 |
|
|
| |
|
|
| 29-08-2018 |
 29 augustus : Lezama - bilbao |
|
Om te beginnen nog een paar spreuken uit mijn credential :"alleen ga je sneller, samen kom je verder" Afrikaans spreekwoord (ik zag het een aantal jaren geleden ook tijdens een tussenstop in Johannesburg op weg naar Namibië)
"even stilstaan ... Een hele vooruitgang"
Een "korte etappe" vandaag tot in Bilbao. In het restaurant waar we gisteten aten is er ontbijt met spek en eieren te verkrijgen, maar omdat er veel regen voorspelt wordt, beslissen de meeste pelgrims om snel te vertrekken en voor de regen in Bilbao te arriveren. Dus een bescheiden boterham voldoet om de 12 km te voltooien. En ik vertrek nog eens voor de zon op is, rond 6u40 ben ik op pad.
Onderweg geen regen wel mooie wolken.
Voor de regen en voor 10u arriveer ik in Bilbao.
Voldoende tijd om wat van de stad te zien, maar dan liefst zonder een rugzak van ondertussen "slechts 10kg" op de rug.
Samen met een Franse mede-pelgrim zoeken we een plaats om de rugzak veilig achter te laten, in het treinstation kan dit bij de fiets-verhuur.
Na meer dan 2100 km in de benen, bezoekt - bekijkt een pelgrim de stad op een relaxte manier, te meer daar ik dit als een half dagje vrijaf beschouw.
Een kopje koffie met pintxos (de baskische tapas / meestal broodjes met lekker beleg), wandelen tot een gezellig pleintje en de mensen aanschouwen.
Het is mij (en de mede pelgrims) opgevallen dat de spanjaarden gezellige pleintjes hebben waar het sociale gebeuren plaatsvindt, jong en oud komen er gezellig samen, kinderen spelen terwijl de ouders praten, bejaarden zitten samen op een bankje te genieten of te kaarten, en de pelgrims aanschouwen deze mooie taferelen
Na de koffie en het pleintje een kleine wandeling naar een ander pleintje, met een lekker glas lokale wijn en Pintxos (zo heb ik ook gegeten) geniet ik verder van de bedrijvigheid in de stad.
Spaans baskenland (en ook Frans baskenland) is zoals in de reacties op mijn blog te lezen, zeker de moeite om te bezoeken, alle vermelde steden - dorpjes heb ik als pelgrim op een bijzondere manier mogen ontdekken en beleven.
Wie hier ooit als toerist komt, zal nu de betekenis kennen van de markering van de camino naar Santiago, in Bilbao zijn er mooie tegels in de straten ingewerkt, buiten de steden wordt de weg met gele pijlen gemarkeerd.
En de pelgrims herken je aan de grote rugzak en de sint-jacobsschelp op de rugzak (sokken in sandalen worden toegelaten ...)
Tot aan de herberg is het nog ongeveer een uur stappen (Bilbao is groot en de herberg ligt op de heuvel asn de rand van de stad), rond iets voor 2u vertrek ik, ondertussen is ook de regen gearriveerd.
Ik heb er uiteindelijk toch 18, 8km / 543m stijgen / 443m dalen opzitten
De herberg is een oude school. We worden heel hartelijk ontvangen door de hospitaliers.
Een kleine siesta doet deugd
S avonds wordt er gezamenlijk gekookt en gegeten, een lekkere wortel stamppot met chorizo.
Om 22u is het de bedoeling dat alles stil is en de lichten gaan uit.
Met een paar mede-pelgrim en hospitalairs zetten we ons nog buiten om verder te keuvelen en een glaasje wijn te drinken, als het gezellig is wordt het al snel laat. Ik zit pas na middernacht in mijn bed, wordt dus een korte nacht en de blog zal een dagje moeten wachten.
Genieten van de gezelligheid is ook onderdeel van de pelgrimage...
|
|
|
|
|
| 28-08-2018 |
| 28 augustus : guernika - lezama |
|
Vandaag staat een "bescheiden" etappe op het programma, na een ontbijtje in de herberg vertrek ik rond 7u30.
Eerst moet ik de hele stad doorkruisen, waarna ik de heuvels in mag, 's ochtends baadden ze nog in de mist.
Boven op de heuvel zorgt de mist voor misterieuse taferelen
Vervolgens gaat de etappe verder door de heuvels en het binnenland, bossen en kleine asfaltwegen wisselen elkaar af.
De laatste km verlopen langs een hoofdweg in de zon.
Ik begin het wat warm te vinden, na het weer te checken lijkt het een juist gevoel, de temperatuur is ondertussen gestegen tot 28gr, met gevoelstemperatuur van 34gr.
De route wordt met speciaal gemaakte markeringen weergegeven
Na een "bescheiden" 22,1km / 654m stijgen / 595m dalen bereikte ik rond 2u het dorp waar ik overnacht. De herberg gaat ook pas open rond 15u dus nog tijd om de droge keel wat te smeren.
Tegen kwart voor 3 ga ik naar de herberg, blijkt dat deze al open is en reeds meer dan halfvol (er is plaats voor 20 personen).
We worden er vriendelijk onthaalt door de hospitalier, het is een bescheiden ruimte met in dezelfde zaal, de bedden eettafel en keuken.
Maar dat is meer dan voldoende, als pelgrims leef je in een familie samen en ondertussen ben ik het gewoon om weinig tot geen privacy te hebben.
In de herberg zijn er heel veel Duitse pelgrims, enkeke Spanjaarden, een Ier, Fransen en een paar Italianen, en uiteraard ook een Belg.
De Camino is een mengelmoes van nationaliteiten, die allen gaan dezelfde weg.
Meg een aantal pelgrims gaan we nog iets drinken en daarna een menu pelegrino nuttigen, het wordt een boeiende en gezellige avond.
