Nadat we ons gisterennamiddag door het drukke zaterdagverkeer in Valencia hadden geworsteld en ons hotel hadden gevonden konden we door achterwaarts in een enkel richting straat te rijden toch in de ondergrondse parking geraken.

Daar bleken zo goed als alle beschikbare plaatsen waar mij  autoke zou inpassen bezet zodat ik me maar op een gereserveerde plaats van Volvo zette en omdat die Zweden meestal nogal toffe peren zijn bleef ik er gans het weekend staan zonder problemen.

Tijdens het inchecken lieten we X nog even in de wagen om de max. 10 kg regel te omzeilen en konden erna met haar rechtstreeks met de lift van de parking naar de kamer op het 2de verdiep.

We gingen eerst naar L haar favoriete african shop voor wat etenswaren inkoop en savonds deden we een blokje om wandeling en zagen vlakbij zowaar een frietshop alwaar we patatas Belgas en een kebab afhaalden om in de kamer op te peuzelen.

Ook vlakbij het hotel ligt Mestalla,  sinds 1923 het nu wat ouderwetse aandoende voetbalstadium van FC Valencia, ooit het succesvolle en sportieve uithangbord van de stad en van zijn fiere supporters Los Ches genaamd maar ondertussen afgelgelden naar een club in volle crisis vechtend tegen de degradatie. In 2013 dreigde de club al eens bankroet te gaan, het plan om een nieuw stadium te bouwen (kostprijs 350 miljoen €) buiten de stad en dit te financieren met de verkoop van het oude stadium was door de vastgoedcrisis in het water gevallen en de bouw van Nou Mestalla die in 2007 begon werd een eerste keer stopgezet in 2009.  In 2011 werd een akkoord gevond met de spaanse bank Bankia om verder te bouwen maar dan aan een serieus afgeslankte versie maar ook dit liep wegens financiele problemen spaak.

In 2014 bleek de redding echter nabij, een miljonair uit Singapore genaamd Peter Lim koopt 70 % van de aandelen van Valencia voor een slordige 200 miljoen en belooft de traditie club terug succesvol te maken en het nieuwe stadium operationeel binnen de korste keren en zeker voor 2019 wanneer de club zijn 100 jarig bestaan viert.

Zijn eerste beslissing is de benoeming van een nieuwe presidente en zakenkennis van hem; Miss Layhoon Chang krijgt groen licht om alles in goede banen te leiden, Zij heeft dan misschien wel meer dan 15 jaar ervaring in businessmanagement in allerlei sectoren maar van voetbal heeft ze duidelijk geen kaas gegeten blijkt al snel.  Het gaat snel bergaf met de sportieve prestaties en de ene vreemde beslising na de andere wordt genomen meestal vanuit Singpore want Peter Lim laat zich niet meer zien in Valencia.

De club wordt een echt trainerskerkhof, dit seizoen alleen 3 x gewisseld  en telkens moet die arme hulptrainer overnemen, andere clubiconen worden opzijgeschoven, spelers komen en gaan de slechtste transfers zijn niet bij te houden met als gevolg supportersopstand en betogingen tegen de nieuwe eigenaar.  De geldkraan wordt dichtgedraaid en de bouw van het nieuwe stadium blijft nog steeds stilliggen en geraakt nooit meer klaar voor 2019. Je vraagt je dan ook af waarom zo een toch succesvol ondernemer als Peter Lim aan zo een avontuur begon en welk plezier hij daarr aan kan beleven als de resultaten zo bergaf gaan en men in Valencia ondertussen je bloed kan drinken.  Toch blijft hij voorlopig koppig weigeren op te stappen, waarschijnlijk wil hij eerst wat van zijn investering terugkrijgen maar ondertussen gaat de club de dieperik in.

Nadat we hadden uitgechekt zet is L af bij de kerk en ga met X langs de panaderia, maar helaas geen boules de berlin meer vandaag dus moet ik me tevereden stellen met een koffiekoek napolitana con chocolate;  Als je door de straten wandelt lijkt het of er iedere maand meer en meer daklozen en vuilbakcontainerpikkers bijkomen, in elke straat of park kom je ze wel tegen, sommige zijn wel constructief en maken van hun bank een bijna gezellig buitenverblijfje met dak en al.

Bij het agility terrein heeft men 4 grote omheinde hondeweides bijgemaakt en nadat ik met X een beetje oefende laat ik ze rennen met een andere grote forse reu Paco genaamd; deze is stukken sneller en loopt haar paar keer ondersteboven met zijn dubbel zo lange poten zodat ze helemaal onder de modderspatten zit.

Om 13u15 zijn we terug bij de auto en wachten we op L die na een kwartiertje komt zeggen dat ze nog 5 min nodig heeft om iets af te spreken tegen volgende keer, maar afrikaanse 5 minuten kunnen lang duren en na een half uur is ze nog niet terug dus besluit ik haar een koekje van eigen deeg te bakken en vertrek al richting carwash.  Als ik de auto heb schoongemaakt belt ze om te vragen waar ik ben en nu is het mijn beurt om haar te doen wachten tot ik haar oppik en we terugrijden.

De ganse dag geen zon gezien en af en toe wat gedruppel en 15 grados; hopelijk worden de volgende dagen toch wat beter Peter