Deze ochtend zelf mijn ontbijt gemaakt, riereitjes met brood, smaakt heerlijk na het klassieke Franse ontbijt van brood en confituur.

Rond iets voor 8u vertrokken. 

De tocht verliep bijna volledig over asfaltwegen, maar ik had wel mooi zichten. 

De schaapjes staan vredig te grazen in de wei terwijl de zon komt pieken aan de horizon. 

De Pyreneeën komen dichter en dichter, de basische dorpjes met hun typische huizen sieren het zicht. 

%%% FOTO2%%%

En dan komt een van de einddielen - knooppunten in zicht : Saint Jean pied de port. 

De poort naar compostela waar men te voet aankomt-vertrekt. 

Het is een klein mooi stadje, waar veel toeristen komen en nog meer pelgrims. 

Voor velen is dit het begin van hun Camino, maar ook voor heel veel een (al dan niet voorlopig) eindpunt van hun weg. 

Sommigen steken nog de Pyreneeën over tot in roncevaux, een etappe met 1300m stijgen. 

Het is ook een afscheid van de meeste van de collega-pelgrims die ik de voorbije dagen zag, men stopt, of ik neem een andere weg. 

Ik steek de Pyreneeën niet over maar ga de andere richting uit naar de kust om daar de Camino del Norte te stappen. 

In het stadje zijn er vandaag optredens van lokale baskische orkesten, mooi om ze door de stad te zien muciseren. 

Morgen wordt terug het begin van een nieuwe en andere route. 

Rond 7u30 ging ik op pad, de zon was al op maar in de ochtend, voor de zon hoog staat, heb je toch nog mooie zichten - effecten.

Frans baskenland is heel mooi, de voorloper van de Pyreneeën, veel heuvels, hun typische huizen (witgeschilderd met rode ramen) en de landbouw vooral koeien en schapen.

De baskische taal wordt nog gebruikt en geleerd op school, de wegwijzer zijn in het Frans en het baskisch.

Vandaag passeerde ik de plaats waar de 3 Franse hoofdroute naar compostela samenkomen (van Parijs-tours / van vezelay / van le puy) 

Dan volgt nog een klim tot boven op een heuvel waar we een machtig zicht hebben op de Pyreneeën en de omliggende dorpjes. Selfie is verplicht... 

Na 25,14km /642m stijgen / 846m dalen kom ik aan in ostabat. 

Na een douche nog wat inkopen gedaan want vanavond kook ik zelf, het is een Gîte waar er geen eten geserveerd wordt. 

De épicerie (kruidenierswinkel) is ook de lokale bar, dus blijf ik nog iets drinken met de mede pelgrims. 

In de gîte zijn er naast de Fransen ook nog Belgen, iemand uit Wallonië, iemand uit het Duitstalig gedeelte en ikzelf als Vlaming, we zijn dus goed vertegenwoordigd uit elk taalgedeelte. (we spreken Frans want de walen die ik tegenkom kunnen geen Nederlands).

Onze gastheer brengt aperitief mee als hij de stempels komt zetten (en het financieel luik regelt) porto en witte aperitief wijn. 

Als de flessen leeg zijn voorziet hij ons van nieuwe, heel gastvrij en gezellig. 

Voor degene die geen eten hebben verkoopt hij wat blikken met lokale eend. 

Ikzelf maak soep, een slaatje en wat brood met kaas van de lokale schapen. 

En dan komen de koeien de straat afgewandeld naar de stal, ze kennen de weg blijkbaar zelf. Gelukkig omzeilen ze ons droogrek die we langs de straat in de zon gezet hadden. 

Na 4 dagen gestapt te hebben met mijn "stagair-pelgrim" die het voortreffelijk gedaan heeft, vandaag terug alleen op pad. Gisteren avond en vannacht had het wat geregend, vandaag zou het nog wat miezeren tot 9u maar in de bergen weet je nooit, en dat klopte.

Bijna de hele etappe was het aan het miezeren - regenen - en nu en dan werd het efkes droog. Ik was vertrokken op mijn sandalen, tijdens mijn eerste rustpauze na 8, 5 km (onder een afdakje van een soort schuurtje in een weiland) heb ik toch maar veranderd naar wandelschoenen en droge sokken.

