Als er iets is waar wij Belgen bijzonder slecht in zijn, dan is het
wel: geduldig in de rij onze beurt afwachten. In tegenstelling tot bijvoorbeeld
de Britten of de Scandinaviërs, die gedisciplineerd staan aan te schuiven in
een lange rij om op een bus te stappen of zo, is dat bij ons altijd een gedrum
en een geduw en getrek. Bij ons is er altijd wel ergens iemand die wil "voor kruipen", omdat hij of zij vindt
dat hij of zij een dringende reden heeft om eerst aan de beurt te komen, of
omdat hij of zij vreest anders niet meer aan bod te komen. Bij ons wordt er
altijd getrokken of geduwd als we in een lange rij moeten staan wachten. Ik
vermoed dat dat een beetje het "zuiders
temperament" van een Belg is? Geduld is niet onze sterkste kant, en we zijn
altijd als de dood dat we iets zullen missen of dat we tekort zullen gedaan
worden. Dat is zo als we in de file staan met de auto, dat is zo als we staan
aan te schuiven aan een winkel waar er solden zijn, dat is zo als we tussen de
massa fans staan te wachten aan het Sportpaleis, dat is zo als we aan de kassa
van de Colruyt staan te vloeken omdat het te traag vooruit gaat...
Misschien wordt dát wel één van de (weinige) positieve evoluties door
deze corona-crisis: dat ook wij zullen geleerd hebben om geduldig te wachten.
Omdat we maar met een beperkt aantal mensen in een winkel binnen
mogen, moeten we braaf buiten in de rij gaan staan tot het onze beurt is om de
winkel binnen te stappen. En, al bij al, we doen dat dan ook. Vrij
gedisciplineerd zelfs, met een mondmasker op, en met (in elk geval toch een
klein beetje) afstand tot diegene die voor ons staat.
Omdat iedereen nu opeens het online shoppen heeft ontdekt, kunnen de
webshops en de pakjesdiensten niet meer volgen, en duurt de levering van onze
pakjes net iets langer dan vroeger: de kans dat we onze bestelling "de volgende dag" geleverd krijgen, is
beduidend kleiner geworden. Maar we hebben geleerd om geduldig te wachten, enkele
dagen toch, tot ons pakket eindelijk afgeleverd wordt.
En we zullen nu ook moeten leren wachten op ons verlossend spuitje.
Door de razendsnelle ontwikkeling en goedkeuring van de
corona-vaccins, hadden we al gehoopt dat we met z'n allen in 2021 zouden kunnen
ingeënt worden, en dat we binnen de kortste keren zouden mogen terugkeren naar "het oude normaal". Niet dus... We
moeten allemaal geduld hebben.
Eerst komen de tachtig- en negentig-plussers aan de beurt, en dan hun
verzorgers. En dan de rest van de senioren. En dan pas de "actieve bevolking". Tegen dan zijn we al eind 2021, of misschien
zelfs al 2022. Het zal mij benieuwen of we inderdaad een heel jaar lang braaf
en gedisciplineerd op onze beurt zullen blijven wachten. Zéker als we
ondertussen ook nog altijd strikt de corona-maatregelen zullen moeten blijven
volgen. Want zo lang niet iedereen ingeënt is, of toch bijna iedereen, verandert
er eigenlijk niets aan de bestaande regels en beperkingen.
Ik vraag me toch af of we inderdaad voldoende gemotiveerd zullen
blijven? Ik hoop het, maar ik ben er niet zeker van. Alles zal er wellicht van
afhangen hoe "zichtbaar" het effect
van de inentingen zal zijn, en hoe vlug we er iets van zullen merken?
Als de (sterfte)cijfers, zoals verhoopt, sterk gaan zakken zodra de
vaccinaties volop bezig zijn, dan is de kans groot dat de mensen lakser gaan
worden, omdat het allemaal toch geen kwaad meer kan. Maar ik verwacht eigenlijk
niet echt dat de sterftecijfers significant gaan dalen, want de meeste
dodelijke slachtoffers in de woonzorgcentra zijn niet aan Covid bezweken, en de
kans dat negentig-plussers zullen sterven, zal door die vaccinatie niet veel
beïnvloed worden. En dan zal men misschien gaan twijfelen aan de goede werking
van de vaccins, en zal men ook niet meer bereid zijn om "nog even vol te houden".
Alles bijeen genomen zie ik het eerder somber in. Ik vrees dat het
bijzonder moeilijk zal worden om de bevolking blijvend onder de corona-knoet te
bedwingen, en dat er ons de komende maanden nog erg woelige tijden te wachten
staan.
Want al bij al: hoe lang kan je de mensen aan het lijntje blijven
houden eer ze massaal hun geduld zullen verliezen?
Donald Trump blijft tot zijn allerlaatste presidentiële ademtocht zijn
eigen controversiële zelf. Nu, in die laatste weken, misschien zelfs nog méér
dan voorheen. Uit balorigheid, wellicht. Uit frustratie omdat hij nergens zijn
gelijk kan halen. Uit boosheid omdat iedereen hem in de steek gelaten heeft. En
dus gaat hij nu tekeer als een kleuter die zijn zin niet krijgt en dan maar op
alles en nog wat begint te stampen of te slaan.
Vandaar dat hij nu iets doet wat geen enkele president ooit heeft gepresteerd:
hij heeft zijn presidentiële veto gebruikt om het corona-steunpakket te
blokkeren en hij heeft zijn veto gebruikt om het voorgestelde defensiebudget te
blokkeren. Zijn motivatie is duidelijk: "Als
ik mijn zin niet krijg, dan krijgt niemand iets!"
Dat hij dat defensiebudget niet wilde goedkeuren, dat zal mij een zorg
zijn. De Verenigde Staten van Amerika geven nu al, van alle landen in de wereld,
veruit het meeste uit aan Defensie, en die 740 miljard dollar die begroot waren
voor volgend jaar, mogen voor mijn part gerust aan iets anders besteed worden.
Iets nuttigs, bij voorbeeld. Maar de redenen waarom de president zijn
handtekening weigert te plaatsen, zijn écht wel bij het haar getrokken! Zo
heeft hij een groot probleem met het voorstel om een aantal legerbasissen een
andere naam te geven omdat die verwijzen naar "Zuiderse" generaals die nu een beetje moeilijk liggen bij de "Black Lives Matter" beweging. En hij is
furieus omdat er geen budget voorzien wordt voor de terugtrekking van
Amerikaanse soldaten uit basissen in Duitsland of uit Afghanistan, wat hij
in die laatste maanden van zijn termijn nog voorgesteld had. Dus ja: omdat hij
zijn zin niet krijgt, heeft hij maar meteen alles geblokkeerd.Geen
enkele president heeft hem dat in de voorbije 60 jaar voorgedaan, en al zeker geen
aftredende president.
Erger vind ik het dat hij lang geweigerd heeft zijn handtekening te
zetten onder het voorstel voor een corona-steunpakket van 900 miljard dollar.
Want niet alléén voorziet dat budget in een hele reeks steunmaatregelen voor de
minder gegoede Amerikanen die hun inkomsten door deze crisis hebben verloren,
het verworpen voorstel is ook gekoppeld aan het budget voor de werking van
overheidsinstellingen. Als dat er niet komt, dan zou er vanaf eind december
2020 een "shut down" van het
Amerikaanse overheidssysteem dreigen omdat er geen geld meer zou zijn om de
lonen uit te betalen. De impact van een veto van Donald Trump gaat dus véél
verder dan het uitblijven van corona-steun, het draait om een mogelijke
ontwrichting van de Amerikaanse overheid en het stilvallen van alle
overheidsfuncties. En bovendien worden hierdoor ook alle
werkloosheidsuitkeringen geschrapt voor miljoenen Amerikanen die, al dan niet
door corona, hun job zijn kwijt geraakt. Donald Trump stuurde hiermee in zijn
laatste weken duidelijk aan op totale chaos en anarchie. Hij hoopte
vermoedelijk om de gewone burgers zodanig op stang te jagen dat ze de
democraten, die hier uiteraard volgens de heer Trump alle schuld aan hebben, zouden
willen afstraffen.
Hij heeft in dit gevecht omtrent de corona-steun uiteindelijk bakzeil
moeten halen omdat het onbegrip voor zijn weigering té groot was. En hij heeft
ook, tot zijn grote woede, een nederlaag geleden in het verhaal van het
defensiebudget, want het congres (met inbegrip van zijn eigen partijgenoten)
heeft zijn veto weggestemd.
Maar wat we ook over de kleuter Donald Trump mogen denken, hij is,
vrees ik, wél de Amerikaanse president die de grootste impact en invloed ooit
heeft gehad op de samenleving, in Amerika en daarbuiten. En op de hele wereld.
Hoe je het ook draait of keert: de wereld zal nooit meer dezelfde zijn als vóór
Trump.
Jammer genoeg is het géén verandering ten goede. Want wat Donald Trump
aan de wereld vooral heeft "geschonken",
is verdeeldheid, haat, polarisatie. Wat Donald Trump de wereld heeft nagelaten,
is de "leugen" als "het nieuwe normaal". Het overdrijven en benadrukken
van extremen als manier om te communiceren.
En hij krijgt overal navolging, ook bij onze eigen politici. En ook bij de
media.
Dat hebben we onlangs mogen merken bij die heisa rond de
vaccin-prijzen. Het hele "incident"
was nauwelijks het vermelden waard, maar de media hebben er op gefocust en
hebben dat kleine "nieuwsitem"
opgeblazen tot iets waar de hele bevolking met verontwaardiging op gereageerd
heeft. Missie geslaagd, dus.
Ik had eenzelfde wrang gevoel bij een reportage over "discriminatie op de vastgoedmarkt", nog
niet zo lang geleden. De VRT kwam aanzetten met een flagrant geval van
discriminatie: iemand die als potentiële huurder geweigerd werd, puur omwille
van de etniciteit. Ik ga niet ontkennen dat zoiets gebeurt, en het is uiteraard
afkeurenswaardig. Maar waarom focussen op die foute verhalen? Het gaat om een
minderheid, want de meeste makelaars en verhuurders zijn géén racisten. Dit
verhaal hengelt naar de verontwaardiging en boosheid van de lezers. Dit verhaal
geeft de indruk dat de hele wereld "rot"
is. Dit soort verhalen voedt de spanningen tussen mensen, en versterkt de perceptie dat
niets nog goed gaat.
En dat is precies de techniek die Donald Trump elke keer opnieuw
gebruikte om mensen tegen anderen op te zetten, om de onderhuidse frustraties
van de mensen aan te wakkeren. Zijn succes woekerde op de retoriek van "een verrot systeem dat nodig moest opgekuist
worden".
Ja hoor, Donald Trump heeft een heel sterke erfenis nagelaten. Helaas
een heel lelijke en verwerpelijke nalatenschap.
Even terug naar begin november 2020: de nieuwe (gedeeltelijke)
lockdown. Eén van de maatregelen was het verbod op erediensten. Allemaal met
de bedoeling onze contacten zo veel mogelijk te beperken.
