De tocht verliep eerst weer door de bossen en piepkleine gehuchtje. 

Na een tijdje veranderde het lansdschap van bos naar heide met bloemen. 

Nog wat hoger kwamen we aan in de graslanden, waarbij we nu en dan over houten hekken / ladders moesten stappen.

Uiteindelijk kwamen we aan op de hoogste top (althans voor vandaag)  we zaten dan op een hoogte van 1435 'm en dat leverde super mooie vergezichten op.

Onze eindbestemming was dan maar 10 min ver meer en gelukkig want de donkere onweerswolken naderden snel, we zagen de regen in de verte. 

10 min na onze aankomst was de regen en donder er ook, net op tijd aangekomen.

We verblijven in de lokale auberge col de Beal, net naast de koeienstal, eens iets anders het geloei van de koeien. 

We hebben vandaag 19,7 km gestapt, 657 'm gestegen en 494 'm gedaald, mijn gezelschap heeft dat voortreffelijk gedaan. 

Na een verkwikkende douche hebben we nog de 2e helft van het voetbal gezien, bij de lokale supporters ontbrak er wel wat enthousiasme, enkel een klein applausje kon er vanaf. 

Morgen trekken we verder de bergen in. 

Daar ik een korte etappe voor de boeg had heb ik ervan geprofiteerd om wat langer te slapen en pas rond 9u te vertrekken. 

Mijn collega "de pelgrim met paard" vertrok vroeger daar hij wat verder wou stappen dan ik.

Het eerste deel was een mooi idyllisch bospad met bloemen. 

Een deel van de afdeling verliep heel steil en over wat je amper een pad kunt noemen, het was eerder een gracht / beek vol met keien en rotsblokken, dus opletten geblazen. 

Om wat contra-gewicht te hebben bij de afdaling heb ik zelfs de riemen van mijn rugzak wat losser gezet. 

%%%FOTO2%%%

En plots was er een barricade op het pad, gemotoriseerd verkeer mocht niet door omwille van de stabilitasie werken die men aan het uitvoeren was. Ik ben niet gemotoriseerd dus verder op pad. En je zag inderdaad dat het pad er slecht bij lag en ze hier en daar wat bomen gerooid hadden. Maar op één punt hadden ze veel bomen gerooid en waren ze nog niet verwijderd. 

Pad volledig versperd door de bomen die er over lagen. 

En dan kwam het liedje "We gaan op berenjacht" plots in mijn gedachten , "Ik kan er niet omheen, ik kan er niet over, ik kan er niet onder, ik moet er door." 

Dus maar door de omgezaagde bomen klauteren, heb zelfs mijn rugzak efkes moeten in mijn handen dragen om er door te geraken

Vandaag was dus een echt hindernissen parcour. 

Tegen iets voor 2 was ik al op de bestemming chabreloche (18,8 km / 307 'm gestegen / 638 'm gedaald)  

Toen ik er aan kwam was de collega pelgrim met zijn paard daar ook nog, gezellig nog een koffie gedronken voor hij verder op pad ging. 

De gemeente stelt voor de pelgrims gratis een lokaaltje ter beschikking, het is vrij basic, er zijn een paar plooibedden, een toilet en een lavabo met warm water, voor mij is dit meer dan voldoende. 

Het lokaaltje is de catechese ruimte van de gemeente en als ze vrij is mogen de pelgrims dit gebruiken.

De route loopt zoals steeds door bossen en over berg en dal wat na de beklimming prachtige vergezichten oplevert. 

Ik volg nauwgezet de beschrijving van de route, aan het kruispunt naar links, ondertussen heeft de term "kruispunt" voor mij een dubbele betekenis .... 

Heel af en toe wordt je verrast door een klein rustpuntje speciaal voor de pelgrims, een toilet, bankje en fris water 

Na 20,6 km  / 707m stijgen / 606 m dalen arriveer ik aan de camping in Saint Clément. 

