het is niet meer bloedheet dus hoef ik niet voor dag en dauw te vertrekken, iets voor 7 is ideaal. 

Zelfs op dit uur is het nog rustig in de stad. De weg verloopt door weiden en velden  hier en daar mogen we een rivier over, soms via oude gerestaureerde bruggen

%%%FOTO1%%%

het landschap veranderd langzaam, akkerlanden met de ondertussen welgekende 

zonnebloemen gaan langzaam over in wijngaarden

De wijngaarden zien er toch iets anders uit dan in de champagne, ik heb de indruk dat de druivelaars iets hoger zijn. 

s'avonds in de gîtes vernemen we dat hier heel veel wijn verbouwd wordt, niet enkel voor de armagnac maar ook als  de "gewone Wijn en hij is super lekker bij het eten

Eén stuk van de etappe loopt langs een oude spoorweg, vlak rechtdoor en omzoomd door bomen. 

%%%FOTO3"%%%

Onderweg ben ik een aantal "Bekenden"'  tegen gekomen, Sommige pelgrims kom je zo nu en dan nog eens tegen. 

Na 28,8km / 542m stijgen / 394m dalen kom ik aan in het gehucht lamothe, het telt 3 huizen. 

Eén ervan is een gîte met bar / Pick-Nick plek. 

In de tuin mag er gekampeerd worden, ik slaap dus nog eens in mijn tentje. 

Als ik aankom zitten er ongeveer 10 mensen iets te drinken, het leuke is dat ik ze allemaal op een of andere manier "Ken" al ben tegengekomen. Iedereen schuift gezellig bij elkaar aan. 

In de tuin is er een mooi zicht over de wijnvelden in de vallei, en vanavond keken we met zijn allen naar een mooie zonsondergang 

Omdat het vandaag maar een korte etappe is (als ik de variante weg neem) kan ik terug eens "wat langer" slapen, paxom 6u40 opgestaan ...

Weer iets nieuw vandaag : ik vertrok als laatste uit de gîte, om 7u30. 

Nu en dan wad er een lichte regenbui, de natuur ruikt hierdoor fris, en heef een wat zilte geur. Het nadeel van de regen is dat de paden er wat modderig bijleggen, het is zware grond (klei - leem) die aan de schoenen blijft kleven, mijn schoenen zijn nu en dan een halve kilo zwaarder door de modder.

En dat het ook glad is heb ik aan den lijve mogen ondervinden, ik ben toch één keer onderuit gegaan en mocht de grond van heel nabij bekijken, zonder veel erg alleen elleen wat vuile benen en broek... 

Ik zit in een gebied waar er terug wat wijngaarden zijn, het is hier re streek van de armagnac (ga dit een van de komende dagen ook wel eens dégusteren) 

Plots zie ik op de weg een diertje zitten die op een kleine Kreeft lijkt, iets verder moet ik over een beek die zit vol van de kleine kreeftjes 

Tegen iets na 12u was ik al op bestemming, na 18,2km / 288m stijgen / 342m dalen.

De gîtes is nog niet open maar je kan er je rugzak achterlaten.

Tijd genoeg om de stad te verkennen en wat eten te kopen om te pick-nicken.

Condom is een mooie stad met (zoals de meeste grote steden hier) een kathedraal, klooster en vele kleine straatjes.

Binnen een paar dagen komt een vriend een paar dagen meestappen, ik zal dan mijn tent terug meegeven, er zijn hier voldoende overnachtingsplaatsen en in Spanje nog meer (en daar zijn weinig plaatsen om te kamperen, bovendien is wildkamperen in Spanje strikt verboden). Mijn rugzak zal dan iets minder wegen (tent, slaapmat , kookvuurtje, slaapzak, ..) zullen toch al snel 3 à 4kg bagage minder zijn. Met eten en water weegt mijn rugzak 15kg, ik kreeg al heel vaak de opmerking dat dit voor mij veel te veel is, maar sava ik ben er ondertussen al 1600km en 2 maand mee op stap. Ideaal is een rugzak van 10% van je eigen gewicht (voor lange tochten is dit niet haalbaar), het maximum is 25% van je gewicht, mits kleine afronding naar boven zit ik met de 15kg op deze 25% (rekenknobbels kunnen nu mijn gewicht uitrekenen....). 

Het zijn de laatste dagen dat ik nog in mijn tentje kan slapen dus heb ik een paar gîtes gekozen waar je mag kamperen in de tuin. 

De uitbaters waren super vriendelijk, ze hebben zelf een tent in de tuin staan, ik mocht deze gebruiken ipv mijn tent op te zetten, omdat de kans groot is dat het nog gaat regenen heb ik hun aanbod aangenomen (ik moet dan geen natte tent inpakken) en bovendien scheelt het morgenochtend ook wat in nodige tijd om in te pakken, weer een kwartiertje langer slapen. 

Na het ontbijt rond 7 uur op pad.

Het begin van de tocht loopt over heuvelachtig gebied met hier en daar een kasteel of een ruïne van wat ooit een kasteel geweest is. 

Het landschap is nog steeds bezaaid met massa's zonnebloemen en andere gewassen. 

Soms lacht een zonnebloem je vrolijk toe

De weg loopt vervolgens via kleine wegjes van het ene naar het andere kleine dorpje.

Ik passeer één grote stad lectoure die gebouwd is op een heuvel en ommuurd, langs de buitenkant kan je nog mooi de rotsen - fundamenten van de stad zien. 