Een aantal Joodse organisaties hebben daar bezwaar tegen aangetekend
bij de Raad van State, omdat dit verbod "disproportioneel"
was, en strijdig met "de vrijheid van
eredienst". (Ik had nog nooit over de "vrijheid
van eredienst" gehoord, moet ik toegeven. Godsdienstvrijheid, dat wel, maar Vrijheid van eredienst?) De Raad van State heeft hen begin
december gelijk gegeven, en vanaf 13 december 2020 mochten erediensten dan weer
wél. Zij het, na overleg van de Minister van Justitie met de vertegenwoordigers
van alle geloofsgemeenschappen, beperkt tot maximaal 15 aanwezigen.
In het vooruitzicht op Kerstmis, het op één na belangrijkste feest van
de katholieke kerk, zijn een groep katholieke priesters ook naar de Raad van
State gestapt om een (tijdelijke) uitzondering te vragen op die beperking tot
15 aanwezige gelovigen. Ze zullen gedacht hebben: "Wat de Joden kunnen, kunnen wij ook..." Maar helaas: ze zijn op een "njet" gebotst. Blijkbaar hebben
katholieke priesters niet diezelfde overtuigingskracht als de rabbijnen.
De joodse gemeenschap in Antwerpen heeft die katholieke démarche met argusogen
zitten aanzien, en zij meenden niet te moeten wachten op die laatste uitspraak
van de Raad van State. Ze dachten: "Laten
we er maar vanuit gaan dat het in orde komt voor de pastoors." En ze hebben
al direct de daad bij het woord gevoegd: op de Sabbatviering van 26 december
waren er 77 biddende mensen in een Antwerpse synagoge. Nét iets meer dan de
afgesproken beperking tot 15 personen. Zoals dat blijkbaar in ons
corona-geteisterd land het "nieuwe
normaal" is: de politie werd getipt, en is een blikje komen werpen. Waarna
de volwassen aanwezigen allemaal een corona-boete van 250 euro mochten
ophoesten. Maar volgens de advocaat van de Joodse gemeenschap in Antwerpen was
de tussenkomst van de politie niet terecht, en gaat het hier duidelijk over
antisemitisme vanwege de corona-politie.
Wat de Joden mogen, kunnen wij ook, moet de Sikh-gemeenschap in ons
land gedacht hebben. En zie: in de buurt van Sint-Truiden hebben die ook een
belangrijke eredienst georganiseerd. Met een 40-tal aanwezigen. Uiteraard heeft
een bezorgde burger ook hier de politie op de hoogte gebracht. Resultaat: nog
eens 32 corona-boetes in de spaarpot. En een verontwaardigde Sikh-gemeenschap.
Nu vraag ik me toch af: moet er bij een "eredienst" een officiële "bedienaar"
van één of andere geloofsgemeenschap aanwezig zijn? Kan je een "eredienst" organiseren met alléén maar
leken, zonder priester of dominee of rabbijn of imam? Ik weet het eigenlijk
niet. Staat dat vermeld bij de corona-richtlijnen? Ik denk het niet.
En dus heb ik dé oplossing gevonden voor mijn nakend lockdown-feestje:
ik maak er een "eredienst" van.
Zolang we dan niet met méér dan 15 samen komen, kan niemand mij iets maken.
Laat de politie maar komen.
"Meneer, we hebben een melding
ontvangen van een alerte burger dat er vrij veel auto's aan uw oprit geparkeerd
staan. Hoeveel mensen zijn er hier eigenlijk aanwezig? Mogen we eens binnen
komen kijken, alstublieft?"
(Ja, ze moeten het wel schoon vragen! Anders mogen ze niet binnen.)
"Kom
maar gerust binnen, agenten."
"Oei, meneer... Ik vrees dat we
toch een probleem hebben, want ik tel in totaal 15 personen. U weet toch dat u
maar 1 persoon binnen mag ontvangen?"
"Ja
maar, meneer de agent. Dit is hier een eredienst, hee... Het is een religieuze
bijeenkomst. En dan mogen we met 15 zijn, toch?"
Waarna de agenten teleurgesteld zullen afdruipen. Ze zullen ergens
anders de corona-pot moeten zien te spijzen.
Maar als ze willen, kan ik hen altijd
een paar buren aanwijzen waar ze duidelijk met veel te veel aan het feesten
zijn.
Als ik, op deze laatste dag van 2020, mijn lezers iets zou willen
wensen voor 2021, dan is het in elk geval dat het komende jaar beter zou zijn
dan het voorbije "Kutjaar".
Maar als ik de nieuwsberichten en vooruitzichten hoor en lees, dan
vrees ik daar toch een beetje voor...
Het is waar dat we eindelijk van die ene idioot aan de overkant van de
oceaan verlost zullen zijn, maar ik ben bang dat zijn erfenis van haat en
verdeeldheid en boosheid nog lang zal nazinderen in het land waar hij zijn
duivels vier jaar lang heeft mogen ontbinden. En verder zijn er helaas nog
genoeg "leiders" die ook in 2021 hun
wreedheid en grenzeloze arrogantie kunnen blijven botvieren. Er is die
dictator-voor-het-leven in Rusland, die met een pokerface al zijn wreedheden en
misdaden blijft ontkennen. Er is die halve gare in Brazilië, die ziende blind
blijft voor het leed in zijn eigen land, omdat hij vooral voor zichzelf wil
zorgen. Er is die onbenul in Venezuela, die zijn eigen bevolking in diepste
armoede heeft gestort, ondanks de onmetelijke bodemrijkdommen van het land. Er
is die domme marionet in Syrië, die met de steun van zijn Russische vriend,
steden en dorpen in zijn eigen land laat bombarderen. En er is die Nobelprijswinnaar voor de Vrede in
Ethiopië, die een hele bevolkingsgroep laat verhongeren omdat de plaatselijke
leiders een te grote mond hadden. Of de corrupte premier van Israël die zich
consequent alles meent te mogen permitteren, inclusief moordaanslagen in een
ander land, omdat zijn volk "uitverkoren"
is. Of de verkozen leiders in een aantal Oost-Europese landen, zoals Polen en
Hongarije, die het begrip "mensenrechten"
op een erg rekbare manier interpreteren.
De lijst is, helaas, bijna eindeloos...
En nee, ook van de Covid-pandemie zullen we in 2021 nog niet direct
verlost zijn. We zijn, volgens sommige doemdenkers, alweer (bijna) in een "derde golf" getuimeld, en dat laat
vermoeden dat er in 2021 nog een reeks "golven"
zullen volgen. Het lijkt wel een "Mexican
wave"...
"Maar er zal een vaccin zijn."
zal u zeggen.
Ja hoor. Een heel assortiment, zelfs!
Helaas voor de meesten onder ons pas tegen eind 2021 of misschien
zelfs maar in 2022. En zolang niet iedereen ingeënt is, moeten "de maatregelen" strikt van kracht
blijven. 2021 wordt dus evengoed als 2020 een jaar van "afstand houden", mondmaskers dragen, en (vooral) "het aantal contacten beperken". Bij
voorkeur dus helemaal alléén in "ons kot"
blijven.
Dus nee: ik verwacht niet dat 2021 een warm knuffeljaar zal worden.
Is er dan geen hoop voor het nieuwe jaar?
Ja, toch wel. Maar we zullen het zélf moeten waarmaken.
We zullen, elk voor zich, zélf moeten zorgen voor kleine momenten van
hoop en troost en warmte.
We zullen, elk voor zich, zélf moeten zorgen voor enkele lichtpuntjes
in de duisternis.
We zullen, elk voor zich, zélf moeten zorgen voor een (weliswaar
achter een mondmasker verborgen) glimlach bij een ander.
Ik wil daar graag, onder andere via deze blog, ook een heel klein beetje toe
bijdragen.
Door aan te klagen wat fout loopt. Door te schrijven over wat mooi en
bemoedigend is. Door jullie (hopelijk) af en toe eens te laten (glim)lachen.
En, uiteraard, door jullie verder op de hoogte te houden van de
belevenissen van Prinses Liese...
Met al die corona-toestanden zijn we dit jaar veel meer online gaan
shoppen. De diverse pakjesdiensten zijn dus de voorbije maanden méér aan de
deur geweest dan in al die jaren ervoor. Maar helaas is dat niet altijd een
geslaagde ervaring. Want omwille van de corona-voorzorgen, geven zij de pakjes
niet meer persoonlijk af. Ze bellen aan, zetten het pakje gewoon op de dorpel
aan de voordeur, en blijven op veilige afstand even wachten tot ik de deur open
maak. Als het regent, of geregend heeft, is dat niet écht een goed idee, want
de onderkant van de kartonnen doos is dan binnen de kortste keren doorweekt, en
met een beetje tegenslag valt de inhoud er gewoon doorheen terwijl ik het
pakket naar binnen breng. Nee, ik ben er niet zo blij mee dat die
pakjesmannen/vrouwen mijn pakjes op de natte grond deponeren...
En wat blijkt nu? Volgens mijn favoriete minister zou dat ook zo
moeten gebeuren als mijn zoon of schoondochter ons kleinkind komen afzetten.
Want dat kleinkind, dat blijkt nu opeens mijn enig toegelaten "knuffelcontact" te zijn. En als ik ons
kleinkind in huis toelaat, dan moet de rest buiten blijven. Binnen in huis
mogen we immers nog alléén met ons enige knuffelcontact samen tijd doorbrengen.
De rest moet buiten blijven.
Vanaf nu moet mijn zoon of schoondochter dus aanbellen aan de
voordeur, hun kindje op de dorpel deponeren, en dan op veilige afstand bij hun
auto wachten tot ik de deur openmaak om hun "pakje" mee naar binnen te nemen. Ik ben erg blij dat de minister
dat nu voor eens en voor altijd heeft verduidelijkt!
Ik heb toch een vraagje voor onze superslimme minister, en voor de
virologen/epidemiologen/infectiologen/vaccinologen...
Als mijn kleinkind ook een mogelijke bron van besmetting is, en daarom
moet mee geteld worden in het aantal contacten waaraan ik blootgesteld wordt,
dan zal mijn kleinkind evengoed mijzelf of mijn vrouw, als de ouders
besmetten, toch? En als mijn zoon en schoondochter nauw contact hebben gehad
met ons besmettelijk kleinkind, en wij ook, wat maakt het dan nog uit of wij al
dan niet bij hen in de buurt zouden komen? Het is simpele logica: "Als A in nauw contact komt met B, en A komt
ook in nauw contact met C, dan zijn B en C logischerwijs ook met elkaar in
contact geweest." Of niet?
Waarom onze superminister er nu opeens nog eens op hamert dat het niet
toegelaten is dat de ouders samen met hun baby bij de grootouders op bezoek
zouden komen, is mij een raadsel. Of misschien is het geen raadsel: we moeten
allemaal zo hard mogelijk doordrongen worden van de uitzichtloosheid van de
situatie, zodat we allemaal nog méér naar "het
vaccin" zullen snakken.
Ik begrijp best wel dat er beperkingen moeten zijn. Ik begrijp heel
goed dat je geen feestjes moet organiseren met 10 of 15 man. Ik begrijp perfect
dat dit niet het moment is om mensen bij je thuis uit te nodigen die je in
maanden niet meer gezien had, en die op hun beurt weer een stel anderen
ontmoeten die ze in lang niet gezien hadden. Ik begrijp heel goed dat we onze
contacten moeten beperken, en dat dit niet het moment is om onze uitgebreide
kennissenkring te ontmoeten. Maar wat de zin kan zijn van een verbod om de
ouders van je kleinkind in huis toe te laten, dat ontgaat mij volledig. Wat kan
er verkeerd aan zijn om op Kerstmis die zelfde, enkele, contacten te ontvangen
die je elke week ziet en ontvangt? Want, voor alle duidelijkheid: ons kleinkind
wordt NIET op de dorpel aan de voordeur afgezet...