Zoals de voorbije dagen verliep de etappe meestal over asfaltwegen en hier en daar eens door het bos. Maar het zicht was ondanks de regen en wolken en nevel - mist toch nog mooi. 

Vandaag heb ik de Béarn verlaten en zit nu in Frans Baskenland. Het landschap wordt alsmaar heuvelachtiger, veel landbouw met koeien en hier en daar nog een akkerland met mais en  er worden ook veel linzen geteeld. 

In Navarrenx waar ik vandaag vertrok is een sigarenfabriek, men maakt deze van de lokaal geteelde tabak, deze ben ik vandaag tegen gekomen. 

's middags heb ik mij pick-nick opgegeten in een bushokje, als het regent zijn er weinig mogelijkheden om droog te zitten, en ik passeerde geen enkel dorpje met een bar-restaurant of dergelijke. 

Na 20,8km / 351m stijgen en 336m daken was ik tegen 13u30 op mijn bestemming, aroue. Er zijn niet heel veel gites of dorpjes, dus moet je de afstand van de etappes afstemmen volgens de overnachting mogelijkheden. 

Ik logeer in een Gîte op een boederij, men ontvangt er al meer dan 25 jaar pelgrims, toen de eigenaar overleed hebben zijn zoon en dochter beslist  dit verder te zetten. 

Super vriendelijke  mensen die weeral en overheerlijk en copieuze maaltijd voorschotelden. Na het eten zong het kleine dochtertje van de eigenaars (8jaar) een liedje in de lokale baskische taal. 

De voorbije 2 dagen was er nog een extra gratis service in de gîtes, men doet de was voor de pelgrims. Heel handig, je geeft je vuile was af en 's avonds na het eten krijg je die proper gewassen en gedroogd terug.. 

Nog 2 dagen stappen en dan arriveer ik in Saint Jean pied de port, aan de voet van de Pyreneeën. Omdat ik in Spanje de camino del Norte (langs de kust) stap moet ik de bergen niet over en maak de doorsteek naar de kust.

Later vertel ik iets meer over de routes in spanje

Meestal is een Frans ontbijt koffie, brood, boter, zelf - gemaakte confituur, soms fruitsap, soms een yoghurt.

Deze keer kregen we een bord vol zoetigheden en nog veel meer : cake, brioche, rotsjes, peperkoek, smeerkaas. Snoepje, tomaatjes, appel, brood, fruitsap, yoghurt,

Met een goed gevulde maag vertrokken we rond 7u15  voor een etappe met een aantal klimmetjes.

De hele voormiddag was het mistig weer, soms liepen we door de nevel, de luchtvochtigheid was behoorlijk hoog. Door de mist en de veke wolken hebben we de Pyreneeën vandaag niet vaak kunnen zien

Onderweg kwamen we een mooi ingerichte rustplaats tegen, er was koffie, koekjes en vers fruit op basis van donativo. De mam die dit ingericht heeft  is ook naar compostela gestapt met een kar met bagage, die staat er nu als decoratie 

Tot aan onze lunch-pauze kwamen we geen anders pelgrim tegen, daarna zagen we terug onze ondertussen gekende mede-pelgrims.

De etappe verliep voor 95% over asfaltwegjes.

Iets voor 2u kwamen we aan in navarrenx na 24km / 493m stijgen / 458m dalen.

Het stadje is ommuurd en heeft een mooie inkompoort

De rivier "le gave" loopt langs de stad.

Na 4 dagen gezwind meestappen eindigt de tocht voor mijn stagiair-pelgrim, maar pelgrimeren is een "virus" dus komt er voor hem misschien wel een vervolg.

Op een terrasje drinken we nog een biertje (en deze zijn hier lekker, alleen Belgische bieren te verkrijgen).

In de gîte worden we verwend met een overheerlijk maal, het hoofdgerecht is heel toepasselijk rijst met zeevruchten en - mini schelpjes om de weg te vinden.

Het opkomen op de zon geeft ondanks de wolken een schitterend zicht. 

We zijn nog steeds in de "Béarn", de heuvels worden talrijker, de Pyreneeën komen dichter.

Aan het Romaanse kerkje "chapelle de Caubin" met zijn klokkenmuur en afdakje erboven, eten we onze pick-nick.

Achter de kerk heb je een mooi zicht op de bergen, de toppen komen boven de wolken uit. 

