoepelingen.
Wel integendeel: we moeten strenger zijn, en bij voorkeur onze grenzen sluiten. "Niet essentiële verplaatsingen" naar
het buitenland zijn voortaan taboe. Want al wie uit het buitenland (terug)
komt, is een potentiële drager van die Britse variant, die blijkbaar een
voorkeur heeft voor de vakantielanden en ski-oorden.
Enfin, mij niet gelaten: ik neem het die après-skiërs van tijdens de vorige Krokusvakantie,
in 2020, nog altijd kwalijk dat ze dit virus bij ons hebben binnen gesmokkeld.
Ondertussen is er ook al een "Zuid-Afrikaanse"
variant in ons landje gearriveerd, vermoedelijk ook met een toerist mee
gekomen. Wat de virologen alweer in paniek doet waarschuwen voor die "derde golf".
Nee, met de zomer zal onze "vrijheid" er nog niet zijn...
Het moge duidelijk zijn: tegen (eind) deze zomer zijn we van de hele
corona-ellende nog niet verlost. Niet alléén omdat de zogenaamde "Britse variant", die véél besmettelijker
schijnt te zijn dan de "Chinese variant",
alsmaar sterker in opmars is en volgens de experten binnen de kortste keren de "dominante" variant zal worden. Maar
ook omdat de farma-reuzen vuile spelletjes aan het spelen zijn om hun winsten
te maximaliseren, en daarom keer op keer treuzelen met de productie en levering van de
beloofde, en voorziene, dosissen.
Onze "doortastende" regering
heeft trouwens bij de beide problemen een slechte beurt gemaakt: door 160.000
vakantiegangers toe te laten andere varianten te gaan opzoeken, én door zich
keer op keer te laten ringeloren door Pfizer.
Als het ook maar een klein beetje tegen zit, dan hangen we na méér dan
anderhalf jaar nog altijd in de wurgende greep van corona. En dan vraag ik me
toch af: "Hoe kan zoiets?"
De medische wetenschap heeft de laatste jaren, en dan vooral de voorbije
twaalf maanden, reusachtige sprongen vooruit gemaakt. Nog nooit eerder is zó
hard en zó gul geïnvesteerd in medisch onderzoek als nu bij Covid-19. En tóch
slagen we er niet in om de ziekte binnen een redelijke termijn te bedwingen, of
zelfs maar min of meer onder controle te krijgen. Nog nooit eerder in de
geschiedenis heeft een ziekte de hele wereld zó lang geteisterd, nog nooit
eerder in de geschiedenis heeft een ziekte de hele wereld zó lang laten
stilvallen.
Hoe komt dat?
Is dit dan misschien de meest besmettelijke ziekte die ooit over de
wereld is neergedaald? Niet echt, hee... Voor Covid-19 schommelt het "reproductiegetal" R0 al een
hele tijd tussen 1 en 2. Voor een écht besmettelijke ziekte zoals de mazelen
ligt dat op 16 à 18. Dat wil zeggen dat iemand die met het mazelen-virus rondloopt,
tot 18 andere personen zal besmetten, bij Covid-19 zijn dat er hooguit 2.
Is dit dan misschien de meest dodelijke ziekte die ons ooit overvallen
heeft? Ook al niet... De mortaliteit bedraagt voor Covid-19 ongeveer 2,14% wereldwijd:
bij de besmette personen sterven er ongeveer 2 op 100. Voor een ziekte als Ebola bedraagt de mortaliteit minstens
25% en bij sommige uitbraken zelfs tot 90%; bij het oudere coronavirus MERS bedroeg de mortaliteit ongeveer
36%.
Wat is er dan zo bijzonder aan Covid-19 dat het al méér dan een jaar
lang de hele wereld in zijn greep houdt, en dat het maar niet bedwongen raakt?
Het lijkt er sterk op dat het vooral aan de aanpak van de epidemie
ligt. Nooit eerder heeft de wereld op zo'n manier op een infectieziekte
gereageerd. De strategie van de meeste landen is er op gericht geweest om "de piek" van de epidemie zo laag
mogelijk te houden, waardoor onvermijdelijk "de staart" langer werd. Die doelstelling is ook van in het begin
expliciet zo verwoord geweest door onze experten.
Het gevolg van die strategie is nu wel dat "de staart" blijft duren en geen enkele neiging lijkt te vertonen om
uit te doven. Het gevolg is ook dat de totale balans aan dodelijke slachtoffers
véél groter is dan wanneer de ziekte beperkt was gebleven tot een kortere hevige
piek. Dat is trouwens ook gebleken bij "de
tweede golf": die was véél minder intens dan de "eerste golf", maar omdat de staart véél langer is blijven aanslepen, was die "tweede
golf" toch stukken dodelijker.
Nu komt bovendien de "derde golf",
de "Britse golf" ook nog op ons af.
En zullen er nog véél nieuwe slachtoffers vallen.
Hadden we van bij die "eerste
golf" onmiddellijk door de zure appel heen gebeten, zoals bijvoorbeeld bij MERS gebeurd is, dan waren we al lang
van die miserie verlost, en had de "Britse
variant" zelfs nooit de kans gekregen om zich te ontwikkelen.
Kortom: we zijn vreselijk aan het aanmodderen, en ik vrees dat we nog
lang zullen blijven aanmodderen en prutsen. Of om het met de gevleugelde
woorden van onze topminister Frank Vandenbroucke te zeggen: "Zachte heelmeesters maken stinkende wonden..."
Ik blijf me verbazen over de onuitputtelijke vindingrijkheid waarmee
de overheid ons, via de klassieke media, op het gepaste moment de "gepaste" corona-cijfers toont om ons te
motiveren dan wel af te remmen.
Rond de voorbije feestdagen, tijdens de kerstvakantie, was het vooral
belangrijk ons te motiveren om de richtlijnen blijvend na te leven, en bij
voorkeur niet al te veel te zondigen tegen het heilige "één enkel contact" gebod. Dat was niet evident, want zowat iedereen
had zeker in die dagen nood aan de nabijheid van al zijn of haar dierbaren. Hoe
kan je een ouder het recht ontzeggen om zijn of haar kinderen te zien met
Kerstmis? En dus werden de cijfers op zo'n manier gebracht dat we duidelijk
zagen dat onze offers niet vergeefs waren: het aantal besmettingen daalde en
bleef dalen, en ook het aantal ziekenhuisopnames en sterfgevallen.
We waren "op de goede weg",
zó veel was wel duidelijk. En dan werd ten overvloede ook nog eens vergeleken
met andere landen waar ze minder streng waren dan bij ons. In die landen
swingden de cijfers werkelijk de pan uit. Althans volgens de gegevens die we
gepresenteerd kregen. Dus ja: we waren "heelgoed bezig". En nu was het kwestie
van vol te houden en niet te versagen.
Keerzijde van die positieve
communicatie was wel dat diverse beroepsgroepen weer luid om versoepelingen
gingen roepen. De "contactberoepen"
en de evenementensector maakten hardop de bedenking dat het moment misschien
wel aangebroken was om hen weer toe te laten aan het werk te gaan. Aangezien de
cijfers zó goed waren en zó goed bleven evolueren. En vermits "het vaccin" dat ons onze vrijheid zou
terugbezorgen nu eindelijk ruimschoots beschikbaar was.
Tja... daar kon natuurlijk geen sprake van zijn! Op versoepelingen
moeten we (nog) niet rekenen. Die boodschap was wel duidelijk, zowel bij de
virologen als bij onze minister van Volksgezondheid. Misschien zouden we kunnen
mikken op de paasvakantie of zoiets? Als alles goed bleef gaan, áls we niet té
veel zouden zondigen, áls we de "Britse
variant" konden buiten houden, áls er geen "derde golf" zou komen, áls...
En ziedaar: opeens vertoonden de cijfers een heel andere trend. Het
aantal besmettingen begon weer te stijgen, en bleef stijgen. Dat er opeens
massaal méér getest werd, dat werd enkel in de marge verteld. De belangrijkste
boodschap was deze: "Het aantal
besmettingen neemt weer sneller toe. Er kan nu dus duidelijk geen sprake zijn
van versoepelingen. Wellicht zouden we zelfs beter verstrengen!"
Waarmee de kappers nogal kortaf de mond gesnoerd werden.
En de evenementensector? Wachten tot de zomer, hee. "Misschien"...
Alléén de professionele sporters bleven, vreemd genoeg, nog altijd
buiten schot. Hoe hard corona daar ook tekeer gaat, de profsporten, met het
voetbal op kop, blijven gevrijwaard van beperkende maatregelen.