Als je het mij vraagt... Het grootste gevaar van dit corona-virus is
niet de impact op de volksgezondheid, maar eerder op ons vermogen tot "menselijkheid". Frank wil van ons
allemaal een soort "robot" maken die
zonder enige diepere gevoelens doet wat "het
gezond verstand" vraagt.
Frank heeft ongetwijfeld een torenhoog IQ, maar over zijn EQ heb ik
toch mijn bedenkingen.
Terwijl de cultuur- en evenementensector al bijna het volledige
rampjaar 2020 zo goed als dood is moeten blijven, zijn de profsporten na een
korte onderbreking toch weer mogen opstarten. Wielrennen, basket, volleybal en
vooral voetbal waren na korte tijd al opnieuw op post om de mensen de nodige
afleiding te bezorgen. "Brood en spelen",
weet je wel.
Maar uiteraard met heel strikte protocollen, en helemaal "corona-proof".
De profvoetballers bijvoorbeeld worden om de drie dagen getest, en wie
negatief is, wordt onverbiddelijk uit de selectie geweerd. En verder blijven ze
allemaal braaf in hun "club-bubbel"
en houden ze zich strikt aan de regels. Zeggen ze zelf.
Hoe zouden we er dan iets op tegen kunnen hebben dat de
voetbalcompetitie doorgaat? Ook al is voetbal een "contactsport" bij uitstek, met al dat geduw en getrek. En ook al
wordt er tijdens de wedstrijd geen mondmasker gedragen hoewel het in voetbal
onmogelijk is om altijd anderhalve meter afstand te houden. Het zit dus wel "safe", bij onze voetballers.
Het zijn echt wel "vitters" en "kommaneukers" die kritiek hadden op
het knuffelgedrag van de
voetballers tijdens en na een wedstrijd. Ja toch? Want wat kan daar nu verkeerd
aan zijn? Ze zijn immers allemaal getest, en veilig bevonden, en ze houden zich
strikt aan de regels in hun bubbel. Ik weet het wel: het is behoorlijk asociaal
en weinig empathisch dat zij dat wél zouden mogen, voor de ogen van alle brave
mensen die al maandenlang tevergeefs naar een knuffel snakken. Maar ja: het
zijn "de emoties", hee: "de ontlading", "de trance van het moment". Ze kunnen er niets aan doen, het is
sterker dan henzelf...
Misschien kan ik dat ook als uitvlucht gebruiken als ik ooit eens op
een knuffel betrapt wordt en een corona-boete riskeer te krijgen. Zou dat
werken?
Ik heb wel een andere bedenking omtrent onze voetbalclubs: "Als alles zo corona-proof is, en iedereen
goed getest wordt en in de club-bubbel blijft, en zich aan de regels houdt... hoe
komt het dan dat om de haverklap competitiewedstrijden moeten uitgesteld worden
omdat een club té veel besmette spelers heeft?"
Eupen bijvoorbeeld staat al een aantal wedstrijden achter, en
Beerschot ook, omdat ze niet eens meer een volledige kern konden samenstellen
met gezonde spelers. Maar eigenlijk hebben alle profclubs al af en toe een paar
spelers moeten missen wegens een corona-besmetting. Hoe kan dat dan? Je kan
toch niet door het virus besmet raken als je alléén maar in contact komt met
gezonde, niet besmette mensen?
Dat kan niet, hee... En dus is het échte probleem niet zozeer dat die mannen elkaar als
giechelmeisjes staan te knuffelen, maar wél dat ze zich duidelijk niet aan de
regels houden, en dat ons profvoetbal helemaal niet "corona-proof" is. Het is een farce, het is bedrog. En iedereen is
er met open ogen ingelopen, hoe duidelijk de aanwijzingen ook zijn...
Alsof de commotie omtrent het geknuffel nog niet genoeg is, menen onze
rotverwende voetballers dat ze er gerust nog een schepje bovenop mogen doen. En
dus gooien ze er af en toe ook nog eens een "lockdown feestje" tussenin. Bij Oostende, bij Westerlo, bij Cercle
Brugge. Voor zover we tot nu al weten. Dat zal ook wel door "de emoties" komen, zeker?
Ze hebben "een gepaste sanctie"
gekregen, naar het schijnt. En daarmee is de zaak dan van de baan? Daarmee zal
de publieke opinie gesust worden? Al die mensen die zich eenzaam voelen, en
corona-moe, maar die op de tanden bijten in de hoop dat het ooit weer beter zal
worden... Zullen die genoegen nemen met "een
gepaste sanctie" en zich niet laten ontmoedigen of opstandig worden? Ik
vrees er eerlijk gezegd een beetje voor.
Wordt het daarom niet eens tijd voor een meer kordate aanpak? Wordt
het geen tijd om dat hele voetbalcircus weer stop te zetten? Het is in alle
opzichten een anomalie, een provocatie, een aanslag op de motivatie van alle
anderen. En het dient ook helemaal tot niets, het heeft totaal geen "toegevoegde waarde", het is allesbehalve
een "essentiële" bezigheid. Het leidt
alléén maar tot frustratie en ongenoegen.
Leg het hele gedoe weer stil, net zoals alle andere vormen van "entertainment". Dat zou al bij al
tenminste eerlijk en fair zijn tegenover al die artiesten of werknemers in de
entertainmentsector, die al maanden lang op hun kin mogen kloppen...
Ik heb het er eerder al eens over gehad dat de kostprijs van die
corona-vaccins gehuld blijft in mysterieuze duisternis: er is een soort "geheimhoudingsclausule" tussen de kopers
en de producenten. Vermoedelijk voor een deel om de farma-bedrijven niet tegen
elkaar te kunnen uitspelen met het argument dat de ene (beduidend) goedkoper is
dan de andere? Maar allicht vooral omdat de farma-reuzen liever niet aan de
grote klok hangen hoeveel ze aan deze crisis verdienen...
Test-Aankoop heeft dat al aangeklaagd, met de stelling dat wij, als
belastingbetaler, het recht hebben te weten hoeveel van ons belastinggeld
uitgegeven wordt aan die vaccins, zowel voor de ontwikkeling ervan als voor de
aankoop. En in een eerder nummer van Test-Aankoop zijn ook al, erg betrouwbare,
schattingen gepubliceerd. Zie maar in mijn blog van 6 december.
De oppositie in ons land, vooral dan de N-VA, is daar ook op
gesprongen, en eiste "transparantie".
Een geheel terechte eis, trouwens: het gaat om gigantisch veel geld, en het is
maar normaal dat daar open over gecommuniceerd wordt. Alléén is de N-VA aan het
verkeerde adres gaan klagen: het is op Europees niveau dat de deals gemaakt
werden, en het is op Europees niveau dat de "geheimhoudingsclausules" werden afgesproken. Het was dus een beetje
onterecht en unfair om Eva De Bleeker, onze nationale Staatssecretaris voor Begroting, hierover te interpelleren. Maar
toch is de staatssecretaris gezwicht voor de druk, en heeft zij haar
communicatieteam opdracht gegeven om "transparant"
te communiceren.
En daarbij is één en ander een beetje misgelopen: het communicatieteam
heeft een bericht verspreid op Twitter waarin de afgesproken prijzen open en
bloot te lezen waren. Prijzen die overigens héél dicht liggen bij de eerdere
schattingen van Test-Aankoop. Prijzen ook die ons leren dat de vaccins van
Pfizer en van Moderna, die (uiteraard geheel toevallig) het eerst beschikbaar
zijn geworden, minstens 6 tot 9 keer duurder zijn dan het goedkoopste vaccin
van AstraZeneca. In het team van mevrouw De Bleeker hebben ze al vlug beseft
dat dit een flater was, en de gegevens zijn een uur later weer offline gehaald.
Helaas voor de staatssecretaris is de zaak daarna toch helemaal fout
gelopen. Met dank aan de politieke redactie van de VRT.
Wetstraat-journalist Ivan De Vadder had de gegevens namelijk
ondertussen al ontdekt, en vond het nodig om, na de verwijdering, een tweet de
wereld in te sturen met de vraag waar die cijfers opeens naartoe waren. U zal
misschien argumenteren dat dit nu eenmaal zijn job is. Als politiek journalist
is het zijn taak om kritische vragen te stellen, om de politici het vuur aan de
schenen te leggen. Maar ik vind het een achterbakse vraag, en een vuile streek.
Als ervaren rot in het vak wéét de heer De Vadder immers héél goed dat die
prijzen nooit in de openbaarheid hadden mogen verschijnen, en wist hij dus zélf
ook wel waarom die na korte tijd weer waren verwijderd. Waarom stelt hij dan
die vraag, als hij het antwoord van te voren kende? Om de naïeve
staatssecretaris in verlegenheid te brengen? Om zélf te scoren? Om een vuurtje
te stoken?
Als dat laatste zijn bedoeling was, dan is hij in zijn opzet geslaagd.
Want zijn kritische tweet is dan weer opgepikt door de oppositie, met de name
de N-VA. En die hebben van de aangeboden munitie geprofiteerd om de
staatssecretaris onder vuur te nemen. Mevrouw De Bleeker kreeg daarop namelijk
het verwijt te slikken dat zij onze bevoorrading van de broodnodige vaccins in
het gedrang had gebracht door die prijzen te verklappen. De kritische N-VA'ers
betoogden dat de farma-reuzen ons land misschien zouden sanctioneren omdat we
de geheimhoudingsclausule geschonden hebben.
Kan iedereen nog volgen? De staatssecretaris wordt eerst aangevallen
omdat er geen transparantie is omtrent de kosten van de corona-vaccins. En
daarna wordt ze, door diezelfde tegenstanders, aangevallen omdat ze té
transparant geweest is... Niet bepaald een hartverwarmend schouwspel, als je het
mij vraagt.
Om de cirkel helemaal rond te maken, besloot de VRT om het hele verhaal
daarna, op 18 december, nog eens in het lang en breed op haar frontpagina uit
te smeren. Hoewel de redacteur zélf wist, en ook expliciet toegaf, dat al die
openbaarheid een negatieve impact kon hebben op de levering én op de prijzen
van de vaccins. Maar dat bleek géén argument te zijn om het artikel niet te
publiceren. De "sensatiezucht" van de
media, weet je wel... De VRT blokletterde over "de uitschuiver van staatssecretaris De Bleeker". Maar eigenlijk had
er moeten staan: "de uitschuiver van Ivan
De Vadder". Want zonder zijn interventie was dit hele voorval onopgemerkt
gebleven en geruisloos voorbij gegaan zonder enige schade achter te laten.
Ik kan fout zijn, maar mij lijkt het dat je echt wel een "ettertje" met een héél verdorven geest moet
zijn om te slagen als politicus. En evengoed, of nog erger, om politiek journalist te worden...
Goed nieuws van het corona-front: er kan zelfs al in 2020 met de
vaccinaties gestart worden in Europa, en dus ook bij ons in België. We zijn er
in elk geval "klaar voor". Dat heeft
onze premier gezegd, en hoofd-vaccinoloog Pierre Van Damme heeft dat bevestigd.