Onderweg kom ik een heel kranig man van 85 jaar tegen, hij is vertrokken in de champagne en gaat helemaal door tot in compostela als zijn benen dit toelaten (van vezelay tot le pluy heeft hij de trein genomen). Hij vertelt dat hij nergens reserveert en als er niets meer vrij is, slaapt hij buiten in de open lucht zonder tent, heel bijzondere man. 

Ik ontmoet ook nog een Duitser die vertrokken is in Genève  ongeveer op dezelfde dag als ikzelf (10 juni), zijn schoenen waren versleten en hij heeft nieuwe gekocht, met als gevolg dat hij zere voeten heeft van de nieuwe niet ingelopen schoenen. 

Mijn schoenen doen het voorlopig nog goed, al is de onderkant hier en daar wel al wat afgesleten, ik ga ervan uit dat ze nog de komende 1300km aankunnen. 

Rond 14 u was ik op bestemming marsolan, na 25,28km / 456m stijgen / 514m dalen. 

Een klein dorpje met één bar - épicerie (kruidenierszaak)  - restaurant, alles in een. 

Het eten 's avonds was heel lekker  

Morgen staat er een korte etappe op het programma, toch als je de variante van de GR65 neemt, ik hoef eens niet heel vroeg te vertrekken en zou ook nog de namiddag vrij hebben. 

Naar goede gewoonte vertrokken voor dag en dauw om 5u30, samen met mede-pelgrim wim de eerste km afgelegd.

Het begon vlak langs het kanaal en tot aan de rivier "la Garonne". Daar kreeg ik het zicht op de eerste heuvels - dorpje auvilar.

Een mooi authentiek dorpje, er wonen mensen met reuze-voeten .... 

De etappe verloopt verder via kleine asfaltwegen door diverse dorpjes, er stappen weer meer wandelaars, echter allen die een weekje à 10 dagen op pad zijn. 

Als je iemand tegen komt zijn de vragen : wie ben je, van waar kom je, waar ga je naartoe.

Op de 2e vraag zeg ik van België, dat is niet vreemd, als ik zeg "à pied" dan wordt het toch efkes stil. Ik besef meer en meer dat mijn avontuur uitzonderlijk is en ik het geluk / luxe heb dat ik dit kan doen.

De dorpjes onderweg zijn heel bijzonder met mooie gebouwen en poorten.

Het landschap is terug glooiend met nog steeds veel akkerbouw. Ik moet mij  zus gelijk geven, de zonnebloemen zijn naar het oosten gericht (cfr mij GPS)  

Vandaag was er wat wind en bewolking, de temperatuur viel best wel mee. 

Tegen 13u15 was ik op bestemming : miradoux, na 27,7km / 505m stijgen / 377m dalen. 

In de gîte zijn we met een 15-tal personen op de slaapzaal. 

In de tuin hangt er een hangmat, ik heb aan de eigenaar gevraagd of ik daarin mag slapen, dit mag wordt dus lekker rustig, tenzij er onweer uitbreekt (dan schuil ik wel onder het afdak).

Een aantal mede-pelgrim verklaarden me nogal zot dat ik in een hangmat zou slapen, tot ik hen zei dat ik er ervaring in heb, op reis in Suriname heb ik er meer dan 2 weken in geslapen, nadien heb ik er thuis ook al in geslapen, komt dus wel goed. 

Mijn linnenzak doet dient om de muggen van me af te houden. De Fransen hebben een mooi woord voor de linnenzak "sac à viande", ik vermoed dat dit afkomstig is van de zakken die men gebruikte om de hespen te drogen te hangen, deze werden gemaakt van oude lakens (heb dat thuis ook nog gezien), een linnenzak is soms ook gemaakt van lakens (of een dichtgenaaid laken).

Rond kwart voor 6 ben ik vertrokken, het is nog donker en langzaam begint alles te ontwaken.

%%%"FOTO1%%%

Een tussenhalte is de stad Moissac, aan de kerk aangekomen zie ik de zusters net vertrekken. 

Er is een super mooi klooster dat je gezien moet hebben in Moissac, dus een korte toeristische pauze. 

Na Moissac verloopt de route zoals in België : plat.

Ik volg het kanaal en heb nog een schitterend reflecterend zicht op de brug in de stad. 

Langs het kanaal zijn gelukkig wat bomen die voor verkoeling zorgen, de temperatuur is ondertussen opgelopen tot 31 gr, met gevoelstemperatuur van 37gr en een zweterige vochtigheid van het kanaal.

Rond 13u45 kom ik aan in de gîte, het is daar lekker fris, ideaal voor de siësta. 

27,8km gestapt, /  236m gestegen / 284 gedaald

's avonds krijgen we : een lokale wijn als aperitief, een heerlijke salade met hesp, pasta met huisgemaakte saus, een stukje taart en dit alles met een flesje rode wijn....

La douce France..... 

Het was de eerste keer dat toen ik om 5u30 mijn rugzak aan het pakken was er mede-pelgrims ook al op waren.

Om 6u10 vertrokken, een half uurtje later had ik een mooie zonsopgang.

Plots hoor ik in de verte gezang, ik zie een groep mensen (jong, oud en kinderen) in een kring in het veld staan zingen... 

Een tijdje later, als het ongeveer tijd is voor mijn eerste pauze, zie ik bij een boerderij een tafel staan met koffie, thee en verse perziken. Ik neem een kopje koffie en een perzik, en laat iets achter in hun spaarpot. Er ligt ook een boek om een woordje in achter te laten, het is altijd fijn om de reacties te lezen en zelf iets achter te laten.