De media zaten wel een beetje verveeld met de cijfers over
ziekenhuisopnames en over de dodelijke slachtoffers. Want die bleven wél
consequent dalen. In het nieuws werd dan maar, in een poging het negatieve
beeld nog te redden, geopperd dat de cijfers "een dubbel beeld" gaven. Ze hadden zich nochtans véél beter kunnen
verweerd hebben met de klassieke boodschap die ze vroeger altijd hadden
gebruikt: dat de cijfers van de ziekenhuisopnames en sterfgevallen altijd één à
twee weken later volgen. Dat ze die dooddoener nu niet gebruikt hebben, is toch
een communicatie-flater, vind ik. Tenzij ze natuurlijk zélf heel goed wisten
dat die cijfers deze keer niet zouden volgen, omdat er simpelweg eigenlijk géén
stijging van het aantal besmettingen was. Want wat bleek? Daar waar de "positiviteitsratio" rond Kerstmis nog
tussen 7 en 8 procent lag, is die tegen midden januari gezakt tot nauwelijks 5
procent. De bewering dat het aantal besmettingen blijft toenemen, is dus een
leugen. Bedoeld om elk geroep om versoepelingen vooraf in de kiem te smoren.
Als er iets zal veranderen
in de komende dagen en weken, dan zullen het eerder verstrengingen dan
versoepelingen zijn, nu de "Britse
variant" ook ons land binnen geslopen is.
Het moge ondertussen duidelijk zijn: alléén Frank Vandenbroucke, en
niemand anders, zal beslissen wanneer en onder welke voorwaarden er
versoepelingen komen. En om dat te verzekeren, zullen wij via de klassieke
media altijd precies die cijfers te zien krijgen die van pas komen om ons braaf
te houden zolang dat volgens Frank nodig is.
En die vaccins dan die ons zullen verlossen?
Op 17 januari hadden wij in België al ongeveer 278.000 dosissen
ontvangen. En daarmee waren "al"
bijna 96.000 mensen ingeënt. (Wat ook betekent dat ongeveer 182.000 dosissen
nog ongebruikt in de diepvries lagen te wachten...) Daarmee zijn dus al ongeveer
0,83 procent van de Belgen ingeënt. Nog maar 99,17 procent te gaan.
"Het gaat vooruit, het gaat
verbazend goed vooruit"...
Als er iets is waar wij Belgen bijzonder slecht in zijn, dan is het
wel: geduldig in de rij onze beurt afwachten. In tegenstelling tot bijvoorbeeld
de Britten of de Scandinaviërs, die gedisciplineerd staan aan te schuiven in
een lange rij om op een bus te stappen of zo, is dat bij ons altijd een gedrum
en een geduw en getrek. Bij ons is er altijd wel ergens iemand die wil "voor kruipen", omdat hij of zij vindt
dat hij of zij een dringende reden heeft om eerst aan de beurt te komen, of
omdat hij of zij vreest anders niet meer aan bod te komen. Bij ons wordt er
altijd getrokken of geduwd als we in een lange rij moeten staan wachten. Ik
vermoed dat dat een beetje het "zuiders
temperament" van een Belg is? Geduld is niet onze sterkste kant, en we zijn
altijd als de dood dat we iets zullen missen of dat we tekort zullen gedaan
worden. Dat is zo als we in de file staan met de auto, dat is zo als we staan
aan te schuiven aan een winkel waar er solden zijn, dat is zo als we tussen de
massa fans staan te wachten aan het Sportpaleis, dat is zo als we aan de kassa
van de Colruyt staan te vloeken omdat het te traag vooruit gaat...
Misschien wordt dát wel één van de (weinige) positieve evoluties door
deze corona-crisis: dat ook wij zullen geleerd hebben om geduldig te wachten.
Omdat we maar met een beperkt aantal mensen in een winkel binnen
mogen, moeten we braaf buiten in de rij gaan staan tot het onze beurt is om de
winkel binnen te stappen. En, al bij al, we doen dat dan ook. Vrij
gedisciplineerd zelfs, met een mondmasker op, en met (in elk geval toch een
klein beetje) afstand tot diegene die voor ons staat.
Omdat iedereen nu opeens het online shoppen heeft ontdekt, kunnen de
webshops en de pakjesdiensten niet meer volgen, en duurt de levering van onze
pakjes net iets langer dan vroeger: de kans dat we onze bestelling "de volgende dag" geleverd krijgen, is
beduidend kleiner geworden. Maar we hebben geleerd om geduldig te wachten, enkele
dagen toch, tot ons pakket eindelijk afgeleverd wordt.
En we zullen nu ook moeten leren wachten op ons verlossend spuitje.
Door de razendsnelle ontwikkeling en goedkeuring van de
corona-vaccins, hadden we al gehoopt dat we met z'n allen in 2021 zouden kunnen
ingeënt worden, en dat we binnen de kortste keren zouden mogen terugkeren naar "het oude normaal". Niet dus... We
moeten allemaal geduld hebben.
Eerst komen de tachtig- en negentig-plussers aan de beurt, en dan hun
verzorgers. En dan de rest van de senioren. En dan pas de "actieve bevolking". Tegen dan zijn we al eind 2021, of misschien
zelfs al 2022. Het zal mij benieuwen of we inderdaad een heel jaar lang braaf
en gedisciplineerd op onze beurt zullen blijven wachten. Zéker als we
ondertussen ook nog altijd strikt de corona-maatregelen zullen moeten blijven
volgen. Want zo lang niet iedereen ingeënt is, of toch bijna iedereen, verandert
er eigenlijk niets aan de bestaande regels en beperkingen.
Ik vraag me toch af of we inderdaad voldoende gemotiveerd zullen
blijven? Ik hoop het, maar ik ben er niet zeker van. Alles zal er wellicht van
afhangen hoe "zichtbaar" het effect
van de inentingen zal zijn, en hoe vlug we er iets van zullen merken?
Als de (sterfte)cijfers, zoals verhoopt, sterk gaan zakken zodra de
vaccinaties volop bezig zijn, dan is de kans groot dat de mensen lakser gaan
worden, omdat het allemaal toch geen kwaad meer kan. Maar ik verwacht eigenlijk
niet echt dat de sterftecijfers significant gaan dalen, want de meeste
dodelijke slachtoffers in de woonzorgcentra zijn niet aan Covid bezweken, en de
kans dat negentig-plussers zullen sterven, zal door die vaccinatie niet veel
beïnvloed worden. En dan zal men misschien gaan twijfelen aan de goede werking
van de vaccins, en zal men ook niet meer bereid zijn om "nog even vol te houden".
Alles bijeen genomen zie ik het eerder somber in. Ik vrees dat het
bijzonder moeilijk zal worden om de bevolking blijvend onder de corona-knoet te
bedwingen, en dat er ons de komende maanden nog erg woelige tijden te wachten
staan.
Want al bij al: hoe lang kan je de mensen aan het lijntje blijven
houden eer ze massaal hun geduld zullen verliezen?
Terwijl de cultuur- en evenementensector al bijna het volledige
rampjaar 2020 zo goed als dood is moeten blijven, zijn de profsporten na een
korte onderbreking toch weer mogen opstarten. Wielrennen, basket, volleybal en
vooral voetbal waren na korte tijd al opnieuw op post om de mensen de nodige
afleiding te bezorgen. "Brood en spelen",
weet je wel.
Maar uiteraard met heel strikte protocollen, en helemaal "corona-proof".
De profvoetballers bijvoorbeeld worden om de drie dagen getest, en wie
negatief is, wordt onverbiddelijk uit de selectie geweerd. En verder blijven ze
allemaal braaf in hun "club-bubbel"
en houden ze zich strikt aan de regels. Zeggen ze zelf.
Hoe zouden we er dan iets op tegen kunnen hebben dat de
voetbalcompetitie doorgaat? Ook al is voetbal een "contactsport" bij uitstek, met al dat geduw en getrek. En ook al
wordt er tijdens de wedstrijd geen mondmasker gedragen hoewel het in voetbal
onmogelijk is om altijd anderhalve meter afstand te houden. Het zit dus wel "safe", bij onze voetballers.
Het zijn echt wel "vitters" en "kommaneukers" die kritiek hadden op
het knuffelgedrag van de
voetballers tijdens en na een wedstrijd. Ja toch? Want wat kan daar nu verkeerd
aan zijn? Ze zijn immers allemaal getest, en veilig bevonden, en ze houden zich
strikt aan de regels in hun bubbel. Ik weet het wel: het is behoorlijk asociaal
en weinig empathisch dat zij dat wél zouden mogen, voor de ogen van alle brave
mensen die al maandenlang tevergeefs naar een knuffel snakken. Maar ja: het
zijn "de emoties", hee: "de ontlading", "de trance van het moment". Ze kunnen er niets aan doen, het is
sterker dan henzelf...
Misschien kan ik dat ook als uitvlucht gebruiken als ik ooit eens op
een knuffel betrapt wordt en een corona-boete riskeer te krijgen. Zou dat
werken?
Ik heb wel een andere bedenking omtrent onze voetbalclubs: "Als alles zo corona-proof is, en iedereen
goed getest wordt en in de club-bubbel blijft, en zich aan de regels houdt... hoe
komt het dan dat om de haverklap competitiewedstrijden moeten uitgesteld worden
omdat een club té veel besmette spelers heeft?"