Al zou ik niet al te voorbarig gaan jubelen: véél vaccins zullen er
nog niet zijn voor ons land. De échte vaccinatiegolf zal pas in januari op gang
komen. En ook dan nog altijd maar op halve kracht, want Pfizer kan maar 300.000 dosissen leveren in plaats van de beloofde
600.000. Dat betekent dat in januari/februari 2021 maar 150.000 mensen, in de
woonzorgcentra, kunnen ingeënt worden.
Maar daarna zou alles op
kruissnelheid moeten raken, en vanaf (vermoedelijk eind) maart zou kunnen gestart worden met de tweede
fase: de 65-plussers. Wie gehoopt had dat we tegen de zomer van 2021 met z'n
allen gevaccineerd zouden zijn, die mag zijn verwachtingen nu al bijstellen.
Het valt trouwens te voorspellen dat er nog bijkomende vertragingen
zullen volgen bij de beloofde levering van vaccins door Pfizer. Misschien
buiten hun wil om? Al vermoed ik toch dat het eerder om een gedurfde
marketingstrategie gaat: zolang zij de enigen zijn die een vaccin op de markt
hebben, is hun product een zeldzame schat voor alle hunkerende kopers. En dan
kan het nooit kwaad om "de honger"
een beetje extra aan te wakkeren door wat terughouding in de levering. Zodra de
concurrenten ook op de markt gaan verschijnen, werkt die strategie natuurlijk
niet meer zo goed. Maar ondertussen kunnen ze nog zo lang mogelijk van hun monopoliepositie
profiteren. Hoe zou je zelf zijn...
Maar goed: het zal wel iets langer duren dan verwacht en voorzien,
maar in de loop van 2021 mogen we met z'n allen op een spuitje "hopen". En dan wordt alles weer "zoals vroeger".
Of niet? In elk geval niet direct...
Ik vond dat oud vrouwtje op tv bijzonder aandoenlijk toen ze met een
hoopvolle glimlach enthousiast uitkeek naar haar spuitje: "Dan zal ik eindelijk weer mijn kinderen kunnen vastpakken!"
Niet dus, hee... Zowel onze minister van Volksgezondheid als
top-virologe Erika Vlieghe hebben al duidelijk gemaakt dat we geen al te grote
verwachtingen mogen koesteren: "Veel
mensen hebben de indruk dat ze van alles zullen mogen als ze gevaccineerd zijn.
Zo werkt het natuurlijk niet. We moeten ons allemaal aan de maatregelen blijven
houden tot we voldoende immuniteit bereikt hebben als maatschappij."
De arme oudjes die hunkeren naar een beetje warmte en fysiek contact
met hun geliefden, en die gehoopt hadden na "het spuitje" eindelijk uit hun isolement en eenzaamheid verlost te
zijn, die mogen hun dromen dus weer opbergen.
Het "probleem" met die
vaccins is namelijk dat niemand weet wát die precies doen tegen het virus. Het
enige wat met zekerheid geweten is, en ook het enige wat getest is, is dat we
antilichamen ontwikkelen die ons beschermen tegen de destructieve werking van
het virus: we worden niet, of minder, ziek. Maar verder weten we dus helemaal
niets. Zijn we nog altijd besmettelijk? Kunnen we het virus toch nog altijd
oplopen? En, belangrijker, kunnen we het virus nog altijd doorgeven? Blijven we
drager van het virus, en dus een potentiële "super-verspreider"? Niemand die het weet, niemand die er zijn hand
voor in het vuur zou durven steken.
En dus moeten we ons "aan de
maatregelen blijven houden" tot iedereen ingeënt is.
We mogen onze dromen van "het
oude normaal" dus nog even vergeten. Vermoedelijk tot in 2022. Als alles
goed gaat, tenminste. Want niemand weet hoe lang dit vaccin ons zal beschermen.
Het lijkt ondertussen wel duidelijk dat iemand die besmet is geweest,
niet "voor altijd" immuun blijft. De
meest gangbare hypothese is nu dat de antilichamen na 8 à 12 weken weer
verdwenen zijn, of in elk geval niet voldoende bescherming meer bieden. Twee of
hooguit drie maanden na de eerste keer, kan je dus toch opnieuw ziek worden.
Geen mens kan nu voorspellen hoe dat zal gaan als iemand antistoffen ontwikkeld
heeft door het vaccin. Geen mens
durft te voorspellen hoe lang we immuun zullen blijven na ons spuitje in 2021.
Hopelijk toch iets langer dan 3 maanden, maar ik zou geen geld verwedden op een
levenslange immuniteit. Het zou al mooi zijn als we er met een jaarlijkse
inenting vanaf komen.
Maar goed, we moeten positief blijven, volgens professor Vlieghe: "Het is een beetje als examens doen. Het is
pas gedaan na het laatste examen, maar je mag natuurlijk al dromen wat je gaat
doen als die examens voorbij zijn."
Laat ons dan maar hopen dat we die examens tegen Nieuwjaar 2022 achter
de rug hebben...
De nieuwsberichten over de "corona-overtreders":
we worden er de laatste weken mee om de oren geslagen.
Jongeren die ergens in een natuurpark een feestje gaan bouwen, een
Joods trouwfeest met 100 genodigden, een seksparty voor homo's, studenten van
het Europa-college die hun studentenkamer ombouwen tot een drankzaaltje, ... De
lijst is bijna eindeloos. En dan maken we voor onszelf steevast de bedenking: "Wat een idioten! Leren ze het dan nooit? Ze
zouden voor straf een week in een corona-afdeling moeten gaan werken!" We
schudden het hoofd in oprechte verontwaardiging, en in onbegrip voor zó veel stompzinnigheid.
We noemen die gasten "asociaal" en "egoïstisch" en "oerdom". We roepen samen uit dat hun gedrag schandalig is.
En we zien op het nieuws de drukte op de vliegvelden, van al die
mensen die in de kerstvakantie op reis willen vertrekken om te ontsnappen aan
de Belgische winterkou, of die hun jaarlijkse skivakantie niet willen opgeven.
En we denken: "Stommeriken! Hebben
jullie dan niet gehoord dat vakantie in het buitenland sterk afgeraden wordt?
Zijn jullie al vergeten hoe de corona-pandemie zich in Europa verspreid heeft
in het begin van 2020?" We schudden het hoofd in oprechte verontwaardiging,
en in onbegrip voor zó veel idiotie. En we noemen die mensen "egoïstisch".
Of we kijken naar de beelden van de koopzondagen: de overvolle
winkelstraten, de mensen die in lange rijen staan aan te schuiven voor de
Primark. En we roepen luidop: "Stommeriken!
Moet dat nu echt? Weten die mensen niet dat er corona is, misschien?" We
schudden het hoofd in oprechte verontwaardiging, en noemen die mensen "egoïstisch".
En we zien de profvoetballers die elkaar om de hals vliegen na een
gemaakt doelpunt. En dan horen we elke dag opnieuw over de vele Covid-besmettingen
bij de stafleden of spelers van die voetbalclubs. En we denken: "Stelletje achterlijke voetballers!" (We
vragen ons daarbij meteen ook af waarom de voetbalcompetitie wél mag doorgaan,
terwijl er voor de rest heel veel vooral niet
mag...)
Maar we zorgen er tegelijk angstvallig voor om niet al té veel na te
denken over ons eigen gedrag. Of we vergoelijken en minimaliseren het, als we
erop gewezen worden. We gaan zélf ook shoppen. Winkel in, winkel uit. Maar: "Het is omdat we het nodig hebben". En: "We dragen wél een mondmasker!En wij houden afstand." We ontvangen
zélf ook onze kinderen en kleinkinderen thuis. Maar: "We raken elkaar niet aan." En: "We
zijn heel voorzichtig", en: "We maken
er wel geen feestje van, hee..."
Als er iets is wat deze helse corona-tijd het meest kenmerkt, dan is
het niet de veelgeroemde "solidariteit",
maar wél onze "hypocrisie". Er is
nooit eerder een periode geweest waarin zó luid en oprecht kritiek gespuid werd
op "de anderen", terwijl we eigenlijk
eerst en vooral in eigen boezem zouden moeten kijken.
Wil ik dan dat we onze kinderen en kleinkinderen niet meer mogen zien?
Wellicht nog voor een héél lange periode! Nee, dat wil ik niet. Ik ben
ontzettend blij als ik hen zie, en ik voel me er ook niet schuldig om. Zij het
wel een beetje ongerust, want als mijn buurman mij bij de corona-politie gaat
verklikken, dan kost mij dat een fortuin.
Maar misschien moeten we dan toch een beetje meer rechtlijnig zijn, en
niet al té verontwaardigd staan roepen als iemand anders "in de fout gaat"...
We hopen allemaal dat 2021 beter wordt dan 2020. In alle opzichten.
Als we nu eens zouden proberen om niet meteen "de eerste steen" te gaan werpen? Zou dat geen mooi voornemen zijn
voor het nieuwe jaar?
Ik had me voorgenomen om in deze blog ook af en toe plaats te maken
voor een stukje over mensen die ik bijzonder bewonder. Persoonlijkheden die
door het noodlot hard beproefd zijn geweest, maar die desondanks toch vreugde
en blijdschap, en schoonheid en warmte hebben kunnen brengen. Door hun talenten
en door hun volharding en wilskracht, maar vooral door hun positieve
ingesteldheid.
Mijn vorig "portret", van Karen Carpenter, dateert van 30 oktober. Hoog tijd dus om mijn reeks verder aan
te vullen. Want tussen alle cynische boodschappen door, mag een positief
verhaal ook wel eens.
In dit stukje zou ik het willen hebben over Eva Cassidy.
Voor velen van jullie is zij wellicht een nobele onbekende, tenzij dan
misschien door haar postuum duet met Katie
Melua.
Eva Cassidy is gestorven in
1996, ze is nauwelijks 33 jaar geworden. Ze was bijzonder talentvol, en ze had een prachtige stem. Maar ze was
ook bijzonder integer: niet bereid tot compromissen omtrent haar "looks" of omtrent haar repertoire. Wat
meteen verklaart waarom ze pas na haar dood enige bekendheid verworven heeft. Ze
heeft zich nooit laten verleiden tot toegevingen aan de grote commerce om veel
geld te kunnen verdienen; ze heeft zich nooit verlaagd tot publiciteitsstunts
om aandacht te trekken; ze heeft nooit de moeite gedaan om fans te winnen door
haar uiterlijk, want voor haar telde alleen haar muziek. Haar repertoire
bestond vooral uit covers, die ze op haar unieke manier interpreteerde, met een
vleugje jazz of blues.
Ze is gestorven aan een bijzonder agressieve vorm van huidkanker, die
op heel korte tijd uitgezaaid was tot in haar beendergestel. Bij haar
allerlaatste optreden, toen de dokters haar al lang opgegeven hadden, en ze alleen
nog onder extreme pijnverdoving min of meer in staat was te functioneren,
heeft ze dit gezongen:
I see trees of
green, red roses too
I see them bloom for me and you
And I think to myself what a wonderful world
I see skies of blue and clouds of white
The bright blessed day, the dark sacred night
And I think to myself what a wonderful world
The colors of the rainbow so pretty in the sky
Are also on the faces of people going by
I see friends shaking hands saying how do you do
They're really saying I love you
I hear babies crying, I watch them grow
They'll learn much more than I'll never know
And I think to myself what a wonderful world
Yes I think to myself what a wonderful world
Je moet het maar doen, niet? Ze stond letterlijk op de afgrond van de
dood, getroffen door méér pijn dan een mens kan verdragen. Ze kon zelfs niet
meer zonder hulp het podium op. Maar toch was dit wat ze als afscheid wou zingen: "And I think to myself what a wonderful
world"...