Plots valt mijn oog op het woord "veerle", tiens er is nog een Belgische onderweg. Ik kijk nog eens goed en lees "we miss you veerle" een boodschap van mijn Poolse vrienden - pelgrim die een dag voor zijn. Wat doet dit deugd !!!

Het landschap is opnieuw iets anders, er is meer landbouw : mais, zonnebloemen, meloenen, fruitbomen, hier en daar een kleine wijngaard.

Als ik naast een veld vol lekkere meloenen stap zie ik een tafeltje met meloenen erop, et staat bij : bedien u met een spaarpotje ernaast, wat heerlijk een verse meloen van het land, en wat een gastvrijheid. 

Onderweg kom ik de groep zingende mensen nog tegen, het zin een paar families die sinds 2010 ieder jaar een stukje van de Camino lopen, jong en oud samen op pad .. 

Er staan ook bijzondere gebouwen, cfr de locals zou dit een duiventil zijn

Rond 2u kom ik aan in de gîte, mijn collega pelgrim wim is er ook, we zijn de enige 2.

Het is zondag en in het dorp is er geen winkel open. 

De gastvrije eigenaar Christophe bezorgt ons wat, pasta  Tomaat en bieslook uit zijn tuin, spinazie uit de diepvries... 

Dat resulteert in een heerlijke maaltijd dat we maken, pasta met sardines die ik lnog had, spinazie, verse tomaat en een glaasje wijn dat wim had. 

Samen kunnen pelgrims iets heerlijk op tafel toveren. 

Met deze temperaturen is wildkamperen voor mij geen optie, na een paar sauna's heb je nood aan een douche, en buiten bij temperaturen van 36gr in de schaduw een siësta hiuden is niet evident, een "koele gîte" is een betere optie. Echt koel zijn de gîtes binnen ook niet meer, maar toch nog steeds iets koeler dan buiten.

Om 5u30 was ik op pad, in het begin waren er een paar beklimmingen, goed dat het nog geen 30gr was.

De hertjes waren ook al vroeg op pad, ik heb er een 4-tal gezien.

De etappe verliep terug door zuiderse bossen

Nieuw in het landschap waren de velden met zonnebloemen, allen nederig met hun kopje naar moeder zon toe gericht. 

Iets voor de middag kwam ik in het dorpje lascsbanes, een ondernemende Franse dame had een café-snack gemaakt (een paar tuinhuisjes met een terras erbij), toen ik daar passeerde zaten er 3 mensen, de Oostenrijkse pelgrim die ik gisteren in de gîte ontmoette en 2 Duitsers (vader en zoon) die met de fiets op weg zijn. Ik wordt vriendelijk uitgenodigd om erbij te zitten. Er sluiten ook nog wat Franse gekende pelgrims aan. Het wordt een gezellige rustpauze (met cola, streekbier en lokale meloen) het gesprek verloopt in een mengelmoes van Frans / Engels en Duits ... 

Ik moet nog 10km verder, en ga snel terug op pad. 

Ondertussen begint de zon haar hitte goed af te geven, zelfs de zonnebloemen  laten hun bladeren hangen en buigen hun hoofd voor de zon

Het zijn nu vooral paden van de typische witte stenen, die letterlijk oogverblindend worden 

Rond 15u15 kom ik aan in montcuq, na 34,2 km / 682m stijgen / 587m dalen. 

In de gîtes worden we gastvrij en in een familiale sfeer ontvangen

Ik kom er waarempel de eerste Vlaamse pelgrim tegen, wim een man uit kortrijk die 2 weken stapt als vervolg op zijn vorig eindpunt, tof nog eens West Vlaams te kunnen spreken. 

Er wordt voor ons heel lekker gekookt, de gastheer en gastdame eten mee met ons. 

Na het eten gaan de west-vlamingen nog een biertje nuttigen in het dorp. 

Terug een heel aangename dag vol verrassende en leuke ontmoetingen. 

Het landschap oogt al heel zuiders, dor gras, lage bomen, en ook typisch hier in de streek zijn de witte keien - stenen, langs de weg hoor ik de krekels tjirpen

De oude vervallen muurtjes langs de paden werden hier en daar gerestaureerd tot zitbanken. 

Onderweg vind ik schattige kabouterhuisjes of huisjes die destijds door de herders gebruikt werden. 

De weg / etappe loopt relatief vlak tot net voor Cahors, dat gelegen is in het dal van de rivier "lot" , hier is ook mijn eindhalte voor vandaag, dus morgen mag ik starten met de beklimming uit het dal, ideaal om dit 's morgens te doen. 

Tegen 12u15 was ik reeds in schors, na 25,3km / 339m klimmen /585m dalen. 

Toen ik in de stad aankwam zag ik wat info voor pelgrims aan een voormalig tolhuis aan de brug over de Lot, de super vriendelijk vrijwilligers roepen me direct binnen voor een glaasje fris water met citroen-siroop dat doet deugd. Iedere dag zijn er vrijwilligers aanwezig die de pelgrims opvangen, hun de weg wijzen, en ondertussen houdt men de statistieken over het pelgrimeren (van waar kom je, tot waar ga je, overnachting, nationaliteit ...) bij. 

Ik krijg direct uitleg over de beste route tot aan mijn gîtes en hoe ik morgen de chemin - GR65 het makkelijkst kan bereiken. 

Arriveren rond de middag is ideaal, perfecte tijd om iets te eten (een salade met de regionale pecialiteit : canard in al zijn vormen) en een streekbiertje. 

