Het was de eerste keer dat toen ik om 5u30 mijn rugzak aan het pakken was er mede-pelgrims ook al op waren.

Om 6u10 vertrokken, een half uurtje later had ik een mooie zonsopgang.

Plots hoor ik in de verte gezang, ik zie een groep mensen (jong, oud en kinderen) in een kring in het veld staan zingen... 

Een tijdje later, als het ongeveer tijd is voor mijn eerste pauze, zie ik bij een boerderij een tafel staan met koffie, thee en verse perziken. Ik neem een kopje koffie en een perzik, en laat iets achter in hun spaarpot. Er ligt ook een boek om een woordje in achter te laten, het is altijd fijn om de reacties te lezen en zelf iets achter te laten.

Plots valt mijn oog op het woord "veerle", tiens er is nog een Belgische onderweg. Ik kijk nog eens goed en lees "we miss you veerle" een boodschap van mijn Poolse vrienden - pelgrim die een dag voor zijn. Wat doet dit deugd !!!

Het landschap is opnieuw iets anders, er is meer landbouw : mais, zonnebloemen, meloenen, fruitbomen, hier en daar een kleine wijngaard.

Als ik naast een veld vol lekkere meloenen stap zie ik een tafeltje met meloenen erop, et staat bij : bedien u met een spaarpotje ernaast, wat heerlijk een verse meloen van het land, en wat een gastvrijheid. 

Onderweg kom ik de groep zingende mensen nog tegen, het zin een paar families die sinds 2010 ieder jaar een stukje van de Camino lopen, jong en oud samen op pad .. 

Er staan ook bijzondere gebouwen, cfr de locals zou dit een duiventil zijn

Rond 2u kom ik aan in de gîte, mijn collega pelgrim wim is er ook, we zijn de enige 2.

Het is zondag en in het dorp is er geen winkel open. 

De gastvrije eigenaar Christophe bezorgt ons wat, pasta  Tomaat en bieslook uit zijn tuin, spinazie uit de diepvries... 

Dat resulteert in een heerlijke maaltijd dat we maken, pasta met sardines die ik lnog had, spinazie, verse tomaat en een glaasje wijn dat wim had. 

Samen kunnen pelgrims iets heerlijk op tafel toveren. 

Met deze temperaturen is wildkamperen voor mij geen optie, na een paar sauna's heb je nood aan een douche, en buiten bij temperaturen van 36gr in de schaduw een siësta hiuden is niet evident, een "koele gîte" is een betere optie. Echt koel zijn de gîtes binnen ook niet meer, maar toch nog steeds iets koeler dan buiten.

Om 5u30 was ik op pad, in het begin waren er een paar beklimmingen, goed dat het nog geen 30gr was.

De hertjes waren ook al vroeg op pad, ik heb er een 4-tal gezien.

De etappe verliep terug door zuiderse bossen

Nieuw in het landschap waren de velden met zonnebloemen, allen nederig met hun kopje naar moeder zon toe gericht. 

Iets voor de middag kwam ik in het dorpje lascsbanes, een ondernemende Franse dame had een café-snack gemaakt (een paar tuinhuisjes met een terras erbij), toen ik daar passeerde zaten er 3 mensen, de Oostenrijkse pelgrim die ik gisteren in de gîte ontmoette en 2 Duitsers (vader en zoon) die met de fiets op weg zijn. Ik wordt vriendelijk uitgenodigd om erbij te zitten. Er sluiten ook nog wat Franse gekende pelgrims aan. Het wordt een gezellige rustpauze (met cola, streekbier en lokale meloen) het gesprek verloopt in een mengelmoes van Frans / Engels en Duits ... 

Ik moet nog 10km verder, en ga snel terug op pad. 

Ondertussen begint de zon haar hitte goed af te geven, zelfs de zonnebloemen  laten hun bladeren hangen en buigen hun hoofd voor de zon

Het zijn nu vooral paden van de typische witte stenen, die letterlijk oogverblindend worden 

Rond 15u15 kom ik aan in montcuq, na 34,2 km / 682m stijgen / 587m dalen. 

