Na een koude nacht wandelen we vanochtend naar de pueblo; Zoals gewoonlijk vertrek ik thuis met X los en gooi haar balletje weg zodat ze wat kan rennen; bijna aan het einde van de straat waar we afdalen via de muur lijn ik haar meestal aan; zo ook vanmorgen enkel kon ze voor ik haar had vastgemaakt ontsnappen en ging er als een pijl vandoor; ik dacht dat ze Bruce had zien aankomen, haar nieuwe vriendje hier uit de buurt, een leuke flink uit de kluiten gewassen stafford terrier van Jose manuel maar het was voor een andere hond, nou ja hond, zo een kleintje maar met een strikje in zen haar;

Dit hondje vergezeld van zen baasje, een wat oudere norse man, panikeerden beiden toen ze X zagen full speed aankomen; de man probeerde zen hondje op te tillen terwijl X omhoogsprong en hij ging onderuit en beggon naar beneden te rollen...

Ik zag hem al eindigen 100 meter dieper beneden aan de muur en dan meegesleurd worden door het nog steeds kolkende water dat vanuit de bergen blijft stromen richting waterval aan de baranco.  Geluk kon hij zich tegen de borduur klemmen en rechtkrabbelen en ondertussen had ik X vastgegrabbeld bij haar nekvel en een stevig standje gegeven, met de 4 poten van de grond door elkaar geschud en maakte ik ze vast aan verlichtingspaal en ging naar de andere man om me te exuseren en te vragen hoe het ging.

Hij was niet zo happy en beweerde dat X in de staart van zijn hondje had gebeten en zei dat ik men hond altijd moest aangelijnd houden maar verder bleek hij ok te zijn; Nu buiten wat pluimen had zijn hondje niet echt een staart dus maakte ik me niet teveel zorgen en zette onze wandeling verder;  Er waren verschillende ramptoeristen onderweg die kijkje kwamen nemen naar de wildstromende rivier en watervallen die hier nu ineens zijn ontstaan.  Niet zo verwonderlijk als je leest dat op 48 u alle grote stuwmeren hier in de buurt hun watervoorraad zagen verdubbeld en dat bronnen die al 20 jaar droog staan nu terug water spuiten.

Nadat ik de krant had gekocht kwam ik de man en zen hondje terug tegen in de pueblo en knikte ik vriendelijk Hola maar hij gaf niet thuis en leek me wel een beetje te manken.

Een koffietje op het terras sloegen we niet over want dat was ook al een hele tijd geleden.  Na het ontbijt thuis vertrokken we naar A want vandaag was het de laatste dag om lotjes te kopen voor de Loteria de navidad of El Gordo, voor de spanjaarden het evenment dat het begin van de kerstperiode aankondigd; Velen reizen kilometers ver om het lotje te kopen met een cijfercombinatie waarvan ze denken dat die geluk brengt en afgelopen jaren kocht L steeds haar lotje bij dezelfde verkoper in Beni maar omdat we nog niks hebben gewonnen vroeger kopen we nu in het dichstbijzijnde verkooppunt, keep it simple.  De kerstman was er nog niet maar zijn kar stond al wel fout geparkeerd in het centrum.

Nadat we elk een lotje hadden gekozen deden we nog inkopen in de Mercadona.  In de namiddag kwam Onno langs om de zwembadafdekking te finetunen zodat ze achteraan helemaal tot op het water zakt en dat is ook weeral geregeld.

Voor de namiddagwandeling ga ik met X naar de sportvelden en oefen met haar de gebruikelijke dingen, wat luisterde ze voorbeeldig, blijkbaar heeft mijn ochtend berisping indruk gemaakt.

Pas tegen 16 u laat het zonneke zich zien en kunnen we de krant verder lezen op het terras buiten maar het koelt snel terug af, er staan paar fotos in van wielerploegen op training hier in de buurt.

We kijken uit naar morgen om te weten of we kans maken om de hoofdprijs (El gordo) van cuatro milliones te winnen; vanaf smorgens wordt de trekking live uitgezonden op Tv en dit  uren aan een stuk.