Daarna naar de gîte voor een frisse douche en een siësta. 

Weerom hartelijk ontvangen, en ondertussen ken ik de geplogenheden : schoenen benden, rugzak beneden en wat je nodig heb in een doos mee naar de "dortoir  - slaapkamer"  

Ik ontmoet nog een man uit Oostenrijk (wenen) die reeds 2400km afgelegd heeft, ik zit ondertussen aan 1451 en ben al iets over halfweg mijn tocht / avontuur / pelgrim.... 

Na de siësta nog de stad wat verkennen en iets eten. 

Er is een heel mooi geklasseerde brug. 

Mijn 2 medepelgrims in de gîte zouden om 6u vertrekken maar toen ik vertrok waren ze nog niet op, ik heb ze vanavond ook niet gezien bij de zusters, ze hebben de etappe waarschijnlijk ingekort omwille van de hitte.

Het landschap is weer iets veranderd, naar een zuiders landschap met dorre / droge graslanden en bossen met lage bomen, die geven jammer genoeg niet veel schaduw.

De afsluitingen van de tuinen en velden zijn veranderd naar muurtjes. 

De tocht verliep gedeeltelijk door de bossen en langs gewone wegen, vanaf 8u30 voelde het al heet aan. 

Tegen 13u30 was ik in vaylats, na 28,2km / 398m stijgen / 432m dalen, de gevoelstemperatuur was dan al 34 gr. 

Onderweg kwam ik terug wat "nieuwe" stappers tegen. Ze overnachten ook in het klooster en morgen eindigt hun tocht in Cahors.

Ik verblijf in het klooster van "des filles de jésus" in vaylats, er zijn nog een 20tal zusters.

Het klooster zelf is een mooi impossant  en goed gerestaureerd gebouw. 

In een deel van het klooster hebben ze een hotel voor "gewone gasten" gemaakt en ook service-flats voor ouderen.

De pelgrims worden hartelijk ontvangen in het oude gebouw (oude klooster).

En voor de was mogen we de authentieke wasplaats gebruiken (de zusters hebben ondertussen wel al wasmachines).

Stipt om 7u worden we verwacht in de eetzaal om samen met de zusters te eten, enkel de pelgrims krijgen deze eer, de "gewone gasten" mogen niet met de zusters samen eten.

Voor het eten vertelt elke pelgrim van waar hij/zij komt en waar de tocht naartoe gaat, met erna een warm en hartelijk applaus van de zusters.

De menu bestond uit : soep / varkensvlees met rijst / kaas / fruit / ijsje en de lokale huiswijn. 

Na overleg met de medepelgrims en de hospitalier (de vrijwilliger die de pelgrims onthaalt en begeleid) krijgen we morgen om 5u45 ontbijt zodat we om 6 kunnen vertrekken, toch 2 van de 6 willen om 6u al op pad. 

Als ik hen vertel dat ik al een paar keer om 5u vertrok, verklaren ze me een beetje gek, het is dan nog donker... 

Elk heeft zo zijn manier van stappen, ik hou ervan om een tijdje in de koelte te stappen en tegen 2u aan te komen, er is dan nog tijd voor een siësta, een biertje, en de volgende dag op het gemak te plannen. 

De komende dagen wordt het nog warmer (+36gr), ik beperk de etappes wat zodat ik zeker tijdig aankom.

Wat op zich nog steeds vroeg is... 

In de ochtend friste (voor zover je dit nog zo kan noemen als het om 5u nog steeds meer dan 20 gr is) mocht ik door smalle bodpaadjes stappen, het nadeel hiervan is dat de spinnen overal een web maken van de ene naar de andere kant, ik kon de tel niet meer bijhouden van alle spinnetjes.

Onderweg kwam ik een site tegen waar er dolmen stonden, deze zien er ideaal uit om onder te verpozen. 

Ik kwam daar ook nog een andere pelgrim tegen die ik een paar dagen voordien ook al gezien had, hij heeft 30 dagen verlof en zal dan volgend jaar de rest stappen.  We hebben een stukje samen gestapt, waarna we opnieuw elk op ons eigen ritme-tempo verder gingen.

Na een beklimming zag ik in het dal de stad carjac liggen. 

Tijd om een glaasje fruitsap en een pintje te nuttigen langs de rivier de lot (ik kom die om de paar dagen eens tegen). 

En nadien volgt uiteraard terug een klim, het is dan rond 11u30 en al behoorlijk warm aan het worden, dus tijd voor één van mijn dagelijkse sauna's. 

Ik werd beloond met een mooi uitzicht. 

Daarna was het nog 7km stappen door de blakende zon langs asfaltwegen en hier en daar een bosachtig gebied die heel weinig schaduw opleverde. 

Iets voor 2u30 kwam ik aan op mijn bestemming, een mooie gîte in het dorpje Saint Jean de Laur, ik had er dan 27,5km / 645m stijgen en 600m dalen opzitten.

De eigenaars hebben de gîte nu reeds 8jaar, toen ze die kochten stond de oude boerderij al een eeuw leeg, het was een ruïne (de foto's ter plaatse tonen mooi de restauratie), ze hebben er iets moois van gemaakt. 

Na een uurtje komen er nog 2 dames aan die hier overnachten, ze hadden meer km dan ik gestapt en kwamen van een dorp dat 7km dichter ligt dan mijn vorige locatie, dus heel veel misgelopen (ipv minder km hebben ze er meer gestapt dan ik).