De boodschap die zij ons hiermee brengt, is simpel in concept, maar
dikwijls heel erg moeilijk waar te maken als het er écht op aan komt: "Geniet van elke dag. Wees dankbaar voor
elke dag. Wees blij met de mensen om je heen. En koester je vrienden."
Misschien is dát in deze eenzame corona-tijden wel de mooiste
kerstwens die we elkaar kunnen sturen?
Voor wie het zelf eens wil horen, dit is een opname van een eerder
optreden van haar:
Er was eens een timmerman die
vreedzaam leefde en werkte in een Palestijns dorpje. Zijn jonge vrouw was in
blijde verwachting, en al hadden ze geen luxe of rijkdom, toch was het leven
goed voor hen.
Tot, op een kwade dag, enkele
Israëlische raketten naar het dorpje werden afgevuurd. Als vergelding voor een
raketaanval van Hamas op Israël. De man en zijn vrouw konden ternauwernood hun
huis ontvluchten toen het door een raket in puin werd geschoten. Daarop besloot
de man om met zijn zwangere vrouw te vluchten naar veiliger oorden, en zo
kwamen ze in een vluchtelingenkamp in Libanon terecht. Waar ze zo goed en zo
kwaad als het ging probeerden te overleven, en waar de man als houtbewerker de
kost probeerde te verdienen.
Tot, op een kwade dag, ook daar
Israëlische bommen gedropt werden omdat volgens Israël een Iraanse
terreurorganisatie in het vluchtelingenkamp een basis had uitgebouwd. De man en
zijn vrouw moesten opnieuw op de vlucht, en toen een mensensmokkelaar hen
aanbood om hen naar Europa over te brengen, heeft de man niet geaarzeld. Al wat
ze aan spaarcentjes hadden verzameld in de jaren toen ze nog in vrede konden
leven, moesten ze ophoesten voor de gevaarlijke reis. Maar de mensensmokkelaar
verzekerde hen dat ze in Europa méér dan welkom zouden zijn en er een
heerlijk leven zouden hebben, want voor een bedreven timmerman was er werk
genoeg.
In een gammel bootje hebben ze
de overtocht naar Europa gemaakt, en na lange omzwervingen in barre
omstandigheden zijn de man en zijn vrouw uiteindelijk in België terecht
gekomen. De vrouw was ondertussen al hoogzwanger, en ze moesten dringend
onderdak zien te vinden.
Helaas was de Dienst voor
Vreemdelingenzaken gesloten, wegens corona. En dus konden ze geen asielaanvraag
indienen. En zonder asielaanvraag konden ze ook geen huisvesting krijgen. Ze kregen
wel een stel dekens mee, maar ze moesten de nacht op straat doorbrengen. In de
bittere kou, want de maand december was al een tijdje gevorderd. Toen ze 's
avonds laat nog altijd langs de straat liepen, op zoek naar een beschut plekje,
werden ze opgemerkt door een politiepatrouille die aan het controleren was of misschien
een onverlaat de avondklok zou overtreden. Omdat ze in deze corona-tijden niet
meer op straat mochten rondlopen op dat late uur, moesten ze een corona-boete
betalen. De man en zijn vrouw hadden geen geld meer voor die boete, en dus werden
ze gearresteerd. De man werd in de cel gegooid, maar de vrouw werd, gezien haar
vergevorderde zwangerschap, naar een opvanghuis gebracht.
De man bleef nog enkele dagen in
de cel. Zonder enige aanwijsbare misdaad, maar er was nu eenmaal niemand die zich
zijn lot aantrok en eraan dacht hem vrij te pleiten. Ondertussen was de
zwangerschap van de vrouw al zó ver gevorderd dat het kindje elk moment kon
komen. En, mede door de vele ontberingen en inspanningen en zorgen en angsten,
kwamen de weeën enkele dagen later onverwacht opzetten, in de late namiddag. De
jonge vouw werd in allerijl naar het ziekenhuis gebracht om daar te bevallen.
De man was ondertussen dan toch
uit de gevangenis ontslagen, en hij was naar zijn vrouw op zoek gegaan. In het
opvanghuis kreeg hij te horen dat zijn vrouw in het ziekenhuis was omdat ze elk
moment kon bevallen. Daarop haastte de man zich naar de kliniek. Alwaar hij niet
binnen mocht om zijn vrouw te bezoeken. Wegens de corona-beperkingen.
De volgende dag is hun zoontje
Jesjoea geboren, gezond en wel. De jonge vrouw lag helemaal alléén, met haar
baby'tje, in haar kamer op de kraamafdeling, en de man stond buiten te wachten
op het verlossende bericht.
Het was 25 december 2020...
Kerstmis 2020 zal voor altijd in ons geheugen gegrift blijven. Niet
omdat het een memorabel mooie of "witte"
Kerst wordt, maar omdat het de meest eenzame Kerst is die velen van ons ooit
zullen moeten meemaken. De meest kwetsbaren in de eerste plaats. Net zoals tweeduizend
en twintig jaar geleden.
Alléén waren er toen wél een aantal herders en drie wijzen die de
ontheemde vluchtelingen mochten komen bezoeken; nu mag zelfs dát niet...
Ik had nooit gedacht dat ik op een dag een blog-stukje zou schrijven
over één liedje. Maar dus toch: "The
Sound of Silence". Ooit een kleine hit voor Simon & Garfunkel, in 1965.
Ik heb het altijd al een mooi liedje gevonden, een liedje dat je raakt
tot in je binnenste. Al had ik nooit écht diep nagedacht over de tekst. Dat het
een "protestsong" was, ondanks de
lieflijke melodie en de zoetgevooisde stemmen van de heren Simon &
Garfunkel, dat was duidelijk.
Het is pas toen ik de versie van Disturbed,
uit 2016, voor het eerst gehoord heb, dat ik het liedje écht als een hevig
protest ervaren heb. En dan vooral door de woede en verontwaardiging die
doorklinkt in de stem van zanger Davis
Draiman.
Wie deze versie nog niet zou kennen, en voor wie dit de eerste keer is
dat je het hoort: ik zou je willen aanraden er eerst eens goed bij te gaan
zitten. Want het komt echt wel stevig binnen! Dit is het:
De boodschap van het liedje, al is het al 55 jaar oud, is nog altijd
even actueel.
Vrij vertaald gaat het als volgt:
Mensen praten zonder te spreken, mensen horen zonder te luisteren, mensen schrijven liedjes die niemand ooit zal zingen. En niemand durfde het geluid van stilte te verstoren. "Dwazen" zei ik, ""ullie weten niet dat stilte als kanker groeit.
Luister naar mijn woorden die je misschien iets kunnen leren, neem mijn armen zodat ik je kan bereiken." Maar mijn woorden vielen als stille regendruppels en weergalmden in de putten van stilte. En de mensen bogen en baden voor de Neon god die ze hadden gemaakt, en het teken flitste zijn waarschuwing in de woorden die het vormde. En het bord zei: "De woorden van de profeten zijn geschreven op de muren
van de metro en flatgebouwen."
Het thema van "The sound of
Silence" is het onvermogen van een mens om zijn diepste
zielenroerselen met z'n medemens te communiceren: men praat zonder echt iets te
zeggen, luistert zonder te horen. Men neigt tot apathie naar elkaar toe,
niemand durft het geluid van de stilte
te verbreken. Om het met de woorden van Art Garfunkel te zeggen: "De song gaat over het onvermogen van
mensen om met elkaar te communiceren, niet bijzonder internationaal maar vooral
emotioneel."
Het is trouwens geschreven naar aanleiding van de moord op J.F.
Kennedy, toen heel Amerika in schok was.
Het gaat dus over ons pijnlijk onvermogen om écht naar elkaar te
luisteren. Vooral omdat we té veel met onszelf bezig zijn, omdat we té veel in
beslag genomen worden door het materiële, door de drang om te bezitten. En dát is wat er vooral fout loopt in de hedendaagse
wereld: we slagen er niet meer in om écht te communiceren. Conflicten op
wereldschaal zijn het gevolg van dat onvermogen. Maar ook onze eigen kleine
conflictjes en ruzies en misverstanden zijn het spijtige resultaat van ons
gebrek aan "luistervaardigheid".
Laat ons dus allemaal nog eens héél
aandachtig naar deze rauwe versie van dit prachtige lied luisteren, en nadenken
over onze communicatie met onze naasten. Of het gebrek daaraan.
En misschien zou dát wel een mooi "goed voornemen" zijn voor 2021: dat we
allemaal méér en beter naar elkaar zouden luisteren...
Om toch een beetje in de sfeer van deze periode te blijven, wil ik er
nog een "echt" Kerstliedje aan
toevoegen. Al is ook dit, als je goed luistert, op een heel subtiele manier
onmiskenbaar een protestsong tegen de oorlog en onrecht:
Er is de voorbije maanden al ontzettend veel onzin verschenen in de
nieuwsberichten over corona, maar wat op de VRTNWS-site verschenen is op 17
december 2020, sloeg werkelijk alles. Nog nooit eerder heb ik zo'n hoop
complete nonsens met zó veel "sérieux"
zien verschijnen.
Eerder al had "wetenschappelijk"
onderzoek uitgewezen dat de grootste bron van besmetting het eigen gezin is. Ik
slaag er nog altijd niet in om dat te begrijpen, want het virus moet toch ooit
eens in het gezin binnen gedrongen zijn? Het virus kan toch niet zomaar "vanzelf" in een gezin opduiken, of wel?
En dus: als het virus van buitenaf in het gezin is binnen geslopen, dan is het
gezin toch niet "de bron" van de
besmettingen?
Maar goed... als dat blijkt uit wetenschappelijk onderzoek, dan zal het
wel zo zijn, zeker? De experten weten het tenslotte allemaal véél beter dan ik.
Dat merk je ook als het gaat over de scholen. Volgens sommigen zijn die totaal
niet verantwoordelijk voor de nieuwe stijging in het aantal besmettingen.
(Terloops: er wordt de laatste tijd ook méér getest en dus is het maar normaal
dat er meer gedetecteerd wordt. Het percentage positieve testen daalt trouwens
nog altijd. Maar dat wordt er niet bij verteld...) Volgens anderen zijn de
scholen wel degelijk "de hulpmotor"
van de pandemie en moeten zij zo vlug mogelijk gesloten worden. Een andere
expert vindt dan weer van niet, en nog een andere is ondertussen overtuigd van
wél...
Dus ja: ik vertrouw heel en al op de eensluidende mening van de
experten.
En zie. Nu bewijzen de cijfers uit de contactopsporing wat het
wetenschappelijk onderzoek al aangetoond had, namelijk dat het gezin de
voornaamste bron van besmetting is. Uit de bevraging van gecontacteerde
Vlamingen zou blijken dat 25% denkt de besmetting binnen het gezin opgelopen te
hebben, en bijna 11% op het werk. Daarentegen ligt de oorzaak maar in 0.25% van
de gevallen bij een gemaakte reis, 0.28% zou besmet geraakt zijn op het
openbaar vervoer, en 0.44% bij het winkelen. Tot mijn grote verbazing heeft
blijkbaar niemand aangegeven besmet geraakt te zijn op een lockdown-feestje of
in de kleedkamers van een sportclub bij de groepsknuffel.