De eigenaars blijken west Vlamingen te zijn, 

Kaat houdt de camping open terwijl haar man thuis in ledegem hun restaurant runt. 

Wat een aangename verrassing om nog eens West Vlaams te kunnen spreken. 

Ik krijg direct een kopje koffie en we babbelen gezellig. 

Op de camping zijn er 2 groepen met jongeren op kamp, de ene begeleid door paters in een bruine pij, ze zijn aan het voetballen en de pater staat in het goal, leuk om te zien. 

In het dorp is er niet veel, de bar-restaurant is vandaag gesloten. Ik wandel toch nog eens naar het dorp en zie daar tot mijn vreugde een mobiel-pizza kraam staan, dus wordt het 's avonds pizza, rond 8u45 mag ik hem gaan afhalen. 

Op de camping biedt Kaat me een aperitiefje aan lekkere Ricard, en ik stel voor dat ze mee-eet van mijn pizza want die is toch veel te groot. Het wordt dus een heel gezellige avond met lekkere pizza, een glaasje wijn, gezellig kletsen en ondertussen ook wat voetbal kijken.

Na een tijdje komt ook één van de paters mee kijken naar het voetbal. 

Weerom een dag met een onverwachte leuke wending. 

De komende dagen heb ik wat kortere etappes ingepland, dit ter compensatie van een rustdag. Binnen een paar dagen (14 juli) krijg ik bezoek van moeke en wim (mijn oudste broer) ze gaan 3 dagen meestappen, dus ook voor hen heb ik de etappes niet te lang gemaakt want we zitten ook wat in de bergen. Om te vermijden dat we met 3 stranden zonder overnachting, heb ik deze toch een week op voorhand gereserveerd en ook voor het eten is alles reeds geregeld.

Er is blijkbaar iets misgelopen met de foto's. 

Hierbij alsnog de foto's 

Na geleefd te hebben op oud brood en soep, 's morgens om 6u25 richting bakker. De geur van vers brood kwam me al van ver tegemoet, dit voelde als de hemel op aarde. 

Na een maand als pelgrim allee door Frankrijk te stappen ga je automatische over op de basisbehoeften : heb ik voldoende water / heb ik voldoende brood - eten / wat is de juiste weg / waar kan ik slapen. Al de rest wordt bijzaak en luxe.

Van zodra de bakker open gaat koop ik vers brood en overheerlijke croissants en merk dan dat ze buiten een terras klaar zetten. Dus ontbijt op terras met koffie en croissant, wat voelt dit goed, je apprecieert deze kleine extra's meer en meer.

Met een volle maag op pad, weerom over heuvel en door dal, langs kleine verlaten dorpjes en nu en dan door het bos. 

Ik kwam vandaag vaak op de meest vreemde locaties bushaltes tegen zelfs waar geen huizen te bespeuren waren, maar  zag geen enkele bus. Dus toch maar niet wachten op de bus en te voet verder langs de GR

%%%FOTO1%%%

Als ik bijna op mijn bestemming ben, gaan de heuvels in de verte over in watcal wat meer op een kleine berg begint te lijken, ik nader duidelijk het centraal massief 

%%%FOTO2%%%

Mijn eindbestemming chatelus een klein dorpje waar Maria vanop de heuvel over iedereen waakt. 

%%%FOTO3%%%

Ik had het pelgrimslokaal gereserveerd via de gemeente om te overnachten. 

Aangekomen in chatelus vind ik niet direct een bord naar de gîtes maar zie wel de bar-restaurant. Ik drink er iets fris en tot mijn vreugde blijkt dat ik er vanavond nog kan eten. De dame zegt dat de gîtes waarschijnlijk aan het einde van het dorp in de feestzaal is. 