De ontvangst hier is super goed, bij aankomst een glaasje frisse drank, en om 18u komt de dame ons stempel boekje invullen en tracteert ons met een aperitiefje. 

Er is ook een "kleine winkel" een hoekje met wat eten en drinken dat je kan kopen, heel praktisch.

De zomer is hier uitzonderlijk heet, de eigenaars hebben dit nog nooit meegemaakt, het blijft droog en super heet voor de komende dagen - weken. 

Deze avond heb ik een Chinese soep met brood gemaakt (lees opgewarmd), mijn mede pelgrims hadden tomaten en pasta, samen hebben we dus een volwaardige maaltijd. 

Morgen terug vroeg op pad richting het klooster "des filles de jésus" in vaylats, waar de pelgrims kunnen overnachten en eten samen met de nonnetjes. 

Na lange tijd mocht ik nog eens langs een lac lopen, in het ochtendlicht is dit wel mooi 

Over de route valt heel weinig te vertellen die verliep vooral langs gewone wegen en nu en dan eens langs een grotere, voor de veiligheid van "de vele" wandelaars heeft men naast de weg nog een paadje gemaakt.

Ik heb terug bijna geen andere pelgrims tegen gekomen, één andere dame heb ik gezien, ik heb haar al nu en dan eens tegengekomen, ze stapt een 4-tal weken richting compostela, om dan volgend jaar verder te gaan.

De Poolse pelgrims zijn ondertussen iets voor mij, toen we afscheid namen hebben we onze gegevens uitgewisseld, het leuke is dat ze me vandaag een mailtje stuurden met een adresje van een mooie overnachting. Jammer genoeg paste dit niet in mijn plan. 

Het was in figeac en ik ben daar vandaag door gestapt, was iets te vroeg om al te stoppen. Ik heb er nog boodschappen gedaan in een grote supermarkt, wat is het moeilijk om dit te doen als je erna nog 13km moet stappen met je boodschappein de rugzak. Je ziet zoveel lekkers en toch moet je kiezen, ik had toch al snel meer dan 1,5kg boodschappen, en dat weegt door. Moet wel zeggen dat alles op was qua eten. 

Rond 14u15 was ik op de bestemming  campingbin beduer, na 31,5km / 631m stijgen / 723m dalen. 

Heel vriendelijke ontvangst, de accueil ging pas open om  14u30 en we stonden er met velen te wachten, ik was de enige te voet, de rest was met de auto of mobilhome. Toen de uitbaatster arriveerde kreeg ik als stapper eerst een fris glaasje water, de anderen moesten nog efkes wachten. 

Het blijft warm dus de komende dagen zal ik terug vroeg moeten opstaan. 

Iedere reden is goed om dit te doen, je hoeft geen enkele speciale reden te hebben, ik wil dit gewoon eens doen is al voldoende.

Oospronkelijk was een pelgrimstocht vooral gebaseerd op het christelijk geloof. 

Vandaag zijn de redenen divers :

- christelijk geloof, ik stel vast dat er hier nog veel christelijk geanangageerde gelovigen zijn, ook jonge mensen 

- andere geloofsovertuigingen, ook moslims doen een bedevaart naar compostela

- als dank na een moeilijke tijd

- sportieve prestatie

- huwelijksreis

- om te onthaasten van het jachtige leven

- om tot rust te komen

- op zoek zijn naar

- tijd voor jezelf en / of elkaar

- ontmoetingen 

- ... 

Er zijn zo veel redenen ...

En waarom doe ik dit ??? 

Vorig jaar had ik de kaap van 25 jaar gewerkt te hebben bij het zelfde bedrijf bereikt, ik werd 45 jaar (nu weet iedereen ook hoe oud ik ben) en begon na te denken over wat ik gedaan had en wat ik nog wou doen, dit hoofdzakelijk op werkbasis, maar ook het idee ik ben "halfweg het leven " speelde wel mee

En de balans vertelde mij dat ik misschien wel nog iets anders qua werk wou doen. 

Alleen wist ik absoluut niet wat. 

Tijdens een wandeling kreeg ik eensklaps het idee, misschien moet ik gewoon even stoppen met werken en een tocht naar compostela ondernemen, nadien zal ik dan wel weten wat ik echt wil doen, er zal tijd genoeg zijn om na te denken. 

Voordien had ik nog nooit aan compostela gedacht. 

Misshien bizar maar zo is het voor mij echt gelopen. 

Het is uiteraard niet evident om dit avontuur aan te vatten, er moeten een paar zaken voor goed zitten. 

Ik noem het de 3 f'en, in alfabetische volgorde 

- familiaal : als je kinderen of een partner hebt, is het iets moeilijker om te zeggen ik ben even weg voor 4 maanden

- financieel : 4 maanden betaald verlof krijgt niemand, dus worden mijn spaarcentjes wat opgesoepeerd 

- fysiek : het is best wel pittig om dit in één keer te doen. 

Als deze 3 f'en niet goed zitten, kan je ook wel in compostela geraken, velen doen dit over verschillende jaren, in etappes volgens hun kunnen en tijd. En dit is absoluut niet minderwaardig dan mijn avontuur.

Ik besef dat ik in een "luxe" positie zit hieromtrent en merk ook wel aan de andere pelgrims dat iemand die dit in één keer kan doen vrij uitzonderlijk is. 

Nadat ik dan in mijn hoofd had om efkes alles on hold te zetten dacht ik er nog een 2e project aan te breien. 