De helft van de ondervraagden heeft wél toegegeven dat ze eigenlijk
zelf niet weten waar ze die besmetting zouden opgelopen hebben. Dat zijn vermoedelijk
de enigen die naar waarheid geantwoord hebben. De rest heeft schaamteloos
gelogen of heeft zomaar iets verzonnen.
Is er iemand naïef genoeg om de resultaten van die
contactopsporingsgegevens ernstig te nemen? Echt?
Bijna niemand zou de besmetting op reis opgelopen hebben, terwijl we
allemaal weten hoe het allemaal begonnen is. En bijna niemand heeft de
besmetting opgelopen bij het shoppen, terwijl we allemaal die beelden van opeen gepropte shoppers in de winkelstraten gezien hebben. En het openbaar vervoer, waarbij je als
sardientjes tegen elkaar geplakt zit, dat zou ook geen rol spelen? Als dat zo is, waarom wordt
er dan zo gehamerd op het beperken van onze mobiliteit? Op het openbaar vervoer
is er duidelijk géén probleem als we die cijfers mogen geloven, en als we in ons eentje met de auto rijden, ook
al niet (denk ik toch).
Ik zou niet durven beweren dat de VRT die cijfers verzonnen
heeft, en dat het allemaal totaal uit de lucht gegrepen is. Ik geloof vast dat
dit effectief de conclusies zijn uit de bevragingen van de contactopspoorders.
Maar elk ernstig en kritisch medium dat zichzelf ook maar een kleintje
respecteert, zal toch eerst nagaan of die cijfers wel kunnen kloppen? Een serieuze redacteur zal
zich toch ook vragen stellen, en misschien wel vermoeden dat de ondervragers
mogelijks niet altijd een eerlijk antwoord gekregen hebben?
Ik zou in elk geval mijn bedenkingen hebben, en dit niet zomaar klakkeloos
voor waar overnemen.
Maar ja... aangezien het past in de algemene teneur van de laatste
dagen, over de verderfelijke invloed van het gezin, wordt het gepubliceerd.
Zonder ook maar enige kritische commentaar, en zonder enig voorbehoud. Want het
helpt om dé belangrijkste boodschap van deze kerstperiode over te brengen: "Blijf weg van je familie!"
Ik weet niet hoe vooruitziend u bent, maar ik wil alvast niet wachten
tot de voorraad uitgeput is: ik bestel mijn pakketje "droogijs" zeker deze week nog.
Het is waar dat er nog geen haast bij is, want de eerste ladingen van
het mirakel-vaccin van Pfizer zijn voorbehouden aan de woonzorgcentra en de
verzorgers aldaar. Het zal dus nog wel even duren eer ik mijn spuitje kan
afhalen. Misschien zelfs langer dan voorzien. Want "er is vertraging" bij de productie, omdat één van de grondstoffen
blijkbaar niet tijdig kan geleverd worden. (Zou de leverancier van die
grondstof dan ook een soort corona-boete krijgen?)
Ons land ontvangt daardoor maar de helft van het beloofde aantal
spuitjes. De rest zal "voor later"
zijn. Ik verwacht eigenlijk niet dat ik vóór midden 2021 aan de beurt zal komen.
Vooral niet omdat ze overal in de wereld als een gek aan het hamsteren zijn:
zowel de Amerikanen als de Britten hebben zich al ruim voorzien, zodat er voor
ons niet al te veel meer rest. Een mens zou gaan denken dat het wc-papier is!
En dan mogen wij nog niet klagen, want de arme landen kunnen al
helemaal naar het wondermiddel fluiten: minstens 80% van de beschikbare vaccins
zijn al vooraf gereserveerd door de rijkere landen, die amper 15% van de
wereldbevolking vertegenwoordigen.
Maar goed: vroeg of laat kom ik wel aan de beurt. En dan moet ik het
spul lang genoeg kunnen bewaren tot ik bij de huisarts terecht kan, niet?
Dat kan maar op één manier: in "droogijs".
En dus moet ik daar tijdig een voorraadje van zien te bemachtigen. Gelukkig kan
ik dat online bestellen. Voorlopig toch nog. Want binnenkort is alles
uitverkocht. Zoals dat ook al het geval was met de koortsthermometers bij het
begin van de pandemie.
Wie niet goed weet waar te zoeken, hier is alvast een tip: "Droogijs-shop.nl". (Nee, ik verzin dit
niet. Er bestaat voor zowat alles een webshop ".nl"...) Je kan er bijvoorbeeld een pak droogijs van 5 kg bestellen
voor amper 25 euro, en de bijhorende verpakking voor 12,75 euro. Misschien best
ook een paar handschoenen kopen, want het spul brandt ongenadig je huid kapot.
Die kan je al krijgen voor 7,15 euro. En dan ben je helemaal gereed om je
vaccin te bestellen en ermee naar de dokter te stappen.
Oeps... Wat blijkt? "Droogijs is een
versproduct". Je mag het dus eigenlijk pas de dag vooraf bestellen, want de
houdbaarheid is beperkt. En dan zit ik tóch weer met het probleem dat iedereen
de voorraden droogijs al zal opgekocht hebben eer ik aan de beurt kom.
Dan heb ik maar één optie meer: ik zal het zelf moeten maken. Ik ben
al eens gaan zien op het internet, en ik heb poepsimpele instructies gevonden.
Al wat ik nodig heb, is: een CO2-brandblusser, een stoffen zak, isolerende
handschoenen, en eventueel wat duct-tape. Het is niet geheel zonder risico,
maar goed. Als het moet, dan moet het maar...
Heeft iemand zich trouwens al afgevraagd of het gewoon een gelukkig
toeval zou zijn dat het Pfizer-vaccin als eerste getest en goedgekeurd werd? Stel je
eens voor dat een vaccin van de concurrentie eerder beschikbaar zou geweest
zijn dan dat van Pfizer. Een vaccin dat géén logistieke nachtmerrie betekent, dat
niet ontzettend complex en duur is in transport en bewaring, een vaccin dat je
thuis gewoon in je koelkast kan bewaren. Wie zou dan nog de moeite gedaan
hebben om nadien ook het Pfizer-vaccin te kopen en zich al die miserie op de
hals te halen? Niemand toch? Maar nu kan men niet anders, want er is (nog) geen
alternatief voor het product van Pfizer, en iedereen staat erom te springen. De
problemen en bijkomende kosten neemt men er dan graag bij.
Als dit een uitgekiende marketingstrategie was geweest, dan zou dat
een applaus verdiend hebben! Maar zoals gezegd: het is natuurlijk puur
toeval...
Het gezegde "Beter een goede
buur dan een verre vriend", is nog nooit zó van toepassing geweest als nu
in deze corona-tijden.
Dat geldt in het bijzonder voor België en Nederland: al sinds 1831
bevriende buurlanden, en zorgzame buren. Vooral in de grensstreek zullen ze het
wel geweten hebben! Lang geleden was er al het "seks- en drugstoerisme", in stadjes zoals Sluis vooral, omdat in
Nederland van alles en nog wat open en bloot te koop was wat in het preutse
Vlaanderen alléén onder de toonbank verhandeld werd. En meer recent, toen
Nederland nog niet in lockdown was en er bij ons nog niet versoepeld was,
werden de grensstadjes aldaar overspoeld door Belgen die ginder wilden shoppen.
Of iets gingen drinken of eten op een terrasje. En zie: nu is er bij ons méér
mogelijk dan in Nederland, en dus willen zij ons graag verblijden met een
tegenbezoekje.
Dat geldt ook voor Frankrijk en België. Al sinds het ontstaan van ons
land de allerbeste buren voor elkaar. Vergeten we niet dat onze moedige
sluiswachters tijdens de eerste wereldoorlog eigenhandig de Duitsers hebben
tegen gehouden toen die Frankrijk wilden binnenvallen. Maar ook nu nog is er
een warm nabuurschap tussen de beide landen. En al zeker tussen de bewoners in
de grensstreek aan de beide kanten van "de
schreve". Er zijn altijd al veel Fransen geweest die bij ons kwamen tanken
of hun sigaretten hier kwamen kopen. En omgekeerd gaan de Belgen sinds jaar en
dag naar de Franse hypermarkten omdat alles daar, om mysterieuze redenen, tot
een kwart goedkoper is dan hier. In deze corona-periode zijn het vooral de
Franse kapsalons die veel bezoek krijgen van de Belgische buren.
Ook met Luxemburg is er een warme band van nabuurschap. Al gaat het
daar nog een beetje verder: we zijn zelfs familie van elkaar, want Groothertog
Henri is de zoon van Josephine Charlotte van België, de oudste zus van onze
koningen Boudewijn en Albert II. In vroeger tijden gingen de Belgen massaal bij
onze Luxemburgse buren op bezoek om onze favoriete sport, het "ontduiken van belastingen" te beoefenen,
of later om goedkoop te tanken. Nu gaan we er vooral heen om op restaurant te
kunnen gaan, want hier bij ons mag dat niet.
Maar er zijn natuurlijk grenzen aan wat buren van elkaar mogen vragen
of kunnen verdragen...
Dat die Hollanders ons nu massaal komen besmetten, nu hun eigen land "op slot" is, dat is er toch wel "over". Als ze een beetje té opdringerig
op ons erf komen, dan zullen we ze met harde hand weer verwijderen! Het zou
gemakkelijker geweest zijn om gewoon de grenzen te sluiten, maar blijkbaar
werkt dat zo niet bij de politici: ze mogen wél bij ons binnen, maar zodra we
hen beu zijn, zetten we hen hardhandig weer buiten.
We willen geen massa besmette Hollanders bij ons, want we hebben
tenslotte zo ook al écht genoeg zorgen aan ons hoofd. Ook bij ons gaan "de cijfers" namelijk weer aan het
stijgen. De "dalende trend" waar we
zo euforisch over waren, is al een tijdje gestopt, en nu kruipt "de curve" langzaam weer omhoog. De
oorzaak? De toegenomen mobiliteit nadat de scholen weer gestart zijn, en vooral
nadat de "niet essentiële" winkels
weer open gegaan zijn. Kortom: het gaat weer de verkeerde kant op door de
toegestane versoepelingen. (Of de cijfers worden in elk geval toch op die
manier voorgesteld...)
Waarmee we weer terug zijn bij wat ik al tot vervelens toe aangegeven
heb: bij elke versoepeling, hoe beperkt ook, gaat het onvermijdelijk weer de
foute kant uit. En dus is de enige mogelijke conclusie: er mogen géén versoepelingen
komen. Nu niet, nooit meer. Die
strenge maatregelen, de beperking van onze mobiliteit, en vooral van onze
sociale contacten, dat is voor altijd. Vrienden zullen voortaan méér dan ooit "verre vrienden" moeten blijven, en zélfs
de "goede buren" moeten op afstand
blijven. Eenzaamheid en het "elk-voor-zich"-gevoel
wordt de nieuwe norm.
Zou dat écht de bedoeling geweest zijn van onze beleidsmakers? Of is
dit gewoon een ongewenst neveneffect waar ze helaas niet aan gedacht hadden?