Morgen heb ik een heel korte etappe gepland, ongeveer 12km tot in Bilbao, de rest van de dag neem ik een rustdag / en tijd om de stad te bezoeken.
|
|
|
|
|
| 27-08-2018 |
| 27 augustus : markina - guernika |
|
Deze ochtend afscheid genomen van een aantal mensen, velen zullen vandaag een korte etappe inlassen na de zware dag van gisteren. Starten op de Camino del Norte is behoorlijk zwaar en dat voel je in de voeten, benen, knieën.
Ikzelf en een aantal andere maken terug een lange etappe.
's ochtends zie ik nog de mooie maan, heb ze op mijn tocht al vaak van gedaante zien veranderen. Ook het opkomen van de zon scheelt al een paar uur sinds mijn vertrek.
De etappe vandaag verliep terug wat landinwaarts langs mooie bosgebieden, heuvels en kleine dorpjes.
Soms kom je een idyllisch klein kerkje tegen.
Ook vandaag worden we verrast door mooie uitzichten op het heuvelachtig baskenland.
2km voor de eindbestemming is er een kleine bar, waar ik samen met een paar mede, -Pelgrims een biertje nuttig (2 Duitse dames en een spanjaard).
Het laatste stuk stappen we samen verder.
In guernika gaan we op zoek naar de gemeentelijke herberg (In de sporthal van een school) Daar aangekomen blijkt dit gesloten te zijn, gelukkig zijn we in het gezelschap van een Spaans sprekende Pelgrim die uitleg kan vragen, we moeten dus terug, de enige herberg is een soort jeugdherberg - Internationaal Hostel. Naar de Spaanse pelgrims normen is deze duur 18€ met ontbijt (Wat op zich eigenlijk wel meevalt). Maar ter vergelijking met de gemeentelijke herbergen (Donativo of 5 à 10€ als het geen Donativo is) Is de accomodatie en kamer -slaapzalen hier van mindere kwaliteit en veel kleiner / op elkaar gepakt.
Toch zijn we blij een bed te hebben.
Na uiteindelijk toch 31,7km / 872m stijgen / 916 'm dalen komen we aan op de overnachtingsplaats.
De stad guernika is gekend omdat het Duitse legioen in 1937 tijdens de Spaanse burgeroorlog de stad bijna volledig in puin gebombardeerd heeft. Dit was de eerste grote luchtaanval op een groot burgerdoel in de geschiedenis.
De schilder Picasso maakte er werk over.
|
|
|
|
|
| 26-08-2018 |
| 26 augustus : de a - markina |
|
Na een eigen ontbijt van yoghurt en bananen rond 7u30 vertrokken.
Er was ons gezegd dat de brug die we over moesten gesloten was en er een omlegging voorzien was naar een andere brug, 2km extra. En toen ik aan de "gesloten brug" kwam zag ik dat je er wel over kon, omdat het zondag was werkte men niet, 2km meer of minder na 2000km kan er nog wel bij.
Daarna begon een etappe met behoorlijk wat klimwerk, hier en daar zat er een kuitenbijter tussen.
Dat de Camino del Norte veel zwaarder is dan de Camino frances blijkt te kloppen.
Na een van de eerste beklimmingen nog een voorlopig laatste blik op de zee, de route loopt daarna tijdelijk iets meer landinwaarts, dus ook wat meer de heuvels - bergen in.
De etappe verloopt vervolgens vrij vaak door bosgebieden, weliswaar worden er ook veel gekapt maar ook wel nieuwe aangeplant.
En dan gaan we weer verder heuvel op heuvel af.
Na de klim (de ene al wat lastiger dan de andere) wordt je beloont met super mooie vergezichten, het uitblazen na de klim met een mooi zicht doet deugd, genieten !!
Na 26,67 km / 1112m stijgen / 844m dalen, kom ik aan in markina.
De lokale herberg is een oud klooster, op basis van het ondertussen gekende donativo.
Omdat er s' morgens blijkbaar niets open is, wordt er uitzonderlijk ontbijt voorzien.
In de herberg kom ik terug wat gekende gezichten tegen, net zoals in Frankrijk begin je wat mensen te kennen die een aantal dagen in dezelfde lokatie verblijven, en na een paar dagen voor / achter zijn of helaas al terug naar huis moeten.
Ook hier ben ik de uitzondering / curuiositeit die doorstap tot het einde en van thuis vertrokken ben.
Ik ga naar goede gewoonte nog een biertje drinken, en een in Engeland wonende Zuid-Afrikaan (verstaat dus wat Vlaams want het zuid-afrikaans is oud Nederlands - Vlaams) vind dat een goed idee en gaat mee. Gisteren ook al wat Vlaams kunnen spreken, ik onmoete de 2e Vlaamse pelgrim sinds mijn vertrek, leuk om in je eigen taal een gesprek te kunnen voeren.
Als we wat later naar het centrum gaan om iets te eten komen we nog pelgrims tegen, 1 gekend gezicht (Kathleen de Vlaamse) maar omgekeerd ben ikzelf blijkbaar wel al gekend, "dat is die Belgische die van thuis vertrokken is", direct bewonderende blikken en reacties. Als bescheiden Belg doet dat raar.
We gaan samen iets eten met de groep pelgrims en het wordt een leuke en gezellige avond.
|
|
|
|
|
| 25-08-2018 |
| 25 augustus : orio - deba |
|
Deze ochtend nog eens in het donker vertrokken, om 6u30. Er stond een lange en zware etappe op het programma. Ik arriveer graag niet te laat zodat ik nog alle tijd heb om de "pelgrims-taken" op het gemak te doen : douchen, de was, eten kopen voor de volgende dag, siësta doen, pintje drinken, stad verkennen, ...
Het eerste stuk van de etappe verliep door het dorp en dan over kleine straatjes dus met de koplamp lukt dit wel.