Ik ben al diverse keren naar Afrika op reis geweest en heb daar wel een boontje voor / mijn hart verloren. Ik wou dit ook wel eens op een echte manier beleven. 

Tegen eind september hoop ik in compostela aan te komen, op 14 oktober vertrek ik voor 9 weken naar Ghana om daar vrijwilligerswerk te doen. 

Wat exact ligt nog niets vast maar dat hoor ik binnenkort wel. 

Maw tot eind dit jaar heb ik heel mooie vooruitzichten ... 

Op vandaag heb ik nog geen enkele seconde spijt van mijn beslissing, in tegendeel  het is een zalig gevoel om even alles los te laten, vrij te zijn en tijd voor jezelf te nemen. 

En ik zie wel wat er op mijn pad komt ... 

Zoals verwacht begon de tocht met een beklimming uit het diepe dal door het bos in het donker een hoofdlamp is dan praktisch en noodzakelijk. 

Al gaf de maan ook wel wat licht. 

De klim was best wel pittig, 'smorgens vroeg al mijn eerste sauna ..., ik kan de liters zweet niet meer tellen... 

Boven op de berg begon de zon op te komen, ook de koeien genoten van het mooie zicht van de rijzende zon.

Het zicht op het dal was heel mysterieus en prachtig, de nevel hing in het dal en je zag enkel de toppen van de heuvels

En dan ging de tocht verder, opnieuw in een dal, op de berg, in een dal op de berg.... 

Ben vandaag letterlijk een paar keer uit een diep dal geklommen.

Nu en dan liep de route over gewone (kleine) wegen, het wordt mooi gesignaleerd waar de pelgrims en andere weggebruikers moeten lopen / rijden.

Het landschap is weer iets veranderd, nu is er al meer bebouwing bijgekomen. 

In het dorp waar ik overnacht is niets (geen restaurant, bar, eten) dus was ik van plan om in het dorp ervoor (op 6km) mijn inkopen te doen voor mijn avondeten, wat bleek alles was daar gesloten tot 16u (ze nemen hier ook al een siësta). 

Gelukkig was er een bio-thee-salon open die ook wat kant en klare maaltijden verkocht. 

Tegen 15u15 was ik op mijn bestemming, na 30,18 km /  1077m stijgen / 870m dalen, het waren dus wel serieuze diepe dalen om uit te klimmen... 

Ik logeer in montredon, een heel klein dorpje van een 20 huizen, in de gîtes waar ik ben kunnen er 6 mensen slapen, maar ik ben hier de enige. Onderweg kwam ik ook bijna geen andere pelgrims tegen, montredon ligt wat verder dan een "normale" stap-etappe vanuit Conque.

De eigenares is een heel vriendelijke dame die zelf ook al naar compostela gestapt heeft, ze stelt de gîtes (=een deel van haar huis) open voor pelgrims met een credencial (stempel boek)  dus gewone wandelaars kunnen hier niet logeren, betalen is op basis van donativo (elk geeft wat hij kan / wil) . 

Na een douche, de was en een siësta, mijn avondeten gekookt : soep (altijd praktisch en licht om mee te hebben als pelgrim), magnetron couscous met groenten en ik had nog wat chorizo om erbij te mengen. 

De komende dagen blijft het warm tot heet (eerste 2 dagen voorspelt men 34 gr, de dagen erna tot 38 gr, dat wordt al koortsig ..). 

Ik zal dus terug vroeg vertrekken en waar nodig de etappes kort houden tot kort na de middag. 

Na het Franse ontbijt (= koffie, brood en confituur) ben ik rond 8u vertrokken. Onderweg kwam ik verschillende andere pelgrims tegen waarmee ik een praatje maakte of efkes samen verder stapten.

De route verliep hoofdzakelijk langs gewone wegen, maar ook op een gewone weg heb je mooie zichten op de dorpjes, de regen van gisteren hangt nog wat in de vallei. 

Het landschap en de heuvels zien er terug wat anders uit, minder grasland en meer bos.

Het laatste stuk tot in conque gaat steil omlaag, Conque ligt diep in het dal, dit belooft voor morgen, dan moet ik terug uit het dal klimmen. 

Tegen 12u was ik reeds in conque, na 16,5 km / 349m stijgen / 608m dalen, de temperatuur was ondertussen al boven de 30gr.

Ik ga eerst door tot aan de camping die heel beneden in het dal ligt, voldoende tijd om de was te doen, douchen, wat eten en dan nog een middagdutje.

In de late namiddag ga ik terug naar het stadje, Conque is een klein en vrij toeristisch stadje met vele kleine straatjes die in elkaar overlopen.

Het is vooral de kerk en de afbeelding boven het portaal die gekend zijn. Ook de andere gebouwen zijn het bezien waard. 

%%%FOTO4%%%

In het stadje kom ik nog enkele pelgrims van gisteren in de gîtes tegen en we gaan samen nog iets drinken. 

Als ik savons ga eten zitten ook daar ondertussen bekenden en we schuiven samen aan tafel. We vinden het allen bijzonder dat we in een wildvreemde stad zijn en er zoveel "bekenden" rond lopen. 

Conque is voor velen een eindhalte van hun Camino, de intentie bij velen is om volgend jaar verder te stappen. 

In de kerk is er nog een "zegening" van de pelgrims met aansluitend een broeder die op een ludieke manier de afbeelding boven het portaal uitlegt. 

Er zijn zeker 150 pelgrims aanwezig,  er worden boekjes uitgedeeld en men vraagt of er ook Nederlandstaligen zijn, jawel er was één iemand (ikke). 

