We zweten ons doorheen de volgende hittegolf, er staan weer een paar dagen met + 35 grados geprogrammeerd.

Maar omdat ik vandaag niet al zwetend wou mijn siesta aan het zwembad doorbrengen ga ik na de pueblowandeling op verkenning naar Xorret de Cati zo een dikke 100 km hiervandaan

Dit plekje is de aankomstplaats later deze maand van de 8ste vueltarit en is een tamelijk steile berg van 1000 meter hoog in een mooi natuurgebied dus een bezoekje waard zodat ik is kan bekijken hoe we er eventueel geraken als we willen komen kijken later.

We gan met de scoot en rijden erheen door de bergen langs Finestrat, Relleu en andere schilderachtige kleine dorpjes zoals Torre de Manzanas en Tibi; In Xixona denk ik even verkeerd te zijn gereden als ik het klooster van San Sebastian zie maar ik herken al gouw de plek waar ik stopte, ik was hier vele jaren terug al is gestopt an dit benzinestation met de Gille toen we hier voor 2 dfagen een Harley hadden gehuurd om in de bergen te toeren; op deze baantjes zijn wel duizend en één bochten neergelegd zodat we er tamelijk lang over doen vooraleer we in Castalla geraken, het dichst bijgelegen stadje waar ik het kleine baantje naar Xorret de Cati echter niet direct kan vinden; ik stop dan maar aan een terraske waar een viertal spanjolen halve liters cerveza aan het drinken zijn en na een drietal pogingen hebben ze begrepen waar ik naartoe wil; blijkbaar is men binnenlands spaans accent nog niet scherp genoeg.

Ik moet naar de andere kant van het dorp en via twee ronde punten geraak ik eindelijk op het juiste pad; ondertussen is de mooie blauwe lucht verdwenen en komen er dreigende onweerswolken aandrijven. 

Daar waar ik eerst dacht dat Xorret de Cati een kleine pueblo was is er geen levende ziel te bekennen gedurende de 5 km lange beklimming die op sommige stroken tot 20 % omhoogloopt.  Het is de naam van deze berg en even voorbij de top staat er een groot maar niet in al te beste staat meer zijnde hotel waard de aankomststreep zal liggen weet een gemeentearbeider die zijn bocadillo aan het opeten is mij te vertellen;  Het is hier een mooi ruw natuurgebied met veel wandelpaden en pick nik gelegenheid maar omdat de eerste druppels, zo groot als vijf frank stukken beginnen te vallen rij ik terug bergafwaarts en via de grotte baan richting Alicante waar de lucht nog iets blauwer is.  Maar eerst nam ik nog een foto van een standbeeld op d e top ter ervan José Maria Jimenez alias Chaba; deze spaanse wielrenner was een gevleugeld klimmer die hier ooit een etappe won in de vuelta, was Spaans kampioen, verschillende keren bergkoning in de vuelta eind jaren 90 en de eerste luitenant van Indurain; in 2002 stopte hij met wielrennen want naast zijn dosis talent nam hij geregeld ook andere dosissen spul waardoor hij verslaafd en depressief werd.  In 2003 overleed Chaba aan een hartstilstand in het psychiatrisch ziekenhuis waar hij verbleef.

De onweerswolken blijven me de ganse tijd achtervolgen maar konden me niet inhalen zodat ik droog maar redelijk gebroken na een lange rit van meer dan 200 km thuiskom en dan maar in de pool spring en een late siesta begin.

Later zou het toch ook hier wat druppelen maar niet genoeg om alles nat te maken; wel had de wind L haar flotador weggewaaid zodat ze zich moest reppen om hem aan de carport te recupereren; voor de avondwandeling ga ik gewoon de straat op en af want verder ga ik niet geraken dus blijven we vandaag steken op 6.6 km.