We passeren 1 stadje met wat winkel 's waar we halt houden voor een biertje en een lekkere verse meloen. 

Een paar km voorbij het stadje zien we aan een huis een bord staan die de pelgrims uitnodigt voor een kopje koffie of thee, de dame in de tuin roept ons. Ondanks we nog maar net gepauzeerd hebben lijkt het ons oneerbiedig om die gastvrijheid te negeren. 

Dus drinken we een kopje koffie met de dame. Het huis is van een Engelse man die zelf ook al naar compostela geweest is, hij laat er al zijn vrienden logeren voor een aantal weken mits ze voor koffie zorgen voor de pelgrims. Heel tof, en de dame geniet zelf ook duidelijk van haar week vakantie en de vele ontmoetingen. 

Onderweg leggen we onze wandelsnelheid vast (vlak terrein).... 

Rond 3u30 komen we na 28,45 km / 309m stijgen / 347m dalen aan op onze bestemming : maslaq. 

In het dorpje gaan we nog iets drinken, blijkt dat ze er heel veel lekkere bieren uit België hebben, dat smaakt op een warme dag. 

De lokale bar - winkel - snack levert het avondeten in de gîte, we krijgen eens vis als hoofdgerecht, heel lekker. 

De gastvrouw tracteert ons een aperitief, de lokale wijn. 

Rond 8u vertrokken en nog het Romaanse kerkje in het dorp bezocht, ook deze kerk heeft zijn typische klokken-gevel.

Het begin van de etappe daalt, waarna we een tijdje op vlak terrein blijven tot aan het stadje arzacq, waar we inkopen doen voor de pick-nick en nog een kopje koffie drinken. 

Daarna is er nog weinig vlak terrein, de heuvels verschijnen in beeld dus moeten we er over, soms langs heel mooie bosweggetjes die hier en daar wel "kuitenbijters" zijn. 

De lokale bevolking die de pelgrims heel genegen zijn, maken versieringen in hun tuin. 

Mijn stagair-pelgrim klimt moedig mee op de vele heuvels en geniet mee van de mooie landschappen die je op de toppen opwachten. Ook de koeien in de wei hebben een adembenemend zicht. 

We lunchen op een mooi grasveldje en genieten van het stokbrood met Franse droge worst, tomaatjes en abrikozen. Simpele kost in de buitenlucht smaakt heerlijk. 

En dan zien we de eerste keer de pyrenéeen in de verte opdoemen, de donkere strook net onder de wolken ... 

Tegen iets voor 3u komen we aan na 20,8km / 424m stijgen / 513m dalen. 

We logeren op een boerderij waar men de oude schuur heel mooi gerenoveerd heeft tot een Gîte. 

's avonds krijgen we een heerlijke maaltijd met lokale producten voorgeschoteld. 

%%%FOTO1%%%

Gisteren was het zondag en vandaag bijgevolg maandag, dit wil zeggen dat alle winkels en bakkerijen dicht zijn, we konden bij onze gastheer een pick-nick reserveren dus onze magen zullen gevuld raken.

In de ochtend stappen we langs een mooi meer, ook met de vele wolken is dit een schitterend zicht. 

De etappe loopt grotendeels langs kleine landbouwegjes, de streek is gekend voor de maïs, handig voor de sanitaire stop ... 

Vandaag stap ik eens niet met mijn wandelschoenen maar op mijn wandelsandalen om de tenen wat meer ademruimte te geven, het parcour is relatief vlak dus dit gaat perfect. 

Compostela nadert, nog minder dan 1000km. 

In deze streek staan veel Romaanse kerkjes met hun typische klokken-muur.

De landbouwers zijn volop bezig hun mais aan het bevloeien, ook als het lichtjes regent. 

Rond 3u komen we aan in pimbo na 28,0km / 464m stijgen / 343m dalen. 

Mijn stagair-pelgrim heeft dit voortreffelijk gedaan, daarop klinken we met een lokaal streekbiertje. 

We logeren in de Gîte-communal, er zijn daar ook nog 2 Waalse Belgen. 

's avonds krijgen we een "pelgrims-soep" en stoofpotje van lokaal kalfsvlees. 

Morgen verlaten we de armagnac-streek, dus sluiten we de maaltijd af met een glaasje armagnac.