In 2004 had ik een zakelijk avontuur met mijn Tussentijd ... een brasserie annex cursuscentrum. Na een jaar keerde de wal het schip en ik ging het schip in met dik 100.000 euro in de min ... Het verbouwen van een postkantoor tot een horeca gelegenheid was budgetair erg uit de hand gelopen. Het was een jaar van 100 uur per week werken. Veel gelachen, veel gehuild, veel ruzie gemaakt! Het kostte me ruim een jaar om die klap te boven te komen. Het gevoel te hebben gefaald, mensen in de steek te hebben gelaten, overwerkt te zijn geraakt. Het is het enige avontuur in dit leven waarvan ik zeg: DAAR had ik NOOIT aan moeten beginnen ... en ik doe er geen dag meer van over ...
Deze maand vier ik het 1 jarig bestaan van mijn massagewinkeltje. En vergeleken met de vorige keer ... doe ik het deze keer een stuk beter. Meer investering dan een massagetafel, handdoeken, een website en wat advertentie's heb ik niet gedaan. En ik werk in mijn eigen huis, waarvan de huur toch betaald moet worden...
Toch ben ik wél trots. Ik heb weer een jaar overleefd, gezellig en goed gewerkt, mijn grenzen gezocht en bepaald. Heb niet toegegeven aan verleidingen van het grotere geld ...
En omdat er vele uren zijn waarop ik 'wacht' ben ik gaan schrijven ... in dit blog ... en aan mijn boekje(s). Dat ik het daarmee naar mijn zin heb moge duidelijk zijn. Ik ben benieuwd naar wat het komende jaar gaat brengen. Met elke dag een tevreden dag ... zal het ongetwijfeld weer een goed jaar worden. Mijn grootste zegen vind ik dagelijks de gezondheid van mijn kind en mijn eigen meewerkende lijf. Zolang dat zo blijft ... kan ik de hele wereld aan!