Eupen bijvoorbeeld staat al een aantal wedstrijden achter, en
Beerschot ook, omdat ze niet eens meer een volledige kern konden samenstellen
met gezonde spelers. Maar eigenlijk hebben alle profclubs al af en toe een paar
spelers moeten missen wegens een corona-besmetting. Hoe kan dat dan? Je kan
toch niet door het virus besmet raken als je alléén maar in contact komt met
gezonde, niet besmette mensen?
Dat kan niet, hee... En dus is het échte probleem niet zozeer dat die mannen elkaar als
giechelmeisjes staan te knuffelen, maar wél dat ze zich duidelijk niet aan de
regels houden, en dat ons profvoetbal helemaal niet "corona-proof" is. Het is een farce, het is bedrog. En iedereen is
er met open ogen ingelopen, hoe duidelijk de aanwijzingen ook zijn...
Alsof de commotie omtrent het geknuffel nog niet genoeg is, menen onze
rotverwende voetballers dat ze er gerust nog een schepje bovenop mogen doen. En
dus gooien ze er af en toe ook nog eens een "lockdown feestje" tussenin. Bij Oostende, bij Westerlo, bij Cercle
Brugge. Voor zover we tot nu al weten. Dat zal ook wel door "de emoties" komen, zeker?
Ze hebben "een gepaste sanctie"
gekregen, naar het schijnt. En daarmee is de zaak dan van de baan? Daarmee zal
de publieke opinie gesust worden? Al die mensen die zich eenzaam voelen, en
corona-moe, maar die op de tanden bijten in de hoop dat het ooit weer beter zal
worden... Zullen die genoegen nemen met "een
gepaste sanctie" en zich niet laten ontmoedigen of opstandig worden? Ik
vrees er eerlijk gezegd een beetje voor.
Wordt het daarom niet eens tijd voor een meer kordate aanpak? Wordt
het geen tijd om dat hele voetbalcircus weer stop te zetten? Het is in alle
opzichten een anomalie, een provocatie, een aanslag op de motivatie van alle
anderen. En het dient ook helemaal tot niets, het heeft totaal geen "toegevoegde waarde", het is allesbehalve
een "essentiële" bezigheid. Het leidt
alléén maar tot frustratie en ongenoegen.
Leg het hele gedoe weer stil, net zoals alle andere vormen van "entertainment". Dat zou al bij al
tenminste eerlijk en fair zijn tegenover al die artiesten of werknemers in de
entertainmentsector, die al maanden lang op hun kin mogen kloppen...
Goed nieuws van het corona-front: er kan zelfs al in 2020 met de
vaccinaties gestart worden in Europa, en dus ook bij ons in België. We zijn er
in elk geval "klaar voor". Dat heeft
onze premier gezegd, en hoofd-vaccinoloog Pierre Van Damme heeft dat bevestigd.
Al zou ik niet al te voorbarig gaan jubelen: véél vaccins zullen er
nog niet zijn voor ons land. De échte vaccinatiegolf zal pas in januari op gang
komen. En ook dan nog altijd maar op halve kracht, want Pfizer kan maar 300.000 dosissen leveren in plaats van de beloofde
600.000. Dat betekent dat in januari/februari 2021 maar 150.000 mensen, in de
woonzorgcentra, kunnen ingeënt worden.
Maar daarna zou alles op
kruissnelheid moeten raken, en vanaf (vermoedelijk eind) maart zou kunnen gestart worden met de tweede
fase: de 65-plussers. Wie gehoopt had dat we tegen de zomer van 2021 met z'n
allen gevaccineerd zouden zijn, die mag zijn verwachtingen nu al bijstellen.
Het valt trouwens te voorspellen dat er nog bijkomende vertragingen
zullen volgen bij de beloofde levering van vaccins door Pfizer. Misschien
buiten hun wil om? Al vermoed ik toch dat het eerder om een gedurfde
marketingstrategie gaat: zolang zij de enigen zijn die een vaccin op de markt
hebben, is hun product een zeldzame schat voor alle hunkerende kopers. En dan
kan het nooit kwaad om "de honger"
een beetje extra aan te wakkeren door wat terughouding in de levering. Zodra de
concurrenten ook op de markt gaan verschijnen, werkt die strategie natuurlijk
niet meer zo goed. Maar ondertussen kunnen ze nog zo lang mogelijk van hun monopoliepositie
profiteren. Hoe zou je zelf zijn...
Maar goed: het zal wel iets langer duren dan verwacht en voorzien,
maar in de loop van 2021 mogen we met z'n allen op een spuitje "hopen". En dan wordt alles weer "zoals vroeger".
Of niet? In elk geval niet direct...
Ik vond dat oud vrouwtje op tv bijzonder aandoenlijk toen ze met een
hoopvolle glimlach enthousiast uitkeek naar haar spuitje: "Dan zal ik eindelijk weer mijn kinderen kunnen vastpakken!"
Niet dus, hee... Zowel onze minister van Volksgezondheid als
top-virologe Erika Vlieghe hebben al duidelijk gemaakt dat we geen al te grote
verwachtingen mogen koesteren: "Veel
mensen hebben de indruk dat ze van alles zullen mogen als ze gevaccineerd zijn.
Zo werkt het natuurlijk niet. We moeten ons allemaal aan de maatregelen blijven
houden tot we voldoende immuniteit bereikt hebben als maatschappij."
De arme oudjes die hunkeren naar een beetje warmte en fysiek contact
met hun geliefden, en die gehoopt hadden na "het spuitje" eindelijk uit hun isolement en eenzaamheid verlost te
zijn, die mogen hun dromen dus weer opbergen.
Het "probleem" met die
vaccins is namelijk dat niemand weet wát die precies doen tegen het virus. Het
enige wat met zekerheid geweten is, en ook het enige wat getest is, is dat we
antilichamen ontwikkelen die ons beschermen tegen de destructieve werking van
het virus: we worden niet, of minder, ziek. Maar verder weten we dus helemaal
niets. Zijn we nog altijd besmettelijk? Kunnen we het virus toch nog altijd
oplopen? En, belangrijker, kunnen we het virus nog altijd doorgeven? Blijven we
drager van het virus, en dus een potentiële "super-verspreider"? Niemand die het weet, niemand die er zijn hand
voor in het vuur zou durven steken.
En dus moeten we ons "aan de
maatregelen blijven houden" tot iedereen ingeënt is.
We mogen onze dromen van "het
oude normaal" dus nog even vergeten. Vermoedelijk tot in 2022. Als alles
goed gaat, tenminste. Want niemand weet hoe lang dit vaccin ons zal beschermen.
Het lijkt ondertussen wel duidelijk dat iemand die besmet is geweest,
niet "voor altijd" immuun blijft. De
meest gangbare hypothese is nu dat de antilichamen na 8 à 12 weken weer
verdwenen zijn, of in elk geval niet voldoende bescherming meer bieden. Twee of
hooguit drie maanden na de eerste keer, kan je dus toch opnieuw ziek worden.
Geen mens kan nu voorspellen hoe dat zal gaan als iemand antistoffen ontwikkeld
heeft door het vaccin. Geen mens
durft te voorspellen hoe lang we immuun zullen blijven na ons spuitje in 2021.
Hopelijk toch iets langer dan 3 maanden, maar ik zou geen geld verwedden op een
levenslange immuniteit. Het zou al mooi zijn als we er met een jaarlijkse
inenting vanaf komen.
Maar goed, we moeten positief blijven, volgens professor Vlieghe: "Het is een beetje als examens doen. Het is
pas gedaan na het laatste examen, maar je mag natuurlijk al dromen wat je gaat
doen als die examens voorbij zijn."
Laat ons dan maar hopen dat we die examens tegen Nieuwjaar 2022 achter
de rug hebben...
Er is de voorbije maanden al ontzettend veel onzin verschenen in de
nieuwsberichten over corona, maar wat op de VRTNWS-site verschenen is op 17
december 2020, sloeg werkelijk alles. Nog nooit eerder heb ik zo'n hoop
complete nonsens met zó veel "sérieux"
zien verschijnen.
Eerder al had "wetenschappelijk"
onderzoek uitgewezen dat de grootste bron van besmetting het eigen gezin is. Ik
slaag er nog altijd niet in om dat te begrijpen, want het virus moet toch ooit
eens in het gezin binnen gedrongen zijn? Het virus kan toch niet zomaar "vanzelf" in een gezin opduiken, of wel?
En dus: als het virus van buitenaf in het gezin is binnen geslopen, dan is het
gezin toch niet "de bron" van de
besmettingen?
Maar goed... als dat blijkt uit wetenschappelijk onderzoek, dan zal het
wel zo zijn, zeker? De experten weten het tenslotte allemaal véél beter dan ik.
Dat merk je ook als het gaat over de scholen. Volgens sommigen zijn die totaal
niet verantwoordelijk voor de nieuwe stijging in het aantal besmettingen.
