Voor ik het weer vergeet nog een tekstje uit mijn credential : "mijn beste ideeën heb ik gaandeweg tijdens het stappen opgedaan" soren kierkegaard. 

Het feest in de stad was nog niet helemaal afgelopen, ik kwam nog een aantal feestvierders tegen die me vrolijk bonsoir zeiden, ik antwoordde bonjour, einde van de dag voor de ene loopt naadloos over in begin voor een andere. 

Een aantal zwalpende feestvierders leggen me spontaan de weg uit : altijd maar rechtdoor en blijven doorgaan  ... Ik zal toch maar de signalisatie volgen. 

Onderweg kom ik een "soortgenoot" tegen, een slakje die zonder de zekerheid van haar huisje het aandurft om op pad te gaan... 

Over de weg valt niet zo veel te zeggen, nog wat wijngaarden, bossen, kleine asfaltwegen en veel akkerlanden met mais. 

De landbouwers zijn druk in de weer om hun gewassen met waterkanonnen te bevloeien, nu het zo warm is doen deze ook deugd als een frisse douche ...

De wilde braambessen beginnen rijp te worden, een heerlijk fruitig tussendoortje onderweg. 

Tegen rond 2u kom ik aan in Aire sur l'adour, het is dan reeds 34gr, na 29,8km / 298m gestegen / 388m gedaald. 

In de stad wordt de weg aangeduid met hun lokale markeringen 

De stad is gelegen aan de rivier "Adour"  vandaar de naam

Aangekomen eet ik een bakje friet,  en rust wat uit aan de rivier, tot mijn stagair-pelgrim arriveert. 

Ik zal hem de komende dagen onderdompelen in het leven van de pelgrim. 

We logeren in een gîte van een Frans-Spaanse eigenaar die veel weet over de Spaanse Camino's, 's avonds krijgen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. 

Na het ontbijt vertrokken rond 6u30 voor een lange maar vlakken etappe (max niveau verschil was 85m, maar dit wel veel diverse keren).

Voor de zon opkomt ziet je de bevel verschijnen boven het landschap. 

Het eerste deel van de tocht verliep nog langs het oude treinspoor. 

In het dorpje Eauze nog wat brood, banaan en worst gekocht om de dag door te komen.

Het traject veranderende van het oude treinspoor naar de reusachtige wijnvelden.

De route liep vaak letterlijk door of langs de wijngaarden. 

Ondertussen weet ik ook in welke wijnstreek ik zit : cotes de  casgogne en ook nog de armagnac (is hetzelfde gebied  de druiven worden voor wijn en armagnac gebruikt) 

Rond 3u kom ik na 30,2 km / 417m stijgen / 455m dalen aan in nogaro. 

Ik was van plan om nog een laatste maal naar een camping te gaan en in mijn tent te slapen. In "maps-me" had ik een camping gezien, dus daar naartoe. Als ik er aan kom zie ik dat het een verhard terrein is dat overvol staat met mobilhome, vrachtwagens, woonwagens zoals bij een kermis, tentjes zie ik niet.

Net ernaast is de gîtes "communal" dus steek ik daar mijn licht op, de camping blijkt een ruimte te zijn voor mobilhomes als er een feest is. Maar ik mag mijn tent opzetten naast de gîtes en gebruik maken van het sanitair.

De locatie is wat speciaal, net naast de luchthaven (voor sportvliegtuigen)  naast de sportvelden, het is een komen en gaan van supporters voor de lokale rugby-club.

Als extraatje is er vanavond een feest - optreden van lokale muzikanten, daar het nogal laat begint (8u is laat voor een pelgrim) is er geen enkele pelgrim die er naartoe gaat.

Vanuit mijn tent kan ik het wel volgen ... 

De gites heeft een uitgeruste keuken ter beschikking maar ik wil toch als afscheid van mijn tentje en kampeervuurtje nog eens daarop koken.

Mijn tent en kampeervuurtje zijn 2 maand lang mijn zekerheid / plan a of b / vrijheid/ /.... geweest. Zoals een slak heb ik mijn huisje op mijn rug meegedragen, klinkt misschien raar / sentimenteel maar ik wou er toch nog perse gebruik van maken als "afscheid" want morgen geef ik die mee terug naar België.

In de lokale supermarkt boodschappen gedaan voor mijn 3-gangen menu :

Apperitief met een lekkere fles wijn (cotes de casgogne, na een dag door de wijnvelden gestapt te hebben moet je toch de wijn ervan geproefd hebben) en wat chips (om de zoutbalans na al het zweten op peil te houden) 

Voorgerecht : radijsjes en druiven (fruit en groenten, een bron van vitaminen voor de pelgrim) 

Hoofdgerecht : pasta met bolognaise saus

Dessert : platte kaas met braambessen

En dit alles werd nog afgesmaakt met de fles wijn, een pelgrim is snel tevreden. 

het is niet meer bloedheet dus hoef ik niet voor dag en dauw te vertrekken, iets voor 7 is ideaal. 