Toen ik terug in de heuvels arriveerde kwam ik de wijngaarden weer tegen.
Na een kuststadje gepasseerd te hebben verliep de tocht 3km via een mooi en vlak aangelegd wandelpad langs de kust. Super populair voor de sporters, ik heb er massa's joggers tegen gekomen.
Na het vlakke pad begonnen de heuvels terug, op en neer en op en neer.
En dan kwam ook de regen terug, tis mijn 3e dag in Spanje en elke dag heb ik regen gehad, de opmerking dat het veel meer regent langs de camino del Norte dan langs de Camino frances klopt dus helemaal.
Regelmatig loopt de route door het bos, met modderige en glibberige stukken, maar ik bleef gelukkig rechtop.
Als we het bos uitstappen krijgen we elke keer een mooi zicht op de zee met hier en daar een strand en een dorpje.
De dorpjes zijn de typische kustdorpen die we bij ons ook hebben : appartementen, appartementen, ... En veel kusttourisme. Maar het uitzicht is hier wel mooier dan bij ons.
Tegen 2u30 kom ik aan in deba, na 30,44km / 875m stijgen / 928m dalen.
Ik slaap in de alberge communal.
Inschrijven gebeurt in het office du tourisme, de alberge zelf is een deel van het treinstation.
Ik ga nog efkes het dorpje verkennen en pootje baden in de zee..
In de bar-restaurant recht over de alberge kan je voor 10 een "menu pelegrino" eten, tis nog lekker ook.
|
|
|
|
|
| 24-08-2018 |
| 24 augustus : pasjes de San Juan - orion |
|
In de gîte was het de bedoeling dat men ons om 7u wekte, er werd de avond voordien duidelijk gezegd dat er niemand een wekker mocht zetten, we voelden ons precies op kostschool - internaat, maar toch waren we tegen rond 7u al wakker en bijna klaar om te vertrekken.
Deze ochtend ben ik na een aantal trappen naar beneden tot aan het water efkes gemotoriseerd verder gegaan, om het water over te gaan diende ik de ferry te nemen, over het water lopen kan ik voorlopig nog niet en er waren geen Pédalos.
Daarna moest ik de heuvel op om dan een mooie weg langs de kust te volgen.
De uitzichten zijn hier en daar adembenemend
Ik passeerde vandaag een grote mondaine stad san Sebastián.
Ondanks de vele regen die uit de hemel viel was er toch volk op het strand, ik zag iemand pootje baden met een paraplu in de hand, ook de surfers lieten zich niet tegenhouden door de regen.
Omdat het zo hevig aan het regenen was (mijn broek, schoenen en sokken water ondertussen goed nat), toch maar een extra pauze genomen met een warme koffie en verse croissant.
Toen het wat droger werd heb ik mijn tocht verder gezet, de paden waren modderig, glibberig en vol plassen.
De kunst is dan om te balanceren tussen de plassen en modder door, een leuke extra uitdaging tussendoor.
Plots waande ik me in Schotland, niet door het uitzicht maar de "highland koeien"
Iets voor de eindbestemming kwam ik terug wijnvelden tegen met op de achtergrond de bergen. De wijnvelden zijn anders dan in Frankrijk, het zijn hier klimplanten.
Net voor de gîte zie ik 2 pelgrims aan een kerkje zitten, het blijken 2 Nederlanders te zijn, ze vervoeren hun bagage op een stootkar en zijn ondertussen op de terugweg te voet richting Nederland.
Rond 3u kom ik aan in de gîte in orio n'a 27,7km / 648m stijgen / 895m dalen.
Er logeren nog 2 pelgrims uit de herberg van gisteren, de rest heb ik niet meer gezien en gaan waarschijnlijk minder ver.
Ik ga nog efkes naar het dorpje wat inkopen doen voor de etappe van morgen.
Aan het dorpspleintje is het een gezellige bedoening, jong en oud zitten op de bankjes, de kinderen spelen errond.
In de alberge kunnen we een 3-gangen avondmaal met wijn krijgen voor 10 , erwtensoep / daarna vis met groenten en aardappelen / dessert ijs met huis-ingelegde peren, ideaal voor de pelgrims.
|
|
|
|
|
| 23-08-2018 |
| 23 augustus : urrungne - pasjes de San juan |
|
Deze ochtend om 7u vertrokken voor mijn "laatste" km's in Frankrijk. Daar de gîte wat ver van de route lag, heb ik zelf mijn route gemaakt tot irun, de eerste stad die ik in Spanje tegenkom en van waaruit de Camino del Norte vertrekt.
Veel keus had ik niet qua route, dus werd het eerst een hoofdweg en daarna kleinere wegjes. Ik kon ook door de bergen gaan maar dan was de tocht 10km langer.
De grens tussen Frankrijk en Spanje is het midden van de rivier bidasoa.
Na 75 dagen stappen en 1947 km op de teller arriveerde ik deze voormiddag in Spanje thv het stadje irun.
Wat opvalt zijn de vele winkels waar de Fransen komen shoppen omdat het een stuk goedkoper is (zoals wij Belgen ook doen in Frankrijk of Nederland, lang leve Europa...)
Kort voor ik in Spanje arriveer begint het te miezeren en dan te regenen, dit is nog maar de 6e dag van de 75 dat ik in de regen moet stappen, klagen doe ik zeker niet.
Vanuit irun vertrekt de Camino del Norte naar compostela, nog een 860km te gaan.
Het begint met een klim tot aan de kerk van "de jonkvrouw van Guadeloupe".
Door de regen is het steile pad wat glibberig en modderig, eens iets anders.
Aan de kerk staat het vol van de auto's met toeristen die de kerk bezoeken. Als je een kaarsje wil branden dan is dit op een moderne manier, het zijn lichtjes die op een kaars lijken, nadat je wat geld in het bakje steekt, begint er een kaars-lichtje te branden.
