Na een ontbijtje van banaan en een pot yoghurt (500 gram) op pad, er was geen ontbijt in de alberge maar ik had gisteren mijn inkopen gedaan.

Vandaag ben ik met een iets zwaardere rugzak op pad gegaan, mijn mede "basic-club" pelgrim, Bernadette, heeft al meer dan 3 dagen echt last van een pijnlijke rug, na lang aandringen kon ik ze toch overtuigen om wat van haar bagage aan mij te geven. Dit is ook de camino, je helpt elkaar waar je kan, soms wordt jezelf gesteund - geholpen  soms kan jij een helpende hand zijn. 

En nu we zodicht bij Santiago zijn wil je niemand achterlaten en er alles aan doen om er te geraken.

Een paar kilo meer in de Rugzak denk ik wel aan te kunnen. 

Toen ik vertrok met tent en kookvuur en slaapmat en dergelijke meer, woog mijn rugzak 4kg meer dan nu, ik heb daar een 1700 km mee gestapt, dus nu nog een 200km met een ietsje zwaardere rugzak zal ook wel lukken. 

rond kwart voor 8u vertrekken we op pad. 

De zon is nog aan het opkomen en we zien de kust nog een tijdje. 

Na een goede 10km zien we ribadeo opdoemen, de enige grotere stad die we vandaag tegenkomen. 

Het is ook de laatste stad aan de zee dat we zien

Eerst nog een lange hoge brug over, niet zo gezellig voor mij, maar verstand op nul en recht voor je kijken en dat lukt wel.

Na de brug zijn we in Galicia vanaf hier worden we om de paar Km op de hoogte gehouden van de nog te stappen afstand tot in Santiago , geen 190km meer te gaan.

In ribadeo drinken we nog een lekkere Chocomelk en hier is dit echte chocolade dat je met een lepel moet eten.

Daarna nog 7km tot in vilela een heel klein gehuchtje met een bar restaurant. 

We komen er aan rond 1u na 20,4km / 417m stijgen / 305m dalen.

We zijn de eersten in de alberge communal, er is plaats voor 28 personen. 

Blijkt dat er bij de bar ook een alberge is, de meeste pelgrims overnachten daar, uiteindelijk zijn we met 5 in de herberg wordt dus lekker rustig vanacht. 

De rest van de dag nemen we een vrije zondag namiddag ,terrasje doen in de zon met een hapje en een drankje en lekker relaxen.

's avonds eten we er heerlijke ribbekes.

Kortom een relaxte zondag 

De uitbaters van de herberg hebben vandaag familiale aangelegenheden waardoor er geen ontbijt is. Dan is het hebben van (al dan niet oud) brood altijd wel handig, oploskoffie is er voorzien, dat zal volstaan voor de eerste 5km tot aan het eerste stadje.

Na 5km arriveren we in Navia, de bakkerij - koffieshop gaat net open, heerlijke croissant met cacao-melk als laat ontbijt. 

En dan terug op pad, ik moet vandaag bij de pinken blijven want er zijn 2 opties, de kustroute (waar ik plan te overnachten) en de route meer het binnenland in. 

Toch lukt het me één keer om efkes mis te stappen, diep in gedachten ben ik aan het stappen als er plots een oudere lokale dame voor me staat "camino Santiago" en ze wijst in de richting waar ik vandaan kom. Ik had dus een afslagje gemist, gelukkig maar een 200m te ver gelopen. 's avonds verneem ik van de andere pelgrims dat er nog waren die de hulp van de dame nodig hadden.

In het volgende dorpje koop ik wat fruit en drankjes voor de lunch, iets buiten het dorp stop ik op een mooi plaatsje voor een vroege lunch, ik eet als ik honger heb en niet op vaste tijden. Als pelgrim vergeet je de dagen en uren. 

De 2 resterende "basis-club-pelgrims" passeren, de ene had net iets gegeten en stapt'tv verder, de andere vindt het een mooi plekje en luncht mee waarna we samen verder stappen. 

In deze regio staan er aparte kruisen die de weg wijzen. 

De lokale bevolking wenst ons op een originele manier een goede camino 

Ietsje verdet is de keuze tussen de kustroute of het binnenland, heel goed gemarkeerd je kan het niet missen, dus nemen we vlot de juiste weg. 

De herberg is aan de zee gelegen met een schitterend uitzicht. 

We komen er aan na 28,1 km /458m stijgen / 498 'm dalen.

Terug een vrij basic herberg, 2 ruimtes met stapelbedden, douches en toilet, een microgolf en een frigo waar je een biertje kan kopen, maar een mooie tuin met zicht op de zee. Nog efkes genieten want morgen verlaten we de kust en gaan het binnenland in. 