Ik daar naartoe maar alles blijkt gesloten, en volgens de telefonische afspraak zou de gites open zijn. Dus terug naar het centrum, aan de Marie bel ik nog eens, gelukkig wordt er opgenomen men zegt me dat ik richting kerk moet achter de bar-restaurant. Ik loop de 2 straten af die het dorp telt maar vind de gîte niet. Wel zie ik een soort parochiezaal. Ik spreek daar de mensen aan, ze kennen de gîte niet maar hebben wel al in hun zaal gestrande pelgrims laten overnachten. Er klopt dus duidelijkheid iets niet. Ik stel voor nog eens te bellen en dan de lokale mensen het woord te laten voeren. 

Blijkt dat de gîte in het volgende dorp is, nog 6km verder, in fout in mijn gids. 

Ik heb er dan al 33,5 km (en 700 hoogtemeter op zitten) en het is al 5u30

De dame die voor mij belt zegt, deze pelgrim is helemaal alleen en moe we laten haar hier overnachten. 

De lokale "okra" is nog aan het kaarten - vergaderen, dus nog efkes naar de bar tot de zaal vrij is, tijd voor aperitief. Voor een hun hulpvaardigheid en gratis logement is de lokale ondernemers steunen het minste wat ik kan terug doen. 

Mijn logement is vrij basic maar ik heb alles wat ik nodig heb : een toilet  een lavabo en een dak boven mijn hoofd, meer moet dat niet zijn. 

%%%FOTO4%%%

Ik ben de enige gast in het restaurant, het voetbal zal er wel iets mee te maken hebben. 

Een lekkere plat du jour : slaatje als voorgerecht, kip met pasta, roomkaas, een karafje wijn en een koffie, dit alles voor de luttele som van 13 €. 

Hier kunnen wij van de Fransen nog iets van leren, en blijkbaar ook van de voetbal. 

Alleen het supporteren kunnen we beter, het dorp was muisstil ik heb de voetbal via internet moeten volgen. Ook na hun overwinning hoorde ik geen vreugde lawaai. 

Na de gezellige avond op de camping vroeg vertrokken, iets voor 6u was ik reeds op pad voor een lange etappe. 

Het eerste stuk verliep heel vlak, langs een voie verte (fietspad) die er als een mooie groene weg uitzag.

Ondertussen ben ik aan de Loire aangekomen, een brede mooie rivier

Verder verliep de etappe vooral langs gewone wegen met piepkleine verlaten gehuchtje's. 

Al was er wel op één plaats iemand thuis, toen ik langs een huis passeerde stond de eigenaar reeds aan de deur met een fles fris gekoeld water en een glas, ik veronderstel dat hij me al van ver had zien afkomen, toch ook eens leuk om tijdens de dag een levende ziel tegen te komen. 

Het is hier zo rustig dat zelfs de kleine hertjes over de straat lopen , als je goed kijkt zie je er eentje weglopen. 

Rond de klok van 3u30 was ik na 31,5km op de bestemming, een klein dorpje waar ik in de gemeentelijke gîte overnacht. Ik werd onthaald door een vriendelijke dame, waarna ik nog een tas koffie bij haar thuis mocht gaan drinken.

In Frankrijk blijken op maandag alle belangrijke winkels dicht te zijn. Onderweg kwam ik 2 kruidenierszaken tegen, gesloten op maandag. De enige bar-restaurant onderweg had zijn sluitingsdag op maandag.

 En in het dorpje waar ik verblijf was enkel de apotheek en de begrafenisondernemer open, ik ben daar gelukkig niets mee .. 

De lokale bakker is ook gesloten. 

Mijn eten vandaag was dus brood (al wat oud)  sardines en kaas. 

Deze avond heb ik soep gemaakt (mij nood-eten komt wel goed van pas) en van de rest van mij oud droog brood heb ik croûtons gebakken voor in de soep. 

Improviseren is nodig, en als je honger hebt smaakt alles. 

Morgen gaat de lokale bakker open om 6u30, ik zal aan zij deur staan, hopelijk zijn er lekkere verse croissants ... Dan ik weer op pad voor opnieuw een lange etappe.