Zelfs op dit uur is het nog rustig in de stad. De weg verloopt door weiden en velden  hier en daar mogen we een rivier over, soms via oude gerestaureerde bruggen

%%%FOTO1%%%

het landschap veranderd langzaam, akkerlanden met de ondertussen welgekende 

zonnebloemen gaan langzaam over in wijngaarden

De wijngaarden zien er toch iets anders uit dan in de champagne, ik heb de indruk dat de druivelaars iets hoger zijn. 

s'avonds in de gîtes vernemen we dat hier heel veel wijn verbouwd wordt, niet enkel voor de armagnac maar ook als  de "gewone Wijn en hij is super lekker bij het eten

Eén stuk van de etappe loopt langs een oude spoorweg, vlak rechtdoor en omzoomd door bomen. 

%%%FOTO3"%%%

Onderweg ben ik een aantal "Bekenden"'  tegen gekomen, Sommige pelgrims kom je zo nu en dan nog eens tegen. 

Na 28,8km / 542m stijgen / 394m dalen kom ik aan in het gehucht lamothe, het telt 3 huizen. 

Eén ervan is een gîte met bar / Pick-Nick plek. 

In de tuin mag er gekampeerd worden, ik slaap dus nog eens in mijn tentje. 

Als ik aankom zitten er ongeveer 10 mensen iets te drinken, het leuke is dat ik ze allemaal op een of andere manier "Ken" al ben tegengekomen. Iedereen schuift gezellig bij elkaar aan. 

In de tuin is er een mooi zicht over de wijnvelden in de vallei, en vanavond keken we met zijn allen naar een mooie zonsondergang 

Omdat het vandaag maar een korte etappe is (als ik de variante weg neem) kan ik terug eens "wat langer" slapen, paxom 6u40 opgestaan ...

Weer iets nieuw vandaag : ik vertrok als laatste uit de gîte, om 7u30. 

Nu en dan wad er een lichte regenbui, de natuur ruikt hierdoor fris, en heef een wat zilte geur. Het nadeel van de regen is dat de paden er wat modderig bijleggen, het is zware grond (klei - leem) die aan de schoenen blijft kleven, mijn schoenen zijn nu en dan een halve kilo zwaarder door de modder.

En dat het ook glad is heb ik aan den lijve mogen ondervinden, ik ben toch één keer onderuit gegaan en mocht de grond van heel nabij bekijken, zonder veel erg alleen elleen wat vuile benen en broek... 

Ik zit in een gebied waar er terug wat wijngaarden zijn, het is hier re streek van de armagnac (ga dit een van de komende dagen ook wel eens dégusteren) 

Plots zie ik op de weg een diertje zitten die op een kleine Kreeft lijkt, iets verder moet ik over een beek die zit vol van de kleine kreeftjes 

Tegen iets na 12u was ik al op bestemming, na 18,2km / 288m stijgen / 342m dalen.

De gîtes is nog niet open maar je kan er je rugzak achterlaten.

Tijd genoeg om de stad te verkennen en wat eten te kopen om te pick-nicken.

Condom is een mooie stad met (zoals de meeste grote steden hier) een kathedraal, klooster en vele kleine straatjes.

Binnen een paar dagen komt een vriend een paar dagen meestappen, ik zal dan mijn tent terug meegeven, er zijn hier voldoende overnachtingsplaatsen en in Spanje nog meer (en daar zijn weinig plaatsen om te kamperen, bovendien is wildkamperen in Spanje strikt verboden). Mijn rugzak zal dan iets minder wegen (tent, slaapmat , kookvuurtje, slaapzak, ..) zullen toch al snel 3 à 4kg bagage minder zijn. Met eten en water weegt mijn rugzak 15kg, ik kreeg al heel vaak de opmerking dat dit voor mij veel te veel is, maar sava ik ben er ondertussen al 1600km en 2 maand mee op stap. Ideaal is een rugzak van 10% van je eigen gewicht (voor lange tochten is dit niet haalbaar), het maximum is 25% van je gewicht, mits kleine afronding naar boven zit ik met de 15kg op deze 25% (rekenknobbels kunnen nu mijn gewicht uitrekenen....). 

Het zijn de laatste dagen dat ik nog in mijn tentje kan slapen dus heb ik een paar gîtes gekozen waar je mag kamperen in de tuin. 

De uitbaters waren super vriendelijk, ze hebben zelf een tent in de tuin staan, ik mocht deze gebruiken ipv mijn tent op te zetten, omdat de kans groot is dat het nog gaat regenen heb ik hun aanbod aangenomen (ik moet dan geen natte tent inpakken) en bovendien scheelt het morgenochtend ook wat in nodige tijd om in te pakken, weer een kwartiertje langer slapen. 

Na het ontbijt rond 7 uur op pad.

Het begin van de tocht loopt over heuvelachtig gebied met hier en daar een kasteel of een ruïne van wat ooit een kasteel geweest is. 

Het landschap is nog steeds bezaaid met massa's zonnebloemen en andere gewassen. 

Soms lacht een zonnebloem je vrolijk toe

De weg loopt vervolgens via kleine wegjes van het ene naar het andere kleine dorpje.

