Dinsdag heeft L de eerste van haar 2 vrije dagen deze week, na de pueblowandeling houden we ons bezig met het opruimen van de vuiligheid die de gota fria had rondgestrooid, steengruis, keien, dennenaalden en bladeren worden bijeengeveegd en daarna het terrasmeubilair terug op zen plaats gezet.

Ik zet men windscherm op men Harley en ga al tanken want morgen kan ik naar Valencia rijden, Gister kreeg ik een telefoontje van de garage dat de kit nodig  voor de recall herstelling toegekomen was en we spreken af om woensdag tegen 9 u La poderosa binnen te brengen.

Vanmorgen vertrek ik dan ook rond 7u30 via de autoweg naar Massanassa, de buitenwijk waar de Harley winkel is;

Men denkt een 2tal uurtjes werk te hebben en ik ga ondertussen een ensaladilla russa eten tot men klaar is.  Het is warm, zonnig en windstil dus besluit ik in het naar huis rijden niet de autoweg te nemen maar via het natuurgebied van La albufera terug te rijden.  Dit uitgestrekte natuurpark ligt slecht een 10tal km onder Valencia en een lange duinenrij scheidt de zee van een groot zoetwatermeer en de vele rijstvelden errond.

We stoppen eerst aan de duinen van El Saler, op het strand nog een paar zonnekloppers maar verder is het hier heel kalm en de vele paella restokes hier zijn nog niet open dus rijden we verder naar plaatsje El Palmar enkel te bereiken via een smal baantje met talrijke brugjes over de kanaaltjes tussen de zee en het  binnenmeer dat in het midden van dit natuurpark ligt.  Dit grote meer is op het diepste punt slecht 1 meter diep en er worden dan ook typische platte bodembootjes gebruikt om erop te varen om te gaan vissen of om turistas rond te leiden.  Het water uit het meer is  noodzakelijk voor de vele rijstvelden hier.

In El Palmar zijn er genoeg restokes om 100 autobussen met turistas van eten te voorzien maar in deze periode op een weekdag is het in dit leuke plaatsje zalig rustig.  Uiteraard is de specialiteit hier de paella waarvan er ontelbare soorten bestaan

Mijn keuze valt op het resto El Sequer de Tonica aan het einde van het dorpje dat een rijke geschiedenis heeft en oa als inspiratie diende voor de bekende novelle Canas y barro van Vincente Blasco Ibanez.

Nadat we de paellapan hebben uitgeschraapt springen we terug op la poderosa om verder te rijden tot in Sueca waar we de autoweg oprijden om het laatste stuk terugweg af te leggen.

Thuis worden we opgewacht door X die zich afvroeg waar wij zolang bleven en een lange siesta is welgekomen.