(Terloops: er wordt de laatste tijd ook méér getest en dus is het maar normaal
dat er meer gedetecteerd wordt. Het percentage positieve testen daalt trouwens
nog altijd. Maar dat wordt er niet bij verteld...) Volgens anderen zijn de
scholen wel degelijk "de hulpmotor"
van de pandemie en moeten zij zo vlug mogelijk gesloten worden. Een andere
expert vindt dan weer van niet, en nog een andere is ondertussen overtuigd van
wél...
Dus ja: ik vertrouw heel en al op de eensluidende mening van de
experten.
En zie. Nu bewijzen de cijfers uit de contactopsporing wat het
wetenschappelijk onderzoek al aangetoond had, namelijk dat het gezin de
voornaamste bron van besmetting is. Uit de bevraging van gecontacteerde
Vlamingen zou blijken dat 25% denkt de besmetting binnen het gezin opgelopen te
hebben, en bijna 11% op het werk. Daarentegen ligt de oorzaak maar in 0.25% van
de gevallen bij een gemaakte reis, 0.28% zou besmet geraakt zijn op het
openbaar vervoer, en 0.44% bij het winkelen. Tot mijn grote verbazing heeft
blijkbaar niemand aangegeven besmet geraakt te zijn op een lockdown-feestje of
in de kleedkamers van een sportclub bij de groepsknuffel.
De helft van de ondervraagden heeft wél toegegeven dat ze eigenlijk
zelf niet weten waar ze die besmetting zouden opgelopen hebben. Dat zijn vermoedelijk
de enigen die naar waarheid geantwoord hebben. De rest heeft schaamteloos
gelogen of heeft zomaar iets verzonnen.
Is er iemand naïef genoeg om de resultaten van die
contactopsporingsgegevens ernstig te nemen? Echt?
Bijna niemand zou de besmetting op reis opgelopen hebben, terwijl we
allemaal weten hoe het allemaal begonnen is. En bijna niemand heeft de
besmetting opgelopen bij het shoppen, terwijl we allemaal die beelden van opeen gepropte shoppers in de winkelstraten gezien hebben. En het openbaar vervoer, waarbij je als
sardientjes tegen elkaar geplakt zit, dat zou ook geen rol spelen? Als dat zo is, waarom wordt
er dan zo gehamerd op het beperken van onze mobiliteit? Op het openbaar vervoer
is er duidelijk géén probleem als we die cijfers mogen geloven, en als we in ons eentje met de auto rijden, ook
al niet (denk ik toch).
Ik zou niet durven beweren dat de VRT die cijfers verzonnen
heeft, en dat het allemaal totaal uit de lucht gegrepen is. Ik geloof vast dat
dit effectief de conclusies zijn uit de bevragingen van de contactopspoorders.
Maar elk ernstig en kritisch medium dat zichzelf ook maar een kleintje
respecteert, zal toch eerst nagaan of die cijfers wel kunnen kloppen? Een serieuze redacteur zal
zich toch ook vragen stellen, en misschien wel vermoeden dat de ondervragers
mogelijks niet altijd een eerlijk antwoord gekregen hebben?
Ik zou in elk geval mijn bedenkingen hebben, en dit niet zomaar klakkeloos
voor waar overnemen.
Maar ja... aangezien het past in de algemene teneur van de laatste
dagen, over de verderfelijke invloed van het gezin, wordt het gepubliceerd.
Zonder ook maar enige kritische commentaar, en zonder enig voorbehoud. Want het
helpt om dé belangrijkste boodschap van deze kerstperiode over te brengen: "Blijf weg van je familie!"
Het gezegde "Beter een goede
buur dan een verre vriend", is nog nooit zó van toepassing geweest als nu
in deze corona-tijden.
Dat geldt in het bijzonder voor België en Nederland: al sinds 1831
bevriende buurlanden, en zorgzame buren. Vooral in de grensstreek zullen ze het
wel geweten hebben! Lang geleden was er al het "seks- en drugstoerisme", in stadjes zoals Sluis vooral, omdat in
Nederland van alles en nog wat open en bloot te koop was wat in het preutse
Vlaanderen alléén onder de toonbank verhandeld werd. En meer recent, toen
Nederland nog niet in lockdown was en er bij ons nog niet versoepeld was,
werden de grensstadjes aldaar overspoeld door Belgen die ginder wilden shoppen.
Of iets gingen drinken of eten op een terrasje. En zie: nu is er bij ons méér
mogelijk dan in Nederland, en dus willen zij ons graag verblijden met een
tegenbezoekje.
Dat geldt ook voor Frankrijk en België. Al sinds het ontstaan van ons
land de allerbeste buren voor elkaar. Vergeten we niet dat onze moedige
sluiswachters tijdens de eerste wereldoorlog eigenhandig de Duitsers hebben
tegen gehouden toen die Frankrijk wilden binnenvallen. Maar ook nu nog is er
een warm nabuurschap tussen de beide landen. En al zeker tussen de bewoners in
de grensstreek aan de beide kanten van "de
schreve". Er zijn altijd al veel Fransen geweest die bij ons kwamen tanken
of hun sigaretten hier kwamen kopen. En omgekeerd gaan de Belgen sinds jaar en
dag naar de Franse hypermarkten omdat alles daar, om mysterieuze redenen, tot
een kwart goedkoper is dan hier. In deze corona-periode zijn het vooral de
Franse kapsalons die veel bezoek krijgen van de Belgische buren.
Ook met Luxemburg is er een warme band van nabuurschap. Al gaat het
daar nog een beetje verder: we zijn zelfs familie van elkaar, want Groothertog
Henri is de zoon van Josephine Charlotte van België, de oudste zus van onze
koningen Boudewijn en Albert II. In vroeger tijden gingen de Belgen massaal bij
onze Luxemburgse buren op bezoek om onze favoriete sport, het "ontduiken van belastingen" te beoefenen,
of later om goedkoop te tanken. Nu gaan we er vooral heen om op restaurant te
kunnen gaan, want hier bij ons mag dat niet.
Maar er zijn natuurlijk grenzen aan wat buren van elkaar mogen vragen
of kunnen verdragen...
Dat die Hollanders ons nu massaal komen besmetten, nu hun eigen land "op slot" is, dat is er toch wel "over". Als ze een beetje té opdringerig
op ons erf komen, dan zullen we ze met harde hand weer verwijderen! Het zou
gemakkelijker geweest zijn om gewoon de grenzen te sluiten, maar blijkbaar
werkt dat zo niet bij de politici: ze mogen wél bij ons binnen, maar zodra we
hen beu zijn, zetten we hen hardhandig weer buiten.
We willen geen massa besmette Hollanders bij ons, want we hebben
tenslotte zo ook al écht genoeg zorgen aan ons hoofd. Ook bij ons gaan "de cijfers" namelijk weer aan het
stijgen. De "dalende trend" waar we
zo euforisch over waren, is al een tijdje gestopt, en nu kruipt "de curve" langzaam weer omhoog. De
oorzaak? De toegenomen mobiliteit nadat de scholen weer gestart zijn, en vooral
nadat de "niet essentiële" winkels
weer open gegaan zijn. Kortom: het gaat weer de verkeerde kant op door de
toegestane versoepelingen. (Of de cijfers worden in elk geval toch op die
manier voorgesteld...)
Waarmee we weer terug zijn bij wat ik al tot vervelens toe aangegeven
heb: bij elke versoepeling, hoe beperkt ook, gaat het onvermijdelijk weer de
foute kant uit. En dus is de enige mogelijke conclusie: er mogen géén versoepelingen
komen. Nu niet, nooit meer. Die
strenge maatregelen, de beperking van onze mobiliteit, en vooral van onze
sociale contacten, dat is voor altijd. Vrienden zullen voortaan méér dan ooit "verre vrienden" moeten blijven, en zélfs
de "goede buren" moeten op afstand
blijven. Eenzaamheid en het "elk-voor-zich"-gevoel
wordt de nieuwe norm.
Zou dat écht de bedoeling geweest zijn van onze beleidsmakers? Of is
dit gewoon een ongewenst neveneffect waar ze helaas niet aan gedacht hadden?
Het is in elk geval dé perfecte stimulans om iedereen te overtuigen
van de absolute noodzaak van "het vaccin"...
De eerste versie van de film "Planet
of the Apes" dateert al van 1968, maar zo weleens profetisch kunnen geweest
zijn.
Althans volgens één van de mythes die verspreid worden door
tegenstanders van het corona-vaccin. Het gaat dan meer in het bijzonder over
het vaccin dat ontwikkeld is in Oxford en dat geproduceerd wordt door
AstraZeneca. Dat vaccin is namelijk gebaseerd op een verzwakte versie van het "Adeno-virus" dat een soort verkoudheid
veroorzaakt bij apen. Dat virus is genetisch aangepast om uitwendig op een
corona-virus te lijken. Het triggert daardoor ons afweersysteem zodat ons
lichaam de natuurlijke reflex zal hebben om antilichamen te produceren als we
met een echt SARS-CoV-2 virus zouden besmet raken. Dat de "drager" in dit vaccin een virus is dat bij chimpansees voorkomt, is
voor fantasierijke onruststokers genoeg om de suggestie op te dringen dat het
vaccin ons op langere termijn zal veranderen in een aap.