Vanaf de kerk is het nog verder omhoog, er zijn 2 routes een steile die bij regenweer heel glad is (cfr mijn gids en ook cfr het bord dat aan het begin van deze weg staat) . Omdat het nog steeds regent, beslis ik de minder steile route te nemen, ik ga dan niet tot de top maar bij regenweer en mist is er toch niet veel te zien.
Ik krijg toch een paar uitzichten op de zee, door de wolken iets minder indrukwekkend
De rest van de tocht verloopt door het bos en op het einde langs verharde wegen.
Na 32,0 km, 648m stijgen / 669m dalen was ik om 15u45 in pasjes de San Juan of in het baskisch pasai donibane.
Ik ga rechtstreeks naar de gîte, want in Spanje kan je die niet reserveren (tenzij de duurdere private) , wie eerst is krijgt de plaats en er zijn maar 14 bedden, om 16u gaat de gîte open. Ik zie al wat rugzakken staan maar ben gelukkig nr 8 in de rij, er is dus nog plaats.
Vanuit de gîte is er een gigantisch mooi zicht op de zee en de haven.
De gîte, gratis op basis van donativo en wordt uitgebaat door vrijwilligers, is een gebouwtje die aan de kerk paalt boven op een heuvel.
's avonds is er een optreden van een plaatselijk koor in de kerk.
In de gîte is het een mengelmoes van nationaliteiten, Canada / Frankrijk / Duitsland / Denemarken / Polen / Oostenrijk / belgie
Voor allemaal, behalve ikzelf, is het hun eerste dag op de Camino.
De spreektaal onder de pelgrims is nu Engels, ook de verantwoordelijke van de gîte doet moeite om Engels te praten.
|
|
|
|
|
| 22-08-2018 |
| 22 augustus : espelette - urrugne |
|
Na de braderie gisteren in het dorp, was het deze ochtend nog heel stil toen ik vertrok rond 8u.
De eerste 5km waren langs kleine wegjes, en daarna verliep de tocht langs onverharde wegen en door de heuvels.
De onverharde wegen zijn ook heel gekend bij de toeristen en dagjeswandelasrs. Onderweg kwam ik een vrijwilliger van les amis de Jean-Jacques tegen die de bordjes aan het nazien was. Hij vertelde me dat de weg in Spanje super mooi is, ik vind het hier al heel mooi dus dat beloofd voor de komende dagen.
Onderweg kom je immense vergezichten tegen en hier en daar is er een wolk die tussen de bergen blijft hangen.
Er zaten vandaag, als voorbode voor de komende dagen al een paar pittige klimnetjes in, boven op een heuvel had ik een mooi zicht, in de verte schitterde de zee.
Onderweg kwam ik een kudde "wilde paarden" tegen, ze waren niet wild maar super kalm (reageerden niet wanneer ik er langs liep), met wild bedoel ik vrij loslopend in de natuur.
Ik kwam ook nog de baskische varkens tegen, ze zien er wat bijzonder uit, en na verloop van tijd "veranderen" ze in o.a. Lekkere droge worst of chorizo...
Na 23,2km / 699m stijgen / 689m dalen kwam ik aan op mijn eindbestemming, urrugne, meer in het bijzonder een gehuchtje er iets voor.
De gîte waar ik verblijf werd me aangeraden door de eigenaar van de vorige overnachting (omdat wat er in mijn gids stond ondertussen niet meer bestaat), tis hier heel goed.
Lekker gegeten en morgen zelfs een ontbijt met spek en eitjes.
In de gîte zijn er nog 4 andere gasten, allemaal wandelaars die de GR10 stappen, een ervan had ik 2 dagen geleden ook al ontmoet.
De ander 3 zijn 2 Franse dames en een Amerikaanse man. Het gesprek verliep dus in Engels en Frans, ik moets deze avond plots aan allo-allo denken toen de Fransen in hegtEngels bezig waren ...
|
|
|
|
|
| 21-08-2018 |
| 21 augustus : bidarray - espelette |
|
Vandaag heb ik een korte etappe voor de boeg en kan dus wat langer slapen en later vertrekken, bovendien heb ik een kamer(tje) voor mij alleen, dus geen gesnurk deze nacht en s'ochtends geen gerits van zakken.
Rond 8u20 ben ik op pad gegaan, het eerste deel verliep langs asfaltwegen en volgde de rivier de Nive, dit wil daarom niet zeggen dat het plat-plat is.
Ook weer mooie zichten op de bergen van het Frans-baskenland
En dan komen de bergen / heuvels dichter en dichter, dus weet ik er komt een klim aan.
Ik moest een heuvel over van 300m, langs onverhard paden met wat keien en hier en daar pittige stukken, kreeg er nog een gratis sauna bij, dit was al efkes geleden en doet eigenlijk wel deugd.
De heuvel is duidelijk gekend bij wandelaars, ik kwam er veel tegen, eens boven een korte afdaling tot aan een asfaltweg, die staat vol met geparkeerde auto's van de andere wandelaars, ik ga uiteraard te voet verder.
Een kleine klim verder kom ik plots in een ander gebied terecht, ten oosten en ten noorden zie ik erorne vlaktes, aan de andere kant nog de bergen /heuvels, ik stap dus op de uiterste berg.
Na 18,09km / 615m stijgen / 690m dalen arriveer ik in espelette.
De kinderen zoeken afkoeling in de rivier.
Nog een verdiend biertje en dan naar de gîtes voor een frisse douche en de dagelijkse was.
S avonds ga ik nog naar het stadje, er staan overal kraamtjes met de lokale producten en kunstwerken, sierraden, .. De baskische taart smaakt lekker.
Er is veel volk op de been, de stad heeft ook heel veel toeristische winkels met baskische souvenirs, kledij, ...