In de gîtes worden we gastvrij en in een familiale sfeer ontvangen

Ik kom er waarempel de eerste Vlaamse pelgrim tegen, wim een man uit kortrijk die 2 weken stapt als vervolg op zijn vorig eindpunt, tof nog eens West Vlaams te kunnen spreken. 

Er wordt voor ons heel lekker gekookt, de gastheer en gastdame eten mee met ons. 

Na het eten gaan de west-vlamingen nog een biertje nuttigen in het dorp. 

Terug een heel aangename dag vol verrassende en leuke ontmoetingen. 

Het landschap oogt al heel zuiders, dor gras, lage bomen, en ook typisch hier in de streek zijn de witte keien - stenen, langs de weg hoor ik de krekels tjirpen

De oude vervallen muurtjes langs de paden werden hier en daar gerestaureerd tot zitbanken. 

Onderweg vind ik schattige kabouterhuisjes of huisjes die destijds door de herders gebruikt werden. 

De weg / etappe loopt relatief vlak tot net voor Cahors, dat gelegen is in het dal van de rivier "lot" , hier is ook mijn eindhalte voor vandaag, dus morgen mag ik starten met de beklimming uit het dal, ideaal om dit 's morgens te doen. 

Tegen 12u15 was ik reeds in schors, na 25,3km / 339m klimmen /585m dalen. 

Toen ik in de stad aankwam zag ik wat info voor pelgrims aan een voormalig tolhuis aan de brug over de Lot, de super vriendelijk vrijwilligers roepen me direct binnen voor een glaasje fris water met citroen-siroop dat doet deugd. Iedere dag zijn er vrijwilligers aanwezig die de pelgrims opvangen, hun de weg wijzen, en ondertussen houdt men de statistieken over het pelgrimeren (van waar kom je, tot waar ga je, overnachting, nationaliteit ...) bij. 

Ik krijg direct uitleg over de beste route tot aan mijn gîtes en hoe ik morgen de chemin - GR65 het makkelijkst kan bereiken. 

Arriveren rond de middag is ideaal, perfecte tijd om iets te eten (een salade met de regionale pecialiteit : canard in al zijn vormen) en een streekbiertje. 

Daarna naar de gîte voor een frisse douche en een siësta. 

Weerom hartelijk ontvangen, en ondertussen ken ik de geplogenheden : schoenen benden, rugzak beneden en wat je nodig heb in een doos mee naar de "dortoir  - slaapkamer"  

Ik ontmoet nog een man uit Oostenrijk (wenen) die reeds 2400km afgelegd heeft, ik zit ondertussen aan 1451 en ben al iets over halfweg mijn tocht / avontuur / pelgrim.... 

Na de siësta nog de stad wat verkennen en iets eten. 

Er is een heel mooi geklasseerde brug. 

Mijn 2 medepelgrims in de gîte zouden om 6u vertrekken maar toen ik vertrok waren ze nog niet op, ik heb ze vanavond ook niet gezien bij de zusters, ze hebben de etappe waarschijnlijk ingekort omwille van de hitte.

Het landschap is weer iets veranderd, naar een zuiders landschap met dorre / droge graslanden en bossen met lage bomen, die geven jammer genoeg niet veel schaduw.

De afsluitingen van de tuinen en velden zijn veranderd naar muurtjes. 

De tocht verliep gedeeltelijk door de bossen en langs gewone wegen, vanaf 8u30 voelde het al heet aan. 

Tegen 13u30 was ik in vaylats, na 28,2km / 398m stijgen / 432m dalen, de gevoelstemperatuur was dan al 34 gr. 

Onderweg kwam ik terug wat "nieuwe" stappers tegen. Ze overnachten ook in het klooster en morgen eindigt hun tocht in Cahors.

Ik verblijf in het klooster van "des filles de jésus" in vaylats, er zijn nog een 20tal zusters.

Het klooster zelf is een mooi impossant  en goed gerestaureerd gebouw. 

In een deel van het klooster hebben ze een hotel voor "gewone gasten" gemaakt en ook service-flats voor ouderen.

De pelgrims worden hartelijk ontvangen in het oude gebouw (oude klooster).