Gelukkig is die mythe zó ver gezocht dat geen zinnig mens daar geloof
kan aan hechten. (Al wordt het verhaal dan toch driftig verspreid en gedeeld op
allerlei social media.) Maar er
bestaan nog een hele reeks andere mythes en verhalen die geloofwaardiger klinken
en meer aanhang hebben. Omtrent het vaccin van Pfizer en dat van Moderna
circuleert het gerucht op de social media dat die ons DNA zullen wijzigen. Dat
verhaal is ontstaan uit de berichten dat die vaccins een stukje "genetische code" van het SARS-CoV-2 virus bevatten. Dat is een
totaal nieuwe technologie, en nog grotendeels onbetreden terrein.
En uiteraard
zijn er ook de onvermijdelijke complottheorieën waarbij alles op een hoopje
gegooid wordt: de winsthonger van de farma-bedrijven en de opkomst van de
5G-technologie.
Geen van die onrustwekkende theorieën bevat enige grond van waarheid,
maar toch zijn er heel veel mensen bij wie de twijfel versterkt wordt.
Dat die twijfel er is, dat is niet verwonderlijk, en al bij al
helemaal normaal. Het gaat over methodes en technieken die dikwijls helemaal
nieuw zijn, en dus angstwekkend. En die wij niet kennen of begrijpen. Er hangt
sowieso ook een waas van geheimzinnigheid rond, want elk bedrijf is er
natuurlijk als de dood voor dat een concurrent met de pluimen zou gaan lopen.
Het is allemaal ook ongezien vlug gegaan, en ook dat is een valabel argument om
enige scepsis te vertonen.
Het gevolg is wel dat een grote minderheid (20 à 30%, volgens de
meeste peilingen) van de bevolking niet van plan is zich te laten inenten.
En ja... dan hebben we een probleem! Want volgens top-virologe Erika
Vlieghe zullen de beperkende maatregelen sowieso moeten aangehouden worden tot
iedereen gevaccineerd is. De professor heeft al met een vermanende vinger
opgemerkt dat diegenen die in de eerste golven gevaccineerd worden, niet moeten
gaan dromen dat ze daardoor weer hun "oude
normaal" mogen oppakken en dat weer "alles
zal mogen". Nee: we moeten ons met z'n allen braaf aan de beperkingen
houden tot iedereen ingeënt is. Dat betekent in ieder geval al minstens tot
eind 2021, of langer. Het zal mij benieuwen hoe ze dat aan de bevolking zullen
uitgelegd krijgen. De oudere mensen in de Woonzorgcentra, die zich gewillig
hebben laten inenten, ondanks hun angst en twijfels, omdat ze dan eindelijk van
die dodelijke isolatie verlost zouden raken... Hoe ga je aan die mensen uitleggen
dat ze toch nog even moeten wachten tot iedereen gevaccineerd is?
Als dan bovendien nog een belangrijk deel van de mensen zich niet wil
laten inenten, dan komen we nooit aan de beoogde "groepsimmuniteit", want daarvoor zou de vaccinatiegraad
vermoedelijk wel 80% moeten bedragen. Als 25 tot 30% van de mensen géén vaccin
willen, dan komen we daar niet. En dan moeten we, in de redenering van
professor Vlieghe de beperkingen voor
altijd aanhouden. Het mondmasker, de afstand, de beperking in het aantal
contacten: dat zou dan inderdaad voor altijd zijn. Het "oude normaal", dat komt nooit terug.
Waarbij ik onvermijdelijk toch opnieuw moet denken aan het
Influenza-virus, de griep. Er zijn in België zowat 3 miljoen griepvaccins
beschikbaar, want betekent dat minder dan 30% van de Belgen ingeënt is. Dat is
al altijd zo geweest. En bovendien ligt de werkzaamheid van het vaccin
vermoedelijk maar op 40% of daaromtrent. En toch laat dat vaccin ons toe om ons "normaal" leven verder te zetten.
Zonder die onmenselijke beperkingen.
De vraag komt altijd opnieuw terug: "Waarom dat verschil in impact?"
Ik heb eerder al enkele keren lucht gegeven aan mijn ongenoegen bij de
verwarrende en soms tegenstrijdige communicatie van onze beleidsmakers en onze
top-virologen. En ik wou het daar eigenlijk bij laten. Het haalt toch niets
uit: het lijkt wel of ze allemaal doof zijn aan dat oor, en opmerkingen
daarover niet horen. Of anders beseffen ze zelf niet dat ze met die onhandige
communicatie niet bepaald helpen om een draagvlak te creëren voor steun aan de
corona-maatregelen.
Maar op 9 december liep het zodanig de spuigaten uit dat ik het niet
langer kon negeren. 9 december, dat was de dag dat we de boodschap kregen dat
de corona-cijfers niet verder meer dalen, en zelfs in sommige provincies en/of
bevolkingsgroepen weer significant stijgen.
Wat hierbij opvalt, is dat men tot deze vaststelling kwam door opeens
de cijfers met die van de vorige dag te vergelijken. Terwijl er voorheen altijd
vergeleken werd met het daggemiddelde van de vorige week. Dat "daggemiddelde" zakte wél nog altijd, maar
dat lijkt nu opeens niet meer relevant, en de focus ligt nu op de evolutie
tegenover de vorige dag. Geen idee waarom de communicatie-strategie nu opeens
weer omgegooid wordt.
En wat kregen we op 9 december allemaal te horen of te lezen?
Dat de besmettingen zich vooral in familiale kring voordoen. Het zijn
de gezinsleden die elkaar besmetten: "Zowel
uit binnenlandse als buitenlandse gegevens blijkt dat de nieuwe gevallen zich
vooral voordoen binnen het gezin." Iemand zal mij toch eens moeten
uitleggen hoe dat dan in z'n werk gaat? Komt het virus in onze gezinnen via een "onbevlekte ontvangenis"?
Niet dus, want in één en dezelfde ademtrek wordt tegelijk ook vermeld
dat de besmettingen niet
binnenshuis, maar wél vooral in de werksfeer veroorzaakt worden. Het zijn mensen
die zich op het werk hebben laten besmetten, die dan het virus binnen brengen
in het gezin. Op het werk, dus. Maar niet in de scholen: daar zien we géén
toename van besmettingen.
Of liever: het ligt aan de toegenomen mobiliteit. Dát is de oorzaak: "Mensen verplaatsen zich niet alleen
voor de school, maar ook voor het werk, en sinds kort ook voor de winkels. En
dat gaat altijd gepaard met een zeker risico." De toegenomen mobiliteit
doordat de scholen en niet-essentiële winkels weer open zijn, en de mensen het
vertikken om telewerk te doen. Dát is dus dé oorzaak van de stijgende cijfers:
we besmetten elkaar onderweg. Op het openbaar vervoer, vermoed ik dan. Het zal wel
niet in de auto zijn, want wij Belgen zijn kampioen in het solorijden met onze vierwieler.
En waar situeren die toenames zich dan? Vooral, en wel dramatisch, bij
de kinderen van 0 tot 10 jaar: "Opvallend
is ook dat het aantal besmettingen bij de jongste bevolkingsgroepen fel is
gestegen. Voor kinderen jonger dan 10 jaar gaat het om 33 procent extra, voor
de tieners zelfs om 41 procent."
Het zijn dus vooral de kinderen en jongeren.
Maar die worden dus niet op school besmet. De school is immers géén
oorzaak van de besmettingen: "Desondanks
de stijgende cijfers, zijn scholen niet de motor van de epidemie."
Waar worden de kinderen dan wel besmet? Geen idee...
Hoe dan ook, er is geen reden tot ongerustheid: kinderen zullen geen
volwassenen besmetten, want we weten dat de kinderen niet "de motor" van de epidemie zijn. Het zijn dus niet de kinderen die het virus binnenbrengen in het gezin.
Maar toch: "Kinderen blijven beter
weg van de grootouders." Omdat die kwetsbaar zijn en rapper en erger ziek
zouden worden na besmetting. Besmetting door wie? Niet door die kinderen, toch?
Hoe zijn ze daar trouwens achter gekomen dat de besmettingsgraad bij
jonge kinderen zo sterk oploopt? Jonge kinderen worden toch niet getest? Of is
dat veranderd?
Blijkbaar wel: "En ook
leerlingen zonder symptomen worden opnieuw getest. Dat is een hele tijd niet
het geval geweest." Tja, dan is het niet eens zó vreemd dat de besmettingscijfers
toenemen.