Door de straten loopt de lokale zang-club die hier en daar stopt om een liedje ten berde te brengen.
Ook eens leuk om mee te maken.
|
|
|
|
|
| 20-08-2018 |
| 20 augustus : sant Jean pied de port.- bidarray |
|
Vandaag was weer een nieuwe start van een volgend traject van mijn pelgrimstocht. Als enige pelgrim liep ik deze ochtend "de andere kant uit", de rest van mijn ondertussen bevriende mede - pelgrims stapt vandaag de Pyreneeën over of keert terug naar huis.
Er zijn heel weinig tot bijna geen pelgrims die de doorsteek maken van st Jean pied de port naar irun om dan de noordelijke route te stappen. Ik voel me terug een "curuiositeit" op de weg. Gisteren heb ik daar nog iets over meegemaakt, ik kom 4 mensen tegen die een zondagse wandeling aan het maken zijn (ik vermoed toeristen, die de route naar compostela niet kennen) zoals gewoonlijk en hoe het een echte pelgrim betaamd zeg ik "bonjour" , ik krijg de reactie alleen op wandel ? Daarna vertel ik hen waar ik vandaan kom en naartoe ga, en ze zijn danig onder de indruk, ze vragen zelfs of ze een foto van mij mogen maken ...
Rond 7u30 vertrok ik op pad, om de doorsteek naar irun te maken zijn er 2 opties de GR10 die loopt door de bergen op en neer, of een route (uitgestippeld door les amis du chemin de Saint Jacques Pyrénées atlantiques) die de kleine straten en hoofdzakelijk door de valleien loopt. Dus maak ik gebruik van deze laatste route, ze is er speciaal voor de pelgrims.
Langs de kleine wegen kan ik ook genieten van het prachtige uitzicht van de bergen en het wondermooie baskenland.
Een paar sfeerbeelden
Ik had gisteten vergeten mijn overnachting te reserveren, de eerste gîte die ik probeer met 80 plaatsen blijkt volzet te zijn, maar men geeft me wel een tel nr van een andere gîte, gelukkig was daar nog plaats.
Na 23,8 km / 589m stijgen / 619 dalen (de vallei is niet altijd plat) kom ik iets voor 2u aan in bidarray.
Blijkbaar een plaats die gekend is voor dagjeswandelaars want er is veel volk.
Onderweg had ik al een poging gedaan om de overnachting voor morgen te reserveren, de gîte bestaat blijkbaar niet meer, het office du tourisme geeft me een paar tel nrs van andere gîtes. Ik besluit te wachten tot ik op mijn bestemming ben en vraag dan aan de gastvrouw of ze een Gîte kent, uiteraard kent ze haar collega's en ze belt zelfs om te reserveren voor mij, handig.
In de gîte zitten nog een paar wandelaars die een aantal dagen aan het rondtrekken zijn door de streek of de GR10 door de bergen aan het volgen zijn.
Ook een jonge Duitse die dit voor de eerste keer doet, als wandelaars onder elkaar wisselen we onze ervaringen en tips uit. De Duitse is reuze-blij dat ze wat info kan vragen, een pelgrim met bijna 1900 km op de teller wordt blijkbaar beschouwd als een ervaringsdeskundige.
Vanavond kook ik nog eens zelf, een slaatje met tomaat, paprika en rode ui / rijst met een lokale baskische paté / platte kaas.
Ondertussen geniet ik van het super mooie uitzicht en de ondergaande zon in de bergen.
Morgen heb ik een korte etappe, omdat de overnachting mogelijkheden hier vrij beperkt zijn moet ik mijn etappes daar naartoe aanpassen.
|
|
|
|
|
| 19-08-2018 |
| 19 augustus : ostabat - Saint Jean pied de port |
|
Vandaag de laatste etappe van één van de grote deeltrajecten van mijn pelgrimage.
Deze ochtend zelf mijn ontbijt gemaakt, riereitjes met brood, smaakt heerlijk na het klassieke Franse ontbijt van brood en confituur.
Rond iets voor 8u vertrokken.
De tocht verliep bijna volledig over asfaltwegen, maar ik had wel mooi zichten.
De schaapjes staan vredig te grazen in de wei terwijl de zon komt pieken aan de horizon.
De Pyreneeën komen dichter en dichter, de basische dorpjes met hun typische huizen sieren het zicht.
%%% FOTO2%%%
En dan komt een van de einddielen - knooppunten in zicht : Saint Jean pied de port.
De poort naar compostela waar men te voet aankomt-vertrekt.
Het is een klein mooi stadje, waar veel toeristen komen en nog meer pelgrims.
Voor velen is dit het begin van hun Camino, maar ook voor heel veel een (al dan niet voorlopig) eindpunt van hun weg.
Sommigen steken nog de Pyreneeën over tot in roncevaux, een etappe met 1300m stijgen.
Het is ook een afscheid van de meeste van de collega-pelgrims die ik de voorbije dagen zag, men stopt, of ik neem een andere weg.
Ik steek de Pyreneeën niet over maar ga de andere richting uit naar de kust om daar de Camino del Norte te stappen.
In het stadje zijn er vandaag optredens van lokale baskische orkesten, mooi om ze door de stad te zien muciseren.
Morgen wordt terug het begin van een nieuwe en andere route.
|
|
|
|
|
| 18-08-2018 |
| 18 augustus : aroue - ostabat |
|
Na de regendag van gisteren is het vandaag terug een mooie zonnige dag met wat wolkjes.
Rond 7u30 ging ik op pad, de zon was al op maar in de ochtend, voor de zon hoog staat, heb je toch nog mooie zichten - effecten.
Frans baskenland is heel mooi, de voorloper van de Pyreneeën, veel heuvels, hun typische huizen (witgeschilderd met rode ramen) en de landbouw vooral koeien en schapen.
