Zaterdag 2 mei en na ongeveer 50 dagen quarantaine mogen we vanaf vandaag, hetzij nog steeds volgens heel wat beperkingen en regeltjes, terug buiten om te sporten of wandelen.

Dus gaan we onze Bernia wandeling nog is doen, nu in tegenovergestelde richting dan vorige zaterdag; we vertrekken al voor 7 u, enerzijds omdat we enkel tussen 6 u en 10 u sochtends mogen sporten en dan nog enkel op het grondgebied van je eigen gemeente en anderzijds omdat men een warme dag voorspelde met temperaturen tot 30 grados.

Via de kleine verlaten wegen stappen we met X naar en door Altea Hills helemaal alleen op de wereld lijkt het, de steile stroken hier worden soms gebruikt door skaters aan de schilderingen op het asfalt te zien.

We zijn bijna aan het hoogste stuk asfaltweg waar het wandelpad richting Bernia begint als er een auto afkomt, stopt en vraagt waar hij kan parkeren om te beginnen wandelen; die had duidelijk de regels niet goed gelezen of begrepen want je mag je auto niet gebruiken om ergens naartoe te gaan om te sporten; maar aan zijn vierkante kop te zien was het denkelijk een rus, zo een achtergebleven ex poetin bodygard type dus ik stuur hem nog wat hoger waar je kan draaien en begin aan de klim al flink in het zweet.  Aan de Cova del serpente houden we een eerste keer halt, eten een banaantje en X drink al gans mijn drinkbus leeg want de temperatuur loopt al op tot 27 grados en dit om 8u smorgens.

Het is een mooie heldere dag en je kan heer ver kijken en zien duidelijk Alicante liggen; aan de watergoot bijna boven kan X nog is haar dorst lessen en we stoppen nog even bij een vervallen huisje waar blijkbaar toch iemand zijn buitenverblijf van maakte want er staat een zetel buiten nu en de gammele deur is met een ketting vastgemaakt.

Van hier is het zo een 3 tal km grotendels vlak tot aan de pikniktafels en we komen terug voorbij de houthakkers die zich nu afzijdig houden;  Aan de pikniktafels zijn nog een 3tal andere vroege wandelaars en na een korte pauze lezen we een nieuw bord dat men hier plaatste van legendes over de Bernia en beginnen we aan de afdaling;  X zoekt ieder streepje schaduw op en heeft duidelijk moeite met de plotse hitte.

De laatste 2 km blijft ze achter mij lopen wat niet van haar gewoonte is en de rest van de dag zou ze blijven puffen.

Na een douchke doen we een siesta en springen in de pool, rond 16 u gaan we met de scoot naar de masymas.

Als men savonds op TV de vele sportende spanjaarden toont blijkt dat het idee om de bevolking op te delen in leeftijdsgroepen om zo drukte te vermijden langs geen kanten werkt;  In Barcelona kon je op de koppen lopen tussen de vele joggers, fietsers, wandelaars, rolschaatsers enz maar daarover morgen meer