's avonds nuttigen we een maaltijd in het dorpje, geen menu pelegrino deze keer, maar er zijn wel plaatsen waar je een goede menu kan eten. 

In het dorp zijn we getuige van 2 totaal verschillende feesten. 

Bij aankomst zien we een bende jongeren op straat een drankspelletje doen, in 2 groepen moeten ze elk zo snel mogelijk een pint uitdrinken, de groep die verliest moet een kledingstuk afdoen. De ene groep staat met de broeken op de enkels, ik zal jullie deze foto's besparen ... 

Het 2e feest is totaal iets anders, een processie voor de lokale patroonheilige. Devoot, biddend en met een kaarsje in de hand stappen ze in optocht naar de kerk. Voorop wordt de patroonheilige gedragen door een groep mannen. 

Das ook de camino, de lokale festiviteiten aanschouwen. 

Wat een overheerlijk ontbijt deze ochtend, vers fruitsap, zelfgebakken cake, rijstpudding met kaneel, een taartje, koffie, toast, confituur, honing, .. 

Een rijk gevulde tafel, we voelden ons als koninginen te rijk, geen pelgrims

Na alle "luxe", voor mij voelt het toch zo aan, toch weer verder op pad, de ondertussen stinkende rugzak op de schouders en dan op pad voor terug een lange etappe.

De zon komt pas laat op (in het begin van mijn pelgrimage was het om 5u al licht, nu is het pas licht rond kwart voor acht), dus nog efkes met de koplamp aan stappen.

De etappe start net zoals gisteren  bergop bergaf, door het bos. 

Ietje verder zien we plots de verloren gewaande pelgrim van ons club, "le petit Robert" is terug, een blij weerzien.

We passeren één grotere stad, luarca, wat een mooi zicht bij aankomst. Ik besef dan wel dat we eerst mogen afdalen tot aan de monding en dan terug omhoog mogen naar de kliffen. 

Het landschap verandert lichtjes, het wordt langzaam aan iets vlakker, en er is meer landbouw. Wat er van ver uitziet als wijngaarden, blijken bonen-velden te zijn. 

De weg blijft maar doorgaan, licht glooiend,  langs kleine straatjes, doodlopend behalve voor de pelgrims. 

Na toch wel een lange etappe van 33,2km / 625m stijgen / 714m dalen konen we aan in de alberge van pinera. 

De alberge is een oude school, super vriendelijke uitbater, op de "speelplaats" is alles  voorzien om de pelgrims te laten uitrusten / genieten, wat ik dan ook ten volle doe (De drankjes op de foto zijn niet enkel voor mij) 

We krijgen een heerlijke maaltijd met verse producten uit de tuin, slapen is terug in een grote slaapzaal met 14 stapelbedden (= 28 personen ) , er is nog wat plaats over, ik heb geluk er ligt niemand boven mij, dus geen schommeld bed. 

Vandaag een lange toch voor de boeg, afhankelijk van de gids tussen de 30 à 35km, we hoeven ons niet te haasten, de bedden voor deze avond zijn gereserveerd. Een 2e nacht op rij in een 2-persoonskamer.

Onderweg moet ik bij de pinken blijven, er is een splitsing tussen de route door de bergen en de kustroute, ik wil deze geen twee keer mislopen. 

Het eerste deel verloopt gedeeltelijk door het bos

 Daarna moeten we een paar grote wegen en autostrades kruisen - onderdoor gaan, ik zie een trio van bruggen 

Deze keer mis ik de route naar de kust niet, die volgt hier en daar een grote weg en snijdt dan heel veel stukken af door het bos. De kust is niet zoals in België (plat), er zijn hoge kliffen met hier en daar een stukje strand en inhammen waar een rivier of beekje in de zee uitmondt. En ja, de beekjes liggen in het dal, en de kliffen zijn hoog, de tocht verloopt van de ene klif naar het volgende dal, terug omhoog, omlaag, omhoog, omlaag.... 

En de paden zijn super mooi, onverhard, door bossen, met rotsen en stenen, echt mijn dada, maar wel lastig. 

Boven op de kliffen zijn er mooie zichten op de zee

Na 30,9 km / 1091m stijgen / 1136m dalen komen we aan in cadavedo. 

Het hostel dat we geboekt hebben is een soort B&B, heel vriendelijke mensen, we verblijven in hun huis en hebben een luxe kamer, toch voor de normen van een pelgrim. 

2 grote bedden, verse lakens, handdoeken die heerlijk ruiken, zelfs een peignoir, tv op de kamer, flesje water, snoepjes, champoo, douchegel, een geurdertje in de kamer dus het ruikt heerlijk (geen stinkende rugzak geur) ... 