Het is in elk geval dé perfecte stimulans om iedereen te overtuigen
van de absolute noodzaak van "het vaccin"...
Wie dacht dat Donald Trump er die laatste weken en maanden van zijn
presidentschap zijn voeten heeft aan geveegd en niet veel meer heeft
uitgespookt, die is toch niet goed op de hoogte. Want president Trump is al die
tijd even actief en geëngageerd bezig gebleven als gedurende zijn hele
ambtstermijn.
Zo heeft hij zijn Twitter-activiteiten even driftig verder gezet als
voorheen. Zijn boodschappen om verdeeldheid te zaaien en de geloofwaardigheid
van Joe Biden onderuit te halen, is hij al sinds midden november met een
ongeziene standvastigheid aan het herhalen. Eén ding is zeker: Donald Trump
heeft in die laatste weken, nadat de verkiezingsuitslagen bekend waren, méér
gedaan om de harmonie binnen het land om zeep te helpen, dan enig andere president
ooit in een volledige ambtstermijn voor elkaar gekregen had.
En wat niet te onderschatten is: hij heeft een intense juridische
kruistocht gevoerd tegen de verkiezingsfraudeurs. Hij, en zijn "team" met hem, heeft sinds midden
november geen dag rust genomen in zijn strijd tegen de bedriegers en
valsspelers die hem zijn overwinning hebben ontstolen. Helaas wil zélfs het
Hooggerechtshof hem hierbij niet steunen. En dat terwijl Donald nochtans
hoogstpersoonlijk voor een comfortabele conservatieve meerderheid had gezorgd
met die
last-minute benoeming van Amy Coney Barrett. Hoeft het gezegd dat Donald héél
erg teleurgesteld was over die "beschamende"
vertoning?
Verder heeft hij ook nog eens méér gratieverzoeken ingewilligd dan
ooit eerder was gebeurd tijdens de "transitieperiode".
De meest bekende is natuurlijk zijn vroegere Veiligheidsadviseur Michael Flynn.
Een man die veroordeeld is voor louche afspraken met de Russen, en die dat
trouwens ook bekend heeft. De gewone man in de straat zou hierbij voor landverraad
veroordeeld worden. Maar Michael Flynn had vermoedelijk nog iets van Donald tegoed,
en dus is hij nu een vrij man. Er zouden ook nog een hele reeks andere
gratieverzoeken in behandeling zijn "binnen
het Witte Huis", maar daarover zijn op dit moment nog geen verdere details
gekend. Het blijft nog even spannend. Feit is dat Donald ook hier weer een
bezige bij blijkt te zijn...
Hetzelfde geldt voor de terechtstelling van terdoodveroordeelden. Vijf
opdrachten om tot executie over te gaan heeft hij nog op zijn palmares bij
geschreven, in die laatste weken. Geen enkele zittende president heeft hem dat
ooit voor gedaan, en al zeker geen enkele aftredende president. Maar Donald
blijft tot de laatste dag trouw op post, en doet wat moet gedaan worden. Donald
is er echt niet de man naar om na zijn verlies mokkend in een hoekje te gaan
zitten treuren. Nee, Donald doet onversaagd verder. Zoals hij al de hele tijd
hard bezig geweest is.
Hij heeft trouwens, en de meeste media hebben daar niet eens de nodige
ruchtbaarheid aan gegeven, gezorgd voor een "vredesakkoord" tussen Marokko en Israël. Als dat niet knap is? Als "beloning" mag Marokko nu ongestoord
zijn gang gaan in de Westelijke Sahara. Tegen alle internationale
overeenkomsten in, trouwens. En Donald heeft hen ook nog wat gesofisticeerd
wapentuig verkocht om hen daar bij te helpen.
Geef toe: dat is een serieus palmares, toch? En tussendoor heeft hij
ook nog tijd gevonden om af en toe zijn golftalenten verder te ontwikkelen.
Alléén als het over het "Chinese
virus" ging, was hij compleet afwezig. Maar ja: daar had hij de vorige
maanden al méér dan voldoende zijn stempel gedrukt. Vergeten we niet dat
Donald hoogstpersoonlijk heeft gezorgd voor de ontwikkeling van de vaccins die
nu op de markt komen. Dat de mensen ondertussen bij bosjes sneuvelen, dat is
zijn schuld niet, hee! Dat is de schuld van de Chinezen. Of van de Belgen...
De eerste versie van de film "Planet
of the Apes" dateert al van 1968, maar zo weleens profetisch kunnen geweest
zijn.
Althans volgens één van de mythes die verspreid worden door
tegenstanders van het corona-vaccin. Het gaat dan meer in het bijzonder over
het vaccin dat ontwikkeld is in Oxford en dat geproduceerd wordt door
AstraZeneca. Dat vaccin is namelijk gebaseerd op een verzwakte versie van het "Adeno-virus" dat een soort verkoudheid
veroorzaakt bij apen. Dat virus is genetisch aangepast om uitwendig op een
corona-virus te lijken. Het triggert daardoor ons afweersysteem zodat ons
lichaam de natuurlijke reflex zal hebben om antilichamen te produceren als we
met een echt SARS-CoV-2 virus zouden besmet raken. Dat de "drager" in dit vaccin een virus is dat bij chimpansees voorkomt, is
voor fantasierijke onruststokers genoeg om de suggestie op te dringen dat het
vaccin ons op langere termijn zal veranderen in een aap.
Gelukkig is die mythe zó ver gezocht dat geen zinnig mens daar geloof
kan aan hechten. (Al wordt het verhaal dan toch driftig verspreid en gedeeld op
allerlei social media.) Maar er
bestaan nog een hele reeks andere mythes en verhalen die geloofwaardiger klinken
en meer aanhang hebben. Omtrent het vaccin van Pfizer en dat van Moderna
circuleert het gerucht op de social media dat die ons DNA zullen wijzigen. Dat
verhaal is ontstaan uit de berichten dat die vaccins een stukje "genetische code" van het SARS-CoV-2 virus bevatten. Dat is een
totaal nieuwe technologie, en nog grotendeels onbetreden terrein.
En uiteraard
zijn er ook de onvermijdelijke complottheorieën waarbij alles op een hoopje
gegooid wordt: de winsthonger van de farma-bedrijven en de opkomst van de
5G-technologie.
Geen van die onrustwekkende theorieën bevat enige grond van waarheid,
maar toch zijn er heel veel mensen bij wie de twijfel versterkt wordt.
Dat die twijfel er is, dat is niet verwonderlijk, en al bij al
helemaal normaal. Het gaat over methodes en technieken die dikwijls helemaal
nieuw zijn, en dus angstwekkend. En die wij niet kennen of begrijpen. Er hangt
sowieso ook een waas van geheimzinnigheid rond, want elk bedrijf is er
natuurlijk als de dood voor dat een concurrent met de pluimen zou gaan lopen.
Het is allemaal ook ongezien vlug gegaan, en ook dat is een valabel argument om
enige scepsis te vertonen.
Het gevolg is wel dat een grote minderheid (20 à 30%, volgens de
meeste peilingen) van de bevolking niet van plan is zich te laten inenten.
En ja... dan hebben we een probleem! Want volgens top-virologe Erika
Vlieghe zullen de beperkende maatregelen sowieso moeten aangehouden worden tot
iedereen gevaccineerd is. De professor heeft al met een vermanende vinger
opgemerkt dat diegenen die in de eerste golven gevaccineerd worden, niet moeten
gaan dromen dat ze daardoor weer hun "oude
normaal" mogen oppakken en dat weer "alles
zal mogen". Nee: we moeten ons met z'n allen braaf aan de beperkingen
houden tot iedereen ingeënt is. Dat betekent in ieder geval al minstens tot
eind 2021, of langer. Het zal mij benieuwen hoe ze dat aan de bevolking zullen
uitgelegd krijgen. De oudere mensen in de Woonzorgcentra, die zich gewillig
hebben laten inenten, ondanks hun angst en twijfels, omdat ze dan eindelijk van
die dodelijke isolatie verlost zouden raken... Hoe ga je aan die mensen uitleggen
dat ze toch nog even moeten wachten tot iedereen gevaccineerd is?
Als dan bovendien nog een belangrijk deel van de mensen zich niet wil
laten inenten, dan komen we nooit aan de beoogde "groepsimmuniteit", want daarvoor zou de vaccinatiegraad
vermoedelijk wel 80% moeten bedragen. Als 25 tot 30% van de mensen géén vaccin
willen, dan komen we daar niet. En dan moeten we, in de redenering van
professor Vlieghe de beperkingen voor
altijd aanhouden. Het mondmasker, de afstand, de beperking in het aantal
contacten: dat zou dan inderdaad voor altijd zijn. Het "oude normaal", dat komt nooit terug.
Waarbij ik onvermijdelijk toch opnieuw moet denken aan het
Influenza-virus, de griep. Er zijn in België zowat 3 miljoen griepvaccins
beschikbaar, want betekent dat minder dan 30% van de Belgen ingeënt is. Dat is
al altijd zo geweest. En bovendien ligt de werkzaamheid van het vaccin
vermoedelijk maar op 40% of daaromtrent. En toch laat dat vaccin ons toe om ons "normaal" leven verder te zetten.
Zonder die onmenselijke beperkingen.
De vraag komt altijd opnieuw terug: "Waarom dat verschil in impact?"
België behoort absoluut tot de wereldtop als het gaat over
gezondheidszorg en sociale voorzieningen. Onze "verzorgingsstaat" is een voorbeeld voor de hele wereld. Al zouden
sommigen daar misschien aan kunnen twijfelen bij de evolutie van de
corona-cijfers: België staat glansrijk op kop als het gaat over het aantal
corona-doden per miljoen inwoners. Er zijn héél weinig andere zaken waar wij zó
sterk in uitblinken.
Maar toch wel: het aanbod aan sociale voorzieningen en de
gezondheidszorg in ons land is echt "top".
Helaas is er voor veel mensen een (te) grote barrière om van die
gezondheidszorg te kunnen genieten: mensen die de taal (nog) niet goed kennen,
mensen die de procedures (nog) niet goed kennen, mensen die (nog) niet goed
thuis zijn in het systeem en die (nog) niet geleerd hebben de muren van onze
bureaucratie te slopen.
Hieronder staan twee schrijnende verhalen over de onmacht van onze
bureaucratische procedures en hoe die een muur optrekken voor wie in nood zit.
Ik kon het zélf moeilijk geloven toen ik ervan hoorde, want het is bijna te gek
voor woorden. Maar het is helaas maar al te écht.
5u40
Ik
word uit mijn bed gebeld door een moeder in paniek. Haar jongste dochtertje is
3 jaar en is vannacht heel ziek geworden. De enige klachten die ze me aangeeft
is: heel veel overgeven en diarree. De moeder spreekt gebroken Nederlands en is
in paniek waardoor haar Nederlands nog slechter wordt. Ze had haar oudere
dochter van 16 jaar gevraagd om te bellen naar de Noodcentrale. Hier werd
geantwoord dat ze eerst de wachtpost moesten bellen om te zien of de dokter
niet eerst kan helpen. Hetnummer 0900
10 512 werd hen doorgegeven. Ze probeerden dit te bellen maar dit gaat via
een menu waar het gezin niets van begrijpt.
Mevrouw
belt mij omdat ik de vertrouwenspersoon ben van het gezin en ze overal doorheen
help.