En voor de was mogen we de authentieke wasplaats gebruiken (de zusters hebben ondertussen wel al wasmachines).

Stipt om 7u worden we verwacht in de eetzaal om samen met de zusters te eten, enkel de pelgrims krijgen deze eer, de "gewone gasten" mogen niet met de zusters samen eten.

Voor het eten vertelt elke pelgrim van waar hij/zij komt en waar de tocht naartoe gaat, met erna een warm en hartelijk applaus van de zusters.

De menu bestond uit : soep / varkensvlees met rijst / kaas / fruit / ijsje en de lokale huiswijn. 

Na overleg met de medepelgrims en de hospitalier (de vrijwilliger die de pelgrims onthaalt en begeleid) krijgen we morgen om 5u45 ontbijt zodat we om 6 kunnen vertrekken, toch 2 van de 6 willen om 6u al op pad. 

Als ik hen vertel dat ik al een paar keer om 5u vertrok, verklaren ze me een beetje gek, het is dan nog donker... 

Elk heeft zo zijn manier van stappen, ik hou ervan om een tijdje in de koelte te stappen en tegen 2u aan te komen, er is dan nog tijd voor een siësta, een biertje, en de volgende dag op het gemak te plannen. 

De komende dagen wordt het nog warmer (+36gr), ik beperk de etappes wat zodat ik zeker tijdig aankom.

Wat op zich nog steeds vroeg is... 

In de ochtend friste (voor zover je dit nog zo kan noemen als het om 5u nog steeds meer dan 20 gr is) mocht ik door smalle bodpaadjes stappen, het nadeel hiervan is dat de spinnen overal een web maken van de ene naar de andere kant, ik kon de tel niet meer bijhouden van alle spinnetjes.

Onderweg kwam ik een site tegen waar er dolmen stonden, deze zien er ideaal uit om onder te verpozen. 

Ik kwam daar ook nog een andere pelgrim tegen die ik een paar dagen voordien ook al gezien had, hij heeft 30 dagen verlof en zal dan volgend jaar de rest stappen.  We hebben een stukje samen gestapt, waarna we opnieuw elk op ons eigen ritme-tempo verder gingen.

Na een beklimming zag ik in het dal de stad carjac liggen. 

Tijd om een glaasje fruitsap en een pintje te nuttigen langs de rivier de lot (ik kom die om de paar dagen eens tegen). 

En nadien volgt uiteraard terug een klim, het is dan rond 11u30 en al behoorlijk warm aan het worden, dus tijd voor één van mijn dagelijkse sauna's. 

Ik werd beloond met een mooi uitzicht. 

Daarna was het nog 7km stappen door de blakende zon langs asfaltwegen en hier en daar een bosachtig gebied die heel weinig schaduw opleverde. 

Iets voor 2u30 kwam ik aan op mijn bestemming, een mooie gîte in het dorpje Saint Jean de Laur, ik had er dan 27,5km / 645m stijgen en 600m dalen opzitten.

De eigenaars hebben de gîte nu reeds 8jaar, toen ze die kochten stond de oude boerderij al een eeuw leeg, het was een ruïne (de foto's ter plaatse tonen mooi de restauratie), ze hebben er iets moois van gemaakt. 

Na een uurtje komen er nog 2 dames aan die hier overnachten, ze hadden meer km dan ik gestapt en kwamen van een dorp dat 7km dichter ligt dan mijn vorige locatie, dus heel veel misgelopen (ipv minder km hebben ze er meer gestapt dan ik).

De ontvangst hier is super goed, bij aankomst een glaasje frisse drank, en om 18u komt de dame ons stempel boekje invullen en tracteert ons met een aperitiefje. 

Er is ook een "kleine winkel" een hoekje met wat eten en drinken dat je kan kopen, heel praktisch.

De zomer is hier uitzonderlijk heet, de eigenaars hebben dit nog nooit meegemaakt, het blijft droog en super heet voor de komende dagen - weken. 

Deze avond heb ik een Chinese soep met brood gemaakt (lees opgewarmd), mijn mede pelgrims hadden tomaten en pasta, samen hebben we dus een volwaardige maaltijd. 