(Terloops: bij ons in België wordt het aantal "positieve testen" geteld, niet het aantal besmette personen. Als
iemand die positief getest had, wat later nog eens getest wordt en nog altijd
positief is, dan zijn dat twee "gedetecteerde
besmettingen". Zo kan het natuurlijk vlug oplopen, niet?)
Ik begrijp wel waarom men de communicatie weer gewijzigd heeft naar
een negatieve klank, om zo méér alarmerend te klinken. De mensen moeten immers
opnieuw gemotiveerd worden om zich tijdens de feestdagen aan "de regels" te houden, want het vermoeden
is groot dat heel veel mensen zich niet zullen beperken tot het gezin en dat
ene knuffelcontact. De bereidheid om de maatregelen tot in de puntjes te volgen
tijdens de komende feestperiode, kalft sneller af dan we bij de corona-cijfers
ooit gezien hebben.
Maar ik vrees dat dergelijke verwarrende en tegenstrijdige berichten
niet van aard zijn om "het draagvlak"
te vergroten.
Voor de meesten onder ons is 2020 een jaar om zo vlug mogelijk te
vergeten. Het was een jaar dat zowel emotioneel als psychisch voor velen onder
ons bijzonder zwaar geweest is. Dat jaar zal alléén met een positief gevoel in de
herinnering blijven hangen voor wie in 2020 toch een blijde gebeurtenis heeft
mogen beleven. De geboorte van een kindje, een huwelijk: het zijn momenten die
altijd met warmte en vreugde herdacht worden. Al zal zelfs die beleving niet even
onbevangen-vrolijk geweest zijn als anders, in vorige jaren. De lockdown,
waardoor er (bijna) geen bezoek mocht komen in de kraamkliniek, en bij je thuis
al helemaal niet. De corona-beperkingen waardoor je op je huwelijk geen feest
mocht geven, en er bijna niemand was om het blijde gebeuren met jullie te
vieren. Nee, zélfs voor wie in 2020 een mooi moment heeft mogen beleven, was
het toch niet zoals het had kunnen en moeten zijn.
Ook op financieel vlak was 2020 voor heel veel mensen een rampjaar.
Wie (tijdelijk) werkloos is gevallen, wie zijn winkel moest sluiten, wie met
zijn oogsten bleef zitten, wie de huur van zijn woonst niet meer kon betalen, ...
Het aantal slachtoffers van de corona-crisis is schrikwekkend!
Maar er zijn ook hier toch weer "winnaars"
geweest.
In de eerste plaats heel zeker de e-commerce bedrijven, zoals bol.com
of Coolblue, die een nooit eerder gekende omzet gerealiseerd hebben. En dan
uiteraard ook de pakjesbedrijven. En de computer- en softwareproducenten,
omwille van de vele telewerkers en thuis-studenten.
Maar ik denk ook aan die slimme ondernemers die "een gat in de markt" hebben ontdekt en van deze crisis een "opportuniteit" hebben gemaakt. De
fabrikanten van mondmaskers en van plexiglas schermen, bijvoorbeeld. En de
producenten van handgels. Uiteraard ook de (vooruitziende) bedrijven die
droogijs of droogijs-machines aanbieden.
Maar bij "winnaars" denk ik,
net als jullie, toch vooral aan de farma-industrie.
Europa heeft tot nu al 1,3 miljard dosissen besteld bij de zes firma's
die op dit moment het verste staan in de ontwikkeling van hun vaccin. Met een
optie voor nog eens 460 miljoen dosissen. De prijs varieert een beetje
naargelang de producent: vermoedelijk slechts 3 euro per dosis voor het
goedkoopste (dat van AstraZeneca) tot
ongeveer 30 euro per dosis voor het duurste (dat van Moderna). Alles samen spreken we hier over een aankoopbedrag van om
en bij 20 miljard euro. En dat alléén nog maar voor Europa, want ook de
Amerikanen zijn bereid grof geld op tafel te leggen voor het schaarse goedje.
Zo hebben ze eerder al een contract met Pfizer
afgesloten voor 1,7 miljard dollar, voor een eerste bestelling van 100 miljoen
dosissen. Alles samen zouden de Verenigde Staten al méér dan 8 miljard dollar
geïnvesteerd hebben.
Dit zijn natuurlijk maar schattingen, achterhaald door Test Aankoop. Want
de echte kostprijs wordt niet vrijgegeven. Blijkbaar behoort dat tot een
standaard "geheimhoudingsclausule".
In elk geval: het gaat om gigantisch veel geld. En bovendien voor een groot
deel pure winst. Want daar waar de farma-industrie in de meeste gevallen zwaar
moet investeren in Research &
Ontwikkeling eer het ooit een werkend geneesmiddel kan produceren, is hier
heel veel onderzoek gebeurd door publieke instellingen zoals de universiteiten
overal ter wereld, én met corona-"subsidies"
van de verschillende landen voor het onderzoek en de klinische studies.
Als het een beetje tegenzit, en die kans is reëel, dan zullen we ons
trouwens jaarlijks moeten laten vaccineren, zoals bij het griepvaccin. Dan
zullen die vaccin-producenten dus elk jaar opnieuw langs de kassa mogen
passeren. Ze wrijven zich vermoedelijk nu al in de handen.
Het vaccin zal wel gratis zijn voor de consument. Althans voorlopig
toch. (Al vermoed ik dat er van ons wel een kleine eigen bijdrage zal gevraagd
worden als we inderdaad elk jaar opnieuw een spuitje moeten krijgen.) Maar
uiteindelijk betalen wij natuurlijk nu ook al mee, hee: via de belastingen én via
de sociale zekerheid.
De farma-reuzen zullen ons dankbaar zijn. We mogen dus écht wel zeggen
dat 2020 een "boerenjaar" was...
Ik had me vast voorgenomen geen "corona"-stukjes
meer te schrijven, want ik heb het nu wel gehad met die hype. Maar de
communicatie die we op 27 november te slikken kregen, heeft mijn bloed een
beetje doen koken. En dus moet ik me toch nog een keer afreageren.
Het is niet zozeer de deprimerende mededeling dat we Kerst en
Nieuwjaar in eenzaamheid zullen moeten doorbrengen, die mij van streek heeft
gebracht, want al bij al was dat min of meer te verwachten. En de eenzaamheid
op Kerst of op Nieuwjaar is eigenlijk niet wezenlijk anders dan eenzaamheid op
andere dagen. "Eenzaamheid" is altijd
erg!
Maar het was vooral de bedenking dat we absoluut niet mogen
versoepelen, want "we hebben ondertussen
geleerd dat de cijfers onmiddellijk weer stijgen zodra er versoepelingen komen".
Dat wist ik al lang, maar nu wordt het ook luidop gezegd. Wat er niet bij
gezegd wordt, is dat dit impliceert dat het huidige "normaal" ook het normaal van de toekomst wordt. Deze beperkingen,
die zijn er voor altijd! We zullen nooit
een versoepeling krijgen, want zodra er versoepeld wordt, schieten de cijfers
weer omhoog. Afstand houden, mondmaskers, eenzaamheid, ... dat is voor altijd.
Want "dit is een blijver!"
En wie zijn hoop op "het vaccin"
had gevestigd, die komt ook al bedrogen uit. Het vaccin zal ons niet verlossen
van al die beperkingen, het vaccin zal ons niet terugbrengen naar "het oude normaal". Dat heeft
top-viroloog Steven Van Gucht ons ten overvloede duidelijk gemaakt: "Ook wie gevaccineerd is, kan nog altijd besmettelijk
zijn en moet dus in quarantaine na een hoog-risico contact." Er zal dus
niets veranderen door dat vaccin. Het virus zal nog altijd even massaal en vrij
circuleren. Ook als iedereen zich zou laten vaccineren, dan nog zullen we
allemaal besmettelijk zijn en besmet kunnen worden. Alléén zullen we dan,
hopelijk, niet meer zo ziek worden.
"Ook wie gevaccineerd is, kan
nog altijd besmettelijk zijn"... Die boodschap was een ferme domper op mijn
hooggespannen verwachtingen.
Ik begrijp het toch niet zo goed, nog altijd niet. Dit is niet het
eerste corona-virus dat ons overvallen heeft, toch? We hebben eerder al SARS
gehad, in 2003, en MERS, in 2012. Die beide virussen kunnen ook ernstige
longinfecties veroorzaken, en de beide zijn extreem dodelijk. En ook voor deze
virussen bestaat er (nog altijd) géén vaccin, en géén geneesmiddel. Maar in de
beide gevallen is de epidemie spontaan gestopt na enige tijd. Zonder
draconische maatregelen. Wat is er dan nu zo anders dan toen? Hoe komt het dat
de wereld toen is blijven draaien als voorheen, terwijl het er nu op lijkt dat
de wereld nooit meer dezelfde zal worden?
Helemaal witgloeiend werd ik, tijdens het marathon-journaal van 27
november, toen minister Frank Vandenbroucke aan het woord kwam. De man is
superintelligent, daar bestaat geen twijfel over. Maar hij is ook super pedant!