Ik
bel voor haar naar de Noodcentrale.
"Is
dit het adres dat onlangs heeft gebeld? We hebben gezegd dat ze eerst een
wachtpostdienst moeten bellen, en kan mevrouw niet zelf naar de spoed gaan?"
"Dit
is onmogelijk want mevrouw heeft geen vervoer en het kind is niet verplaatsbaar
op het ogenblik."
Ook
ik krijg het nummer 0900 10 512. Ik bel met de gsm naar het nummer maar
dat nummer blijkt niet bereikbaar te zijn. Ik zoek op online naar de wachtpost
in Lier: 0900 70 212: ook niet bereikbaar.
Ik
neem mijn vaste telefoon en krijg wél verbinding met het algemene nummer.
Dit
zijn de stappen die je dan eerst moet doorlopen bij een noodsituatie: "Toets de
postcode in: 2500, toets 1 als dit correct is."
"Jammer
genoeg kunnen wij jou in Lier niet helpen. Bel de lokale wachtdienst."
Ik
bel de lokale wachtpost op met mijn vaste lijn. Ik krijg ook een vriendelijke
operator aan de lijn die me meer informatie vraagt. Ik geef alles wat ik weet
van het kind en de gezinssituatie.
"Is
het mogelijk dat ze naar hier komen?"
"Neen,
onmogelijk."
"Kan
iemand ze brengen?"
"Neen,
want ze kent geen buren met een wagen en ik heb ook geen wagen."
"Ok.
Ik bel de arts van dienst op en die zal verder met haar of jou contact opnemen.
De reden waarom je met de gsm niet kon bellen, zal zijn omdat dit een betalende
oproep is en dat dit geblokkeerd staat op uw gsm."
Ook
zegt ze dat deze oproep automatisch zal beëindigd worden na 6 minuten. Heel vervelend
maar daar is niets aan te doen...
De
arts van dienst belt me 10 minuten later voor meer informatie betreffende het
gezin en vraagt nogmaals of ze zelf niet naar de wachtpost kan gaan. Uiteindelijk
zou ze een uur later bij het gezin kunnen zijn en zal ze het verder bekijken.
Dit zou rond 7u moeten zijn!! Aangezien het kind 3 jaar is, wordt er geen
Covid-test gedaan maar zal ze zien wat ze kan doen...
Ik
verwittig de moeder en vraag of ze ook de oudste zoon wakker maakt omdat die
heel goed Nederlands kent.
Hierdoor
zijn veel uren verstreken en had het kind gewoon dood kunnen zijn want zonder
mij had de moeder niet meer geweten waar ze met haar zieke kind terecht kon.
Deze
situatie deed zich ook voor onlangs in Antwerpen. Jammer genoeg had die moeder
niemand die het begreep. Met een dodelijke afloop tot gevolg!
Haar
zoon was 17 jaar en is gestorven aan een hartfalen omdat er ook geen ambulance
wou komen.
Uiteindelijk
is deze moeder met haar stervende zoon na 3u in het ziekenhuis beland in een
taxi, die bereid was hen naar Spoed te brengen. Het ziekenhuis vroeg waarom ze
de noodcentrale niet had gebeld want dan hadden ze ter plekke het kind misschien nog
kunnen reanimeren. De moeder heeft het uitgelegd zo goed ze kon maar haar zoon
was al in coma binnengebracht en overleed enkel uren later waar ze afscheid
mocht nemen via een videoscherm en er haar cru gevraagd werd of ze de lever van
haar zoon mochten hebben om een ander leven te redden...
Is het de fout van de operator bij de diensten voor noodoproepen? Hebben zij er
schuld aan dat de nodige hulp véél te lang is uitgebleven? Je kan het hen niet
echt kwalijk nemen als zij, via de telefoon, soms een verkeerde inschatting
maken over de ernst van het probleem. Er zijn trouwens, helaas, al te veel
grapjassen die de lijn opbellen "voor
de lol". Maar dan zou je toch verwachten dat een hulpzoekende onmiddellijk
naar het juiste spoor gericht wordt, en niet eerst een paar (foutieve)
telefoonnummers moet proberen. Om dan toch van het kastje naar de muur gestuurd
te worden of ingewikkelde instructies te moeten opvolgen.
Dus: nee, het ligt niet aan de slechte wil van de hulpverleners, maar
wél aan de logheid en complexiteit van de systemen en procedures om die
hulpverleners te contacteren wanneer je die nodig hebt. Wie dat allemaal
bedacht heeft, is duidelijk nooit zélf echt in panische nood geweest...
Ik weet eigenlijk niet precies welke overheidsdienst verantwoordelijk
is voor de procedures bij spoedhulp, de oproepen naar de Noodcentrale. Maar dat
er opportuniteiten zijn om dit beter te laten verlopen en zó mensenlevens te
redden, dat lijkt me méér dan duidelijk. Ik heb de indruk dat de bedenkers van
die procedures er niet bij stil gestaan hebben dat mensen die naar die nummers
moeten bellen, meestal in paniek zijn en niet in een stemming om nuchter en
weldoordacht te redeneren.
("Dringende geneeskundige
hulpverlening" behoort bij nader inzien blijkbaar tot de bevoegdheid van de
FOD Volksgezondheid. Dat zou dus minister Frank Vandenbroucke moeten zijn. Laat
ons hopen dat hij dit probleem even vastberaden en doortastend ter harte neemt
als zijn strijd in de corona-crisis...)
Wij, Belgen, zijn de kampioenen van de wereld als het gaat over
sorteren en recycleren. Ongeveer 95% van ons afval wordt apart verzameld en
gerecycleerd. Geen enkel land doet beter. We zijn daar dan ook uitstekend voor
geëquipeerd: er zijn de aparte ophalingen voor restafval, voor PMD, voor papier
en karton, soms ook voor glas. En op aanvraag voor "grofvuil". Er zijn de glascontainers op vele hoeken van de straat.
En er zijn de "recyclageparken" in
elke gemeente.
Omdat wij fan zijn van het idee om te recycleren, hebben wij de
achtergelaten collectie videocassettes van onze kinderen bij elkaar gepakt, en
naar het recyclagepark van Merelbeke gebracht. Het was een heus karwei, want ik
schat dat het wel om een duizendtal cassettes ging. Genoeg eigenlijk om een
eigen videotheek te beginnen.
Voor de jongere lezers, die misschien niet weten wat een "videotheek" is, en nog nooit over een "videocassette" gehoord hebben, misschien
toch eerst een woordje uitleg (volgens Wikipedia).
"Een videocassette is een kunststoffen behuizing met daarin twee
haspels waarop een videoband is gewikkeld.
Via openingen in de behuizing (die door een klepje tegen stof en beschadiging
worden beschermd) kan de videorecorder de band afspelen en hierop opnemen."
Het ding is rond 1990 op de markt gekomen.
"Een videoband
is een magneetband: een
opslagmedium voor gegevens in de vorm van een band van kunststof waarop een
dunne laag magnetiseerbaar materiaal is aangebracht, waarvan de magnetische
deeltjes met een magneet (de schrijfkop van de videorecorder) in een bepaalde
richting gemagnetiseerd kunnen worden. Door een wisselende polariteit van de
schrijfkop ontstaat er op de band een heel klein magnetisch veld waarvan de
richting afhankelijk is van de plaats. Door een leeskop kan het magnetische
veld van de deeltjes later worden gelezen en worden vertaald in een elektrische
stroom. Op deze wijze kan informatie worden opgeslagen in de magnetische
polarisatie van de deeltjes, en later worden teruggelezen."
(Wie het bovenstaande niet helemaal duidelijk vond, hoeft niet aan zichzelf te gaan twijfelen: ik heb dat wel meer met Wikipedia...)
In een "videotheek" kon je vooraf
opgenomen, officiële, videocassettes huren om te bekijken. (En om eventueel te
kopiëren.)
Het grappige is dat het toen, en nu nog, verboden was om een film te
kopiëren, maar de lege videocassettes waren wél vrij te koop. Met je videorecorder
kon je niet alléén de film afspelen, je kon er ook een film van de tv of van
een andere cassette mee overnemen. En op die manier kwam er bij ons thuis een
(illegale) collectie van misschien wel 1000 videocassettes terecht.
Waar wij dus mee naar het containerpark getrokken zijn.
Maar we zijn van een kale reis terug gekomen. Op het recyclagepark
moesten ze onze dertig zakken cassettes niet hebben: we moesten dat gewoon bij
het restafval zetten aan de straatkant, in de gepaste vuilniszakken. Wat ik eigenlijk
niet goed begrijp, want dan wordt alles gewoon verbrand en wordt er niets
gerecycleerd. Zijn wij dan toch niet de wereldkampioen in het recycleren?
Wij hadden daardoor wel een praktisch probleem, want een zak met
restafval mag maximaal 15 kg wegen, en we mogen er maar drie tegelijk buiten
zetten. Dit zou ons dus een fortuin kosten aan vuilniszakken, en we zouden voor
de rest van het jaar bezig blijven om ons van die cassettes te ontdoen. We zijn
ze gelukkig wél kwijt geraakt op een ander recyclagepark, waar de regels iets
minder bizar zijn.
In Merelbeke mag het dus niet. In Merelbeke moet dat allemaal in de "gewone" vuilniszakken gestopt worden: restafval. Wat al bij al goed gevonden
is, want dat betekent dat de inwoners van Merelbeke véél meer vuilniszakken
zullen moeten aankopen. Waar de gemeente meteen van geprofiteerd heeft om de
prijs van die zakken met zowat de helft te verhogen. Of hoe ook dit weer gewoon
een excuus is om de mensen hun geld afhandig te maken...
Maar bij mijn laatste zomerwandeling heb ik een lumineus idee
gekregen.
Onderweg heb ik namelijk aan de kant van de straat een afgeleefde en
ietwat krakkemikkige koelkast/diepvries zien staan, met een briefje: "Gratis mee te nemen. Kan nog gebruikt worden."
Die laatste toevoeging leek me wel nodig, want anders zou ik het ding geen
nieuwe levenskansen meer toegeschreven hebben.
Dat is het dus! Als ik mijn oude brol kwijt wil, dan zet ik dat gewoon
op straat, met een briefje "Gratis mee te
nemen". Géén gedoe in het recyclagepark, geen extra kosten aan vuilniszakken,
geen probleem meer om het allemaal vervoerd te krijgen. Gewoon buiten zetten: "Gratis mee te nemen." Is er een naïeve
ziel die mijn afgedankte spullen wil meenemen, zo veel te beter. En anders...
Anders laat ik het daar maar staan, hee. Ik ben ervan af, en het staat niet in
mijn weg. Ik moet er dan alléén af en toe een nieuw briefje op plakken, als de
letters van het oude briefje té veel zouden vervaagd zijn door de regen.
Geniaal, toch? Had ik daar maar eerder aan gedacht, éér we met die
videocassettes zijn gaan sleuren.
De kans is trouwens groot dat er veel meer "zwerfvuil" langs de Merelbeekse straten zal gevonden worden in de
nabije toekomst. Ergens achtergelaten omdat de mensen er niet meer mee terecht
kunnen in het recyclagepark, en omdat de zakken voor restafval schandalig duur
geworden zijn. Maar geen nood: dan kan de gemeente nóg een keer incasseren door
die onverlaten een GAS-boete aan te smeren. De gemeentekas wint altijd...
