2 weken tot aan mijn volgende vertrek zijn niet zo veel en er is behoorlijk veel te doen.

Ondertussen is de was gedaan (niet veel werk als je niet veel mee hebt) de rest van mijn rugzak moet ik wel nog verder ledigen. 

Tijd maken om familie en vrienden te zien, en goeiendag - tot ziens te zeggen... Afspraken maken met haarkapper, tandarts, dokter, visum Ghana regelen, boodschappen doen, valies maken voor Ghana, administratie bijwerken, betalingen doen ....

En toch elke dag heb ik nog nood aan een wandelingetje, gisteren nog met mijn wandelschoenen, en nu pas voel ik hoe versleten ze zijn .... 

Vandaag terug met gewone schoenen tijdens mijn tripje naar de ambassade van Ghana.

Tijdens mijn camino had ik (en alle pelgrims) de gewoonte om tegen iedereen die ik tegenkwam goeiendag te zeggen, als je dit in Belgie doet kijken ze je wat raar aan.

Ik zie ook hoe bedrukt de mensen erbij rondlopen, ikzelf loop nog steeds al fluitend en zingend rond (probeer dit wel stilletjes te doen), iedereen zou de kans moeten krijgen / grijpen om er efkes tussenuit te gaan, te gaan wandelen (al is het maar voor een paar dagen) en zo het hoofd vrij te maken en de ogen te openen, als je rond je kijkt zie je mooie zaken.

Gisteren avond toen ik naar huis wandelde na familiebezoek besefte ik terug hoe mooi alles kan zijn, ook al zijn er wolken dit kan mooi zijn.

Bij het ontbijt las ik de krant, algauw verveelde dit me (alleen maar slecht nieuws, geduw en getrek van Politiek, er zijn toch mooiere dingen) en ging ik over naar de kruiswoordraadsels en sudoku daarmee kan ik mijn hoofd leegmaken, tijdschrift De Pelgrim lezen, en daarna al wat lezen in mijn gids voor Ghana, de eerste stappen naar mijn volgend project zijn gezet.