Hij spreekt de journalisten, en ons dus ook, altijd toe alsof hij voor een
kleuterklas staat, of voor een stel zwakzinnigen. En altijd met die "vaderlijkeglimlach" die moet tonen dat hij veel geduld en begrip heeft voor
ons gebrek aan intelligentie en ons beperkt bevattingsvermogen. En dan probeert
hij het voor de domme massa een beetje visueel voor te stellen, in de hoop dat
althans een aantal idioten onder ons het zullen snappen.
"Het virus is een gevaarlijk
beestje," zei hij, "en het zit te
wachten op een kans om van de ene naar de andere te hoppen!" En daarom
moeten we met Kerst en met Nieuwjaar eenzaam blijven.
Wel, ik heb nieuws voor de slimme minister: het virus is géén "beestje". Het is zélfs geen levend
wezen. Het is gewoon een stukje erfelijk materiaal in een eiwitklonter. Het kan
dus ook geen enkele vorm van intelligentie bezitten, en dat het geniepig zit te
wachten tot wij een fout maken, is je reinste onzin.
Ik zou het heel erg appreciëren als de heer minister zou ophouden met
ons gezond verstand te beledigen en ons als achterlijke kleuters te behandelen.
Die kleuterklas-mentaliteit had hij trouwens eerder ook al vertoond
door de winkels te laten sluiten. Niet omdat dat vanuit epidemiologisch
standpunt écht nodig was, maar gewoon om (naar eigen zeggen) een "schokeffect"
te creëren zodat we goed zouden beseffen hoe ernstig de situatie wel was. Blijkbaar zijn wij daar, volgens de minister, zélf niet verstandig genoeg voor...
Maandag 9 november: de hele wereld barstte los in uitbundig gejubel. Een
historische datum. Later zal die dag in alle geschiedenisboeken opgenomen
worden als dé dag dat de wereld bevrijd raakte van de Covid-omknelling. Ik
vermoed dat dit later overal ter wereld een officiële feestdag zal worden: "Covid Liberation Day" of zoiets.
Die bewuste heerlijke dag kwam Pfizer met de aankondiging dat de
werkzaamheidsgraad van hun vaccin na uitgebreide testen op 44.000 vrijwilligers
uitkomt op ruim 90%. Dat is véél beter dan de werkzaamheidsgraad van
bijvoorbeeld een doorsnee griepvaccin, want dat is amper 40%. Dat is ook véél
meer dan iemand ooit had durven dromen. De hele wereld schoot in een
collectieve vreugdedans, en er werden méér roze brillen gedragen dan ooit
tevoren.
Alléén... er zit één klein addertje onder het gras. Het vaccin zou,
vreest men, instabiel kunnen worden als het niet gekoeld is. Bij een
griepvaccin is dat ook zo: dat moet in de ijskast bewaard worden. Maar bij dit
Covid-vaccin betekent "gekoeld" toch
nét iets anders: daar wordt gesproken over -70 à -80° Celsius. Mijn koelkast
zal dus géén goed idee zijn. Ook mijn diepvries haalt geen -70°. Geen enkele
diepvries, trouwens. De enige manier om -70° Celsius te halen, is door gebruik
te maken van "droogijs".
Wat is dat voor iets, "droogijs"?
Droogijs is CO2 in vaste vorm. Het is, althans volgens Wikipedia, "gemakkelijk" te maken: "Onder hoge druk
wordt het gas afgekoeld tot de koolstofdioxide vloeibaar wordt; door het verminderen van de druk verdampt een deel van de vloeistof,
waardoor de temperatuur daalt en de rest van de vloeistof bevriest tot een
soort sneeuw; de sneeuw kan worden
samengeperst tot korrels of blokken droogijs." (En als er iets is waar we méér dan genoeg van
hebben, dan is het wel CO2-gas.)
Droogijs heeft een temperatuur van -78° Celsius. Ideaal dus
om het nieuwe Covid-vaccin te bewaren. Meer zelfs: het lijkt zowat de enige
haalbare manier om het vaccin te transporteren bij die gewenste extreme
temperatuur. Er bestaat immers geen enkel transportmiddel met een ingebouwde
koelinstallatie die dergelijke lage temperaturen kan halen.
Maar er is
toch een klein probleem met dat transport: droogijs kan niet in grote
hoeveelheden vervoerd worden, in een vliegtuig bijvoorbeeld, omdat dat té veel
risico's meebrengt. Al was het maar omdat bij "sublimatie" (dat is de overgang van een vaste stof naar de
gasvormige fase) CO2-gas vrij komt, en de ruimte waarin het vervoerd wordt zou
kunnen gevuld worden met CO2-gas wat in hoge concentratie dodelijk is.
Het nieuwe gat in de markt, dus: "droogijs".
De firma's die droogijs of droogijs-installaties produceren, wrijven zich nu al
in de handen. Er zal in elk geval héél veel droogijs nodig zijn, want er zouden
om te beginnen al 500 miljoen dosissen geproduceerd worden.
Ik denk niet dat die dosissen door de patiënt zelf zullen moeten
afgehaald worden bij de apotheker, zoals een griepvaccin, maar dat ze gewoon
direct bij de huisarts zullen geleverd worden. Ik zie mezelf in elk geval niet
bij de apotheker buiten komen met een container droogijs waarin mijn kostbare corona-spuit
veilig weggeborgen is. En dan in de wachtzaal gaan zitten wachten, tussen al
die andere bezoekers, allemaal met hun containerke op de schoot.
Elke dokter zal dus een droogijs-installatie in huis moeten halen, om
de geleverde vaccins te kunnen bewaren. Of anders zullen de vaccins moeten
geleverd worden in een afgesloten container met bijhorend droogijs.
De dokter zal dan, denk ik zo, met zijn isolerende wanten de container
moeten open maken (want dat droogijs is levensgevaarlijk bij contact met de
blote huid), en er de spuit uitvissen. Om mij dan een spuitje te kunnen geven
met zijn vingers gevangen in die onhandige wanten. (Als dat maar goed komt!)
Ik vraag me wel af hoe mijn bloed zal reageren bij een inspuiting met
dat ijskoud vaccin? Of zou de dokter moeten wachten tot het vaccin op
kamertemperatuur gekomen is eer hij het bij mij mag inspuiten? En is het dan
wel nog werkzaam? Want het vaccin is misschien niet stabiel bij "te hoge"
temperaturen...
Misschien wacht ik toch maar even af tot er een vaccin is dat niet
ijskoud moet toegediend worden. Voorlopig houd ik het bij een Jägermeister...
Die linkerknie van mij, die heeft mij al zowat mijn halve leven, of
langer, ongemak bezorgd.
Ik herinner me nog hoe ik als twintiger eens in het UZ van Gent ben
geweest met klachten over een pijnlijk en vervelend gevoel in die knie. De specialisten
daar hebben mijn knie van alle kanten bekeken en doorgelicht, maar ze konden er
niets verkeerd aan ontdekken. Ze hebben mij toen met een cliché-geruststelling
naar huis gestuurd: "U ben perfect in
orde, meneer. U kan gerust honderd jaar worden..."
Waarop ik in stilte dacht: "Ja, op één been..."
Het is niet dat ik echt "pijn"
had in die knie. Het was eerder een knagend, rusteloos gevoel. En het leek
alsof mijn knie de hele tijd gloeide. Nee, "de
hele tijd", dat mag ik niet zeggen: het was vooral op momenten dat ik echt
héél moe was. Dan begon mijn knie te "trekken",
en het gewricht leek dan eerder op een "schurend
scharniertje".
Ondertussen ben ik al een stuk ouder. Nog geen honderd jaar, maar toch.
En mijn knie is alléén maar erger geworden: de rusteloosheid is er nu constant,
de ongewenste wrijving in mijn kniegewricht is hoorbaar, mijn linkerbeen staat
zowat de hele tijd "in brand". En in
tegenstelling tot vroeger voel ik nu wél echte pijn. De hele dag door
eigenlijk. Maar vooral 's nachts. Doorslapen is er voor mij niet meer bij: elke
nacht word ik, meestal rond twee uur, wakker van de pijn. En dan probeer ik dat
te onderdrukken met een grote tablet Paracetamol.
Onlangs ben ik bij de huisarts geweest voor mijn griepspuitje.
"Heb je verder nog vragen of
klachten?" vroeg de sympathieke man.
Ja, die had ik: over mijn linkerknie. Maar ik heb gezwegen. In deze
corona-tijden heb ik écht geen zin om naar het ziekenhuis te moeten gaan. Niet
voor onderzoeken, en al helemaal niet voor een operatie of een behandeling. Ik
blijf daar weg, en ik zal het onderwerp wel een keer ter sprake brengen als de
corona-heisa voorbij is.
Ik vermoed dat er (te) veel mensen zijn zoals ik. Mensen die eigenlijk
(dringend) eens naar een specialist zouden moeten stappen, naar het ziekenhuis.
Maar die dat nu toch liever niet doen, en uitstellen wat misschien beter niet
zou uitgesteld worden.
