Lluis Companys is niet de broer van de glazen voetballer rode duivel Vincent maar was een spaans politicus die op 15 oktober 1940, gisteren precies 77 jaar geleden dus, werd terechtgesteld door een vuurpeloton in Barcelona in opdracht van Generaal Franco.  Companys was de eerste voorzitter van het Catalaanse parlement nadat men daar in 1931 de Catalaanse onafhankelijkheid uitgeroepen had.

Dus werden er gisteren herdenkingen hiervoor gehouden terwijl het kat en muis spelletje tussen de huidige Catalaanse president en Madrid over de onafhankelijkheid van Catalonie verder gaan, het ene ulitmatum na het andere, media manipulatie, arrestatie van het hoofd van de Catalaanse politie en veroordeling tot gevangenisstraf enz.  Of Carles Puigdemont op dezelfde manier zal eindigen als zijn voorganger is geen overbodige vraag.

Bij Ripoll zit ik naast de Oostendenaars en we babbelen wat over koetjers en kalfjes tot er aan het tafeltje naast ons een Hollands/Belgische mevrouw met 2 poedels komt installeren en zich zonder gene in de gesprekken mengt, duidelijk een vijs los volgens mij, ze beweerde dat ze hier verschillende huizen had en vandaag 1 ging verkopen enz... dus drink ik mijn koffietje leeg en ga huiswaarts waar ik mijn schilderwerken wil verder zetten.

Vandaag wil ik de voordeur nog is herschilderen met de turqoise waterverf die ik vorige week probeerde en deze keer valt het resultaat beter mee; ik schuur nog wat verder de balken van het afdakje zodat deze ook schilderklaar zijn tegen één van de volgende dagen.

Nadien volgt de oververdiende siesta en doe ik een zwemmeke, er staat wat meer wind vanuit de kust vandaag maar in de zon blijft het bakken.

Na een kort wandelingske met X maak ik me klaar voor een bezoekje aan Beni hospitaal waar ik afspraak heb bij de anestisist;  alle voorafgaande onderzoeken waren ok dus ik ben operatierijp tegen de 28ste november.

Als ik buitenkom rond 19u30 is het al zo goed als donker maar het blijft zacht en lijkt wel een zomeravond.

De stapteller vandaag blijft steken op 7.3 km.