Zondagochtend brengen we om 7 u L naar C voor haar werkdagje, ook de vrijwilligers die aan de aankomststreep van de vuelta rit van vandaag alles klaar zetten zijn al druk in de weer en het is een op en afrijden van grote vrachtwagens.

Daarna gaan we met X voor een wandelingske door het bos en urb Ravanell.  Omdat mijn benen jeukten nu de wielrenners hier vlakbij passeren neem ik mijn fiets om te gaan kijken.  Luc & Tina gingen aan het motomuseo opweg naar Guadelest staan en ik dacht dat dit wel haalbaar was met de fiets als ik het wegje langs de rio Algar volgde, in tegenovergestelde richting zoals he hadden gestapt tijdens de nachtwandeling begin van de maand.

De eerste 45 min gaat het prima maar dan kom ik op een kruising en weet niet zeker welke richting de juist is, ik beslis rechtdoor te rijden wat mij het meest logische leek maar na enige tijd merk ik dat de weg steeds verder naar links wegdraait; Als toppunt blijkt het laatste stuk tot aan de grote baan een lange steile helling waar je bijna achterover valt, ik moet afstappen en zo verder klauteren tot ik terug in het zadel kan; ik blijk dicht tegen de school waar ik spaanse les volgde uitgekomen dus een heel eind weg van mijn eindbestemming,

Via de grote baan rij ik tot in Polop en omdat de tijd begint te dringen sla ik af naar Xirles een klein dorpje waar ik een wegje weet waardoor je een heel stuk kan afsnijden tot voorbij Calossa.  Eens in Xrles gaat het vlot want het wegje gaat naar beneden en we dalen als een baksteen naar beneden tot de weg terug begint te klimmen.  De extra kms en steile hellingen eisen hun tol en ik moet terug stapvoets naar boven klauteren en hoor ondertussen in de verte de publiciteitskaravaan al passeren.  Terug op de grote baan gaat het gelukkig naar beneden tot aan het motomuseum waar ik naast Luc zijn jeep parkeer en 2 colas drink uit zijn frigobox om te bekomen.

Th was hier ook gepasseerd met zijn velo maar ging liever nog wat meer bergop staan kijken.  Wij kijken in de schaduw van het souvenirstalletje naar de voorbij razende motos, fietsploegwagens, helikopters etc.

Daarna is het de beurt aan de renners welke nog een zware rit voor de boeg hebben vooraleer ze de finish in Calp zullen bereiken.  Vanaf de viaduct hier kan ik naar beneden rijden en zo op het juiste wegje langs de rio algar terug in Altea geraken dus sla ik Luc zijn voorstel om me een lift te geven tot thuis maar af.

Maar er is wind komen opzetten vanuit zee die maakt dat je precies bergop fietst ipv bergafwaarts;  na 10 min wordt ik ingehaald door een groepje tieners op de mountainbike en ik vraag ze of ze ook naar Altea rijden en haak met enige moeite mijn wagonnetje aan hun groepje.

Zo gaat het een heel stuk vlotter vooruit tot de snotapen beslissen te stoppen om te picknikken dus moet ik weer alleen verder,  weer sla ik een verkeerde afslag in maar gelukkig liep deze na 500 meter dood zadat ik kan terugkeren en de juiste richting terugvinden tussen het riet en vele zijwegjes.  Er liggen redelijk wat plassen van de regen van vorige week maar ik doe niet meer de moeite om er rond te rijden want elke meter teveel is een trap extra.

Als we in de pueblo geraken zie ik alle kleuren van de regenboog en de helling met kasseitje geraak ik zelfs niet meer op,  ook op de laatste helling moet ik al stappend en in 3 x naar boven strompelen dus was het hoog tijd dat we thuis waren.

We nemen een douche om het zweet en slijk af te spoelen, gaan in het zwembad zitten en voelen zowat alle gewrichten protesteren, van mijn polsen tot men nek, van men rug tot men knieen, alles doet zeer om van de zadelpijn nog maar te zwijgen; dat komt ervan als je je  conditie overschat terwijl het meer dan 1 jaar geleden was dat ik nog is had gefietst.

We zijn juist op tijd enigzins bij positieven om L te gaan oppikken en kijken de rest van de vueltarit thuis op tv.

Vandaag maandag heb ik vooral nog last van men rug dus is het platte rust, enkel zetten we buiten alles onder het afdak want voor morgen is er kans op een gota fria volgens de weersvoorspellingen