Wat is dit een luxe voor de pelgrims, ik vind dat ik deze verwennerij wel verdiend had. 

Bij aankomst krijgen we een zelfgemaakte frisse limonade met citroen. 

Na meer dan 3 maand zijn deze dingen voor mij luxe geworden, je appricieert deze kleine extra's veel meer. 

Na de douche met heerlijk ruikende handdoeken (blijf het bijzonder vinden), naar de winkel voor wat drankjes en hapjes, in de tuin relaxen met een aperitief. 

Het eten in de lokale bar was absoluut niet lekker, een soort frieten maar zo vettig en maar één keer gebakken (en zelfs maar half), taai vlees,... 

Ach ja ik kan niet alles hebben, een luxe kamer en dan nog lekker eten ook, zou van het goede te veel zijn. 

Morgen krijgen we ontbijt in de B&B, benieuwd wat het wordt, en 's avonds terug een gewone herberg met slaapzaal. 

Vandaag kon ik op het gemakjes stappen, we hadden reeds een bed gereserveerd in een hostel. En deze keer (ook morgen) vonden we dat we een keer wat meer luxe mochten hebben. De komende 2 nachten hebben we een 2-persoonskamer om in te slapen. Goed om de baterijen op te laten met een goede en rustige nacht. In deze regio zijn er vele kleine hostels die ook pelgrims ontvangen en dit voor een schappelijke prijs (15 a 20 € per persoon). 

Ondertussen is de school ook in Spanje terug gestart, ik heb de schoolkinderen in uniform zien toekomen in de school, het gewone leven gaat door. 

De etappe verliep terug meer en meer door de bossen, soms heerlijk ruikend naar eucalyptus. 

Kleine kerkjes sierden de route 

Een uitloper van de zee met mist en bij laag tij

Daarna een stukje de grote weg moeten volgen, tot ik terug het bos in mocht stappen, berg op 

De eindbestemming is El pinto, een klein dorpje, tegen rond 3u30, gearriveerd na 28,5 km / 658m stijgen / 540m dalen. 

Een siesta van een uurtje, de 2-persoonskamer is een grote luxe, na 3 maand slapen in tent / gîtes / slaapzalen ... 

En daarna hoort nog ontspanning met een biertje, want de "camino zonder bier is geen camino" (zie you-tube filmpje van gisteren....)

En een menu peligrino en daarna een rustige nacht in een stille kamer, om 9u30 lag ik al te slapen. 

Rond 7u20 ging ik ook op pad, het was nog deels donker dus met de hoofdlamp vertrokken. Tot aan Gijon verliep de weg door kleine woonwijken, de een al chiquer dan de andere, veel waren afgesloten met grote hekkens. 

Echt vriendelijk waren de mensen  niet, uitkijken was de boodschap ze waren vermoedelijk gehaast om te gaan werken. 

Na een uur zag ik de kerk badend in de nevel. 

Gijon is een van de grotere steden in de regio, het duurde vrij lang voor ik in het centrum was, de 7km volgens de gids werden er 10, wordt dus terug een lange etappe vandaag.

Grote steden zijn iets minder leuk om door te stappen. Rond Gijon maar ook richting de bestemming Aviles zijn er veel grote wegen en industrie dat gekruist moet worden. 

De bestuurders worden met verkeersborden gevraagd om rekening te houden met de pelgrims. 

Na Gijon krijgen we een kort stukje kleinere wegjes en wat eucalyptus bossen, de geur merk je al van ver, heerlijk. 

Daarna weer wat autostrades kruisen en industrie (o.a. Staalindustrie) passeren. Ik zie opmerkelijk weinig andere pelgrims, ook de mmmedepelgrims die ik deze avond spreek is het opgevallen, we vermoeden dat er velen dit stuk met de bus doorkruisten. 

Een lange etappe van 35,0km / 389 'm stijgen / 438m dalen, ik heb ze nog behoorlijk snel afgehaspeld  tegen 3u30 was ik aan de herberg. 

Ondanks ik weinig pelgrims tegen kwam, is de herberg met 48 plaatsen zo goed als volzet, 1 grote slaapzaal, wordt dus een snurkconcert vannacht. 

Onze club-basis pelgrims is ondertussen sterk uitgedund, we zijn nog met 2, en deze avond kwam er nog eentje van een paar dagen terug weer bij. 

Na een verdiend biertje (camino zonder bier is geen camino... Zie verder) en een douche gaan we de stad in. 

Er zijn heerlijk ijsjes, moet voldoende calorieën binnen hebben om mijn gewicht op peil te houden, het centrum is gezellig met mooie gebouwen kleine straatjes en ze kennen ook de goede chocolade 

De komende dagen zijn er niet heel veel alberges, soms met weinig plaatsen, dus reserveren we al de bedden voor de komende 2 dagen, dan moeten we ons niet haasten en zijn zeker dat we geen 10km extra moeten stappen. 