Het gezang en de zegening in vezelay vond ik iets mooier / specialer waarschijnlijk omdat we dan maar met rond de 10 waren. 

Daarna terug naar de camping voor een korte nacht, morgen wil ik vroeg vertrekken want het wordt warm en ik heb een lange etappe voor de boeg. 

Rond 6u was ik klaar om te vertrekken, het was heel de nacht droog gebleven maar wel nog warm meer dan 20gr om 5u.

Tot aan het dorp was het nog een 2km, toen ik er aankwam begon de regen en hoorde ik het onweer in de verte. 

Nog een koffie gedronken en op pad, het regende niet echt veel, ik heb maar een paar keer de regenjas nodig gehad. 

Daar het nog warm was gaf de koude regen het resultaat van een stoombad of sauna, en het was bergop, dus zweten zweten zweten. 

Een sauna is leuk als je nadien in de sneeuw kan afkoelen, als je erin moet omhoog stappen is dat wat anders, zelfs mijn bril was constant bedampt door de hitte en vochtigheid. 

Eens boven kon ik terug wat afkoelen en kon ik terugkijken op mijn gestapte route in de nevel van de vallei.

Tot rond 10u30 was er nu en dan wat regen, maar deze viel uiteindelijk wel mee, toch nadat alles wat afgekoeld was en de sauna voorbij was. 

Daarna was het wisselend zo'n en wolken en temperatuur niet boven de 26gr.

Onderweg kwam ik terug veel kruisen tegen, men had er telkens wat info bij vermeld en een gedichtje, wat wel een leuke afwisseling was. 

In een dorpje kwam ik nog een extra kruis met foto tegen, tot voor een paar jaar zat op deze plek altijd een oudere man om een praatje met de pelgrims te maken, nu hangt zijn foto er met een tekstje, hij steunt de pelgrims nog steeds... 

En uiteraard had ik weer wat mooie vergezichten, telkens weer ietsje anders dan de voorbije dagen. 

Als de chemin een grotere erg volgt worden de auto's hierop gewezen, het is duidelijk een gekende en vaak gelopen route

Omdat er geen camping in de buurt was had ik een gîte gereserveerd, deze wordt op vrijwillige basis gerund door hospitaliers, er wordt gezamenlijk gegeten en ieder geeft een donativo naar eigen goeddunken. 

Na 24,4km / 733m stijgen / 591m dalen was ik on soulier. 

Het werd een lange en gezellige avond met nog een 12-tal andere pelgrims. 

De meeste ervan stappen een stuk van de chemin en waren fransen. 

Met uitzondering van een Deen (met half Franse roots) die niet van thuis vertrokken was. 

Er was ook een Zwitserse vertrokken in Genève en stapt tot in compostela, ze was journaliste en maakte dagelijks filmpjes en een verslag voor haar werk, dus half plezier half werk. 

Morgen wordt een korte etappe tot in conques, en de dagen nadien terug wat langere. 

Als toe-maatje nog een spreuk uit de stempelboek : "waarheen je ook gaat, ga met je hele hart" (Confucius) 

Iets voor 6u ben ik vertrokken met de bedoeling om tegen de middag aan te komen in het dorp waar ik logeer, men voorspelde dat het om 12u al 32gr zou zijn. 

Er stonden een paar pittige beklimmingen op het programma, de eerstec heb ik nog in de "koelte" (dus voor de 30gr) kunnen doen. 

Een korte rustpauze in espalion een dorpje met een mooi kasteel en brug, in de ochtendzon levert dat schitterende beelden op 

In het dorp zelf kon ik de weg volgen via de signalisatie die in de straten ingewerkt was

Tegen 8u30 was het al 28gr, en begon de zon haar warmte af te geven. 

Gelukkig waren de beklimmingen in de bossen zodat er toch wat schaduw was. 

Zoals gepland was ik tegen 12u in het dorp van bestemming :estaing. 

Gelegen aan de rivier de Lot en met een prachtige geklasseerde brug over de rivier. 

Ik kwam net op tijd aan om nog wat boodschappen te doen (de winkels sluiten meestal tussen 12u30 en 15u).

Voor ik vertrok richting camping nog een lekkere plat du jour gegeten, dan hoef ik deze avond niet veel te koken (soep met brood en wat tomaten zullen volstaan). 

Na 22,8 km / 513m stijgen / 526m dalen, rond 13u30 op de camping aangekomen. 

Ideaal om bij deze hitte (34gr) wat te relaxen, genoeg tijd om de was te doen en te laten drogen. 

Volgens de camping uitbaatster zou het nog kunnen onweren, boven het sanitair is een zaaltjes waar ik in geval van nood of hevig onweer terecht kan. 

Laat het maar wat regenen dan koelt het af om morgen terug een nieuwe etappe aan te gaan. 

Gisteren avond nog een Nederlands koppel ontmoet op de camping, toen ze hoorden dat ik naar compostela ging, werd ik direct uitgenodigd in hun camper voor een kopje koffie. 

Meer dan 25 jaar geleden had de dame dit ook gedaan en dan later nog eens in etappes met haar man. In die tijd was er nog geen GPS op smartphones, geen gidsen, ze moesten zelf hun weg zoeken. Heel boeiende avond gehad. 

Enerzijds door het vele stijgen maar ook het dalen. In totaal werden het 33,5km, 623m stijgen / 1469m dalen.

