Aan de rand van de stad passeerden we de gevangenis, die ligt heel dicht bij de zee, moet een vreemd gevoel zijn de zee te horen en te ruiken, maar er toch niet heen te kunnen.

Efkes de hoofdweg volgen en daarna mochten we een heuvel over, heel mooie zichten langs de zee. 

's ochtends vroeg was men bezig met de stranden mooi effen te maken voor de strand-gasten.

Dan nog wat verder de heuvel opklimmen tot we het strand van noja in het vizier kregen. 

De zondagochtend waren er nog niet veel strandgangers, de pelgrims werden slechts door een paar toeristen aangestaard.

Daarna verliep de route terug meer het binnenland in. Langs kleine wegen en dorpjes , eens iets anders om de lokale huizen te bekijken. Wat opvalt is dat de huizen goed afgesloten zijn en er ook veel private kleine straten - wijkje zijn, afgesloten door een groot hek. 

Na 24,5 km / 435m stijgen / 349m dalen, kom ik aan in de herberg in guémes. 

De herberg is iets speciaals, uitgebaat door een gepensioneerde pater - missionaris, en gebouwd waar zijn grootouders en ouders ooit woonden. Alles is gebouwd zonder één euro subsidie van de kerk of gemeente, alles via donaties en vrijwilligers. 

Hij vertelt heel gepassioneerd over zijn herberg en de werking ervan, iedereen luistert geboeid naar zijn verhaal. 

We krijgen een avondmaal : soep met heel veel look en kaas en brood tomaat  / pasta bolognaise / watermeloen / rode wijn. 

Alles mooi en vlot opgediend door de vele vrijwilligers die de herberg met padre Ernesto runnen. 

Na het eten worden we uitgenodigd in een ruimte waar een schilder taferelen op de muur schilderde over "camino de la vida". De camino (weg) naar compostela is ook een stukje - reflectie van de weg van het leven.

Na een lange weg afgelegd te hebben weet je dat, als je stapt - doorgaat, er telkens een zonsopgang komt .... Dus geef nooit de moed op, stap door en je zal de zon terug zien opkomen. 

Dus braafjes de gele pijlen volgen, eerst nog 2 km langs de hoofdweg maar dan mochten we de kleine paadjes op. 

En uiteraard ook een paar heuvels te overwinnen, langs mooie bospaden is dit ondertussen aangenaam om te doen. 

Eens je boven bent zijn er terug de mooie vergezichten over het heuvelige cantabrie (gisteren ben ik baskenland uitgestapt).

Verder door kleine veldwegen en dan zie en ruik ik de kust terug. 

Recht naar de zee, over de heuvels en kliffen, wat een schitterend zicht oplevert op de kust van Laredo en santona. 

Afdalen tot aan het strand van Laredo, het is er gigantisch druk (net blankenberge) in het weekend wil iedereen een plekje op het strand.

Om in santona te raken nemen we het veerpont. 

Daarna is het nog een paar km naar de herberg. 

Rond 3u30 kom ik na 27,8km, 554m stijgen / 517m dalen aan in de herberg.

Een middagdutje doet deugd, nog wat eten kopen voor morgen. 

's avonds gaan we met een aantal naar het centrum voor het diner, we nemen verschillende pichtos en bordjes met tapas, waarvan ook zeker de anchovis (typisch voor santona) niet mag ontbreken. 

Dit alles spoelen we door met de vino tinto. 

De weg had 2 opties, de korte weg langs de kust of de langere weg meer door het binnenland.

Iedereen koos ervoor om de kortere weg langs de kust te stappen. 

Het begin van de etappe verliep langs een mooi kustpad op de kliffen. Vroeg vertrekken levert ook een mooie zonsopgang op.

Na het volgende dorpje had je de keuze tussen de lange of korte route, de korte langs de kust leek volgens iedereen wel mooi en al lang genoeg, dus nam ik ook deze route. 

We hebben de kust inderdaad nu en dan gezien, maar de weg zelf was verschrikkelijk, een grote weg met veel auto's en er naast (soms letterlijk) de autostrade. 

Het was de eerste dag dat ik bijna heel de tijd naar muziek geluisterd heb... 

Gelukkig konden we nu en dan een blik werpen op de zee. 

En om eerlijk te zijn, soms was het ook wel eens een kort stukje door een bos van Eucalyptus - bomen. 

Lopen langs de grote wegen en naast autostrade brengt je ver, plots dacht ik dat ik bijna terug thuis was.... 

Tegen rond 2u30 was ik op de bestemming, na 29,6km (de korte weg) / 477m stijgen / 484m dalen. 

Inchecken in de herberg moest je doen in de lokale bar, als beleefde pelgrim vond ik dat we die mensen ook iets moesten gunnen, heb me dan opgeofferd om een biertje te drinken. 

De herberg zelf was vrij basic, een ruimte met 18 bedden (9 stapelbedden) meer konden er echt niet in, daarnaast een douche en toilet, buiten een afsmdak met een paar banken. 

Met de ondertussen bevriende /goed gekende pelgrims besloten we om samen boodschappen te doen (2km verder in het dorp) voor het avondeten. 

