Sinister

Het moge duidelijk zijn: tegen (eind) deze zomer zijn we van de hele corona-ellende nog niet verlost. Niet alléén omdat de zogenaamde "Britse variant", die véél besmettelijker schijnt te zijn dan de "Chinese variant", alsmaar sterker in opmars is en volgens de experten binnen de kortste keren de "dominante" variant zal worden. Maar ook omdat de farma-reuzen vuile spelletjes aan het spelen zijn om hun winsten te maximaliseren, en daarom keer op keer treuzelen met de productie en levering van de beloofde, en voorziene, dosissen.

Onze "doortastende" regering heeft trouwens bij de beide problemen een slechte beurt gemaakt: door 160.000 vakantiegangers toe te laten andere varianten te gaan opzoeken, én door zich keer op keer te laten ringeloren door Pfizer.

Als het ook maar een klein beetje tegen zit, dan hangen we na méér dan anderhalf jaar nog altijd in de wurgende greep van corona. En dan vraag ik me toch af: "Hoe kan zoiets?"

De medische wetenschap heeft de laatste jaren, en dan vooral de voorbije twaalf maanden, reusachtige sprongen vooruit gemaakt. Nog nooit eerder is zó hard en zó gul geïnvesteerd in medisch onderzoek als nu bij Covid-19. En tóch slagen we er niet in om de ziekte binnen een redelijke termijn te bedwingen, of zelfs maar min of meer onder controle te krijgen. Nog nooit eerder in de geschiedenis heeft een ziekte de hele wereld zó lang geteisterd, nog nooit eerder in de geschiedenis heeft een ziekte de hele wereld zó lang laten stilvallen.

Is dit dan misschien de meest besmettelijke ziekte die ooit over de wereld is neergedaald? Niet echt, hee... Voor Covid-19 schommelt het "reproductiegetal" R₀ al een hele tijd tussen 1 en 2. Voor een écht besmettelijke ziekte zoals de mazelen ligt dat op 16 à 18. Dat wil zeggen dat iemand die met het mazelen-virus rondloopt, tot 18 andere personen zal besmetten, bij Covid-19 zijn dat er hooguit 2.

Is dit dan misschien de meest dodelijke ziekte die ons ooit overvallen heeft? Ook al niet... De mortaliteit bedraagt voor Covid-19 ongeveer 2,14% wereldwijd: bij de besmette personen sterven er ongeveer 2 op 100. Voor een ziekte als Ebola bedraagt de mortaliteit minstens 25% en bij sommige uitbraken zelfs tot 90%; bij het oudere coronavirus MERS bedroeg de mortaliteit ongeveer 36%.

Wat is er dan zo bijzonder aan Covid-19 dat het al méér dan een jaar lang de hele wereld in zijn greep houdt, en dat het maar niet bedwongen raakt?

Het lijkt er sterk op dat het vooral aan de aanpak van de epidemie ligt. Nooit eerder heeft de wereld op zo'n manier op een infectieziekte gereageerd. De strategie van de meeste landen is er op gericht geweest om "de piek" van de epidemie zo laag mogelijk te houden, waardoor onvermijdelijk "de staart" langer werd. Die doelstelling is ook van in het begin expliciet zo verwoord geweest door onze experten.

Het gevolg van die strategie is nu wel dat "de staart" blijft duren en geen enkele neiging lijkt te vertonen om uit te doven. Het gevolg is ook dat de totale balans aan dodelijke slachtoffers véél groter is dan wanneer de ziekte beperkt was gebleven tot een kortere hevige piek. Dat is trouwens ook gebleken bij "de tweede golf": die was véél minder intens dan de "eerste golf", maar omdat de staart véél langer is blijven aanslepen, was die "tweede golf" toch stukken dodelijker.

Nu komt bovendien de "derde golf", de "Britse golf" ook nog op ons af. En zullen er nog véél nieuwe slachtoffers vallen.

Hadden we van bij die "eerste golf" onmiddellijk door de zure appel heen gebeten, zoals bijvoorbeeld bij MERS gebeurd is, dan waren we al lang van die miserie verlost, en had de "Britse variant" zelfs nooit de kans gekregen om zich te ontwikkelen.

Kortom: we zijn vreselijk aan het aanmodderen, en ik vrees dat we nog lang zullen blijven aanmodderen en prutsen. Of om het met de gevleugelde woorden van onze topminister Frank Vandenbroucke te zeggen: "Zachte heelmeesters maken stinkende wonden..."