Morgen terug vroeg op pad richting het klooster "des filles de jésus" in vaylats, waar de pelgrims kunnen overnachten en eten samen met de nonnetjes. 

Na lange tijd mocht ik nog eens langs een lac lopen, in het ochtendlicht is dit wel mooi 

Over de route valt heel weinig te vertellen die verliep vooral langs gewone wegen en nu en dan eens langs een grotere, voor de veiligheid van "de vele" wandelaars heeft men naast de weg nog een paadje gemaakt.

Ik heb terug bijna geen andere pelgrims tegen gekomen, één andere dame heb ik gezien, ik heb haar al nu en dan eens tegengekomen, ze stapt een 4-tal weken richting compostela, om dan volgend jaar verder te gaan.

De Poolse pelgrims zijn ondertussen iets voor mij, toen we afscheid namen hebben we onze gegevens uitgewisseld, het leuke is dat ze me vandaag een mailtje stuurden met een adresje van een mooie overnachting. Jammer genoeg paste dit niet in mijn plan. 

Het was in figeac en ik ben daar vandaag door gestapt, was iets te vroeg om al te stoppen. Ik heb er nog boodschappen gedaan in een grote supermarkt, wat is het moeilijk om dit te doen als je erna nog 13km moet stappen met je boodschappein de rugzak. Je ziet zoveel lekkers en toch moet je kiezen, ik had toch al snel meer dan 1,5kg boodschappen, en dat weegt door. Moet wel zeggen dat alles op was qua eten. 

Rond 14u15 was ik op de bestemming  campingbin beduer, na 31,5km / 631m stijgen / 723m dalen. 

Heel vriendelijke ontvangst, de accueil ging pas open om  14u30 en we stonden er met velen te wachten, ik was de enige te voet, de rest was met de auto of mobilhome. Toen de uitbaatster arriveerde kreeg ik als stapper eerst een fris glaasje water, de anderen moesten nog efkes wachten. 

Het blijft warm dus de komende dagen zal ik terug vroeg moeten opstaan. 

Iedere reden is goed om dit te doen, je hoeft geen enkele speciale reden te hebben, ik wil dit gewoon eens doen is al voldoende.

Oospronkelijk was een pelgrimstocht vooral gebaseerd op het christelijk geloof. 

Vandaag zijn de redenen divers :

- christelijk geloof, ik stel vast dat er hier nog veel christelijk geanangageerde gelovigen zijn, ook jonge mensen 

- andere geloofsovertuigingen, ook moslims doen een bedevaart naar compostela

- als dank na een moeilijke tijd

- sportieve prestatie

- huwelijksreis

- om te onthaasten van het jachtige leven

- om tot rust te komen

- op zoek zijn naar

- tijd voor jezelf en / of elkaar

- ontmoetingen 

- ... 

Er zijn zo veel redenen ...

En waarom doe ik dit ??? 

Vorig jaar had ik de kaap van 25 jaar gewerkt te hebben bij het zelfde bedrijf bereikt, ik werd 45 jaar (nu weet iedereen ook hoe oud ik ben) en begon na te denken over wat ik gedaan had en wat ik nog wou doen, dit hoofdzakelijk op werkbasis, maar ook het idee ik ben "halfweg het leven " speelde wel mee

En de balans vertelde mij dat ik misschien wel nog iets anders qua werk wou doen. 

Alleen wist ik absoluut niet wat. 

Tijdens een wandeling kreeg ik eensklaps het idee, misschien moet ik gewoon even stoppen met werken en een tocht naar compostela ondernemen, nadien zal ik dan wel weten wat ik echt wil doen, er zal tijd genoeg zijn om na te denken. 

Voordien had ik nog nooit aan compostela gedacht. 

Misshien bizar maar zo is het voor mij echt gelopen. 

Het is uiteraard niet evident om dit avontuur aan te vatten, er moeten een paar zaken voor goed zitten. 

Ik noem het de 3 f'en, in alfabetische volgorde 

- familiaal : als je kinderen of een partner hebt, is het iets moeilijker om te zeggen ik ben even weg voor 4 maanden

- financieel : 4 maanden betaald verlof krijgt niemand, dus worden mijn spaarcentjes wat opgesoepeerd 

- fysiek : het is best wel pittig om dit in één keer te doen. 