De baskische taal wordt nog gebruikt en geleerd op school, de wegwijzer zijn in het Frans en het baskisch.
Vandaag passeerde ik de plaats waar de 3 Franse hoofdroute naar compostela samenkomen (van Parijs-tours / van vezelay / van le puy)
Dan volgt nog een klim tot boven op een heuvel waar we een machtig zicht hebben op de Pyreneeën en de omliggende dorpjes. Selfie is verplicht...
Na 25,14km /642m stijgen / 846m dalen kom ik aan in ostabat.
Na een douche nog wat inkopen gedaan want vanavond kook ik zelf, het is een Gîte waar er geen eten geserveerd wordt.
De épicerie (kruidenierswinkel) is ook de lokale bar, dus blijf ik nog iets drinken met de mede pelgrims.
In de gîte zijn er naast de Fransen ook nog Belgen, iemand uit Wallonië, iemand uit het Duitstalig gedeelte en ikzelf als Vlaming, we zijn dus goed vertegenwoordigd uit elk taalgedeelte. (we spreken Frans want de walen die ik tegenkom kunnen geen Nederlands).
Onze gastheer brengt aperitief mee als hij de stempels komt zetten (en het financieel luik regelt) porto en witte aperitief wijn.
Als de flessen leeg zijn voorziet hij ons van nieuwe, heel gastvrij en gezellig.
Voor degene die geen eten hebben verkoopt hij wat blikken met lokale eend.
Ikzelf maak soep, een slaatje en wat brood met kaas van de lokale schapen.
En dan komen de koeien de straat afgewandeld naar de stal, ze kennen de weg blijkbaar zelf. Gelukkig omzeilen ze ons droogrek die we langs de straat in de zon gezet hadden.
|
|
|
|
|
| 17-08-2018 |
| 17 augustus : Navarrenx - aroue |
|
Tekstje uit de credential : "schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen" - Kahil Gibran
Na 4 dagen gestapt te hebben met mijn "stagair-pelgrim" die het voortreffelijk gedaan heeft, vandaag terug alleen op pad. Gisteren avond en vannacht had het wat geregend, vandaag zou het nog wat miezeren tot 9u maar in de bergen weet je nooit, en dat klopte.
Bijna de hele etappe was het aan het miezeren - regenen - en nu en dan werd het efkes droog. Ik was vertrokken op mijn sandalen, tijdens mijn eerste rustpauze na 8, 5 km (onder een afdakje van een soort schuurtje in een weiland) heb ik toch maar veranderd naar wandelschoenen en droge sokken.
Zoals de voorbije dagen verliep de etappe meestal over asfaltwegen en hier en daar eens door het bos. Maar het zicht was ondanks de regen en wolken en nevel - mist toch nog mooi.
Vandaag heb ik de Béarn verlaten en zit nu in Frans Baskenland. Het landschap wordt alsmaar heuvelachtiger, veel landbouw met koeien en hier en daar nog een akkerland met mais en er worden ook veel linzen geteeld.
In Navarrenx waar ik vandaag vertrok is een sigarenfabriek, men maakt deze van de lokaal geteelde tabak, deze ben ik vandaag tegen gekomen.
's middags heb ik mij pick-nick opgegeten in een bushokje, als het regent zijn er weinig mogelijkheden om droog te zitten, en ik passeerde geen enkel dorpje met een bar-restaurant of dergelijke.
Na 20,8km / 351m stijgen en 336m daken was ik tegen 13u30 op mijn bestemming, aroue. Er zijn niet heel veel gites of dorpjes, dus moet je de afstand van de etappes afstemmen volgens de overnachting mogelijkheden.
Ik logeer in een Gîte op een boederij, men ontvangt er al meer dan 25 jaar pelgrims, toen de eigenaar overleed hebben zijn zoon en dochter beslist dit verder te zetten.
Super vriendelijke mensen die weeral en overheerlijk en copieuze maaltijd voorschotelden. Na het eten zong het kleine dochtertje van de eigenaars (8jaar) een liedje in de lokale baskische taal.
De voorbije 2 dagen was er nog een extra gratis service in de gîtes, men doet de was voor de pelgrims. Heel handig, je geeft je vuile was af en 's avonds na het eten krijg je die proper gewassen en gedroogd terug..
Nog 2 dagen stappen en dan arriveer ik in Saint Jean pied de port, aan de voet van de Pyreneeën. Omdat ik in Spanje de camino del Norte (langs de kust) stap moet ik de bergen niet over en maak de doorsteek naar de kust.
Later vertel ik iets meer over de routes in spanje
|
|
|
|
|
| 16-08-2018 |
| 16 augustus : maslacq - navarrenx |
|
Deze ochtend kregen we een heel lekker ontbijtje, naar de pelgrim-gewoonten wordt alles 's avonds door de gastvrouw-heer klaargezet, de eerste die opstaat duwt op de knop van de koffiemachine.
Meestal is een Frans ontbijt koffie, brood, boter, zelf - gemaakte confituur, soms fruitsap, soms een yoghurt.
Deze keer kregen we een bord vol zoetigheden en nog veel meer : cake, brioche, rotsjes, peperkoek, smeerkaas. Snoepje, tomaatjes, appel, brood, fruitsap, yoghurt,
Met een goed gevulde maag vertrokken we rond 7u15 voor een etappe met een aantal klimmetjes.
De hele voormiddag was het mistig weer, soms liepen we door de nevel, de luchtvochtigheid was behoorlijk hoog. Door de mist en de veke wolken hebben we de Pyreneeën vandaag niet vaak kunnen zien
Onderweg kwamen we een mooi ingerichte rustplaats tegen, er was koffie, koekjes en vers fruit op basis van donativo. De mam die dit ingericht heeft is ook naar compostela gestapt met een kar met bagage, die staat er nu als decoratie
Tot aan onze lunch-pauze kwamen we geen anders pelgrim tegen, daarna zagen we terug onze ondertussen gekende mede-pelgrims.