Het is een beetje zielig hoe die Leuvense professor, Geert Meyfroidt, in een tv-spotje de mensen
probeert te overtuigen dat ze hun dringende en hoognodige ingrepen en onderzoeken
zeker niet mogen uitstellen. Waarna hij tegengesproken wordt door "de cijfers". Want luttele minuten na
zijn oproep is het journaal daar weer met de "dagelijkse cijfers". En met de boodschappen dat de ziekenhuizen "overvol" liggen, dat het zorgpersoneel
op zijn tandvlees zit, en dat de diensten voor Intensieve Zorgen het eigenlijk allemaal
niet meer aankunnen en niet meer in staat zijn de gepaste zorgen te verlenen.
Waarmee de warme oproep van de toparts compleet naar de prullenmand verwezen wordt.
Dus wend ik me, zoals veel mensen, dan maar tot "dokter Google".
En "dokter Google" vertelt
mij dat ik "artrose" heb: mijn knie
is versleten, net als het grootste deel van mijn lichaam trouwens. Er is geen
remedie voor "artrose". Al zou Kurkuma wel heel goed helpen naar het
schijnt: "Kurkuma is een ideaal middel
voor mensen met gewrichtsproblemen," staat op de site van seniorennet.be. Ik ben dus een trouw
Kurkuma-gebruiker geworden. Zonder dat dit veel verlichting brengt, jammer
genoeg.
Er is maar één échte oplossing: een nieuw kniegewricht. Maar dat
betekent dus: een operatie. Waarmee ik het al zó zwaar beproefde
ziekenhuispersoneel nog méér zou belasten. Wat ik niet op mijn geweten wil
hebben! Ik wacht dus maar nog een beetje, tot de corona-ellende achter rug is.
Misschien komt er tegen dan wel een speciale actie bij bol.com: "Twee knieën voor de prijs van één"? Dan kan ik meteen ook mijn rechterknie vervangen...
Ondertussen verbijt ik de pijn gewoon nog een tijdje. In de wetenschap
dat er ontelbare mensen zijn die er véél erger aan toe zijn dan ik, en voor wie
dat uitstel misschien fatale gevolgen kan hebben. Hartpatiënten,
kankerpatiënten, mensen met heel zware psychische noden, en noem maar op...
Zoals ik al enkele keren geschreven heb: de meeste slachtoffers van
dit corona-virus zullen niet bezwijken door Covid-19, maar wél door de
ongewenste neveneffecten, de "collateral
damage".
Ik zal vermoedelijk het etiket van "Covid-ontkenner" opgeplakt krijgen en
beschuldigd worden "een deel van het
probleem" te zijn, maar ik wil toch nóg eens mijn bedenkingen neerschrijven
bij de dagelijkse corona-cijfers die in de media gepresenteerd worden.
Ik heb het bijvoorbeeld moeilijk met de
vaststelling dat nu opeens, sedert 26 oktober, ook dagelijks de "positiviteitsratio" vermeld wordt. Voorheen
werd dat maar sporadisch vernoemd (toen het rond 3 à 4% schommelde), maar nu is
dat dagelijkse kost. En met de nadruk op de ernst van die cijfers: die
schommelen nu rond 25%. Wat bijzonder hoog is en héél alarmerend, want de WHO
spreekt van een "ernstige situatie"
als die ratio hoger is dan 5%.
Nu wil het "toeval"
dat de media hiermee begonnen zijn na de "aanpassing
van de teststrategie". Vanaf 21 oktober worden immers alléén nog mensen
getest die symptomen hebben. Een kind van de lagere school had kunnen
voorspellen dat de "positiviteitsratio"
op die manier hoger zou uitkomen. In feite is 25% nog vrij laag, als je alléén
mensen test die symptomen hebben en dus waarschijnlijk ziek zijn. Om op basis
daarvan aan de alarmbel te trekken, dat is (vergeef mij het woord) "volksverlakkerij", demagogie,
manipulatie.
Ik heb ook een probleem met de "referentiepunten" die op de dagelijkse
curve (van het aantal besmettingen) aangeduid worden.
Er staan nu rode markeringen bij elke "versoepeling" uit het verleden, maar
over de recente "verstrengingen"
wordt niet gerept. De aanduiding van de momenten van "versoepeling" moet bewijzen dat die een 10-tal dagen later een
(negatief) effect hadden op de curves. Kwestie van argumenten te leveren voor
de stelling dat die versoepelingen de oorzaak geweest zijn van de huidige
catastrofale toestand.
Moeten de momenten van "verstrenging" dan niet evengoed getoond worden om het effect daarvan,
na een 10-tal dagen, te laten zien? Dat gebeurt niet. Gewoon omdat er geen
effect te merken is. En dan zouden we ons misschien vragen gaan stellen over
het nut van die beperkende maatregelen.
Het valt mij ook op dat sinds kort de volgorde
van de grafieken op de site van VRT-NWS omgewisseld werd.
Tot vóór 26 oktober toonde grafiek 1 (dat is de
grafiek die per default getoond wordt) de evolutie van het aantal besmettingen,
en grafieken 2 en 3 (waar je als lezer zélf naartoe moet klikken) het aantal
patiënten in het ziekenhuis en in de afdeling Intensieve Zorgen. Nu is de
evolutie van het aantal besmettingen verdrongen naar grafiek 3. Vermoedelijk
omdat die grafiek niet "alarmerend" genoeg
is? Want de meeste mensen zullen alléén kijken naar de grafiek die onmiddellijk
zichtbaar is, "grafiek 1" dus. En die
moet de ernst van de situatie meteen benadrukken. De evolutie van het aantal
besmettingen is hiervoor niet spectaculair genoeg, en daarom wordt de evolutie
van de ziekenhuis-bezetting eerst getoond, en wordt de curve met de
besmettingen naar de achtergrond verplaatst.
Het zijn allemaal héél "subtiele" ingrepen in de manier waarop over Corona bericht wordt, en vermoedelijk zullen de meesten van ons er
niet eens "bewust" op letten. Maar
onbewust zullen we toch een prikkel krijgen. Dat soort "trucjes" wordt in de reclamewereld heel veel toegepast. En
eigenlijk overal waar het de bedoeling is om mensen te manipuleren zonder dat ze het zelf door hebben.
Ik blijf me hoe dan ook verbazen over het cijferfetisjisme bij deze Corona-crisis.
Het virus is inderdaad krachtiger en hardnekkiger
dan we in het begin allemaal hadden gedacht. En
het aantal slachtoffers overstijgt de ergste voorspellingen.
Maar vergeten we niet dat ook de jaarlijkse griep
in een zwaar seizoen tot 10.000 dodelijke slachtoffers kon maken in ons land.
(En dat is een onderschatting, want een patiënt die een longontsteking ontwikkelt
als gevolg van een influenza-besmetting, wordt gecatalogeerd als een
slachtoffer van een longontsteking. Niet als een influenza-slachtoffer. Bij
Covid is dat anders: nu is dat een Covid-slachtoffer. Net als die oudere mensen
die in de eerste golf uit eenzaamheid gestorven zijn door de lockdown. Of de
mensen die bezweken zijn door de hitte in de voorbije zomer... Allemaal "Covid-slachtoffers".)
In een zwaar griepseizoen raken zelfs tot 1
miljoen Belgen besmet door Influenza. En toch heb ik nooit geweten dat er een
dagelijkse update gegeven werd van het aantal besmettingen, of het aantal
hospitalisaties.
Waarom nu wel?
"Precies
omdat dit virus véél erger is en véél meer slachtoffers maakt!" zal u
zeggen.
Maar dat kan niet dé reden zijn, want de
cijfer-fascinatie is al begonnen in maart. Toen er bij ons nog maar enkele
honderden besmettingen waren en amper een 10-tal doden. Niemand had er toen
zicht op hoe erg dit zou worden. En tóch kregen we ook toen al die dagelijkse "update" voorgeschoteld. Met, toen al, de
ondertoon van paniekerige stemmingmakerij.
Wat de bedoeling zou mogen zijn van al die cijfers in
de media, en de subtiele manier waarop sommige elementen de laatste weken nóg sterker
benadrukt worden? Ik heb er nog altijd het raden naar.
Ik ben mijn naïeve geloof dat dit gewoon "toeval" is, ondertussen wel kwijt
geraakt. En ik krijg het onaangename gevoel dat de media bij deze corona-crisis
de voorbije weken hun toevlucht gaan nemen zijn tot dit soort manipulatie met
de bedoeling ons alvast te "masseren"
in het vooruitzicht van een totale lockdown.
Subtiele, of minder subtiele, manipulatie van de
gegevens en cijfers, dat is iets wat tot het standaard-arsenaal uit de
trukendoos van Donald Trump behoort. Dat is niet iets wat we zouden verwachten
van de "objectieve" berichtgeving bij
ons. Zélfs al zou het "met de beste
bedoelingen" gebeuren.