Dalen is voor de spieren en knieën nog lastiger dan stijgen, er komt nog bij dat het niet over mooi geplaveide straatjes gaat maar over oneffen paden met stenen, wortels, rotsblokken. Je moet je dus heel goed concentreren op het pad zoniet is de kans groot dat je het van te dichtbij leert kennen... 

Het eerste deel van de etappe nog met een koplamp gelopen want de zon was nog niet helemaal op.

Een aantal stukken van de weg naar compostela zijn geklasseerd als unesco werelderfgoed, dit zijn stukken die nooit gewijzigd zijn en waar de eerste pelgrims ook letterlijk over gestapt hebben. 

Vandaag stonden een aantal van deze stukken op het programma. 

De weg verliep onder andere terug door mooie uitgestrekte heuvelige weilanden met koeien. Ik liep letterlijk tussen de koeien. 

Nu en dan passeerde ik een  dorpje en bijna in elk dorpje vind ik verwijzingen naar compostela, nu en dan heb ik nog een klein beetje beroeps-misvorming, ben het nog niet helemaal kwijt. 

De heuvels volgden elkaar op, de afdalingen waren talrijk en steil, de hitte begon toch wel door te wegen. 

En dan zie je in een klein dorpje van amper 4 woningen een abri voor de pelgrims. Er was niet alleen "eau potable" (dat is er overal) maar men had er ook gratis koffie, thee en fruitsap voorzien, een donativo kon je in de spaarpot steken. 

Meestal zijn deze lokatie oude gemeenschappelijke ovens, ieder dorp had vroeger één oven voor het hele dorp, ik heb er al veel gezien die gerestaureerd werden of nu dienst doen als rustplek. 

Wat deed het fruitsap en de vriendelijkheid deugd. 

Uiteindelijk om 16u30 op de camping aangekomen, het was dan 35 gr, een camping bij de rivier de lot, even afkoelen met de voeten in het frisse water. 

Morgen wordt het terug heel warm, dus een korte etappe van 20km, als ik dat tegen de camping uitbaatster zeg, kijkt ze me raar aan : dat is niet kort dat is normaal. 

Maar ja de buitenlanders zijn blijkbaar niet normaal of een beetje gezond gek, nog volgens dezelfde dame is er bijna geen enkele Fransman die van thuis vertrekt, wel Oostenrijkers, Zwitsers, Duitsers, Nederlanders, Belgen, Polen. 

Ook hier hoorde ik telkens de bellen van het vee, het verschil was dat dit niet van die Schotse of Ierse schapen was maar van de koeien van de regio aubrac. 

De streek staat hier gekend voor de koeien en hun bijhorende kaas, de lokale graslanden en planten geven de typische smaak aan de melk en de kaas. 

En dat het landschap mooi is tonen volgende foto's aan

De etappe verliep deels via lokale paden door de weilanden en deels over de kleine wegjes door de dorpjes. 

Ondertussen ken ik wat mensen die ook aan het stappen zij en kom je die regelmatig tegen onderweg, wat het stappen wel leuk maakt.

Rond 1u30 kwam ik aan in het dorpje waar ik overnacht. In de lokale bar-tabac het ik een slaatje gegeten. Met de overheerlijke lokale kaas Ecir, gegratineerd in de oven, gemaakt van de melk van de koeien die ik onderweg tegenkwam. 

De lokale specialiteiten proeven hoort erbij en het smaakte super lekker. 

Daarna ging ik nog wat boodschappen doen voor ik naar de camping zou gaan (die ligt 1, 5km uit het centrum). Oeps nog gesloten tot 3u, dan nog maar een streekbiertje gaan drinken in een café. 

Tegen 4u was ik dan uiteindelijk op de camping, na 27,42 km / 557 'm stijgen / 417 'm dalen. 

Ook mijn Poolse medepelgrims zijn hier. 

Morgen vroeg op want er staat een etappe van meer dan 30 km op het programma, deze zou hoofdzakelijk dalen, benieuwd wat dit in het echt oplevert. 

Vanochtend zoals gewoonlijk niet te laat vertrokken rond 6u30, en het voelde voor de eerste keer koud aan, was maar 10gr. Al stappend krijg je snel warm en zeker als het wat stijgt. 

Qua paden verliep dit terug door bos

Om dan eens af te wisselen met wat graslanden. 

Rond de middag kwam ik mijn Poolse medepelgrims terug tegen, we hebben dan een tijdje samen verder gestapt. Leuk om eens niet alleen te stappen en te kunnen praten over wat ieders drijfveer is, de tijd en km gaan veel sneller. 

Maar toch na een paar uur, gaat ieder weer zijn volgens zijn eigen ritme en stappen we terug elk onze "eigen weg" .

In het stadje waar ik logeer op de camping (ik heb een tent bij, het zou zonde zij om die niet te gebruiken) drink ik nog iets. Ik zie heel veel wandelaars-pelgrims, maar de meeste met bagage vervoer of slechts voor een korte etappe.

In de winkel ontmoet ik nog 2 pelgrims die tot in compostela stappen, en wat me opvalt iedereen (of toch de meesten) die doorgaat tot in compostela is van plan om in Spanje de Camino del Norte te stappen. De Camino frances willen we allen vermijden omdat die heel (tot te) druk is.

Tegen rond 4u30 was ik op de camping, na 33,3km / 714m stijgen / 782m dalen  (dat is dus ongeveer vlak)  

Nog tijd om wat te rusten, te verbroederen met de medepelgrims, wasje doen, pasta koken, ... 

De kloof zal er helemaal anders uit dan gisteren, er hing nog een beetje nevel boven de rivier.