Wat brood, groenten, vlees, kaas, wijn, bier, .. 

En daarna gezellig samen alles klaarmaken, wat heeft dat gesmaakt en het weerom een heel gezellige avond  

Na de regen van gisteren hangt er behoorlijk wat mist - wolken in de heuvels.

De zon doet haar uiterste best om een gaatje te maken tussen de wolken.

%%%FOTO2%%%

Vanaf Bilbao tot iets voor de eindbestemming verloopt de etappe door industriele gebieden en passeren we vele grote wegen - autostrades.

Er is wel op een super goede en veilige manier aan de voetgangers en fietsers gedacht, er zijn overal fietspaden voorzien, deze zorgen ook voor een inkorting van de etappe, maar minder mooie zichten en paden. 

%%%FOTO4%%%

Het eindstadje pobena is aan de kust gelegen, nog voor ik er aankom ruik ik de zee al van ver, doet deugd om na een aantal dagen binnenland en grote steden terug de zee te zien. 

De herberg is vlak bij de zee gelegen, een siësta op het strand en pootje baden voelt goed. 

Eén van de bijzondere dingen van de camino is dat je plots pelgrims opnieuw tegenkomt die je een paar dagen niet gezien hebt, ook vandaag was dit zo en dan wordt het weer een gezellige dag - avond. 

"even stilstaan ...  Een hele vooruitgang" 

Vandaag staat een "bescheiden" etappe op het programma, na een ontbijtje in de herberg vertrek ik rond 7u30.

Eerst moet ik de hele stad doorkruisen, waarna ik de heuvels in mag, 's ochtends baadden ze nog in de mist. 

Boven op de heuvel zorgt de mist voor misterieuse taferelen 

Vervolgens gaat de etappe verder door de heuvels en het binnenland, bossen en kleine asfaltwegen wisselen elkaar af. 

De laatste km verlopen langs een hoofdweg in de zon. 

Ik begin het wat warm te vinden, na het weer te checken lijkt het een juist gevoel, de temperatuur is ondertussen gestegen tot 28gr, met gevoelstemperatuur van 34gr.

De route wordt met speciaal gemaakte markeringen weergegeven

Tegen kwart voor 3 ga ik naar de herberg, blijkt dat deze al open is en reeds meer dan halfvol (er is plaats voor 20 personen). 

We worden er vriendelijk onthaalt door de hospitalier, het is een bescheiden ruimte met in dezelfde zaal, de bedden eettafel en keuken. 

Maar dat is meer dan voldoende, als pelgrims leef je in een familie samen en ondertussen ben ik het gewoon om weinig tot geen privacy te hebben.

In de herberg zijn er heel veel Duitse pelgrims, enkeke Spanjaarden, een Ier, Fransen en een paar Italianen, en uiteraard ook een Belg. 

De Camino is een mengelmoes van nationaliteiten, die allen gaan dezelfde weg. 

Meg een aantal pelgrims gaan we nog iets drinken en daarna een menu pelegrino nuttigen, het wordt een boeiende en gezellige avond. 

Morgen heb ik een heel korte etappe gepland, ongeveer 12km tot in Bilbao, de rest van de dag neem ik een rustdag / en tijd om de stad te bezoeken. 

Ikzelf en een aantal andere maken terug een lange etappe.

's ochtends zie ik nog de mooie maan, heb ze op mijn tocht al vaak van gedaante zien  veranderen. Ook het opkomen van de zon scheelt al een paar uur sinds mijn vertrek. 

De etappe vandaag verliep terug wat landinwaarts langs mooie bosgebieden, heuvels en kleine dorpjes. 

Soms kom je een idyllisch klein kerkje tegen. 

Ook vandaag worden we verrast door mooie uitzichten op het heuvelachtig baskenland. 

2km voor de eindbestemming is er een kleine bar, waar ik samen met een paar mede, -Pelgrims een biertje nuttig (2 Duitse dames en een spanjaard). 

Het laatste stuk stappen we samen verder. 

In guernika gaan we op zoek naar de gemeentelijke herberg (In de sporthal van een school) Daar aangekomen blijkt dit gesloten te zijn, gelukkig zijn we in het gezelschap van een Spaans sprekende Pelgrim die uitleg kan vragen,  we moeten dus terug, de enige herberg is een soort jeugdherberg - Internationaal Hostel. Naar de Spaanse pelgrims normen is deze duur 18€ met ontbijt (Wat op zich eigenlijk wel meevalt).  Maar ter vergelijking met de gemeentelijke herbergen (Donativo of 5 à 10€ als het geen Donativo is) Is de accomodatie en kamer -slaapzalen hier van mindere kwaliteit en veel kleiner / op elkaar gepakt. 

Toch zijn we blij een bed te hebben. 

Na uiteindelijk toch 31,7km / 872m stijgen / 916 'm dalen komen we aan op de overnachtingsplaats. 

De stad guernika is gekend omdat het Duitse legioen in 1937 tijdens de Spaanse burgeroorlog de stad bijna volledig in puin gebombardeerd heeft. Dit was de eerste grote luchtaanval op een groot burgerdoel in de geschiedenis. 

De schilder Picasso maakte er werk over.