Dinsdagochtend nadat we terug zijn van C en de pueblowandeling eet ik mijn ontbijtje buiten naast het zwembad nu de temperaturen zacht genoeg zijn.

Daarna oefen ik buiten op de guitaar en tijdens mijn pauze hoor ik een raar geluid in de barranco beneden; ik neem een kijkje vanop het terras en zie een witte camionette staan waarnaast 4 bouwvakkers gehuld in de dezelfde zwarte Tshirt zakken met bouwafval weg aan het kieperen zijn in de mooie natuur.  Dit kan ik niet laten gebeuren en ik roep van in de verte hun een paar spaanse scheldwoorden toe waarvan ze hard genoeg schrikken zodat ze zich vlug  uit de voeten maken en de rest van hun puin dan maar elders gaan weggooien.

Savonds als L gaat slapen hoor ik ze gillen in de slaapkamer en ze roept me om te komen, een grote harige duizendpoot zat boven op de muur en als ik mijn sloef pak om hem te vermorzelen blijkt hij te kunnen springen want vliegensvlug is hij beneden en loopt weg onder het bed maar ik kan hen net op tijd tot moes slaan.

L wacht in spanning op de uitslag van de verkiezingen die vorig weekend in Nigeria  eindelijk konden doorgaan maar het tellen van de stemmen gaat maar traag vooruit. 

Tijdens mijn avondsessie gitaaroefenen drink ik een donkere Leffe die ik in de Masymas kocht en ik vind ineens dat ik veel vooruitgang boek.

Woensdagochtend valt het verdickt, het is terug Muhammadu  Buhari die tot president werd herverkozen, begrijpe wie begrijpen kan want deze 76 jarige oude knar was de vorige 4 jaar bijna steeds afwezig wegens gezondheidsproblemen en verbleef meer in hospitalen in Londen dan in zijn eigen land zodat er zo goed als geen beterschap te bespeuren is in de economische, logistieke, corruptie en andere problemen die Nigeria in de ban houden.  Nu waren de andere kandidaten ook niet echt om naar huis van te schrijven en door de primitieve manier van stemmen op vele plaatsen, manipulatie en omkoping en fraude bij het tellen zelf is het dan ook niet verwonderlijk dat alles bij het oude blijft.

In de pueblo ga ik naar de supermarkt voor brood en wat ander spul en ga mijn koffietje drinken in het barretje ernaast.  Als ik terug naar huis stap met X merk ik voorbij halfweg dat ik men boodschappen vergeten ben want had ze naast mij op een stoel in de schaduw gezet.

Iets voor 12 ga ik met de scoot naar de pueblo terug om mijn boodschappentas te recupereren, maak een praatje met Brigitte en Patrick die nog aan het apperitieven zijn en rij door naar de chinees in Albir voor de menu del dia;  Ze zijn nog maar net open en ik zit er alleen tot een overbejaard Hollands drietal binnenkomt, 2 oude taarten en een opaatje.  Hun bestelling heeft heel wat voeten in de aarde want ze willen in het spaans bestellen, parra mi pikante soep maar niet te want no malado...  zegt de opa en daarna beginnen ze te zeuren over hun schaal kroepoek die te klein uitvalt naar hun zin,  Opa wil meer bestellen maar denkt dat kroepoek in het spaans loempia is en de misverstanden blijven zich opstapelen en ik krijg zowaar medelijden met die arme chinezen wetende dat het overgrote deel van hun klienteel uit zulke flapdrollen bestaat.  Voor 5.80 € eet ik een lekkere loempia, rijst met kip curry, bolletje vanille en drankje inclusief.

Om 15u haal ik L af en rij daarna door met de scoot naar de spaanse les.  Enkel Braven Hendrik is aanwezig dus ik ben niet zo blij mijn mooie zonnige woensdagmiddag binnen enkel in het gezelschap van dit stotterend pietje precies te moeten doorbrengen.  Maar na een kwartiertje komt John ook nog toe zodat we met drie leerlingen de klas vullen.  Tijdens het laatste half uur praten we kris kras over allerlei onderwerpen en Braven Hendrik vertelt dat hij meer en meer last krijgt van zijn ziekte, hij blijkt al 5 jaar Parkinson te hebben wat zijn rare gedrag soms ineens een stuk verklaart.  Ik zal dan maar stoppen met me te ergeren aan zijn symptomen voor de rest van het schooljaar.

We zijn nog op tijd terug voor een wandelingske met X tot aan het bronneke en terug. vandaag blijven we wel steken op 7.5 km.