De etappe verliep voor 95% over asfaltwegjes.
Iets voor 2u kwamen we aan in navarrenx na 24km / 493m stijgen / 458m dalen.
Het stadje is ommuurd en heeft een mooie inkompoort
De rivier "le gave" loopt langs de stad.
Na 4 dagen gezwind meestappen eindigt de tocht voor mijn stagiair-pelgrim, maar pelgrimeren is een "virus" dus komt er voor hem misschien wel een vervolg.
Op een terrasje drinken we nog een biertje (en deze zijn hier lekker, alleen Belgische bieren te verkrijgen).
In de gîte worden we verwend met een overheerlijk maal, het hoofdgerecht is heel toepasselijk rijst met zeevruchten en - mini schelpjes om de weg te vinden.
|
|
|
|
|
| 15-08-2018 |
| 15 augustus : lareulle - maslaq |
|
Bij het ochtendgloren vertrekken we op pad voor een lange etappe.
Het opkomen op de zon geeft ondanks de wolken een schitterend zicht.
We zijn nog steeds in de "Béarn", de heuvels worden talrijker, de Pyreneeën komen dichter.
Aan het Romaanse kerkje "chapelle de Caubin" met zijn klokkenmuur en afdakje erboven, eten we onze pick-nick.
Achter de kerk heb je een mooi zicht op de bergen, de toppen komen boven de wolken uit.
We passeren 1 stadje met wat winkel 's waar we halt houden voor een biertje en een lekkere verse meloen.
Een paar km voorbij het stadje zien we aan een huis een bord staan die de pelgrims uitnodigt voor een kopje koffie of thee, de dame in de tuin roept ons. Ondanks we nog maar net gepauzeerd hebben lijkt het ons oneerbiedig om die gastvrijheid te negeren.
Dus drinken we een kopje koffie met de dame. Het huis is van een Engelse man die zelf ook al naar compostela geweest is, hij laat er al zijn vrienden logeren voor een aantal weken mits ze voor koffie zorgen voor de pelgrims. Heel tof, en de dame geniet zelf ook duidelijk van haar week vakantie en de vele ontmoetingen.
Onderweg leggen we onze wandelsnelheid vast (vlak terrein)....
Rond 3u30 komen we na 28,45 km / 309m stijgen / 347m dalen aan op onze bestemming : maslaq.
In het dorpje gaan we nog iets drinken, blijkt dat ze er heel veel lekkere bieren uit België hebben, dat smaakt op een warme dag.
De lokale bar - winkel - snack levert het avondeten in de gîte, we krijgen eens vis als hoofdgerecht, heel lekker.
De gastvrouw tracteert ons een aperitief, de lokale wijn.
|
|
|
|
|
| 14-08-2018 |
| 14 augustus : pimbo - larreule |
|
Na de etappe van gisteren (28km), vandaag een voor mij korte etappe, voor beginnende pelgrims of stagair-pelgrims is dat een normale etappe.
Rond 8u vertrokken en nog het Romaanse kerkje in het dorp bezocht, ook deze kerk heeft zijn typische klokken-gevel.
Het begin van de etappe daalt, waarna we een tijdje op vlak terrein blijven tot aan het stadje arzacq, waar we inkopen doen voor de pick-nick en nog een kopje koffie drinken.
Daarna is er nog weinig vlak terrein, de heuvels verschijnen in beeld dus moeten we er over, soms langs heel mooie bosweggetjes die hier en daar wel "kuitenbijters" zijn.
De lokale bevolking die de pelgrims heel genegen zijn, maken versieringen in hun tuin.
Mijn stagair-pelgrim klimt moedig mee op de vele heuvels en geniet mee van de mooie landschappen die je op de toppen opwachten. Ook de koeien in de wei hebben een adembenemend zicht.
We lunchen op een mooi grasveldje en genieten van het stokbrood met Franse droge worst, tomaatjes en abrikozen. Simpele kost in de buitenlucht smaakt heerlijk.
En dan zien we de eerste keer de pyrenéeen in de verte opdoemen, de donkere strook net onder de wolken ...
Tegen iets voor 3u komen we aan na 20,8km / 424m stijgen / 513m dalen.
We logeren op een boerderij waar men de oude schuur heel mooi gerenoveerd heeft tot een Gîte.
's avonds krijgen we een heerlijke maaltijd met lokale producten voorgeschoteld.
|
|
|
|
|
|
| 13 augustus : aire sur l'adour - pimbo |
|
Na een lekker ontbijtje vertrek ik samen met mijn "stagair-pelgrim" Patrick rond 7u30 zijn we op pad.
Gisteren was het zondag en vandaag bijgevolg maandag, dit wil zeggen dat alle winkels en bakkerijen dicht zijn, we konden bij onze gastheer een pick-nick reserveren dus onze magen zullen gevuld raken.
In de ochtend stappen we langs een mooi meer, ook met de vele wolken is dit een schitterend zicht.
De etappe loopt grotendeels langs kleine landbouwegjes, de streek is gekend voor de maïs, handig voor de sanitaire stop ...
Vandaag stap ik eens niet met mijn wandelschoenen maar op mijn wandelsandalen om de tenen wat meer ademruimte te geven, het parcour is relatief vlak dus dit gaat perfect.
Compostela nadert, nog minder dan 1000km.
In deze streek staan veel Romaanse kerkjes met hun typische klokken-muur.
De landbouwers zijn volop bezig hun mais aan het bevloeien, ook als het lichtjes regent.
Rond 3u komen we aan in pimbo na 28,0km / 464m stijgen / 343m dalen.
Mijn stagair-pelgrim heeft dit voortreffelijk gedaan, daarop klinken we met een lokaal streekbiertje.