Nog wat inkopen voor het ontbijt en dan een menu pelegrino, een groenten soep (maaltijdsoep) / gefrituurde gamba / pudding / vino tinto. 

Ondertussen heeft de Zwitserse journaliste een nieuw filmpje gepost van haar voorbije 2 weken, ik en "3 leden van de basis-pelgrim club" komen er een paar keer in voor. Het is er niet aan te zien, maar een uur voor deze opname had ik "mijn slechte voormiddag" dankzij de ontmoetingen met de club verdween die als ijs voor de zon. 

Te zien op volgende link: https://youtu.be/JagMuRNYUrU

Duidelijk te zien, de pauzes tussen het stappen door zijn ook leuk, en tis niet zo dat we elke pauze er ene drinken, die keer was het om mij wat op te beuren wat goed gelukt is. 

Ik heb geen nieuwe beten meer ontdekt, de jeuk is minder, dus dat zit ook weer prima. 

Vandaag weer een niet te lange etappe gepland tot in Deva, een 7km voor gijon. Gijon is een heel grote stad, wat niet zo leuk is om er als pelgrim te verblijven, de alberge zijn ook niet in de stad zelf, dus stoppen ervoor is een ideale plaats. 

Vandaag ben ik exact 3 maanden op pad, vertrokken op 10 juni, het voelt niet als 3 maanden. Ik zit ondertussen in zo'n aangenaam simpel ritme : opstaan, rugzak pakken, wat eten, stappen, een pauze, stappen, een pauze....., herberg zoeken, douchen, siësta, avondeten, bloggen. Je hoeft verder aan niets te denken, zalig.

Tot in Santiago zijn er nog maar 375km te gaan, als alles even vlot blijft verlopen zal ik er binnen ongeveer 14 à 15 dagen zijn. Toen ik dat besefte had ik een dubbel gevoel, enerzijds een beetje trots op mezelf dat ik dit gepresteerd heb, anderzijds ik wil nog niet stoppen, ik wil wel blijven doorstappen....

Na Santiago zal ik, als het lukt nog doorstappen tot in Finistère en moxia aan de oceaan. Dat zijn nog een 4 dagen extra, om in alle rust en schoonheid te eindigen. De oceaan is echt het einde (vandaar ook de naam Finistère) verder zou ik moeten zwemmen, wat niet mijn sterkste kant is....

De etappe vandaag verliep zoals gewoonlijk langs kleine paadjes, en gelukkig ook weer wat meer over onverharde wegen. 

%%%FOTO1%%%

Er zaten een paar heuvels in, één pittige klim, deels door bos en onverharde paden. Toen ik de klim en afdaling deed, over oneffen terrein, hier en daar stenen, besefte ik dat ik de moeilijke paden uit de eerdere etappe gemist had, hier zijn er veel meer pelgrims dus zijn de paden ook veel beter onderhouden en begaanbaar. Ik hou wel van de ruwe paden die door de natuur overwoekerd zijn.

Eens je boven bent heb je uiteraard terug een mooi zicht. 

%%%FOTO2%%%

's middags een pauze genomen in een lokale bar, ik zag dat je er broodjes kon eten, dus bestel ik er een met omelet en chorizo, broodje was een verkeerd woord, het bleek een reuze stokbrood te zijn, ik heb dus nog een lunch over voor morgen.

Onderweg had een local zijn haag mooi geschoren, dit zal wel een paar jaar tijd gevergd hebben. 

%%%FOTO3%%%

Dan volgt nog een kleine klim met op de top al het zicht op gijon. 

%%%FOTO4%%%

Tegen iets na 2u, na 24,9km / 740m stijgen / 682m dalen kwamen we aan op de camping in deva. Daar heeft men ook een herberg - slaapzaal. Wat blijkt deze keer hebben we geluk, we hebben blijkbaar de laatste vrije plaatsen. Al lijkt me dit vreemd, de pelgrims die na ons toekwamen moeten in een tent slapen, sommigen zelfs zonder slaapmatje, maar we zien wel nog een slaapzaal met bedden die leeg zijn, zal een andere logica zijn waarschijnlijk.

Voldoende tijd om de was te doen, een siësta, en dan buiten in de zon met een verdiend pintje op de 3-maanden camino, genieten van de vrijheid.

Je kan het verslag van de Zwitserse journaliste vinden op : www.compostelle.tdg.ch

Haar verhaal is "compostelle prend deux ailes"

Het verslag / filmpje waarin ik voorkom is week 5-6

http://youtu.be/vCs3KF_6cwI