Als deze 3 f'en niet goed zitten, kan je ook wel in compostela geraken, velen doen dit over verschillende jaren, in etappes volgens hun kunnen en tijd. En dit is absoluut niet minderwaardig dan mijn avontuur.

Ik besef dat ik in een "luxe" positie zit hieromtrent en merk ook wel aan de andere pelgrims dat iemand die dit in één keer kan doen vrij uitzonderlijk is. 

Nadat ik dan in mijn hoofd had om efkes alles on hold te zetten dacht ik er nog een 2e project aan te breien. 

Ik ben al diverse keren naar Afrika op reis geweest en heb daar wel een boontje voor / mijn hart verloren. Ik wou dit ook wel eens op een echte manier beleven. 

Tegen eind september hoop ik in compostela aan te komen, op 14 oktober vertrek ik voor 9 weken naar Ghana om daar vrijwilligerswerk te doen. 

Wat exact ligt nog niets vast maar dat hoor ik binnenkort wel. 

Maw tot eind dit jaar heb ik heel mooie vooruitzichten ... 

Op vandaag heb ik nog geen enkele seconde spijt van mijn beslissing, in tegendeel  het is een zalig gevoel om even alles los te laten, vrij te zijn en tijd voor jezelf te nemen. 

En ik zie wel wat er op mijn pad komt ... 

Zoals verwacht begon de tocht met een beklimming uit het diepe dal door het bos in het donker een hoofdlamp is dan praktisch en noodzakelijk. 

Al gaf de maan ook wel wat licht. 

De klim was best wel pittig, 'smorgens vroeg al mijn eerste sauna ..., ik kan de liters zweet niet meer tellen... 

Boven op de berg begon de zon op te komen, ook de koeien genoten van het mooie zicht van de rijzende zon.

Het zicht op het dal was heel mysterieus en prachtig, de nevel hing in het dal en je zag enkel de toppen van de heuvels

En dan ging de tocht verder, opnieuw in een dal, op de berg, in een dal op de berg.... 

Ben vandaag letterlijk een paar keer uit een diep dal geklommen.

Nu en dan liep de route over gewone (kleine) wegen, het wordt mooi gesignaleerd waar de pelgrims en andere weggebruikers moeten lopen / rijden.

Het landschap is weer iets veranderd, nu is er al meer bebouwing bijgekomen. 

In het dorp waar ik overnacht is niets (geen restaurant, bar, eten) dus was ik van plan om in het dorp ervoor (op 6km) mijn inkopen te doen voor mijn avondeten, wat bleek alles was daar gesloten tot 16u (ze nemen hier ook al een siësta). 

Gelukkig was er een bio-thee-salon open die ook wat kant en klare maaltijden verkocht. 

Tegen 15u15 was ik op mijn bestemming, na 30,18 km /  1077m stijgen / 870m dalen, het waren dus wel serieuze diepe dalen om uit te klimmen... 

Ik logeer in montredon, een heel klein dorpje van een 20 huizen, in de gîtes waar ik ben kunnen er 6 mensen slapen, maar ik ben hier de enige. Onderweg kwam ik ook bijna geen andere pelgrims tegen, montredon ligt wat verder dan een "normale" stap-etappe vanuit Conque.

De eigenares is een heel vriendelijke dame die zelf ook al naar compostela gestapt heeft, ze stelt de gîtes (=een deel van haar huis) open voor pelgrims met een credencial (stempel boek)  dus gewone wandelaars kunnen hier niet logeren, betalen is op basis van donativo (elk geeft wat hij kan / wil) . 

Na een douche, de was en een siësta, mijn avondeten gekookt : soep (altijd praktisch en licht om mee te hebben als pelgrim), magnetron couscous met groenten en ik had nog wat chorizo om erbij te mengen. 

De komende dagen blijft het warm tot heet (eerste 2 dagen voorspelt men 34 gr, de dagen erna tot 38 gr, dat wordt al koortsig ..). 

Ik zal dus terug vroeg vertrekken en waar nodig de etappes kort houden tot kort na de middag.