We logeren in de Gîte-communal, er zijn daar ook nog 2 Waalse Belgen.
's avonds krijgen we een "pelgrims-soep" en stoofpotje van lokaal kalfsvlees.
Morgen verlaten we de armagnac-streek, dus sluiten we de maaltijd af met een glaasje armagnac.
Bijlagen:
IMG_20180813_124253-600x800.jpg (263.3 KB)
|
|
|
|
|
| 12-08-2018 |
| 12 augustus : nogaro.- aire sur l'adour |
|
Voor ik het weer vergeet nog een tekstje uit mijn credential : "mijn beste ideeën heb ik gaandeweg tijdens het stappen opgedaan" soren kierkegaard.
Na een "laatste nacht" in mijn tent, althans voor dit avontuur en hopelijk komen er nog andere, vroeg vertrokken letterlijk voor dag en dauw om 5u30.
Het feest in de stad was nog niet helemaal afgelopen, ik kwam nog een aantal feestvierders tegen die me vrolijk bonsoir zeiden, ik antwoordde bonjour, einde van de dag voor de ene loopt naadloos over in begin voor een andere.
Een aantal zwalpende feestvierders leggen me spontaan de weg uit : altijd maar rechtdoor en blijven doorgaan ... Ik zal toch maar de signalisatie volgen.
Onderweg kom ik een "soortgenoot" tegen, een slakje die zonder de zekerheid van haar huisje het aandurft om op pad te gaan...
Over de weg valt niet zo veel te zeggen, nog wat wijngaarden, bossen, kleine asfaltwegen en veel akkerlanden met mais.
De landbouwers zijn druk in de weer om hun gewassen met waterkanonnen te bevloeien, nu het zo warm is doen deze ook deugd als een frisse douche ...
De wilde braambessen beginnen rijp te worden, een heerlijk fruitig tussendoortje onderweg.
Tegen rond 2u kom ik aan in Aire sur l'adour, het is dan reeds 34gr, na 29,8km / 298m gestegen / 388m gedaald.
In de stad wordt de weg aangeduid met hun lokale markeringen
De stad is gelegen aan de rivier "Adour" vandaar de naam
Aangekomen eet ik een bakje friet, en rust wat uit aan de rivier, tot mijn stagair-pelgrim arriveert.
Ik zal hem de komende dagen onderdompelen in het leven van de pelgrim.
We logeren in een gîte van een Frans-Spaanse eigenaar die veel weet over de Spaanse Camino's, 's avonds krijgen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld.
|
|
|
|
|
| 11-08-2018 |
| 11 augustus : lamothe - nogaro |
|
Deze nacht was er een super mooie heldere sterrenhemel, voordeel van in een tent slapen ... Ook deze ochtend toen ik om 5u15 opstond was die nog heel mooi.
Na het ontbijt vertrokken rond 6u30 voor een lange maar vlakken etappe (max niveau verschil was 85m, maar dit wel veel diverse keren).
Voor de zon opkomt ziet je de bevel verschijnen boven het landschap.
Het eerste deel van de tocht verliep nog langs het oude treinspoor.
In het dorpje Eauze nog wat brood, banaan en worst gekocht om de dag door te komen.
Het traject veranderende van het oude treinspoor naar de reusachtige wijnvelden.
De route liep vaak letterlijk door of langs de wijngaarden.
Ondertussen weet ik ook in welke wijnstreek ik zit : cotes de casgogne en ook nog de armagnac (is hetzelfde gebied de druiven worden voor wijn en armagnac gebruikt)
Rond 3u kom ik na 30,2 km / 417m stijgen / 455m dalen aan in nogaro.
Ik was van plan om nog een laatste maal naar een camping te gaan en in mijn tent te slapen. In "maps-me" had ik een camping gezien, dus daar naartoe. Als ik er aan kom zie ik dat het een verhard terrein is dat overvol staat met mobilhome, vrachtwagens, woonwagens zoals bij een kermis, tentjes zie ik niet.
Net ernaast is de gîtes "communal" dus steek ik daar mijn licht op, de camping blijkt een ruimte te zijn voor mobilhomes als er een feest is. Maar ik mag mijn tent opzetten naast de gîtes en gebruik maken van het sanitair.
De locatie is wat speciaal, net naast de luchthaven (voor sportvliegtuigen) naast de sportvelden, het is een komen en gaan van supporters voor de lokale rugby-club.
Als extraatje is er vanavond een feest - optreden van lokale muzikanten, daar het nogal laat begint (8u is laat voor een pelgrim) is er geen enkele pelgrim die er naartoe gaat.
Vanuit mijn tent kan ik het wel volgen ...
De gites heeft een uitgeruste keuken ter beschikking maar ik wil toch als afscheid van mijn tentje en kampeervuurtje nog eens daarop koken.
Mijn tent en kampeervuurtje zijn 2 maand lang mijn zekerheid / plan a of b / vrijheid/ /.... geweest. Zoals een slak heb ik mijn huisje op mijn rug meegedragen, klinkt misschien raar / sentimenteel maar ik wou er toch nog perse gebruik van maken als "afscheid" want morgen geef ik die mee terug naar België.
In de lokale supermarkt boodschappen gedaan voor mijn 3-gangen menu :
Apperitief met een lekkere fles wijn (cotes de casgogne, na een dag door de wijnvelden gestapt te hebben moet je toch de wijn ervan geproefd hebben) en wat chips (om de zoutbalans na al het zweten op peil te houden)
Voorgerecht : radijsjes en druiven (fruit en groenten, een bron van vitaminen voor de pelgrim)
Hoofdgerecht : pasta met bolognaise saus
Dessert : platte kaas met braambessen
En dit alles werd nog afgesmaakt met de fles wijn, een pelgrim is snel tevreden.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