Ik passeer één grote stad lectoure die gebouwd is op een heuvel en ommuurd, langs de buitenkant kan je nog mooi de rotsen - fundamenten van de stad zien. 

Onderweg kom ik een heel kranig man van 85 jaar tegen, hij is vertrokken in de champagne en gaat helemaal door tot in compostela als zijn benen dit toelaten (van vezelay tot le pluy heeft hij de trein genomen). Hij vertelt dat hij nergens reserveert en als er niets meer vrij is, slaapt hij buiten in de open lucht zonder tent, heel bijzondere man. 

Ik ontmoet ook nog een Duitser die vertrokken is in Genève  ongeveer op dezelfde dag als ikzelf (10 juni), zijn schoenen waren versleten en hij heeft nieuwe gekocht, met als gevolg dat hij zere voeten heeft van de nieuwe niet ingelopen schoenen. 

Mijn schoenen doen het voorlopig nog goed, al is de onderkant hier en daar wel al wat afgesleten, ik ga ervan uit dat ze nog de komende 1300km aankunnen. 

Rond 14 u was ik op bestemming marsolan, na 25,28km / 456m stijgen / 514m dalen. 

Een klein dorpje met één bar - épicerie (kruidenierszaak)  - restaurant, alles in een. 

Het eten 's avonds was heel lekker  

Morgen staat er een korte etappe op het programma, toch als je de variante van de GR65 neemt, ik hoef eens niet heel vroeg te vertrekken en zou ook nog de namiddag vrij hebben. 

Naar goede gewoonte vertrokken voor dag en dauw om 5u30, samen met mede-pelgrim wim de eerste km afgelegd.

Het begon vlak langs het kanaal en tot aan de rivier "la Garonne". Daar kreeg ik het zicht op de eerste heuvels - dorpje auvilar.

Een mooi authentiek dorpje, er wonen mensen met reuze-voeten .... 

De etappe verloopt verder via kleine asfaltwegen door diverse dorpjes, er stappen weer meer wandelaars, echter allen die een weekje à 10 dagen op pad zijn. 

Als je iemand tegen komt zijn de vragen : wie ben je, van waar kom je, waar ga je naartoe.

Op de 2e vraag zeg ik van België, dat is niet vreemd, als ik zeg "à pied" dan wordt het toch efkes stil. Ik besef meer en meer dat mijn avontuur uitzonderlijk is en ik het geluk / luxe heb dat ik dit kan doen.

De dorpjes onderweg zijn heel bijzonder met mooie gebouwen en poorten.

Het landschap is terug glooiend met nog steeds veel akkerbouw. Ik moet mij  zus gelijk geven, de zonnebloemen zijn naar het oosten gericht (cfr mij GPS)  

Vandaag was er wat wind en bewolking, de temperatuur viel best wel mee. 

Tegen 13u15 was ik op bestemming : miradoux, na 27,7km / 505m stijgen / 377m dalen. 

In de gîte zijn we met een 15-tal personen op de slaapzaal. 

In de tuin hangt er een hangmat, ik heb aan de eigenaar gevraagd of ik daarin mag slapen, dit mag wordt dus lekker rustig, tenzij er onweer uitbreekt (dan schuil ik wel onder het afdak).

Een aantal mede-pelgrim verklaarden me nogal zot dat ik in een hangmat zou slapen, tot ik hen zei dat ik er ervaring in heb, op reis in Suriname heb ik er meer dan 2 weken in geslapen, nadien heb ik er thuis ook al in geslapen, komt dus wel goed. 

Mijn linnenzak doet dient om de muggen van me af te houden. De Fransen hebben een mooi woord voor de linnenzak "sac à viande", ik vermoed dat dit afkomstig is van de zakken die men gebruikte om de hespen te drogen te hangen, deze werden gemaakt van oude lakens (heb dat thuis ook nog gezien), een linnenzak is soms ook gemaakt van lakens (of een dichtgenaaid laken).

Rond kwart voor 6 ben ik vertrokken, het is nog donker en langzaam begint alles te ontwaken.

%%%"FOTO1%%%

Een tussenhalte is de stad Moissac, aan de kerk aangekomen zie ik de zusters net vertrekken. 

Er is een super mooi klooster dat je gezien moet hebben in Moissac, dus een korte toeristische pauze. 

Na Moissac verloopt de route zoals in België : plat.

Ik volg het kanaal en heb nog een schitterend reflecterend zicht op de brug in de stad. 

Langs het kanaal zijn gelukkig wat bomen die voor verkoeling zorgen, de temperatuur is ondertussen opgelopen tot 31 gr, met gevoelstemperatuur van 37gr en een zweterige vochtigheid van het kanaal.

Rond 13u45 kom ik aan in de gîte, het is daar lekker fris, ideaal voor de siësta. 

27,8km gestapt, /  236m gestegen / 284 gedaald

's avonds krijgen we : een lokale wijn als aperitief, een heerlijke salade met hesp, pasta met huisgemaakte saus, een stukje taart en dit alles met een flesje rode wijn....

La douce France.....